Biblia w rok – 28 września

Czytania na 28 września
Księga Izajasza 47 – 48
Księga Psalmów 97
Ewangelia wg św. Łukasza 11

*****

Księga Izajasza 47 – 48

Pieśń o zagładzie Babilonu

¹ Zstąp i usiądź w prochu,
Dziewico, Córo Babilońska!
Usiądź na ziemi, zrzucona z tronu,
Córo Chaldejska!
Bo przestaną cię nazywać
rozpieszczoną i rozkoszną.
² Uchwyć żarna i miel [zboże] na mąkę,
zdejm twoją zasłonę,
podkasz suknię, odkryj nogi,
brnij przez strumienie!
³ Nagość twoją odsłoń,
niech widzą twą hańbę!
Wezmę pomstę, nie oszczędzę nikogo. –
⁴ [Mówi] nasz Odkupiciel,
na imię Mu Pan Zastępów,
Święty Izraela. –
⁵ Usiądź w milczeniu i wejdź w ciemności,
Córo Chaldejska!
Bo nie nazwą ciebie ponownie
władczynią królestw.
⁶ Rozgniewałem się na mój naród,
sponiewierałem moje dziedzictwo.
Wydałem je w twoje ręce,
ty nie miałaś dla niego litości.
Sprawiłaś, że starcom twe jarzmo
zaciążyło ogromnie.
⁷ Mówiłaś: „To już na wieki
będę zawsze władczynią”.
Nie wzięłaś sobie do serca tych zdarzeń,
nie rozpamiętywałaś ich końca.
⁸ A teraz posłuchaj tego, Wykwintna,
siedząca sobie bezpiecznie,
która mówisz w sercu swoim:
„Tylko ja i nikt inny!
Nie zostanę wdową
i nie zaznam sieroctwa”.
⁹ Lecz spadnie na ciebie jedno i drugie
w jednym dniu, niespodzianie.
Sieroctwo i wdowieństwo
w pełni spadną na ciebie,
pomimo wielu twoich czarów
i mnóstwa twoich zaklęć.
¹⁰ Polegałaś na twojej złości,
mówiłaś: „Nikt mnie nie widzi”.
Twoja mądrość i twoja wiedza
sprowadziły cię na manowce.
Mówiłaś w sercu swoim:
„Tylko ja, i nikt inny!”
¹¹ Lecz przyjdzie na ciebie nieszczęście,
którego nie potrafisz zażegnać,
i spadnie na ciebie klęska,
której nie zdołasz odwrócić,
i przyjdzie na cię zguba znienacka,
ani się spostrzeżesz.
¹² Trwajże przy twoich zaklęciach
i przy mnogich twych czarach,
którymi się próżno trudzisz
od swej młodości.
Może zdołasz odnieść korzyść?
Może zdołasz wzbudzić postrach?
¹³ Masz już dosyć mnóstwa twoich doradców.
Niechaj się stawią,
by cię ocalić, owi opisywacze nieba,
którzy badają gwiazdy,
przepowiadają na każdy miesiąc,
co ma się z tobą wydarzyć.
¹⁴ Oto będą jak źdźbła słomiane,
ogień ich spali.
Nie uratują własnego życia
z mocy płomieni.
Nie będą to węgle do ogrzewania,
to nie ognisko, by przy nim posiedzieć.
¹⁵ Takimi będą dla ciebie twoi czarownicy,
z którymi się próżno trudzisz od młodości.
Każdy sobie pójdzie w swoją stronę,
nikt cię nie ocali.

