Biblia w rok – 30 lipca

Czytania na 30 lipca
Księga Nehemiasza 11 – 13
Księga Przysłów 1
List św. Jakuba 1

*****

Księga Nehemiasza 11 – 13

DALSZA DZIAŁALNOŚĆ NEHEMIASZA

Zaludnienie Jerozolimy

¹ Przywódcy ludu zamieszkali w Jerozolimie, a reszta ludu rzucała losy celem wyznaczenia jednego z dziesięciu, żeby on osiedlił się w świętym mieście Jeruzalem, a owych dziewięciu – w innych miastach. ² A lud błogosławił wszystkich mężów, którzy dobrowolnie postanowili zamieszkać w Jerozolimie.
³ Oto naczelnicy tego okręgu judzkiego, którzy zamieszkali w Jerozolimie – i w miastach judzkich. Izrael, kapłani, lewici, niewolnicy świątyni i synowie niewolników Salomona osiedlili się w miastach swoich: każdy w swojej posiadłości. ⁴ W Jerozolimie zamieszkali synowie Judy i synowie Beniamina. Spośród synów Judy: Atajasz – syn Ozjasza, syna Zachariasza, syna Amariasza, syna Szefatiasza, syna Mahalalela, spośród synów Peresa, ⁵ oraz Maasejasz – syn Barucha, syna Kol-Chozego, syna Chazajasza, syna Adajasza, syna Jojariba, syna Zachariasza, Szelanity. ⁶ Wszystkich synów Peresa osiadłych w Jerozolimie było czterystu sześćdziesięciu ośmiu mężów zdolnych do boju.
⁷ A oto synowie Beniamina: Sallu – syn Meszullama, syna Joeda, syna Pedajasza, syna Kolajasza, syna Maasejasza, syna Itiela, syna Izajasza, ⁸ i bracia jego, dzielni wojownicy – dziewięćset dwudziestu ośmiu. ⁹ A Joel, syn Zikriego, był zwierzchnikiem nad nimi, i Juda, syn Hassenui, stał jako drugi nad miastem.
¹⁰ A spośród kapłanów: Jedajasz – syn Jojakima, syna ¹¹ Serajasza, syna Chilkiasza, syna Meszullama, syna Sadoka, syna Merajota, syna Achituba, księcia domu Bożego, ¹² i bracia jego pełniący służbę w świątyni: osiemset dwadzieścia dwie osoby; następnie Adajasz, syn Jerochama, syna Pelaliasza, syna Amsiego, syna Zachariasza, syna Paszchura, syna Malkiasza, ¹³ i bracia jego, głowy rodzin: dwieście czterdzieści dwie osoby; dalej Amasaj – syn Azarela, syna Achzaja, syna Meszillemota, syna Immera, ¹⁴ i bracia jego, dzielni wojownicy: sto dwadzieścia osiem osób; a zwierzchnikiem nad nimi był Zabdiel, syn Haggadola.
¹⁵ A spośród lewitów: Szemajasz – syn Chaszszuba, syna Azrikama, syna Chaszabiasza, syna Bunniego. ¹⁶ Nad służbą zewnętrzną domu Bożego stał spośród przełożonych nad lewitami Szabbetaj i Jozabad. ¹⁷ Dalej był Mattaniasz – syn Miki, syna Zabdiego, syna Asafa, dyrygent hymnu, który na modlitwie intonował pieśń dziękczynną, a Bakbukiasz zajmował drugie miejsce między swymi braćmi, następnie Abda, syn Szammuy, syna Galala, syna Jedutuna. ¹⁸ Wszystkich lewitów było w Mieście Świętym dwustu osiemdziesięciu czterech.
¹⁹ Odźwierni: Akkub, Talmon i bracia ich, którzy stróżowali w bramach: sto siedemdziesiąt dwie osoby. ²⁰ Pozostała część Izraela, kapłanów, lewitów mieszkała we wszystkich miastach judzkich, każdy w swojej posiadłości. ²¹ A niewolnicy świątyni mieszkali na Ofelu; Sicha i Giszpa stali na ich czele.
²² Zwierzchnikiem lewitów w Jerozolimie był Uzzi – syn Baniego, syna Chaszabiasza, syna Mattaniasza, syna Miki; należał on do synów Asafa, którzy śpiewali podczas służby w domu Bożym; ²³ istniało bowiem co do nich rozporządzenie królewskie z ustaleniem porządku: kto ma śpiewać w kolejnych dniach. ²⁴ A Petachiasz – syn Meszezabela, jednego z synów Zeracha, syna Judy – był u boku króla dla [załatwiania] wszelkiej sprawy dotyczącej tego ludu.

