Biblia w rok – 19 lutego

Czytania na 19 lutego
Księga Kapłańska 9 – 10
Księga Hioba 19
Dzieje Apostolskie 26

*******

Księga Kapłańska 9 – 10

POCZĄTEK POSŁUGI AARONA

Przygotowanie

¹ Ósmego dnia zawołał Mojżesz Aarona, jego synów i starszych Izraela. ² Potem powiedział do Aarona: „Weź sobie młodego cielca na ofiarę przebłagalną i barana na ofiarę całopalną, oba bez skazy, i przyprowadź przed Pana. ³ A do Izraelitów tak powiedz: Weźcie koziołka na ofiarę przebłagalną, cielca rocznego i baranka rocznego, obydwa bez skazy na ofiarę całopalną, ⁴ cielca i barana na ofiarę biesiadną, aby je ofiarować przed Panem, a także ofiarę pokarmową zaprawioną oliwą, bo dzisiaj Pan wam się ukaże”.
⁵ Przyprowadzili więc to, co im nakazał Mojżesz, przed Namiot Spotkania. Potem cała społeczność zbliżyła się i stanęła przed Panem. ⁶ Wtedy Mojżesz powiedział: „Oto co Pan nakazał uczynić, aby chwała Pana wam się ukazała!” ⁷ Do Aarona zaś Mojżesz powiedział: „Zbliż się do ołtarza, złóż ofiarę przebłagalną i ofiarę całopalną, dokonaj przebłagania za siebie i za lud, złóż dar za lud i dokonaj przebłagania za nich, tak jak Pan rozkazał”.

Ofiara za kapłanów

⁸ Wtedy Aaron zbliżył się do ołtarza i zabił cielca na ofiarę przebłagalną za siebie samego. ⁹ Synowie Aarona podali mu krew, a on umoczył palec we krwi, pomazał nią rogi ołtarza i wylał krew na podstawę ołtarza. ¹⁰ Tłuszcz, nerki i płat tłuszczu, który okrywa wątrobę ofiary przebłagalnej, zamienił w dym na ołtarzu, tak jak Pan nakazał Mojżeszowi. ¹¹Mięso zaś i skórę spalił w ogniu poza obozem. ¹² Potem zabił [żertwę] ofiary całopalnej. Synowie Aarona podali mu krew, i wylał ją dokoła ołtarza. ¹³ Podali mu też podzieloną na części ofiarą całopalną, razem z głową, a on zamienił to w dym na ołtarzu. ¹⁴ Następnie obmył wnętrzności i nogi i zamienił je w dym nad całopaleniem na ołtarzu.

Ofiara za lud

¹⁵ Potem złożył dar za lud. Wziął kozła, który był przeznaczony na ofiarę przebłagalną za lud, zabił go i złożył go jako ofiarę przebłagalną, tak jak poprzednio. ¹⁶ Następnie złożył ofiarę całopalną i postąpił z nią według zwyczaju. ¹⁷ Dalej złożył ofiarę pokarmową, wziął z niej jedną pełną garść i zamienił ją w dym na ołtarzu poza ofiarą poranną. ¹⁸ Potem zabił cielca i barana jako ofiarę biesiadną dla ludu. Synowie Aarona podali mu krew, a on wylał ją dokoła ołtarza. ¹⁹ Tłuste części cielca i barana – ogon, tłuszcz, który okrywa wnętrzności, nerki i płat tłuszczu, który jest na wątrobie, ²⁰ te części tłuste położyli na mostkach, a on zamienił te części tłuste w dym na ołtarzu. ²¹ Mostkami i prawymi łopatkami Aaron wykonał gest kołysania przed Panem, tak jak nakazał Pan.

Aaron błogosławi, Pan się ukazuje

²² Następnie Aaron podniósł ręce w stronę ludu i pobłogosławił go. I zszedł po ukończeniu ofiary przebłagalnej, ofiary całopalnej i ofiar biesiadnych. ²³ Mojżesz i Aaron weszli do Namiotu Spotkania, potem wyszli stamtąd i pobłogosławili lud. Wtedy chwała Pana ukazała się całemu ludowi. ²⁴ Ogień wyszedł od Pana i strawił ofiarę całopalną razem z częściami tłustymi na ołtarzu. Widząc to cały lud krzyknął z radości i upadł na twarz.

