Biblia w rok – 26 lipca

Czytania na 26 lipca
Księga Nehemiasza 3 – 4
Księga Psalmów 77
2 List do Tymoteusza 4

*****

Księga Nehemiasza 3 – 4

Wykonywanie pracy

¹ Wtedy arcykapłan Eliaszib oraz bracia jego kapłani zabrali się do odbudowy Bramy Owczej, poświęcili ją i wstawili jej wrota; następnie odbudowali aż do wieży Seciny i poświęcili ją, i dalej – aż do wieży Chananeela. ² A obok budowali mężowie z Jerycha, obok budował Zakkur, syn Imriego. ³ A Bramę Rybną odbudowali synowie Hassenai; oni wprawili jej belki i wstawili wrota, uchwyty jej i zasuwy. ⁴ A obok naprawiał Meremot, syn Uriasza, syna Hakkosa; i obok naprawiał Meszullam, syn Berekiasza, syna Meszezabela; i obok naprawiał Sadok, syn Baany. ⁵ A obok naprawiali Tekoici; lecz dostojnicy ich nie ugięli swego karku do pracy dla swego pana. ⁶ A Bramę Jeszańską naprawiali Jojada, syn Paseacha, i Meszullam, syn Besodiasza: oni wprawili belki jej i wstawili wrota jej, uchwyty i zasuwy. ⁷ A obok naprawiał Gibeonita Melatiasz i Meronotyta Jadon oraz mieszkańcy Gibeonu i Mispa – przy siedzibie namiestnika Transeufratei. ⁸ Obok naprawiał złotnik Uzzjel, syn Charhajasza, a obok niego naprawiał Chananiasz, jeden z handlarzy olejkami; potem pozostawiono mur Jerozolimy bez zmian aż do Muru Szerokiego. ⁹ A obok naprawiał Refajasz, syn Chura, zwierzchnik nad połową okręgu jerozolimskiego. ¹⁰ A obok naprawiał Jedajasz, syn Charumafa, naprzeciw swego domu; a obok naprawiał Chattusz, syn Chaszabnejasza. ¹¹ Następny odcinek naprawiali Malkisz, syn Charima, i Chaszszub, syn Pachat-Moaba, przy Wieży Piekarników. ¹² A obok naprawiał Szallum, syn Hallochesza, zwierzchnik nad drugą połową okręgu jerozolimskiego, on wraz z córkami swymi. ¹³ Bramę nad Doliną naprawiali Chanun i mieszkańcy Zanoach: oni odbudowali ją i wstawili jej wrota, uchwyty i zasuwy – oraz tysiąc łokci muru aż do Bramy Śmietników.¹⁴ A Bramę Śmietników naprawiał Malkiasz, syn Rekaba, zwierzchnik okręgu Bet-Hakkerem: on odbudował ją i wstawił jej wrota, uchwyty i zasuwy. ¹⁵ A Bramę Źródlaną naprawiał Szallum, syn Kol-Chozego, zwierzchnik obwodu Mispa: on odbudował ją, pokrył dachem i wstawił jej wrota, uchwyty i zasuwy – oraz mur Stawu Wodociągowego przy ogrodzie królewskim aż do stopni schodzących z Miasta Dawidowego. ¹⁶ Za nim naprawiał Nehemiasz, syn Azbuka, zwierzchnik połowy Bet-Sur, aż naprzeciw grobów rodu Dawidowego, dalej aż do Stawu Sztucznego i aż do koszar. ¹⁷ Za nim naprawiali lewici: Rechum, syn Baniego; obok naprawiał Chaszabiasz, zwierzchnik połowy okręgu Keila, za swój okręg. ¹⁸Za nim naprawiali ich bracia: Binnuj, syn Chenadada, zwierzchnik drugiej połowy okręgu Keila. ¹⁹ I obok niego Ezer, syn Jozuego, zwierzchnik Mispa, naprawiał odcinek drugi: od miejsca naprzeciw wejścia do zbrojowni w kierunku Kąta. ²⁰ Za nim naprawiał Baruch, syn Zabbaja, odcinek dalszy od owego Kąta aż do bramy domu arcykapłana Eliasziba. ²¹Za nim naprawiał Meremot, syn Uriasza, syna Hakkosa, odcinek dalszy: od bramy domu Eliasziba aż do końca domu Eliasziba. ²² Za nim naprawiali kapłani, mieszkańcy okolicy najbliższej. ²³ Dalej naprawiali Beniamin i Chaszszub naprzeciw swego domu; dalej naprawiał Azariasz, syn Maasejasza, syna Ananiasza, obok swego domu. ²⁴ Dalej naprawiał Binnuj, syn Chenadada, odcinek dalszy: od domu Azariasza aż do Kąta i aż do Rogu. ²⁵ Dalej naprawiał Palal, syn Uzaja, od miejsca naprzeciw Kąta i wieży wystającej z zamku królewskiego, tej górnej przy wartowni; dalej naprawiał Pedajasz, syn Parosza – ²⁶ podczas gdy niewolnicy świątyni zamieszkiwali Ofel – aż do miejsca naprzeciw Bramy Wodnej na wschodzie i wieży wystającej. ²⁷ Za nim naprawiali Tekoici odcinek dalszy od miejsca naprzeciw wielkiej wieży wystającej aż do muru Ofelu. ²⁸ Powyżej Bramy Końskiej naprawiali kapłani: każdy naprzeciw swego domu. ²⁹ Dalej naprawiał Sadok, syn Immera, naprzeciw swego domu; i dalej naprawiał Szemajasz, syn Szekaniasza, stróż Bramy Wschodniej. ³⁰Za nim naprawiali Chananiasz, syn Szelemiasza, i Chanun, szósty syn Salafa, odcinek dalszy; za nim naprawiał Meszullam, syn Berekiasza, naprzeciw swej komnaty. ³¹ Za nim naprawiał złotnik Malkiasz – aż do domu niewolników świątyni i handlarzy naprzeciw Bramy Rewii i aż do Tarasu Narożnego. ³² Między Tarasem Narożnym a Bramą Owczą naprawiali złotnicy i handlarze.

