Biblia w rok – 18 sierpnia

Czytania na 18 sierpnia
Księga Estery 7 – 8
Księga Przysłów 20
List do Hebrajczyków 5

*****

Księga Estery 7 – 8

Zdemaskowanie Hamana na uczcie

¹ Przyszedł więc król z Hamanem, aby ucztować z królową Esterą. ² A król rzekł do Estery także w drugim dniu podczas picia wina: „Jakie jest twoje życzenie, królowo Estero, a będzie ci dane, i co za prośba twoja? Choćby to była połowa królestwa, stanie się”.
³ W odpowiedzi rzekła królowa Estera: „Królu, jeśli mnie darzysz życzliwością i jeśli królowi się podoba, to niech będzie darowane mi życie na moją prośbę i lud mój na moje życzenie! ⁴ Albowiem sprzedano nas, mnie i mój lud, aby nas wygładzić, wymordować i zniszczyć. Gdyby nas sprzedano tylko jako niewolników i niewolnice, milczałabym, chociaż nie wynagrodzi nigdy ciemiężyciel szkody królowi”. ⁵ A na to odpowiedział król Aswerus i rzekł królowej Esterze: „Któż jest ten, który zawziął się w sercu swoim, aby to uczynić, i gdzie on jest?” ⁶ I odpowiedziała Estera: „Tym przeciwnikiem i wrogiem jest Haman, ten niegodziwiec”. Haman zaś zatrwożył się wobec króla i królowej. ⁷ Wtedy król w gniewie swoim wstał od picia wina i [poszedł] do pałacowego ogrodu. Haman zaś stanął przed królową Esterą, aby prosić o życie swoje, ponieważ dostrzegł, że król postanowił jego zgubę. ⁸ Potem król wrócił z pałacowego ogrodu do domu, gdzie pito wino, Haman zaś upadł na łoże, na którym spoczywała Estera. A na to król rzekł: „Czy jeszcze chce zgwałcić królowę w mojej obecności, w domu?” Słowo wyszło z ust króla, a twarz Hamana zakryto. ⁹ I rzekł Charbona, jeden z eunuchów, którzy pełnili służbę przed królem: „Oto drzewo, które postawił Haman dla Mardocheusza, co radził dobrze królowi, stoi przed domem Hamana, wysokie na pięćdziesiąt łokci”. I rzekł król: „Powieście go na nim!”¹⁰ I powieszono Hamana na drzewie, które przygotował Mardocheuszowi, a uspokoił się gniew króla.

