Biblia w rok – 25 maja

Czytania na 25 maja
2 Księga Samuela 23 – 24
Księga Psalmów 50
List do Galatów 4

*******

2 Księga Samuela 23 – 24

Ostatnie słowa Dawida

¹ Oto ostatnie słowa Dawida. Wyrocznia Dawida, syna Jessego, wyrocznia człowieka wyniesionego wysoko, pomazańca Boga Jakubowego, śpiewaka psalmów Izraela:
² „Duch Pański mówi przez mnie
i Jego słowo jest na moim języku.
³ Bóg Jakuba przemówił,
mówił do mnie On – Skała Izraela.
„Kto sprawiedliwie rządzi człowiekiem,
kto rządzi w Bożej bojaźni,
⁴ jest jak światło poranka, kiedy wschodzi słońce,
bezchmurnego poranka,
co uperla po deszczu ruń ziemi”.
⁵ Czy nie podobnie postępuje Bóg z moim domem?
Albowiem przymierze wieczne zawarł ze mną,
we wszystkim ustalone i zabezpieczone.
Czyż nie da rozwoju temu, co mi do zbawienia służy, i każdemu pragnieniu?
⁶ Ludzie źli są jak ciernie precz wyrzucane,
których się ręką nie bierze.
⁷ Kto zaś je musi dotknąć, chwyta za żelazo lub drzewce dzidy.
I w ogniu doszczętnie się spalają…”

Sławni żołnierze Dawida

⁸ Oto są imiona bohaterów Dawidowych: Iszbaal Chakmonita, przywódca trzech, ten właśnie, który wymachiwał włócznią nad ośmiuset w jednym spotkaniu. ⁹ Po nim jest Eleazar, syn Dodo, Achochita – jeden z trzech bohaterów. Był on z Dawidem w Pas-Dammim, gdy Filistyni urągali zgromadzeni do bitwy. Kiedy Izraelici zaczęli się cofać, ¹⁰ on wtedy powstał i bił się z Filistynami, dopóki nie omdlała mu ręka i przywarła do miecza. W tym dniu właśnie Pan sprawił wielkie zwycięstwo. Wojsko wróciło tylko po to, by zabrać łupy.
¹¹ Po nim jest Szamma, syn Agego z Hararu. Pewnego razu zebrali się Filistyni w Lechi. Była tam działka pola pełna soczewicy. Kiedy wojsko uciekało przed Filistynami, ¹² on pozostał na środku działki, oswobodził ją i pobił Filistynów. Pan sprawił wtedy wielkie zwycięstwo.
¹³ Owi trzej spośród trzydziestu zeszli po skale i przybyli do Dawida do jaskini Adullam, podczas gdy oddział Filistynów rozbił obóz w dolinie Refaim. ¹⁴ Dawid był wtedy w twierdzy, a załoga filistyńska była wtedy w Betlejem. ¹⁵ Dawid poczuł pragnienie i rzekł: „Kto mi da się napić wody z betlejemskiej studni, która jest przy bramie?”
¹⁶ Przedarli się wtedy ci trzej bohaterowie przez obóz filistyński i zaczerpnęli wody ze studni betlejemskiej, która jest przy bramie. Zabrali ją z sobą i przynieśli Dawidowi. On jednak pić jej nie chciał, lecz wylał ją w ofierze dla Pana. ¹⁷ Powiedział: „Niechaj mnie Pan strzeże od uczynienia tej rzeczy! Czyż mam pić krew ludzi, którzy z narażeniem życia podjęli tę wyprawę?” I nie chciał jej pić. Tego dokonali ci trzej bohaterowie.
¹⁸ Abiszaj, brat Joaba, syn Serui, był przywódcą trzydziestu. Wymachiwał on włócznią nad trzystu zabitymi i zażywał sławy u trzydziestu. ¹⁹ Bardziej od trzydziestu był poważany i był ich dowódcą, lecz nie dorównywał owym trzem.
²⁰ Benajasz, syn Jojady z Kabseel, był mężem walecznym, wielkim w czynach. Pobił on dwóch [synów] Ariela z Moabu. On też zszedł do cysterny i zabił w niej lwa w dzień, gdy była śnieżyca. ²¹ Zabił on także Egipcjanina ogromnego wzrostu. Egipcjanin trzymał w ręku dzidę, podczas gdy on poszedł na niego z kijem. Wyrwawszy dzidę z ręki Egipcjanina, zabił go jego własną dzidą. ²² Tego dokonał Benajasz, syn Jojady. Miał on sławę wśród trzydziestu bohaterów. ²³ Był on bardziej poważany niż trzydziestu, lecz nie dorównywał owym trzem. Dawid postawił go na czele swojej straży przybocznej.
²⁴ Do tych trzydziestu należał również Asahel, brat Joaba, Elchanan, syn Dodo z Betlejem, ²⁵ Szamma z Charod, Elika z Charod, ²⁶ Cheles Peletyta, Ira, syn Ikkesza z Tekoa, ²⁷ Abiezer z Anatot, Sibbekaj z Chuszy, ²⁸ Salmon z Achoach, Maheraj z Netofy, ²⁹ Cheleb, syn Baany z Netofy, Ittaj, syn Ribaja z Gibea, z potomków Beniamina, ³⁰ Benajasz z Pireatonu, Hiddaj z Potoków Gaasz, ³¹ Abi-Albon z Araby, Azmawet z Bachurim, ³² Eliachba z Szaalbim, Jaszen, syn Jonatana, ³³ Szamma z Hararu, Achiam, syn Szarara z Araru, ³⁴ Elifelet, syn Achasbaja z Bet-Maaka, Eliam, syn Achitofela z Gilo, ³⁵ Chesrau z Karmelu, Paaraj z Arabu, ³⁶ Jigeal, syn Natana z Soby, Bani z Gad, ³⁷ Selek Ammonita, Nachraj z Beerot, obaj giermkowie Joaba, syna Serui, ³⁸ Ira z Jattir, Gereb z Jattir, ³⁹ Uriasz Chetyta. Razem trzydziestu siedmiu.

