Biblia w rok – 23 października

Czytania na 23 października
Księga Jeremiasza 31 – 32
Księga Psalmów 119,1-40
Ewangelia wg św. Mateusza 12

*****

Księga Jeremiasza 31 – 32

¹ W tamtych czasach – wyrocznia Pana – będę Bogiem dla wszystkich pokoleń Izraela,
one zaś będą moim narodem”.

Odnowienie dziełem miłości Bożej

² To mówi Pan:
„Znajdzie łaskę na pustyni
naród ocalały od miecza;
Izrael pójdzie do miejsca swego odpoczynku.
³ Pan się mu ukaże z daleka:
Ukochałem cię odwieczną miłością,
dlatego też zachowałem dla ciebie łaskawość.
⁴ Znowu cię zbuduję i będziesz odbudowana,
Dziewico-Izraelu!
Przyozdobisz się znów swymi bębenkami
i wyjdziesz wśród tańców pełnych wesela.
⁵ Będziesz znów sadzić winnice
na wzgórzach Samarii;
uprawiający będą sadzić i zbierać.
⁶ Nadejdzie bowiem dzień,
kiedy strażnicy znów zawołają
na wzgórzach Efraima:
„Wstańcie, wstąpmy na Syjon,
do Pana, Boga naszego!””

Powrót

⁷ To bowiem mówi Pan:
„Wykrzykujcie radośnie na cześć Jakuba,
weselcie się pierwszym wśród narodów!
Głoście, wychwalajcie i mówcie:
„Pan wybawił swój lud,
Resztę Izraela!”
⁸ Oto sprowadzę ich z ziemi północnej
i zgromadzę ich z krańców ziemi.
Są wśród nich niewidomi i dotknięci kalectwem,
kobieta brzemienna wraz z położnicą:
powracają wielką gromadą.
⁹ Oto wyszli z płaczem,
lecz wśród pociech ich przyprowadzę.
Przywiodę ich do strumienia wody
równą drogą – nie potkną się na niej.
Jestem bowiem ojcem dla Izraela,
a Efraim jest moim [synem] pierworodnym.

Pomyślność powracających z niewoli

¹⁰ Słuchajcie, narody, słowa Pańskiego,
głoście na dalekich wyspach, mówiąc:
„Ten, co rozproszył Izraela, zgromadzi go
i będzie czuwał nad nim jak pasterz nad swą trzodą”.
¹¹ Pan bowiem uwolni Jakuba,
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
¹² Przyjdą i będą wykrzykiwać radośnie na wyżynie Syjonu
i rozradują się błogosławieństwem Pana:
zbożem, winem, oliwą, owcami i wołami.
Życie ich będzie podobne do zroszonego ogrodu
i nigdy już sił im nie zbraknie.
¹³ Wtedy ogarnie dziewicę radość wśród tańca,
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość,
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.
¹⁴ Kapłanom dostarczę obficie tłuszczu,
a naród mój nasyci się błogosławieństwem”
– wyrocznia Pana.

Płacz Racheli

¹⁵ To mówi Pan:
„Słuchaj! W Rama daje się słyszeć
lament i gorzki płacz.
Rachel opłakuje swoich synów,
nie daje się pocieszyć, bo już ich nie ma”.
¹⁶ To mówi Pan:
„Powstrzymaj głos twój od lamentu,
a oczy twoje od łez,
bo jest nagroda na twe trudy
– wyrocznia Pana –
powrócą oni z kraju nieprzyjaciela.
¹⁷ Jest nadzieja dla twego potomstwa
– <wyrocznia Pana> –
wrócą synowie do swych granic.
¹⁸ Usłyszałem wyraźnie skargę Efraima:
„Ukarałeś mnie i podlegam karze
jak nieoswojone cielę.
Spraw, bym powrócił, a wtedy powrócę,
bo jesteś Panem, Bogiem moim.
¹⁹ Gdy bowiem odwróciłem się, pożałowałem tego,
a gdy zrozumiałem, uderzyłem się w biodro.
Wstydzę się i jestem zmieszany,
bo noszę hańbę mojej młodości”.
²⁰ Czy Efraim nie jest dla Mnie drogim synem
lub wybranym dzieckiem?
Ilekroć bowiem się zwracam przeciw niemu,
nieustannie go wspominam.
Dlatego się skłaniają ku niemu moje wnętrzności;
muszę mu okazać miłosierdzie!
– wyrocznia Pana.