Odmiana w położeniu Żydów

¹ Tego dnia podarował król Aswerus królowej Esterze dom Hamana, dręczyciela Żydów, Mardocheusz zaś dostał się przed oblicze króla, ponieważ powiedziała Estera, kim on był dla niej. ² Król zaś zdjął swój sygnet, który zabrał Hamanowi, i dał go Mardocheuszowi. Estera zaś ustanowiła Mardocheusza zarządcą domu Hamana. ³ I znowu Estera przemówiła do króla, i upadła do nóg jego, i płakała, i błagała go o łaskę, aby usunął złość Hamana, Agagity i zamiar jego skierowany przeciwko Żydom. ⁴ A król wyciągnął do Estery złote berło: na co podniosła się Estera i stanęła przed królem, ⁵ i rzekła: „Jeśli się to podoba królowi, jeśli darzy mnie życzliwością, i jeśli królowi to odpowiada, a ja jestem w jego oczach miła, niech zostanie napisane, aby wycofano listy, plan Hamana, syna Hammedaty, który napisał, aby wygubić Żydów mieszkających we wszystkich państwach króla. ⁶ Bo jakże mogłabym patrzeć na zło, które spadnie na lud mój, i jak mogłabym patrzeć na zgubę mojego narodu?” ⁷ Wtedy rzekł król Aswerus do królowej Estery i do Żyda Mardocheusza: „Oto dałem Esterze dom Hamana, a jego powiesili na drzewie, ponieważ wyciągnął rękę na Żydów. ⁸ Wy zaś, jeśli wam się wyda to słuszne, napiszcie w sprawie Żydów, w imieniu króla, i zapieczętujcie sygnetem, ponieważ pismo króla, napisane w imieniu króla i zapieczętowane sygnetem króla, jest nieodwołalne”. ⁹ I zawołano pisarzy królewskich w tym czasie, w trzecim miesiącu, to jest miesiącu Siwan, w dniu dwudziestym trzecim, i napisano według tego wszystkiego, co rozkazał Mardocheusz, do Żydów i do satrapów, i do namiestników, i książąt państw, które [rozciągają się] od Indii aż do Etiopii, to jest do stu dwudziestu siedmiu państw, do poszczególnych państw ich pismem i do poszczególnych ludów w ich języku, i do Żydów ich pismem w ich języku. ¹⁰ I napisał w imieniu króla Aswerusa pismo, i zapieczętował sygnetem króla, i posłał przez gońców, jadących na koniach, na wierzchowcach królewskich, na źrebcach ze stadniny królewskiej, ¹¹ że król pozwala Żydom, mieszkającym w poszczególnych miastach zgromadzić się i stanąć w obronie swego życia, aby mogli wytracić i wymordować, i wygubić wszystkich zbrojnych swoich wrogów wśród ludów i państw wraz z ich niemowlętami i kobietami, a także aby zabrali ich majętność ¹² w jednym dniu, we wszystkich państwach króla Aswerusa, dnia trzynastego miesiąca dwunastego, to jest miesiąca Adar.