Spis ludności i jego następstwa

¹ Jeszcze raz Pan zapłonął gniewem przeciw Izraelitom. Pobudził przeciw nim Dawida słowami: „Idź i policz Izraela i Judę”. ² Rzekł więc król do Joaba, dowódcy wojsk, który był z nim: „Przebiegnij wszystkie pokolenia Izraela od Dan do Beer-Szeby i policzcie ludzi, abym się dowiedział, jaka jest liczba narodu”. ³ Lecz Joab odpowiedział królowi: „Oby Pan, Bóg twój, dołożył jeszcze sto razy tyle do ludu, do tej liczby, która jest obecnie i którą widzą oczy mojego pana, króla. Dlaczego pan mój, król, tej rzeczy wymaga?” ⁴ Rozkaz królewski przemógł Joaba i przywódców wojska. Joab oddalił się wraz z dowódcami od króla, aby zliczyć ludność Izraela.
⁵ Przeprawili się przez Jordan i zatrzymali się chwilowo w Aroerze, na południu od miasta, znajdującego się w środku doliny Gad w stronę Jazer, ⁶ następnie przybyli do Gileadu, do krainy Chetytów do Kadesz, aż dotarli do Dan. I krążyli w okolicach Sydonu. ⁷ Udali się potem do twierdzy Tyru, a później do wszystkich miast Chiwwitów i Kananejczyków. Potem skierowali się do Negebu judzkiego i do Beer-Szeby. ⁸ Przebiegli w ten sposób cały kraj. Po dziewięciu miesiącach i dwudziestu dniach powrócili do Jerozolimy.
⁹ Joab przekazał królowi liczbę spisanej ludności. Izrael liczył osiemset tysięcy wojowników dobywających miecza, Juda zaś – pięćset tysięcy ludzi.
¹⁰ Serce Dawida zadrżało, dlatego że zliczył lud. Dawid zwrócił się do Pana: „Bardzo zgrzeszyłem tym, czego dokonałem, lecz teraz, o Panie, daruj łaskawie winę swego sługi, bo postąpiłem bardzo nierozsądnie”. ¹¹ Gdy Dawid wstał nazajutrz rano, słowo Pańskie następującej treści zostało skierowane do proroka Gada, „Widzącego” Dawidowego: „Idź i oświadcz Dawidowi: ¹² To mówi Pan: Przedstawiam ci trzy możliwości. Wybierz sobie jedną z nich, a Ja ci to uczynię”. ¹³ Gad udał się do Dawida i przekazał mu następujące oświadczenie: „Czy chcesz, by w tej ziemi nastało siedem lat głodu, czy wolisz przez trzy miesiące uciekać przed wrogiem, który cię będzie ścigał, czy też przyjść ma na twój kraj zaraza trwając trzy dni? Pomyśl i rozpatrz, co mam odpowiedzieć Temu, który mię posłał”. ¹⁴ Dawid odpowiedział Gadowi: „Jestem w wielkiej rozterce. Wpadnijmy raczej w ręce Pana, bo wielkie jest Jego miłosierdzie, ale w ręce człowieka niech nie wpadnę!” ¹⁵ Zesłał więc Pan na Izraela zarazę od rana do ustalonego czasu. Umarło wtedy z narodu od Dan do Beer-Szeby siedemdziesiąt tysięcy ludzi. ¹⁶ Anioł wyciągnął już rękę nad Jerozolimą, by ją wyniszczyć, wtedy Pan ulitował się nad nieszczęściem i rzekł do Anioła, niszczyciela ludności: „Wystarczy! Cofnij rękę!” Anioł Pański znajdował się obok klepiska Arauny Jebusyty.
¹⁷ Dawid widząc, że Anioł zabija lud, wołał do Pana: „To ja zgrzeszyłem, to ja zawiniłem, a te owce cóż uczyniły? Niech Twoja ręka obróci się raczej na mnie i na dom mego ojca!” ¹⁸ Gad przybył w tym dniu do Dawida i powiedział do niego: „Wyjdź, wznieś ołtarz Panu na klepisku Arauny Jebusyty!” ¹⁹ Dawid więc wyszedł na słowo Gada, jak nakazał Pan. ²⁰ Arauna spojrzał i zobaczył króla i jego sługi, jak się zbliżali ku niemu. Arauna wyszedł naprzeciw i oddał pokłon twarzą do ziemi przed królem.²¹ Arauna rzekł: „Po co przychodzi pan mój, król, do swego sługi?” Dawid odpowiedział: „Nabyć od ciebie klepisko, zbudować ołtarz Panu, aby powstrzymać zarazę grasującą wśród ludu”. ²² Arauna odpowiedział Dawidowi: „Pan mój, król, może wziąć je i złożyć ofiarę ze wszystkiego, co wyda mu się słuszne: oto woły na całopalenie, sanie młockarskie i jarzmo z wołów jako drwa. ²³ Wszystko to, o królu, Arauna oddaje królowi”. Arauna, powiedział jeszcze do króla: „Pan, Bóg twój, niechaj ma w tobie upodobanie”. ²⁴ Król odpowiedział Araunie: „Nie złożę Panu, Bogu mojemu, całopaleń, które otrzymam za darmo”. Kupił więc Dawid klepisko i woły za pięćdziesiąt syklów srebra; ²⁵ Następnie zbudował tam ołtarz Panu i złożył całopalenia i ofiary biesiadne. Pan okazał miłosierdzie krajowi i plaga przestała się srożyć w Izraelu.