PRZESTĘPSTWO SYNÓW AARONA. DODATKOWE PRZEPISY

Śmierć Nadaba i Abihu

¹ Nadab i Abihu, synowie Aarona, wzięli każdy swoją kadzielnicę, nabrali do niej ognia, włożyli na niego kadzidło i ofiarowali przed Panem ogień inny, niż był im nakazany. ² Wtedy ogień wyszedł od Pana i pochłonął ich. Umarli przed Panem. ³ Mojżesz powiedział do Aarona: „To jest, co Pan powiedział: Okażę moją świętość tym, co zbliżają się do Mnie, okażę chwałę moją przed całym ludem”. Aaron zamilkł.
⁴ Potem Mojżesz zawołał Miszaela i Elsafana, synów Uzzjela, który był stryjem Aarona, i powiedział do nich: „Zbliżcie się! Wynieście swoich braci sprzed Miejsca Świętego poza obóz!” ⁵ Wtedy oni zbliżyli się i wynieśli ich w ich tunikach poza obóz, tak jak powiedział Mojżesz.

Mojżesz zabrania Aaronowi żałoby

⁶ Potem Mojżesz powiedział do Aarona i jego synów, Eleazara i Itamara: „Nie będziecie zaniedbywać uczesania głowy i nie będziecie rozdzierać szat, abyście nie pomarli i aby On nie rozgniewał się na całą społeczność. Wasi bracia, cały dom Izraela, będą opłakiwać ten pożar, który Pan zapalił. ⁷ Nie będziecie odchodzić od wejścia do Namiotu Spotkania, abyście nie pomarli, ponieważ olej namaszczenia Pana jest na was”. A oni postąpili tak, jak Mojżesz im powiedział.

Kapłanom nie wolno pić wina podczas służby liturgicznej

⁸ Następnie Pan powiedział do Aarona: ⁹ „Kiedy będziecie wchodzić do Namiotu Spotkania, ty i synowie twoi, nie będziecie pić wina ani sycery, abyście nie pomarli! To jest ustawa wieczysta dla wszystkich waszych pokoleń, ¹⁰ abyście rozróżniali między tym, co święte, a tym, co świeckie, między tym, co nieczyste, a tym, co czyste, ¹¹ abyście nauczali Izraelitów wszystkich ustaw, które Pan ogłosił wam przez Mojżesza”.

Część z ofiar pokarmowych i ofiar biesiadnych należna kapłanom

¹² Potem Mojżesz powiedział do Aarona i do jego pozostałych synów, Eleazara i Itamara: „Weźcie ofiarę pokarmową, która pozostała z ofiar spalanych dla Pana, i zjedzcie ją bez kwasu koło ołtarza, bo to jest rzecz bardzo święta. ¹³ Będziecie to jeść w miejscu poświęconym, bo to jest część należna tobie i synom twoim z ofiar spalanych dla Pana. Taki nakaz otrzymałem. ¹⁴ Mostek kołysania i łopatkę podniesienia będziecie jedli w miejscu czystym, ty i synowie twoi, i córki twoje z tobą. To się należy tobie i twoim synom z biesiadnych ofiar Izraelitów. ¹⁵ Będą przynosić łopatkę podniesienia i mostek kołysania razem z częściami tłustymi, przeznaczonymi na ofiarę spalaną, aby nimi wykonać gest kołysania przed Panem. To się będzie należeć tobie i twoim synom jako należność wieczysta, tak jak Pan nakazał”.

Kozioł ofiary przebłagalnej jako pokarm kapłanów

¹⁶ Mojżesz wypytywał o kozła ofiary przebłagalnej i okazało się, że został spalony. Wtedy rozgniewał się na pozostałych synów Aarona, to jest na Eleazara i Itamara, i powiedział do nich: ¹⁷ „Dlaczego nie spożyliście ofiary przebłagalnej w miejscu poświęconym? Przecież ona jest rzeczą bardzo świętą. On dał ją wam, abyście zgładzili winę społeczności, abyście przebłagali za nich Pana. ¹⁸ Krew jej nie była wniesiona do Miejsca Świętego. A więc winniście byli spożyć ją w Miejscu Świętym, tak jak mi nakazano”. ¹⁹ Wtedy Aaron powiedział do Mojżesza: „Oto dzisiaj oni złożyli ofiarę przebłagalną i ofiarę całopalną przed Panem i taka rzecz mnie spotkała! Gdybym dzisiaj jadł ofiarę przebłagalną, czy Pan uznałby to za dobre?” ²⁰ Mojżesz wysłuchał tej odpowiedzi i uznał ją za dobrą.