Dekret rehabilitujący Żydów

^12a Odpis tego dekretu, dotyczącego powyższych wypadków jest następujący: ^12b „Wielki król Artakserkses przesyła pozdrowienia stu dwudziestu siedmiu państwom od Indii aż do Etiopii, przełożonym krain i tym, którzy z nami są jednej myśli. ^12c Wielu z tych, którzy przez nadzwyczajną łaskawość dobroczyńców zostało podniesionych do niezwykłej godności, zapragnęło jeszcze czegoś większego. Usiłują nie tylko źle czynić naszym poddanym, na których szczęście nie mogą patrzeć, lecz przeciw swoim własnym dobroczyńcom knują zdradę. ^12d Nie tylko usuwają wdzięczność spomiędzy ludzi, lecz także rozzuchwaleni pochwałami tych, co nie znają dobra, mniemają, że ujdą karzącej sprawiedliwości wszystkowiedzącego Boga. ^12e Często też namowa przyjaciół, którym powierzono zarząd spraw, czyniąc tych, którzy sprawują władzę, odpowiedzialnymi za niewinną krew, wikła ich w niepowetowane klęski. ^12f W ten sposób kłamliwym rozumowaniem nikczemności oszukują szczerą życzliwość panujących. ^12g I możecie zauważyć – niekoniecznie w starożytnych kronikach, któreśmy ogłosili – lecz o wiele więcej patrząc na to, co jest przed stopami, ile zła dzieje się z powodu zepsucia ludzi niegodnie rządzących. ^12h Na przyszłość trzeba zwrócić uwagę na to, a w ten sposób sprawimy, że będzie królestwo nie zamącone, pełne pokoju dla wszystkich ludzi, ¹²ⁱ a przy dokonywaniu zmian, narzucających się z oczywistością, rozsądzimy zawsze kierując się większą łagodnością. ^12k Tak to Haman, syn Hammedaty, <Macedończyk>, co prawda, obcy pokrewieństwu perskiemu i bardzo daleki od naszej dobroci, znalazł u nas gościnę i spotkał się do tego stopnia z życzliwością, ^12l którą mieliśmy wobec całego ludu, że nazywali go ojcem naszym i oddawali mu wszyscy pokłon, bo osiągnął drugie miejsce przy tronie królewskim. ^12m Jednak nie ujarzmił żądzy wielkości, ale przemyśliwał nad tym, jak by nas pozbawić panowania i życia. ¹²ⁿ Naszego zaś wybawcę i stałego dobroczyńcę Mardocheusza i Esterę, wspólniczkę bez skazy we władzy królewskiej, wraz z całym ich ludem starał się doprowadzić do zguby podstępnymi, dobrze przemyślanymi sposobami. ^12o Tak spodziewał się, przez ujarzmienie nas osamotnionych, przenieść panowanie z Persów na Macedończyków. ^12p My jednak stwierdzamy, że Żydzi wydani na zagładę przez tego trzykroć zbrodniczego człowieka nie są złoczyńcami, lecz rządzą się najbardziej sprawiedliwymi prawami, ^12q i że są synami najwyższego, żywego Boga, który dobrze kierując zarówno nami, jak też i naszymi przodkami, królestwo nasze najlepiej utwierdza. ^12r Dobrze więc zrobicie, jeśli nie będziecie zważać na listy nadesłane przez Hamana, syna Hammedaty, który za to, że się tego dopuścił, zawisł na drzewie u bram Suzy, z całym swym domem, albowiem wszechwładny Bóg bezzwłocznie wymierzył mu wyrok sprawiedliwy. ^12s A odpis tego listu wystawcie na widok publiczny, na każdym miejscu pozwalając Żydom jawnie posługiwać się ich własnymi prawami. Dopomóżcie im, aby tych, którzy ich napadną w chwili ucisku, mogli odeprzeć dnia trzynastego dwunastego miesiąca Adar, w tym samym dniu. ^12t Ten bowiem dzień wszechwładny Bóg, zamiast na zagładę ludu wybranego, przeznaczył na jego wesele. ^12u Przeto i wy w liczbie świąt waszych imiennie określonych obchodźcie ów pamiętny dzień z wszelkimi biesiadami – aby on i teraz, i potem był dla nas i dla życzliwych Persów pamiątką wybawienia, a dla spiskujących przeciw nam – przypomnieniem zguby. ^12x Wszelkie zaś miasto czy okręg, bez wyjątku, który by tego nie spełnił, będzie wydany w gniewie na pastwę włóczni i ognia i będzie uważany nie tylko za niedostępny dla ludzi, lecz także za najbardziej wrogi dla zwierząt i ptaków”.
¹³ Odpis pisma został ogłoszony we wszystkich państwach z mocą prawa, aby było wiadomo wszystkim ludom, że Żydzi będą gotowi na ten dzień do pomsty nad nieprzyjaciółmi. ¹⁴ Gońcy konni, gońcy królewscy, pędzili spiesząc się, przynaglani rozkazem króla, a dekret króla został ogłoszony na zamku w Suzie. ¹⁵ Mardocheusz zaś wyszedł od króla w szacie królewskiej z fioletowej purpury i w białym odzieniu, w koronie złotej i wielkiej, w płaszczu bisiorowym i szkarłatnym, a miasto Suza cieszyło się i weseliło. ¹⁶ Dla Żydów nastało światło i wesele, i radość, i sława. ¹⁷ We wszystkich bez wyjątku państwach i w każdym mieście, w miejscu, dokąd dotarło słowo króla i jego dekret dla Żydów, była radość i wesele, uczty i dzień zabawy. Wielu spośród narodów państwa perskiego przechodziło na judaizm, ponieważ padł na nich strach przed Żydami.