Trudności: drwiny nieprzyjaciół

³³ I oto, gdy Sanballat usłyszał, że odbudowujemy mur, rozzłościł się i oburzył bardzo i lżył Żydów, ³⁴ i rzekł w obecności braci swoich i wojska samarytańskiego: „Co ci niedołężni Żydzi wyrabiają! Czy to im ujdzie płazem? Czy skoro złożą ofiarę, to już dzieło skończone? Czy ze zwałów gruzu wskrzeszą kamienie – wszak one są spalone!” ³⁵ A Ammonita Tobiasz stał obok niego i rzekł: „Cokolwiek oni zbudują, to i tak, skoro wskoczy szakal, rozwali ich mur kamienny”. – ³⁶ „Słuchaj, Boże nasz, w jaką popadliśmy pogardę. Odwróć urąganie ich na nich samych i wydaj ich na złupienie w ziemi niewoli. ³⁷ Nie przebacz im winy i grzech ich niech nie będzie przed Tobą wymazany, albowiem obraźliwie odnosili się do budujących”. ³⁸ Lecz my odbudowywaliśmy mur i naprawiano uszkodzenia całego muru do połowy, a lud miał zapał do roboty.

Zamierzony napad

¹ Gdy Sanballat i Tobiasz oraz Arabowie, Ammonici i Aszdodyci usłyszeli, że zabliźniał się mur jerozolimski, gdyż wyłomy zaczęły się zamykać: rozzłościli się bardzo. ² I wszyscy oni razem się sprzysięgli, że przyjdą walczyć przeciw Jerozolimie i wywołać przez to zamieszanie.
³ Lecz myśmy się modlili do Boga naszego, i dniem i nocą stawialiśmy frontem do nich straż dla obrony przed nimi.
⁴ Ale Judejczycy mawiali:
„Upada siła dźwigającego ciężary, a gruzu wiele;
więc nie zdołamy odbudować muru”.
⁵ A nieprzyjaciele nasi rzekli: „Nie będą oni wiedzieć ani widzieć, jak wtargniemy między nich, wyrżniemy ich i położymy kres tej robocie”.
⁶ I oto, gdy Żydzi mieszkający w sąsiedztwie wrogów przyszli i z wszystkich miejscowości, które do nas wracają, nam częstokroć o tym donosili, ⁷ wtedy w punktach zagrożonych wyznaczyłem poza murem szereg kryjówek i umieściłem tam lud według rodów z mieczami, włóczniami i łukami. ⁸ Gdy widziałem, [że się boją], wstałem i rzekłem do możnych, do zwierzchników i do reszty ludu: „Nie bójcie się ich! Na Pana wielkiego i strasznego pamiętajcie i walczcie za braci swoich, za synów swoich i córki, za żony swoje i domy!”
⁹ Gdy więc nieprzyjaciele nasi usłyszeli, że nas powiadomiono i że Bóg udaremnił ich zamiar, [cofnęli się], a my wszyscy wróciliśmy do muru, każdy do swego zadania. ¹⁰ Odtąd tylko połowa moich ludzi zajęta była pracą, a druga połowa miała włócznie, tarcze, łuki i pancerze; a wodzowie stali za całym domem judzkim ¹¹ odbudowującym mur. Dźwigający ciężar również byli uzbrojeni: jedną ręką wykonywali pracę, a drugą trzymali oszczep. ¹² A co do murarzy, to każdy, mając miecz swój przepasany u boku, budował. A trębacz stał obok mnie. ¹³ I rzekłem do możnych, do zwierzchników i do reszty ludzi: „Praca jest różnorodna i rozległa, a myśmy rozdzieleni na murze, jeden z dala od drugiego.¹⁴ Na miejscu, gdzie usłyszycie głos trąby, tam się przy nas zgromadźcie! Bóg nasz będzie za nas walczył”. ¹⁵ Tak to myśmy wykonywali pracę od ukazania się zorzy aż do wzejścia gwiazd, podczas gdy połowa trzymała włócznie. ¹⁶ Równocześnie rozkazałem ludowi: „Niech każdy wraz ze sługą swoim przenocuje w obrębie Jerozolimy, aby nam byli przydatni nocą do straży a dniem do roboty”. ¹⁷ I ani ja, ani bracia moi i słudzy, ani moja straż przyboczna – nie zdejmowaliśmy ubrań. Każdy odczuwał brak wody.