Tylko Bóg panuje nad przyszłością

¹ Słuchajcie tego, domie Jakuba,
którzy nosicie imię Izraela
i którzy pochodzicie z nasienia Judy.
Wy, którzy przysięgacie na imię Pana
i wysławiacie Boga Izraela,
lecz bez szczerości i bez rzetelności.
² Bo bierzecie imię od Miasta Świętego
i opieracie się na Bogu Izraela,
którego imię jest Pan Zastępów.
³ Oznajmiłem od dawna minione wydarzenia,
z moich ust one wyszły i ogłosiłem je;
w jednej chwili zacząłem działać i spełniły się.
⁴ Ponieważ wiedziałem, że jesteś uparty
i kark twój jest drągiem z żelaza,
a twoje czoło miedziane,
⁵ przeto zapowiedziałem ci naprzód,
ogłosiłem ci przyszłość, zanim nadeszła,
żebyś nie mówił: „Mój bożek to sprawił,
moja rzeźba, mój posąg zarządził”.
⁶ Tyś słyszał i widział to wszystko;
czy więc ty tego nie przyznasz?
Od tej chwili ogłaszam ci rzeczy nowe,
tajemne i tobie nieznane.
⁷ Dopiero co zostały stworzone, a nie od dawna;
i przed dniem dzisiejszym nie słyszałeś o nich,
żebyś nie mówił: „Właśnie je znałem”.
⁸ Wcale nie słyszałeś ani nie widziałeś,
ani twe ucho nie było przedtem otwarte,
bo wiedziałem, jak bardzo jesteś wiarołomny
i że od powicia zwą cię buntownikiem.
⁹ Przez wzgląd na moje imię powstrzymam oburzenie
i pohamuję się przez wzgląd na moją chwałę,
ażeby cię nie zatracić.
¹⁰ Oto jak srebro przetopiłem cię ogniem
i wypróbowałem cię w piecu utrapienia.
¹¹ Przez wzgląd na Mnie, na Mnie samego, tak postępuję,
bo czyż mogę być znieważony?
Chwały mojej nie oddam innemu.

Cyrus powołany przez Pana

¹² Słuchaj mnie, Jakubie,
Izraelu, którego wezwałem:
Ja sam, Ja jestem pierwszy
i Ja również ostatni.
¹³ Moja to ręka założyła ziemię
i moja prawica rozciągnęła niebo.
Gdy na nie zawołam,
stawią się natychmiast.
¹⁴ Zbierzcie się wy wszyscy i słuchajcie:
Kto z nich przepowiedział te rzeczy?
Ulubieniec Pana spełni Jego wolę
co do Babilonu i jego plemienia – Chaldejczyków.
¹⁵ To Ja, Ja mówiłem i Ja go powołałem;
przywiodłem go i poszczęściłem jego drodze.
¹⁶ Zbliżcie się ku Mnie, słuchajcie tego:
Ja nie w skrytości mówiłem od początku;
odkąd się to spełniało, tam byłem.
„[Tak] więc teraz Pan Bóg,
posłał mnie ze swoim Duchem”.

Pan przewodnikiem Izraela

¹⁷ Tak mówi Pan, twój Odkupiciel,
Święty Izraela:
„Jam jest Pan, twój Bóg,
pouczający cię o tym, co pożyteczne,
kierujący tobą na drodze, którą kroczysz.
¹⁸ O gdybyś zważał na me przykazania,
stałby się twój pokój jak rzeka,
a sprawiedliwość twoja jak morskie fale.
¹⁹ Twoje potomstwo byłoby jak piasek,
i jak jego ziarnka twoje latorośle.
Nigdy by nie usunięto ani wymazano
twego imienia sprzed mego oblicza!

Pieśń na wyjście z Babilonu

²⁰ Wychodźcie z Babilonu,
uciekajcie z Chaldei!
Wśród okrzyków wesela zwiastujcie to i głoście!
Rozgłaszajcie aż po krańce ziemi!
Mówicie: „Pan wykupił swego sługę Jakuba””.
²¹ Nie czuli pragnienia, gdy On ich wiódł przez pustynię;
zdrojom ze skały kazał dla nich trysnąć:
rozłupał skałę, wypłynęła woda.
²² „Nie ma pokoju dla bezbożnych” – mówi Pan.

Księga Psalmów 97

PSALM 97(96)

Bóg Królem i Sędzią świata

¹ Pan króluje: wesel się, ziemio,
radujcie się, mnogie wyspy!
² Obłok i ciemność wokoło Niego,
sprawiedliwość i prawo podstawą Jego tronu.
³ Ogień idzie przed Jego obliczem
i pożera dokoła Jego nieprzyjaciół.
⁴ Jego błyskawice świat rozświecają,
a ziemia patrzy i drży.
⁵ Góry topnieją jak wosk przed obliczem Pana,
przed obliczem Władcy wszystkiej ziemi.
⁶ Niebiosa głoszą Jego sprawiedliwość,
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
⁷ Muszą się wstydzić wszyscy, którzy czczą posągi
i chlubią się bożkami;
wszyscy bogowie hołd Mu oddają.
⁸ Słyszy o tym i cieszy się Syjon
i radują się córki Judy
z Twoich wyroków, o Panie!
⁹ Tyś bowiem, Panie, wywyższony – ponad całą ziemię
i niezmiernie wzniosły pośród wszystkich bogów.
¹⁰ Pan miłuje tych, co zła nienawidzą,
On strzeże życia swoich świętych,
wyrywa ich z ręki grzeszników.
¹¹ Światło wschodzi dla sprawiedliwego
i radość dla ludzi prawego serca.
¹² Sprawiedliwi, weselcie się w Panu
i wysławiajcie Jego święte imię!