Powtórne wezwanie do powrotu

²¹ Postaw sobie kamienie milowe,
ustawiaj drogowskazy,
zwróć uwagę na gościniec,
na drogę, którą wychodziłaś.
Powróć, Dziewico-Izraelu,
powróć do tych twoich miast!
²² Dokądże będziesz chwiejna,
Córko buntownicza?
Pan bowiem stworzył nową rzecz na ziemi:
niewiasta zatroszczy się o męża”.

Obietnica dla Judy

²³ To mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:
„Będzie się jeszcze powtarzać to słowo
w ziemi judzkiej, w jej miastach,
gdy odmienię ich los:
„Niech ci Pan błogosławi, niwo sprawiedliwości,
święta góro!”
²⁴ Zamieszkają w tej ziemi Juda
z wszystkimi swymi miastami,
rolnicy i hodowcy bydła.
²⁵ Bo pokrzepię spragnionego,
a każdego, co łaknie, nasycę”.
²⁶ Przy tym się obudziłem i spojrzałem,
a sen mój był mi przyjemny.

Odnowienie Izraela i Judy a odpowiedzialność osobista

²⁷ „Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana –
kiedy zasieję dom Izraela i dom Judy
nasieniem ludzi, nasieniem zwierząt.
²⁸ Tak samo jak czuwałem nad nimi,
by wyrywać i obalać,
burzyć, niszczyć i sprowadzać nieszczęście,
tak samo będę nad nimi czuwał,
by budować i sadzić – wyrocznia Pana.
²⁹ W tych dniach nie będą już więcej mówić:
„Ojcowie jedli cierpkie jagody,
a synom zdrętwiały zęby”,
³⁰ lecz: „Każdy umrze za swoje własne grzechy;
każdemu, kto będzie spożywał cierpkie jagody,
zdrętwieją zęby”.

Nowe Przymierze

³¹ Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana –
kiedy zawrę z domem Izraela <i z domem judzkim>
nowe przymierze.
³² Nie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami,
kiedy ująłem ich za rękę,
by wyprowadzić z ziemi egipskiej.
To moje przymierze złamali,
mimo że byłem ich Władcą
– wyrocznia Pana.
³³ Lecz takie będzie przymierze,
jakie zawrę z domem Izraela
po tych dniach – wyrocznia Pana:
Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa
i wypiszę na ich sercu.
Będę im Bogiem,
oni zaś będą Mi narodem.
³⁴ I nie będą się musieli wzajemnie pouczać
jeden mówiąc do drugiego:
„Poznajcie Pana!”
Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego
poznają Mnie – wyrocznia Pana,
ponieważ odpuszczę im występki,
a o grzechach ich nie będę już wspominał”.

Niezmienność losu Izraela

³⁵ To mówi Pan,
który ustanowił słońce, by świeciło w dzień,
[nadał] prawa księżycowi i gwiazdom, by świeciły w nocy,
który spiętrza morze, tak że huczą jego bałwany,
imię Jego Pan Zastępów!
³⁶ „Jeśliby te prawa przestały działać
przede Mną – wyrocznia Pana –
wtedy i pokolenie Izraela przestałoby
być narodem na zawsze przede Mną”.
³⁷ To mówi Pan:
„Jeśli jest możliwe zmierzyć niebo w górze
i zbadać podstawy ziemi w dole,
to i Ja także odrzucę całe pokolenie Izraela
za to wszystko, co uczynili – wyrocznia Pana.

Nowa Jerozolima

³⁸ Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – kiedy zostanie odbudowane miasto Pańskie od wieży Chananeela do Bramy Narożnej. ³⁹ I będzie się ciągnął dalej sznur do mierzenia prosto, aż do wzgórza Gareb, kierując się ku Goah. ⁴⁰ Cała zaś Dolina trupów i popiołów i wszystkie pola aż do potoku Cedron, do rogu Bramy Końskiej ku wschodowi, będą święte dla Pana; nie zostaną już więcej zburzone ani zniszczone na wieki”.