Księga Psalmów 50

PSALM 50(49)

O prawdziwej czci Boga

¹ Psalm. Asafowy.
Przemówił Pan, Bóg nad bogami,
i zawezwał ziemię
od wschodu do zachodu słońca.
² Bóg zajaśniał z Syjonu, korony piękności.
³ Bóg nasz przybył i nie milczy:
przed Nim ogień trawiący,
wokół Niego szaleje nawałnica.
⁴ Wzywa On z góry niebo
i ziemię, by lud swój sądzić.
⁵ „Zgromadźcie Mi moich umiłowanych,
którzy zawarli ze Mną przymierze przez ofiarę”.
⁶ Niebiosa zwiastują Jego sprawiedliwość,
albowiem sam Bóg jest sędzią.

⁷ „Posłuchaj, mój ludu, chcę przemawiać
i świadczyć przeciw tobie, Izraelu:
Ja jestem Bogiem, Bogiem twoim.
⁸ Nie oskarżam cię o twe ofiary,
bo twoje całopalenia zawsze są przede Mną.
⁹ Nie chcę przyjmować cielca z twego domu
ni kozłów ze stad twoich,
¹⁰ bo do Mnie należy cała zwierzyna po lasach,
tysiąc zwierząt na moich górach.
¹¹ Znam całe ptactwo powietrzne,
i do Mnie należy to, co się porusza na polu.
¹² Gdybym był głodny, nie musiałbym tobie mówić,
bo mój jest świat i to, co go napełnia.
¹³ Czy będę jadł mięso cielców
albo pił krew kozłów?
¹⁴ Złóż Bogu ofiarę dziękczynną
i wypełnij swe śluby złożone Najwyższemu,
¹⁵ wtedy wzywaj Mnie w dniu utrapienia:
Ja cię uwolnię, a ty Mnie uwielbisz”.