Ewangelia wg św. Łukasza 11

Modlitwa

¹ Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: „Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów”. ² A On rzekł do nich: „Kiedy się modlicie, mówcie:
Ojcze, niech się święci Twoje imię;
niech przyjdzie Twoje królestwo!
³ Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień
⁴ i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini;
i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie”.

Natrętny przyjaciel

⁵ Dalej mówił do nich: „Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, użycz mi trzy chleby, ⁶ bo mój przyjaciel przyszedł do mnie z drogi, a nie mam, co mu podać”. ⁷ Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci leżą ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”.⁸ Mówię wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje.

Wytrwałość w modlitwie

⁹ I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. ¹⁰ Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. ¹¹ Jeżeli którego z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? ¹² Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? ¹³ Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą”.

Złośliwe zarzuty

¹⁴ Raz wyrzucał złego ducha [u tego], który był niemy. A gdy zły duch wyszedł, niemy zaczął mówić i tłumy były zdumione. ¹⁵ Lecz niektórzy z nich rzekli: „Przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy”. ¹⁶ Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba. ¹⁷ On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: „Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali. ¹⁸ Jeśli więc i szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. ¹⁹ Lecz jeśli Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy, to przez kogo je wyrzucają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. ²⁰ A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże.
²¹ Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie. ²² Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, zabierze całą broń jego, na której polegał, i łupy jego rozda.
²³ Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, rozprasza.

Nawrót do grzechu

²⁴ Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: „Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem”. ²⁵ Przychodzi i zastaje go wymiecionym i przyozdobionym. ²⁶ Wtedy idzie i bierze siedem innych duchów złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I stan późniejszy owego człowieka staje się gorszy niż poprzedni”.

Prawdziwie błogosławieni

²⁷ Gdy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: „Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś”. ²⁸ Lecz On rzekł: „Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je”.

Znak Jonasza

²⁹ A gdy tłumy się gromadziły, zaczął mówić: „To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. ³⁰ Jak bowiem Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. ³¹ Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona przybyła z krańców ziemi słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. ³² Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz.

Światło

³³ Nikt nie zapala światła i nie stawia go w ukryciu ani pod korcem, lecz na świeczniku, aby jego blask widzieli ci, którzy wchodzą. ³⁴ Światłem ciała jest twoje oko. Jeśli twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli jest chore, ciało twoje będzie również w ciemności. ³⁵ Patrz więc, żeby światło, które jest w tobie, nie było ciemnością. ³⁶ Jeśli zatem całe twoje ciało będzie w świetle, nie mając w sobie nic ciemnego, całe będzie w świetle, jak gdyby światło oświecało cię swym blaskiem”.

Napiętnowanie faryzeuszów

³⁷ Gdy jeszcze mówił, zaprosił Go pewien faryzeusz do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem. ³⁸ Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem. ³⁹ Na to rzekł Pan do niego: „Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. ⁴⁰ Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? ⁴¹ Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste.
⁴² Lecz biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiego rodzaju jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić, i tamtego nie opuszczać. ⁴³ Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku.
⁴⁴ Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą”.

Napiętnowanie uczonych w Prawie

⁴⁵ Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: „Nauczycielu, tymi słowami nam też ubliżasz”. ⁴⁶ On odparł: „I wam, uczonym w Prawie, biada! Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie.
⁴⁷ Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. ⁴⁸ A tak jesteście świadkami i przytakujecie uczynkom waszych ojców, gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce. ⁴⁹ Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a z nich niektórych zabiją i prześladować będą. ⁵⁰Tak na tym plemieniu będzie pomszczona krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata, ⁵¹ od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Tak, mówię wam, na tym plemieniu będzie pomszczona.
⁵² Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; samiście nie weszli, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli”.
⁵³ Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. ⁵⁴ Czyhali przy tym, żeby go podchwycić na jakimś słowie.