Księga Przysłów 20

¹ Szydercą jest wino, swarliwą – sycera,
każdy, kto tutaj błądzi, niemądry.
² Jak ryk lwa – tak zapalczywość króla,
kto go rozgniewa, życie naraża.
³ Zaprzestać sporu – zaszczytem dla męża,
bo każdy, kto głupi, wybucha.
⁴ Nie pracuje leniwy w jesieni,
więc w żniwa darmo szuka plonu.
⁵ Głęboką wodą plan w sercu człowieka,
czerpie z niej człowiek przemyślny.
⁶ Dobrocią swą chełpi się wielu,
lecz męża pewnego któż znajdzie?
⁷ Sprawiedliwy w prawości swej żyje,
szczęśliwe po nim są dzieci.
⁸ Gdy król zasiada na tronie sędziowskim –
wszelkie zło rozprasza spojrzeniem.
⁹ Kto powie: „Ustrzegłem czystości serca,
wolny jestem od grzechu”?
¹⁰ Dwojakie ciężarki i miara podwójna –
obydwu Pan nie znosi.
¹¹ Już chłopca można poznać po zachowaniu,
czy prawe i czyste będą jego czyny.
¹² I ucho, co słyszy, i oko, co widzi,
oba są dziełem Pana.
¹³ Nie kochaj spania, byś nie zubożał,
miej oczy otwarte – nasycisz się chlebem.
¹⁴ „Marne, marne”, krzyczy nabywca,
lecz po odejściu [z nabytku] się chwali.
¹⁵ Jest złoto i obfitość pereł,
lecz wargi rozumne – to rzecz drogocenna.
¹⁶ Zabierz mu suknię, bo ręczy za obcych,
za nieznajomego – weź zastaw!
¹⁷ Chleb oszustwa miły jest człowiekowi,
lecz potem usta napełni kamieniem.
¹⁸ Na radzie ustalisz plany,
wojnę prowadź roztropnie.
¹⁹ Obmówca wyjawia sekrety,
zatem nie obcuj z gadułą!
²⁰ Temu, kto ojcu i matce złorzeczy,
w noc ciemną lampa zagaśnie.
²¹ Dziedzictwo w początku pospiesznie zgarnięte
na końcu jest bez błogosławieństwa.
²² Nie mów: „Za zło się odpłacę”.
Zdaj się na Pana: On cię wybawi.
²³ Wstrętne dla Pana dwojakie ciężarki,
i waga fałszywa – niedobra.
²⁴ Pan kieruje krokami człowieka,
jakżeby człowiek pojął własną drogę?
²⁵ Pułapką ludzi – pochopne: „Dar [Bogu]”,
a namyślają się dopiero po ślubach.
²⁶ Król mądry rozpędza zbrodniarzy
i koło na nich sporządza.
²⁷ Lampą Pańską jest duch człowieka:
on głębię wnętrza przenika.
²⁸ Łaskawość i stałość są strażą króla,
tron oparty jest na łaskawości.
²⁹ Rozmach jest chlubą młodzieży,
ozdobą starców – siwizna.
³⁰ Pręgi, rany leczą zło,
a razy – głębie wnętrzności.

List do Hebrajczyków 5

¹ Każdy bowiem arcykapłan z ludzi brany, dla ludzi bywa ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. ² Może on współczuć z tymi, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabości. ³ I ze względu na nią powinien jak za lud, tak i za samego siebie składać ofiary za grzechy. ⁴ I nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron. ⁵ Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył sławą przez to, iż stał się arcykapłanem, ale [uczynił to] Ten, który powiedział do Niego:
Ty jesteś moim Synem,
Jam Cię dziś zrodził,
⁶ jak i w innym [miejscu]:
Tyś jest kapłanem na wieki
na wzór Melchizedeka.
⁷ Z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości.
⁸ A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. ⁹ A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają, ¹⁰ nazwany przez Boga kapłanem na wzór Melchizedeka.

Kapłaństwo Chrystusa a życie adresatów

¹¹ Wiele mamy o Nim mówić, a trudne to jest do wyjaśnienia, ponieważ ociężali jesteście w słuchaniu. ¹² Gdy bowiem ze względu na czas powinniście być nauczycielami, sami potrzebujecie kogoś, kto by was pouczył o pierwszych prawdach słów Bożych, i mleka wam potrzeba, a nie stałego pokarmu. ¹³ Każdy, który pije [tylko] mleko, nieświadom jest nauki sprawiedliwości ponieważ jest niemowlęciem. ¹⁴ Przeciwnie, stały pokarm jest właściwy dla dorosłych, którzy przez ćwiczenie mają władze umysłu udoskonalone do rozróżniania dobra i zła.