¹⁶ A do grzesznika Bóg mówi:
„Czemu wyliczasz moje przykazania
i masz na ustach moje przymierze
¹⁷ ty, co nienawidzisz karności
i moje słowa rzuciłeś za siebie?
¹⁸ Ty widząc złodzieja, razem z nim biegniesz
i trzymasz z cudzołożnikami.
¹⁹ W złym celu otwierasz usta,
a język twój knuje podstępy.
²⁰ Zasiadłszy, przemawiasz przeciw swemu bratu,
znieważasz syna swojej matki.
²¹ Ty to czynisz, a Ja mam milczeć?
Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie?
Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy.
²² Zrozumcie to wy, co zapominacie o Bogu,
bym nie porwał, a nie byłoby komu zbawić.
²³ Kto składa Mi ofiarę dziękczynną, ten Mi cześć oddaje,
a postępującym bez skazy ukażę Boże zbawienie”.

List do Galatów 4

¹ I to wam jeszcze powiem: Jak długo dziedzic jest nieletni, niczym się nie różni od niewolnika, chociaż jest właścicielem wszystkiego. ² Aż do czasu określonego przez ojca podlega on opiekunom i rządcom. ³ My również, jak długo byliśmy nieletni, pozostawaliśmy w niewoli „żywiołów tego świata”. ⁴ Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, ⁵ aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. ⁶ Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze! ⁷ A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.

Wezwanie do wysnucia wniosków

⁸ Wprawdzie ongiś, nie znając Boga, służyliście bogom, którzy w rzeczywistości nie istnieją. ⁹ Teraz jednak, gdyście Boga poznali i, co więcej, Bóg was poznał, jakże możecie powracać do tych bezsilnych i nędznych żywiołów, pod których niewolę znowu chcecie się poddać? ¹⁰ Zachowujecie dni, święta nowiu i lata! ¹¹ Obawiam się o was: czy się dla was nie trudziłem na próżno.
¹² Bracia, proszę was, stańcie się tacy jak ja, bo ja stałem się taki jak wy. Nie skrzywdziliście mnie w niczym. ¹³ Wiecie przecież, jak pierwszy raz głosiłem wam Ewangelię zatrzymany chorobą ¹⁴ i jak mimo próby, na jaką moje niedomaganie cielesne was wystawiło, nie wzgardziliście mną ani nie odtrąciliście, ale mnie przyjęliście jak anioła Bożego, jak samego Chrystusa Jezusa. ¹⁵ Gdzież się więc podziało to, co nazywaliście waszym szczęściem? Bo mogę wydać wam świadectwo: gdyby to było możliwe, bylibyście sobie oczy wydarli i dali je mnie.
¹⁶ Czy dlatego stałem się waszym wrogiem, że mówiłem wam prawdę?
¹⁷ Zabiegają o was nie z czystych pobudek, lecz chcą was odłączyć [ode mnie], abyście o nich zabiegali. ¹⁸ Jest rzeczą dobrą doznawać oznak przywiązania z czystych pobudek zawsze, a nie tylko wtedy, gdy jestem między wami. ¹⁹ Dzieci moje, oto ponownie w bólach was rodzę, aż Chrystus w was się ukształtuje. ²⁰ Jakże chciałbym być w tej chwili u was i odpowiednio zmienić swój głos, bo nie wiem, co z wami począć.

Alegoria Sary i Hagar

²¹ Powiedzcie mi wy, którzy chcecie żyć pod Prawem, czy Prawa tego nie rozumiecie? ²² Przecież napisane jest, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej. ²³ Lecz ten z niewolnicy urodził się tylko według ciała, ten zaś z wolnej – na skutek obietnicy. ²⁴ Wydarzenia te mają jeszcze sens alegoryczny: niewiasty te wyobrażają dwa przymierza; jedno, zawarte pod górą Synaj, rodzi ku niewoli, a wyobraża je Hagar: ²⁵ Synaj jest to góra w Arabii, a odpowiednikiem jej jest obecne Jeruzalem. Ono bowiem wraz ze swoimi dziećmi trwa w niewoli. ²⁶ Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką.
²⁷ Wszak napisane jest:
Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem.
²⁸ Właśnie wy, bracia, jesteście jak Izaak dziećmi obietnicy. ²⁹ Ale jak wówczas ten, który się urodził tylko według ciała, prześladował tego, który się urodził według ducha, tak dzieje się i teraz. ³⁰ Co jednak mówi Pismo? Wypędź niewolnicę i jej syna, bo nie będzie dziedziczyć syn niewolnicy razem z synem wolnej. ³¹ Tak to, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, ale wolnej.