Symboliczne kupno pola

¹ Słowo, które Pan oznajmił Jeremiaszowi w dziesiątym roku [panowania] Sedecjasza, króla judzkiego, to jest w osiemnastym roku Nabuchodonozora. ² Wtedy właśnie wojsko króla babilońskiego oblegało Jerozolimę, a prorok Jeremiasz znajdował się jako więzień w wartowni pałacu króla judzkiego. ³ Umieścił go tam pod strażą Sedecjasz, król judzki, zarzucając mu: „Dlaczego prorokowałeś tymi słowami: To mówi Pan: Oto wydam to miasto w ręce króla babilońskiego i zdobędzie je. ⁴ Sedecjasz zaś, król judzki, nie ujdzie Chaldejczykom; wydam go bowiem niezawodnie w ręce króla babilońskiego, tak że będzie z nim mówił twarzą w twarz i zobaczy go oko w oko. ⁵ I uprowadzi Sedecjasza do Babilonu, by tam przebywał, dopóki go nie nawiedzę – wyrocznia Pana. Jeśli będziecie walczyli z Chaldejczykami, doznacie niepowodzenia”. ⁶ Jeremiasz zaś powiedział: Pan skierował do mnie następujące słowo: ⁷ „Oto Chanameel, syn Szalluma, twego stryja, idzie do ciebie, by ci powiedzieć: „Kup sobie moje pole w Anatot, ty bowiem posiadasz rodzinne prawo wykupu”. ⁸ I przybył do mnie, do wartowni Chanameel, syn mojego stryja, zgodnie ze słowem Pańskim, i rzekł: „Kup, proszę, moje pole, które się znajduje w Anatot <w ziemi Beniamina>, tobie bowiem przysługuje prawo dziedzictwa i wykupu. Kup je sobie!” Zrozumiałem wtedy, że było to polecenie Pańskie. ⁹ Kupiłem więc pole od Chanameela, syna mojego stryja w Anatot, i zapłaciłem mu należność: siedemnaście syklów srebra. ¹⁰ Spisałem więc kontrakt, zapieczętowałem, wziąłem świadków i odważyłem srebro na wadze. ¹¹ Następnie wziąłem kontrakt kupna, dokument zapieczętowany – według przepisów prawnych – oraz otwarty ¹² i dałem kontrakt kupna Baruchowi, synowi Neriasza, syna Machsejasza, w obecności Chanameela, syna mojego stryja, i w obecności świadków, podpisanych w kontrakcie kupna, i w obecności wszystkich mieszkańców Judy przebywających w wartowni. ¹³ Poleciłem zaś Baruchowi w ich obecności, co następuje: ¹⁴ To mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: „Weź te dokumenty, kontrakt kupna zapieczętowany i ten, który jest otwarty, i umieść je w glinianym naczyniu, by się zachowały przez długi czas. ¹⁵ To bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Będą jeszcze w tym kraju kupować domy, pola i winnice””.

