Biblia w rok – 14 kwietnia

Czytania na 14 kwietnia
Księga Jozuego 19 – 20
Mądrość Syracha 14
Ewangelia wg św. Marka 8

*******

Księga Jozuego 19 – 20

Pokolenie Symeona

¹ Drugi los przypadł w udziale Symeonowi – pokoleniu potomków Symeona – według ich rodów, a dział ich znajdował się pośród dziedzictwa potomków Judy. ² Zaliczały się do ich działu: Beer-Szeba, Szema, Molada; ³ Chasar-Szual, Bala, Esem, ⁴ Eltolad, Betul, Chorma, ⁵ Siklag, Bet-Hammarkabot, Chasar-Susa, ⁶ Bet-Lebaot, Szaruchen: trzynaście miast z ich wioskami. ⁷ Ain, Rimmon, Eter i Aszan: cztery miasta z przyległymi wioskami, ⁸ a oprócz tego wszystkie wioski leżące dokoła tych miast aż do Baalat-Beer, [czyli] Rama w Negebie. Takie było dziedzictwo pokolenia potomków Symeona według ich rodów.
⁹ Dział potomków Symeona był wzięty z dziedzictwa potomków Judy, które było zbyt wielkie dla nich, i dlatego otrzymali potomkowie Symeona swoje dziedzictwo wśród ich dziedzictwa.

Pokolenie Zabulona

¹⁰ Trzeci los padł na potomków Zabulona według ich rodów: dział ich dziedzictwa sięgał aż do Sarid. ¹¹ Granica ich biegła na zachód od Marala i dotykała Dabbaszet, dochodząc do potoku po wschodniej stronie Jokneam. ¹² Od Sarid zwracała się ku wschodowi w kierunku wschodzącego słońca aż do granicy Kislot-Tabor, biegła ku Deberat i wznosiła się do Jafia, ¹³ a stąd znów przechodziła ku wschodowi, ku wschodzącemu słońcu, do Gat-Hachefer, do Et-Kasim i biegła dalej do Rimmon, zwracając się do Nea. ¹⁴ Dalej granica biegła na północ koło Channaton i kończyła się na równinie Jiftach-El. ¹⁵ Ponadto Kattat, Nahalal, Szimron, Jideala i Betlejem: dwanaście miast wraz z przyległymi wioskami. ¹⁶Takie było dziedzictwo potomków Zabulona według ich rodów, takie miasta i przyległe wioski.

Pokolenie Issachara

¹⁷ Czwarty los przypadł w udziale Issacharowi, potomkom Issachara według ich rodów. ¹⁸ Dziedzictwo ich [rozciągało się] aż do Jizreel i [obejmowało] Hakkesulot, Szunem, ¹⁹ Chafaraim, Szijon, Anacharat, ²⁰ Rabbit, Kiszjon, Ebes, ²¹ Remet, En-Gannim, En-Chadda, Bet-Passes. ²² Granica dotykała Taboru, Szachasima i Bet-Szemesz, a następnie kończyła się nad Jordanem: szesnaście miast z przyległymi wioskami. ²³ Takie było dziedzictwo pokolenia Issachara według ich rodów: ich miasta i przyległe wioski.

Pokolenie Asera

²⁴ Piąty los przypadł w udziale pokoleniu potomków Asera według ich rodów. ²⁵ Dziedzictwo ich obejmowało: Chelkat, Chali, Beten, Akszaf, ²⁶ Alammelek, Amad, Miszeal. Na zachodzie granica dotykała Karmelu i Szichor-Libnat, ²⁷ a następnie zwracała się na wschód słońca do Bet-Dagon, dotykała [dziedzictwa] Zabulona i doliny Jiftach-El na północy, ciągnęła się przez Bet-Haemek i Neiel, biegnąc do Kabulu. Ze strony północnej [należały]: ²⁸ Abdon, Rechob, Chammon, Kana aż do Wielkiego Sydonu. ²⁹ Potem granica zwracała się do Rama i aż do warownego miasta Tyr i wracała do Chosa, kończąc się nad morzem. Obejmowała Machaleb, Akzib, ³⁰ Umma, Afek i Rechob: dwadzieścia dwa miasta i przyległe wioski. ³¹ Taka była część dziedziczna pokolenia potomków Asera według ich rodów: ich miasta i przyległe wioski.

Pokolenie Neftalego

³² Potomkom Neftalego przypadł w udziale los szósty, potomkom Neftalego według ich rodów. ³³ Granica ich szła z Chelef i od Dębu w Saananim do Adami-Hannekeb i Jabneel aż do Lakkum i dochodziła do Jordanu. ³⁴ Na zachodzie granica szła ku Aznot-Tabor, dochodziła do Chukkok, dotykała [dziedzictwa] Zabulona od południa, [dziedzictwa] Asera od zachodu, a <Judy> przy Jordanie – od wschodu. ³⁵ Miastami warownymi były: Hassiddim, Ser, Chammat, Rakkat, Kinneret, ³⁶ Adama, Ha-Rama, Chasor, ³⁷ Kedesz, Edrei, En-Chasor, ³⁸ Jireon, Migdal-El, Chorem, Bet-Anat, Bet-Szemesz: dziewiętnaście miast z przyległymi wioskami. ³⁹ Takie było dziedzictwo pokolenia potomków Neftalego według ich rodów: ich miasta z przyległymi wioskami.