Księga Hioba 19

Odpowiedź Hioba : Triumf wiary człowieka opuszczonego

Nie dręczcie mnie!

¹ Hiob na to odpowiedział i rzekł:
² „Dokąd mnie dręczyć będziecie
i gnębić waszymi słowami?
³ Dziesiąty raz mnie znieważacie.
Nie wstyd wam nade mną się pastwić?
⁴ Gdybym naprawdę zbłądził,
tkwiłaby we mnie nieprawość.
⁵ Jeśli naprawdę chcecie triumfować,
próbujcie dowieść mi ohydy.

Bóg mnie poniżył

⁶ Wiedzcie, że Bóg mnie pognębił,
swe sieci rozstawił wokoło.
⁷ Gdy krzyknę: „Gwałt” – nie ma echa,
„Ratunku!” – ja nie mam prawa.
⁸ Drogę mi zamknął – nie przejdę;
na ścieżkach ciemności roztoczył.
⁹ Pozbawił mnie całkiem godności,
koronę zerwał mi z głowy,
¹⁰ wszystko poburzył. Odchodzę.
Nadzieję mi podciął jak drzewo.

Najbliżsi zawiedli

¹¹ Zapłonął na mnie swym gniewem,
za wroga mnie swego poczytał.
¹² Przybyły wszystkie hufce,
wytyczyły drogę przeciwko mnie
i oblegają mój namiot.
¹³ Bracia ode mnie uciekli,
znajomi stronią ode mnie,
¹⁴ najbliżsi zawiedli i domownicy,
zapomnieli mnie goście mego domu.
¹⁵ Dla moich służebnic jam obcy,
stałem się w ich oczach nieznany.
¹⁶ Na sługę wołałem bez skutku,
me usta musiały go prosić,
¹⁷ żonie mój oddech niemiły,
i cuchnę własnym dzieciom,
¹⁸ gardzą mną nawet podrostki,
szydzą, gdy staram się podnieść.
¹⁹ Odrazę wzbudzam u bliskich,
nastają na mnie kochani.
²⁰ Do skóry, do ciała przylgnęły mi kości,
ocaliłem [tylko] ciało moich dziąseł.
²¹ Zlitujcie się, przyjaciele, zlitujcie,
gdyż Bóg mnie dotknął swą ręką.
²² Czemu, jak Bóg, mnie dręczycie?
Nie syci was wygląd ciała?

Wybawca mój żyje

²³ Któż zdoła utrwalić me słowa,
potrafi je w księdze umieścić?
²⁴ Żelaznym rylcem, diamentem,
na skale je wyryć na wieki?
²⁵ Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje,
na ziemi wystąpi jako ostatni.
²⁶ Potem me szczątki skórą odzieje,
i ciałem swym Boga zobaczę.
²⁷ To właśnie ja Go zobaczę,
moje oczy ujrzą, nie kto inny;
moje nerki już mdleją z tęsknoty.

Dla was On sędzią

²⁸ Powiecie: „Po cóż nalegać?
Czyż powód oskarżeń znajdziemy?”
²⁹ Wy sami drżyjcie przed mieczem,
bo gniew za grzechy zapłonie.
Wiedzcie, że sądy istnieją”.