Modlitwa Jeremiasza i odpowiedź Pana

¹⁶ Modliłem się do Pana po oddaniu kontraktu kupna Baruchowi, synowi Neriasza, tymi słowami: ¹⁷ „Ach, Panie Boże, oto stworzyłeś niebo i ziemię wielką swoją mocą i wyciągniętym ramieniem. Żadna rzecz nie jest niemożliwa dla Ciebie. ¹⁸ Ty, co okazujesz łaskawość tysiącom, lecz karzesz grzechy ojców [oddając zapłatę] w zanadrze ich potomków, Boże mocny, którego imię jest Pan Zastępów! ¹⁹ Potężny jesteś w radzie i wielki w czynie. Oczy Twoje są otwarte na wszystkie czyny ludzkie, by oddać każdemu według jego postępowania i według owoców jego uczynków. ²⁰ Czyniłeś znaki i cuda w ziemi egipskiej, aż do dziś w Izraelu i wśród ludzi; wyrobiłeś sobie imię, jakie posiadasz dziś. ²¹Wyprowadziłeś naród swój, Izraela, z ziemi egipskiej wśród znaków i cudów, potężną ręką, wyciągniętym ramieniem i wśród wielkiej trwogi. ²² Dałeś im tę ziemię, którą przyrzekłeś uroczyście dać ich przodkom – ziemię opływającą w mleko i miód. ²³ Przyszli i wzięli ją w posiadanie, ale nie słuchali Twego głosu, nie postępowali zgodnie z Twym prawem, nie spełniali tego wszystkiego, co im nakazałeś. Dlatego sprowadziłeś na nich wszystkie te nieszczęścia. ²⁴ Oto wały oblężnicze podchodzą pod miasto, by je zdobyć. Miasto zaś będzie wydane w ręce Chaldejczyków, nacierających na nie, na skutek miecza, głodu i zarazy. Wypełniło się, co zapowiedziałeś: oto sam widzisz. ²⁵ Ty zaś, Panie Boże, powiedziałeś: „Kup sobie pole za pieniądze, zawołaj świadków!” Tymczasem miasto zostanie wydane w ręce Chaldejczyków”.
²⁶ Wtedy Pan skierował do Jeremiasza następujące słowo: ²⁷ „Oto Ja jestem Pan, Bóg wszelkiego ciała; czy jest może dla Mnie coś niemożliwego? ²⁸ Dlatego to mówi Pan: Oto wydam to miasto w ręce Chaldejczyków i w ręce Nabuchodonozora, króla babilońskiego, i zdobędzie je. ²⁹ Wkroczą do niego Chaldejczycy nacierający na to miasto, podłożą ogień pod to miasto i spalą je: domy, w których składano na dachach ofiary Baalowi oraz wylewano płyny na ofiarę innym bogom, by Mnie obrażać. ³⁰ Albowiem od swej młodości synowie Izraela i synowie Judy czynili jedynie zło wobec Mnie <istotnie, synowie Izraela jedynie obrażali Mnie dziełami swych rąk – wyrocznia Pana>. ³¹ Tak, powodem gniewu i oburzenia było dla Mnie to miasto od dnia, gdy je zbudowano, aż do dziś, przeto muszę je usunąć sprzed mojego oblicza, ³² na skutek całej nieprawości Izraela i Judy, jakiej się dopuszczali, by Mnie drażnić: oni, ich królowie, dostojnicy, kapłani i prorocy, tak mieszkańcy Judy, jak mieszkańcy Jerozolimy. ³³ Obrócili się do Mnie tyłem, a nie twarzą, i mimo że ich pouczałem niestrudzenie, nie chcieli usłuchać ani przyjąć upomnienia. ³⁴ Umieścili swe obrzydliwe bożki w domu, nad którym wzywano mojego Imienia, by go zbezcześcić. ³⁵ I zbudowali wyżyny Baala w dolinie Ben-Hinnom, by ofiarować swych synów i swoje córki ku czci Molocha. Nie poleciłem im tego ani Mi na myśl nie przyszło, by można czynić coś tak odrażającego i doprowadzać Judę do grzechu. ³⁶ Teraz więc to mówi Pan, Bóg Izraela, o tym mieście, o którym wy mówicie, że będzie wydane w ręce króla babilońskiego mieczem, głodem i zarazą. ³⁷ Oto zgromadzę ich ze wszystkich krajów, do których ich wypędziłem w przystępie gniewu i wielkiego oburzenia. Sprowadzę ich na to miejsce i pozwolę im mieszkać bezpiecznie. ³⁸ I będą moim narodem, Ja zaś będę ich Bogiem. ³⁹ Dam im jedno serce i jedną zasadę postępowania, by się Mnie zawsze bali dla swego dobra i swych potomków. ⁴⁰ Zawrę zaś z nimi przymierze wieczne, mocą którego nie zaprzestanę im wyświadczać dobra. Napełnię ich serca moją bojaźnią, by się już nie odwracali ode Mnie. ⁴¹ Cieszyć się będę, wyświadczając im dobrodziejstwa, osadzę ich trwale w tej ziemi – z całego swego serca i z całej swej duszy.
⁴² To bowiem mówi Pan: Jak sprowadziłem na ten naród to wielkie nieszczęście, tak sprowadzę na nich wszelkie dobrodziejstwo, jakie im przyrzekłem. ⁴³ Będą jeszcze nabywać pola w tej ziemi, o której mówicie: „Jest ona pustkowiem bez ludzi i zwierząt, poddana władzy Chaldejczyków”. ⁴⁴ Będą kupować pola za pieniądze, będą spisywać kontrakty, pieczętować, zwoływać świadków z ziemi Beniamina, w okolicach Jerozolimy, w miastach judzkich, w miastach górskich, w miastach nizinnych i w miastach południowych, bo odmienię ich los” – wyrocznia Pana.