Pokolenie Dana

⁴⁰ Pokoleniu potomków Dana według ich rodów przypadł w udziale siódmy los. ⁴¹ Granica ich dziedzictwa obejmowała: Sorea, Esztaol, Ir-Szemesz, ⁴² Szaalbin, Ajjalon, Jitla, ⁴³ Elon, Timnę, Ekron, ⁴⁴ Elteke, Gibbeton, Baalat. ⁴⁵ Jehud, Bene-Berak, Gat-Rimmon, ⁴⁶ Me-Hajjarkon, Ha-rakkon wraz z obszarem naprzeciw Jafy. ⁴⁷ Posiadłość jednak była dla Danitów za szczupła, wyruszyli przeto synowie Dana przeciw Leszem, zdobyli je i pobili [mieszkańców] ostrzem miecza. Po zajęciu miasta zamieszkali w nim i nazwali Leszem-Dan od imienia ich praojca Dana. ⁴⁸ Takie było dziedzictwo pokolenia potomków Dana według ich rodów: te miasta i przyległe wioski.

Dział Jozuego

⁴⁹ Gdy dokonano podziału kraju według jego rozciągłości, Izraelici ofiarowali dziedzictwo wśród siebie Jozuemu, synowi Nuna; ⁵⁰ na rozkaz Pana dali mu miasto, którego zażądał dla siebie, Timnat-Serach w górach Efraima. Odbudował to miasto i osiadł w nim.
⁵¹ Takie są części dziedzictwa, które losem wydzielili kapłan Eleazar, Jozue, syn Nuna, i książęta rodów izraelskich w Szilo wobec Pana przy wejściu do Namiotu Spotkania. Tak został zakończony podział kraju.

Miasta ucieczki

¹ Pan przemówił do Jozuego tymi słowami: ² „Powiesz Izraelitom: wyznaczcie sobie miasta ucieczki, o których mówiłem wam przez Mojżesza; ³ aby tam mógł uciec zabójca, który by zabił człowieka przez nieuwagę, nierozmyślnie. Będą one dla was schronieniem przed mścicielem krwi. ⁴ Do jednego z tych miast powinien uciec zabójca: zatrzyma się u wejścia i przedstawi swoją sprawę starszym tego miasta. Przyjmą go oni do miasta i wyznaczą mu miejsce, by mógł mieszkać wśród nich. ⁵ Jeśli mściciel krwi będzie go ścigał, nie wydadzą go w jego ręce, ponieważ nierozmyślnie zabił swego bliźniego, do którego od dawna nie żywił nienawiści. ⁶ Zabójca powinien pozostać w tym mieście, dopóki nie stanie przed sądem zgromadzenia [i] aż do śmierci najwyższego kapłana, który w tym czasie będzie sprawował czynności. Wtedy dopiero może zabójca wrócić do swego miasta i do swego domu w mieście, z którego uciekł”. ⁷ Poświęcili w tym celu Kadesz w Galilei na górze Neftalego, Sychem na górze Efraima oraz Kiriat-Arba, czyli Hebron, na górze Judy. ⁸ Z drugiej strony Jordanu, na wschód od Jerycha, wyznaczono na pustyni, na płaskowyżu, Beser z pokolenia Rubena, Ramot w Gileadzie z pokolenia Gada; Golan w Baszanie, z pokolenia Manassesa.
⁹ Takie były miasta wyznaczone dla wszystkich Izraelitów i dla cudzoziemca mieszkającego wśród nich, aby tam mógł uciec każdy, ktokolwiek przez nieuwagę zabije człowieka, aby nie poniósł śmierci z ręki mściciela krwi, dopóki nie stanie przed zgromadzeniem.

Mądrość Syracha 14

¹ Szczęśliwy mąż, który nie potknął się ustami
i nie jest przybity smutkiem grzechów.
² Szczęśliwy, którego własna dusza nie potępia
i kto nie stracił swojej nadziei.