Dzieje Apostolskie 26

Mowa Apostoła przed królem

¹ „Wolno ci mówić w swojej obronie” – powiedział Agryppa do Pawła. Wtedy Paweł wyciągnąwszy rękę rozpoczął mowę obronną: ² „Uważam to za szczęście, że mogę dzisiaj bronić się przeciwko wszystkim zarzutom, jakie stawiają Żydzi, przed tobą, królu Agryppo, ³ który najlepiej znasz wszystkie zwyczaje i spory Żydów. Dlatego proszę, wysłuchaj mnie cierpliwie! ⁴ Wszyscy Żydzi znają moje życie. Od początku upływało ono wśród mego narodu w Jerozolimie. ⁵ Wiedzą o mnie od dawna – gdybyż chcieli zaświadczyć! – że żyłem według [zasad] najsurowszego stronnictwa naszej religii jako faryzeusz. ⁶ A teraz stoję przed sądem, gdyż spodziewam się obietnicy, danej przez Boga ojcom naszym, ⁷ której spełnienia ma nadzieję doczekać się dwanaście naszych pokoleń, służących Bogu wytrwale we dnie i w nocy. Z powodu tej nadziei, królu, oskarżyli mnie Żydzi. ⁸ Dlaczego uważacie za nieprawdopodobne, że Bóg wskrzesza umarłych? ⁹ Przecież mnie samemu zdawało się, że powinienem gwałtownie występować przeciw imieniu Jezusa Nazarejczyka. ¹⁰ Uczyniłem to też w Jerozolimie i wziąwszy upoważnienie od arcykapłanów, wtrąciłem do więzienia wielu świętych, głosowałem przeciwko nim, gdy ich skazywano na śmierć, ¹¹ i często przymuszałem ich karami do bluźnierstwa we wszystkich synagogach. Prześladowałem ich bez miary i ścigałem nawet po innych miastach.¹² Tak jechałem do Damaszku z upoważnienia i z polecenia najwyższych kapłanów. ¹³ W południe podczas drogi ujrzałem, o królu, światło z nieba, jaśniejsze od słońca, które ogarnęło mnie i moich towarzyszy podróży. ¹⁴ Kiedyśmy wszyscy upadli na ziemię, usłyszałem głos, który mówił do mnie po hebrajsku: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? Trudno ci wierzgać przeciwko ościeniowi”. ¹⁵ „Kto jesteś, Panie?” – zapytałem. A Pan odpowiedział: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. ¹⁶ Ale podnieś się i stań na nogi, bo ukazałem się tobie po to, aby ustanowić cię sługą i świadkiem tego, co zobaczyłeś, i tego, co ci objawię. ¹⁷ Obronię cię przed ludem i przed poganami, do których cię posyłam, ¹⁸ abyś otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy szatana do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie grzechów i dziedzictwo ze świętymi”. ¹⁹ Temu widzeniu z nieba nie mogłem się sprzeciwić, królu Agryppo! ²⁰ Lecz nawoływałem najprzód mieszkańców Damaszku i Jerozolimy, a potem całej ziemi judzkiej, i pogan, aby pokutowali i nawrócili się do Boga, i pełnili uczynki godne pokuty. ²¹ Z tego powodu pochwycili mnie Żydzi w świątyni i usiłowali zabić. ²² Ale z pomocą Bożą żyję do dzisiaj i daję świadectwo małym i wielkim, nie głosząc nic ponad to, co przepowiedzieli Prorocy i Mojżesz ²³ że Mesjasz ma cierpieć, że pierwszy zmartwychwstanie, że głosić będzie światło zarówno ludowi, jak i poganom”.
²⁴ „Tracisz rozum, Pawle – zawołał głośno Festus, gdy on tak się bronił – wielka nauka doprowadza cię do utraty rozsądku”. ²⁵ „Nie tracę rozumu, dostojny Festusie – odpowiedział Paweł – lecz słowa, które mówię, są prawdziwe i przemyślane. ²⁶ Zna te sprawy król, do którego śmiało mówię. Jestem przekonany, że nic z nich nie jest mu obce. Nie działo się to bowiem w jakimś zapadłym kącie. ²⁷ Czy wierzysz, królu Agryppo, Prorokom? Wiem, że wierzysz”. ²⁸ Na to Agryppa do Pawła: „Niewiele brakuje, a przekonałbyś mnie i zrobił ze mnie chrześcijanina”. ²⁹ A Paweł: „Dałby Bóg, aby prędzej lub później nie tylko ty, ale też wszyscy, którzy mnie dzisiaj słuchają, stali się takimi, jakim ja jestem, z wyjątkiem tych więzów”.
³⁰ Na to wstał król i namiestnik, i Berenike, i ci, którzy z nimi wzięli udział w posiedzeniu. ³¹ Kiedy odeszli, mówili jedni do drugich: „Ten człowiek nie uczynił nic podpadającego pod karę śmierci lub więzienia”. ³² A Agryppa powiedział do Festusa: „Możnaby zwolnić tego człowieka, gdyby się nie odwołał do Cezara”.