Księga Psalmów 119,1-40

PSALM 119(118)

Doskonałość Prawa Bożego

Alef
¹ Szczęśliwi, których droga nieskalana,
którzy postępują według Prawa Pańskiego.
² Szczęśliwi, którzy zachowują Jego upomnienia,
całym sercem Go szukają,
³ którzy nie czynią nieprawości,
lecz kroczą Jego drogami.
⁴ Ty na to dałeś swoje przykazania,
by pilnie ich przestrzegano.
⁵ Oby moje drogi były niezawodne
w przestrzeganiu Twych ustaw!
⁶ Wtedy nie doznam wstydu,
gdy zważać będę na wszystkie Twe przykazania.
⁷ Chcę Ci dziękować szczerym sercem,
gdy nauczę się wyroków Twej sprawiedliwości.
⁸ Przestrzegać będę Twych ustaw:
nie opuszczaj mnie nigdy!

Bet
⁹ Jak młodzieniec zachowa ścieżkę swą w czystości?
– Przestrzegając słów Twoich.
¹⁰ Z całego serca swego szukam Ciebie;
nie daj mi zboczyć od Twoich przykazań!
¹¹ W sercu swym przechowuję Twą mowę,
by nie grzeszyć przeciw Tobie.
¹² Błogosławiony jesteś, Panie,
naucz mnie Twoich ustaw!
¹³ Opowiadam swoimi wargami
wszystkie wyroki ust Twoich.
¹⁴ Cieszę się z drogi Twych upomnień
jak z wszelkiego bogactwa.
¹⁵ Będę rozmyślał o Twych postanowieniach
i ścieżki Twoje rozważał.
¹⁶ Będę się radował z Twych ustaw:
słów Twoich nie zapomnę.

Gimel
¹⁷ Czyń dobrze słudze swojemu, aby żył
i przestrzegał słów Twoich.
¹⁸ Otwórz moje oczy, abym ujrzał
dziwy Twojego Prawa.
¹⁹ Jestem gościem na ziemi,
nie kryj przede mną Twych przykazań!
²⁰ Dusza moja omdlewa tęskniąc
wciąż do wyroków Twoich.
²¹ Zgromiłeś pyszałków;
przeklęci odstępujący od Twych przykazań!
²² Oddal ode mnie
hańbę i pogardę,
bo zachowuję Twoje napomnienia.
²³ Choć możni zasiadają zmawiając się przeciw mnie,
Twój sługa rozmyśla o Twoich ustawach.
²⁴ Bo Twoje napomnienia są moją rozkoszą,
Twoje ustawy są moimi doradcami.

Dalet
²⁵ Przylgnęła do prochu moja dusza:
Przywróć mi życie według Twego słowa!
²⁶ Opowiedziałem Ci moje drogi i wysłuchałeś mnie:
o Twoich ustawach mię poucz!
²⁷ Pozwól mi zrozumieć drogę Twych postanowień,
abym rozważał Twe cuda.
²⁸ Moja dusza nie zaznaje spoczynku ze zgryzoty:
podźwignij mię zgodnie z Twoim słowem!
²⁹ Drogę kłamstwa
odwracaj ode mnie,
daj mi zaś łaskę Twojego Prawa!
³⁰ Drogę wierności obrałem,
pragnąc Twoich wyroków.
³¹ Lgnę do Twoich napomnień,
nie daj mi okryć się wstydem!
³² Biegnę drogą Twoich przykazań,
bo czynisz moje serce szerokim.

He
³³ Naucz mnie, Panie,
drogi Twoich ustaw,
bym strzegł ich aż do końca.
³⁴ Pouczaj mnie, bym Prawa Twego przestrzegał,
a zachowywał je całym sercem.
³⁵ Prowadź mię ścieżką Twoich przykazań,
bo ja się nimi raduję.
³⁶ Nakłoń me serce do Twoich napomnień,
a nie do zysku!
³⁷ Odwróć me oczy,
niech na marność nie patrzą;
przez swoje słowo udziel mi życia!
³⁸ Spełnij dla sługi Twego swoją obietnicę,
daną bojącym się Ciebie.
³⁹ Odwróć moją hańbę,
która mnie trwoży,
bo Twoje wyroki są pełne dobroci.
⁴⁰ Oto pożądam Twoich postanowień:
według Twej sprawiedliwości zapewnij mi życie!

Ewangelia wg św. Mateusza 12

Łuskanie kłosów w szabat

¹ Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść. ² Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: „Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat”. ³ A On im odpowiedział: „Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? ⁴ Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? ⁵ Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? ⁶ Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. ⁷ Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. ⁸ Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu”.