Księga Psalmów 77

PSALM 77(76)

Świetna przyszłość pociechą w niedoli

¹ Kierownikowi chóru. Według Jedutuna. Asafowy. Psalm.
² Głos mój się wznosi do Boga i wołam,
głos mój – do Boga, by mnie usłyszał.
³ Szukam Pana w dzień mojej niedoli.
Moja ręka w nocy niestrudzenie się wyciąga,
moja dusza odmawia przyjęcia pociechy.
⁴ Jęczę, gdy wspomnę na Boga,
duch mój słabnie, kiedy rozmyślam.

⁵ Ty zatrzymujesz powieki mych oczu:
jestem wzburzony i mówić nie mogę.
⁶ Rozważam dni starodawne
i lata poprzednie ⁷ wspominam.
Rozmyślam nocą w sercu,
roztrząsam i duch mój docieka:

⁸ „Czy Bóg odrzuca na wieki,
że już nie jest łaskawy?
⁹ Czy Jego łaskawość ustała na zawsze,
a słowo umilkło na pokolenia?
¹⁰ Czy Bóg zapomniał o litości,
czy w gniewie powstrzymał swoje miłosierdzie?”

¹¹ I mówię: „To dla mnie bolesne,
że się odwróciła prawica Najwyższego”.
¹² Wspominam dzieła Pana,
zaiste wspominam Twoje dawne cuda.
¹³ Rozmyślam o wszystkich Twych dziełach
i czyny Twoje rozważam.

¹⁴ Boże, Twoja droga jest święta:
który bóg dorówna wielkością naszemu Bogu?
¹⁵ Ty jesteś Bogiem działającym cuda,
objawiłeś ludom swą potęgę.
¹⁶ Ramieniem swoim lud Twój wybawiłeś,
synów Jakuba i Józefa.

¹⁷ Boże, ujrzały Cię wody,
ujrzały Cię wody: zadrżały
i odmęty się poruszyły.
¹⁸ Chmury wylały wody,
wydały głos chmury
i poleciały Twoje strzały.
¹⁹ Głos Twego grzmotu wśród terkotu kół,
pioruny świat rozjaśniły:
poruszyła się i zatrzęsła ziemia.
²⁰ Twoja droga wiodła przez wody,
Twoja ścieżka przez wody rozległe
i nie znać było Twych śladów.
²¹ Wiodłeś Twój lud jak trzodę
ręką Mojżesza i Aarona.

2 List do Tymoteusza 4

Zwalczać wszelkie zło!

¹ Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, i na Jego pojawienie się, i na Jego królestwo: ² głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, [w razie potrzeby] wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz. ³ Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań – ponieważ ich uszy świerzbią – będą sobie mnożyli nauczycieli. ⁴ Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom. ⁵ Ty zaś czuwaj we wszystkim, znoś trudy, wykonaj dzieło ewangelisty, spełnij swe posługiwanie!

Apostoł przewiduje bliską śmierć i nagrodę

⁶ Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. ⁷ W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. ⁸ Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.

Ostatnie zlecenia i wiadomości

⁹ Pospiesz się, by przybyć do mnie szybko. ¹⁰ Demas bowiem mię opuścił umiłowawszy ten świat i podążył do Tesaloniki, Krescens do Galacji, Tytus do Dalmacji. ¹¹ Łukasz sam jest ze mną. Weź Marka i przyprowadź ze sobą; jest mi bowiem przydatny do posługiwania. ¹² Tychika zaś posłałem do Efezu. ¹³ Opończę, którą pozostawiłem w Troadzie u Karpa, przynieś idąc po drodze, a także księgi, zwłaszcza pergaminy. ¹⁴ Aleksander, brązownik, wyrządził mi wiele zła: odda mu Pan według jego uczynków. ¹⁵ I ty się go strzeż, albowiem sprzeciwiał się bardzo naszym słowom. ¹⁶ W pierwszej mojej obronie nikt przy mnie nie stanął, ale mię wszyscy opuścili: niech im to nie będzie policzone! ¹⁷ Natomiast Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie [Ewangelii] i żeby wszystkie narody [je] posłyszały; wyrwany też zostałem z paszczy lwa. ¹⁸ Wyrwie mię Pan od wszelkiego złego czynu i wybawi mię, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu chwała na wieki wieków! Amen.

Końcowe pozdrowienia

¹⁹ Pozdrów Pryskę i Akwilę oraz dom Onezyfora! ²⁰ Erast pozostał w Koryncie, a Trofima pozostawiłem w Milecie chorego. ²¹ Pospiesz się, by przybyć przed zimą. Pozdrawiają cię Eubulos i Pudens, i Linus, i Klaudia, i wszyscy bracia. ²² Pan Jezus z duchem twoim!
Łaska z wami! Amen.