Zazdrość i skąpstwo

³ Dla człowieka skąpego bogactwa nie są dobrem,
a sknerze na co pieniądze?
⁴ Ten, który gromadzi od ust sobie odejmując, dla innych gromadzi,
a z jego dostatków inni wystawnie żyć będą.
⁵ Kto jest zły dla siebie, czyż będzie dobry dla innych? –
nie ucieszy się on swoimi pieniędzmi.
⁶ Nie ma gorszego człowieka niż ten, który jest sknerą dla siebie samego,
i to jest odpłatą za jego przewrotność:
⁷ jeśli coś dobrego zrobi, przez zapomnienie to uczyni,
a na ostatek okaże swą przewrotność.
⁸ Zły jest, kto zazdrosnym okiem patrzy,
odwraca oblicze i z góry spogląda na innych.
⁹ Oko chciwca nie zadowoli się tym, co posiada,
a niegodziwa przewrotność wysusza duszę.
¹⁰ Oko złe zazdrości chleba,
i brakuje go na jego stole.
¹¹ Synu, stosownie do swej zamożności, staraj się o siebie,
a ofiary Panu godnie przynoś!
¹² Pamiętaj, że śmierć nie zwleka,
a przymierze Szeolu nie zostało ci odkryte.
¹³ Zanim umrzesz, czyń dobrze przyjacielowi
i według swej możności wydobądź coś i daj mu!
¹⁴ Nie pozbawiaj się dobra dzisiejszego,
a przedmiot szlachetnego pożądania niech cię nie mija!
¹⁵ Czyż zostawisz drugiemu owoc swoich prac
i trudy twoje na podział losem?
¹⁶ Dawaj, bierz i staraj się o rozrywki dla siebie,
albowiem w Szeolu na próżno szukać przyjemności.
¹⁷ Wszelkie ciało starzeje się jak odzienie,
i to jest odwieczne prawo: „Na pewno umrzesz”.
¹⁸ Jak gęste liście na bujnym drzewie,
jedne spadają, a drugie wyrastają,
podobnie pokolenia ciała i krwi,
jedno umiera a drugie się rodzi.
¹⁹ Każde dzieło podlegające zepsuciu przepadnie
i razem z nim pójdzie jego wykonawca.

Szczęście mędrca

²⁰ Szczęśliwy mąż, który się ćwiczy w mądrości
i który się radzi swego rozumu,
²¹ który rozważa drogi jej w swym sercu
i zastanawia się nad jej ukrytymi sprawami.
²² Wyjdź za nią jak tropiciel
i na drogach jej przygotuj zasadzkę!
²³ Kto zaglądać będzie przez jej okna,
kto słucha przy jej drzwiach;
²⁴ kto zamieszka blisko jej domu
i wbije kołek w jej ściany;
²⁵ kto postawi namiot swój przy jej boku –
ten zajmie miejsce w szczęśliwym mieszkaniu,
²⁶ postawi swe dzieci pod jej dachem
i pod jej gałęziami będzie przebywał.
²⁷ Ona zasłoni go przed żarem
i odpoczywać będzie w jej chwale.

Ewangelia wg św. Marka 8

Drugie rozmnożenie chleba

¹ W owym czasie, gdy znowu wielki tłum był z Nim i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: ² „Żal Mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. ³ A jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka”. ⁴ Odpowiedzieli uczniowie: „Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?” ⁵ Zapytał ich: „Ile macie chlebów?” Odpowiedzieli: „Siedem”. ⁶ I polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali tłumowi. ⁷ Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo i polecił je rozdać. ⁸ Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów. ⁹ Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił.

Nowe żądanie znaku

¹⁰ Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty. ¹¹ Nadeszli faryzeusze i zaczęli rozprawiać z Nim, a chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku. ¹² On zaś westchnął głęboko w duszy i rzekł: „Czemu to plemię domaga się znaku? Zaprawdę powiadam wam: żaden znak nie będzie dany temu plemieniu”. ¹³ I zostawiwszy ich, wsiadł z powrotem do łodzi i odpłynął na drugą stronę.

Kwas faryzeuszów

¹⁴ A uczniowie zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden mieli z sobą w łodzi. ¹⁵ Wtedy im przykazał: „Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!”. ¹⁶ Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba. ¹⁷ Jezus zauważył to i rzekł im: „Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? ¹⁸ Macie oczy, a nie widzicie; macie uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, ¹⁹ kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?” Odpowiedzieli Mu: „Dwanaście”. ²⁰ „A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?” Odpowiedzieli: „Siedem”.²¹ I rzekł im: „Jeszcze nie rozumiecie?”

Uzdrowienie niewidomego

²² Potem przyszli do Betsaidy. Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął. ²³ On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: „Czy widzisz co?” ²⁴ A gdy przejrzał, powiedział: „Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa”. ²⁵ Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał [on] zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie. ²⁶ Jezus odesłał go do domu ze słowami: „Tylko do wsi nie wstępuj!”.

Wyznanie Piotra

²⁷ Potem Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: „Za kogo uważają Mnie ludzie?” ²⁸ Oni Mu odpowiedzieli: „Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków”. ²⁹ On ich zapytał: „A wy za kogo Mnie uważacie?” Odpowiedział Mu Piotr: „Ty jesteś Mesjasz”. ³⁰ Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili.

Pierwsza zapowiedź męki i zmartwychwstania

³¹ I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. ³² A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. ³³ Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: „Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie”.

Warunki naśladowania Jezusa

³⁴ Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje! ³⁵ Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je. ³⁶ Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić? ³⁷ Bo cóż może dać człowiek w zamian za swoją duszę? ³⁸ Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi przed tym pokoleniem wiarołomnym i grzesznym, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swojego razem z aniołami świętymi”.