Uzdrowienie w szabat

⁹ Idąc stamtąd, wszedł do ich synagogi. ¹⁰ A [był tam] człowiek, który miał uschłą rękę. Zapytali Go, by móc Go oskarżyć: „Czy wolno uzdrawiać w szabat?” ¹¹ Lecz On im odpowiedział: „Kto z was jeśli ma jedną owcę, i jeżeli mu ta w dół wpadnie w szabat, nie chwyci i nie wyciągnie jej? ¹² O ileż ważniejszy jest człowiek niż owca! Tak więc wolno jest w szabat dobrze czynić”. ¹³ Wtedy rzekł do owego człowieka: „Wyciągnij rękę!” Wyciągnął, i stała się znów tak zdrowa jak druga. ¹⁴ Faryzeusze zaś wyszli i odbyli naradę przeciw Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.

Jezus „Sługa Pański”

¹⁵ Gdy się Jezus dowiedział o tym, oddalił się stamtąd. A wielu poszło za Nim i uzdrowił ich wszystkich. ¹⁶ Lecz im surowo zabronił, żeby Go nie ujawniali. ¹⁷ Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: ¹⁸ Oto mój Sługa; którego wybrałem,
Umiłowany mój, w którym moje serce ma upodobanie.
Położę ducha mojego na Nim, a On zapowie prawo narodom.
¹⁹ Nie będzie się spierał ani krzyczał,
i nikt nie usłyszy na ulicach Jego głosu.
²⁰ Trzciny zgniecionej nie złamie
ani knota tlejącego nie dogasi, aż zwycięsko sąd przeprowadzi.
²¹ W Jego imieniu narody nadzieję pokładać będą.

Zarzut faryzeuszów i obrona Jezusa

²² Wówczas przyprowadzono Mu opętanego, który był niewidomy i niemy. Uzdrowił go, tak że niemy mógł mówić i widzieć. ²³ A wszystkie tłumy pełne były podziwu i mówiły: „Czyż nie jest to Syn Dawida?” ²⁴ Lecz faryzeusze, słysząc to, mówili: „On tylko przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy”. ²⁵ Jezus, znając ich myśli, rzekł do nich: „Każde królestwo, wewnętrznie skłócone, pustoszeje. I żadne miasto ani dom, wewnętrznie skłócony, się nie ostoi. ²⁶ Jeśli szatan wyrzuca szatana, to sam ze sobą jest skłócony, jakże się więc ostoi jego królestwo? ²⁷ I jeśli Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy, to przez kogo je wyrzucają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. ²⁸Lecz jeśli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło do was królestwo Boże. ²⁹ Albo jak może ktoś wejść do domu mocarza, i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże? I dopiero wtedy dom Jego ograbi.
³⁰ Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; i kto nie zbiera ze Mną, rozprasza.

Grzech przeciwko Duchowi Świętemu

³¹ Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. ³² Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym. ³³ Albo uznajcie, że drzewo jest dobre, wtedy i jego owoc jest dobry, albo uznajcie, że drzewo jest złe, wtedy i owoc jego jest zły; bo z owocu poznaje się drzewo. ³⁴ Plemię żmijowe! Jakże wy możecie mówić dobrze, skoro źli jesteście? Przecież z obfitości serca usta mówią. ³⁵ Dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy. ³⁶ A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu. ³⁷ Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony”.

Znak Jonasza

³⁸ Wówczas rzekli do Niego niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów: „Nauczycielu, chcielibyśmy jakiś znak widzieć od Ciebie”. ³⁹ Lecz On im odpowiedział: „Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. ⁴⁰ Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi. ⁴¹ Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz. ⁴² Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.

Nawrót do grzechu

⁴³ Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku, ale nie znajduje. ⁴⁴ Wtedy mówi: „Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem”; a przyszedłszy zastaje go niezajętym, wymiecionym i przyozdobionym. ⁴⁵ Wtedy idzie i bierze z sobą siedmiu innych duchów złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I staje się późniejszy stan owego człowieka gorszy, niż był poprzedni. Tak będzie i z tym przewrotnym plemieniem”.

Prawdziwi krewni Jezusa

⁴⁶ Gdy jeszcze przemawiał do tłumów, oto Jego Matka i bracia stanęli na dworze i chcieli z Nim mówić. ⁴⁷ Ktoś rzekł do Niego: „Oto Twoja Matka i Twoi bracia stoją na dworze i chcą mówić z Tobą”. ⁴⁸ Lecz On odpowiedział temu, który Mu to oznajmił: „Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?” ⁴⁹ I wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom, rzekł: „Oto moja matka i moi bracia. ⁵⁰ Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką”.