Zaludnienie innych miast

²⁵ A co do gospodarstw z przynależnymi polami – to niektórzy z synów Judy mieszkali w Kiriat-Haarba i przynależnych wioskach, w Dibon i przynależnych wioskach, w Jekkabseel i przynależnych gospodarstwach, ²⁶ w Jeszua, Moladzie, Bet-Pelet, ²⁷ w Chasar-Szual, Beer-Szebie i w przynależnych wioskach, ²⁸ w Siklag, Mekona i w przynależnych wioskach, ²⁹ w En-Rimmon, Sora, Jarmut, ³⁰ Zanoach, Adullam z przynależnymi gospodarstwami, w Lakisz z przynależnymi polami, w Azece z przynależnymi wioskami; osiedlili się więc od Beer-Szeby do Ge-Hinnom.
³¹ A niektórzy z synów Beniamina mieszkali w Geba, Mikmas, Ajja i Betel wraz z przynależnymi wioskami, ³² Anatot, Nob, Anania, ³³ Chasor, Rama, Gittaim, ³⁴ Chadid, Seboim, Neballat, ³⁵ Lod, Ono i w Dolinie Cieśli. ³⁶ A co do lewitów, to niektóre grupy judzkie przeszły do Beniamina.

Rodowody: Kapłani i lewici za Zorobabela i Jozuego

¹ A oto są kapłani i lewici, którzy przyszli z Zorobabelem, synem Szealtiela, i Jozuem: Serajasz, Jeremiasz, Ezdrasz, ² Amariasz, Malluk, Chattusz, ³ Szekaniasz, Charim, Meremot, ⁴ Iddo, Ginneton, Abiasz, ⁵ Mijjamin, Maadiasz, Bilga, ⁶Szemajasz oraz Jojarib, Jedajasz, ⁷ Sallu, Amok, Chilkiasz, Jedajasz. – To byli zwierzchnicy kapłanów.
A bracia ich za dni Jozuego, ⁸ to jest lewici, byli następujący: Jozue, Binnuj, Kadmiel, Szerebiasz, Juda, Mattaniasz; on i bracia jego kierowali śpiewem hymnów dziękczynnych; ⁹ a Bakbukiasz, Unni i bracia ich stali naprzeciw nich przy wykonywaniu obowiązków.

Arcykapłani od Jozuego do Jadduy

¹⁰ A Jozue był ojcem Jojakima, Jojakim był ojcem Eliasziba, Eliaszib – Jojady, ¹¹ Jojada był ojcem Jochanana, Jochanan był ojcem Jadduy.

Kapłani za Jojakima

¹² A za dni Jojakima głowami rodów byli następujący kapłani: w [rodzie] Serajasza – Merajasz; w [rodzie] Jeremiasza – Chananiasz; ¹³ w [rodzie] Ezdrasza – Meszullam; w [rodzie] Amariasza – Jochanan; ¹⁴ w [rodzie] Malluka – Jonatan; w [rodzie] Szekaniasza – Józef; ¹⁵ w [rodzie] Charima – Adna; w [rodzie] Meremota – Chelkaj; ¹⁶ w [rodzie] Iddo – Zachariasz; w [rodzie] Ginnetona – Meszullam; ¹⁷ w [rodzie] Abiasza – Zikri; w [rodzie] Mijjamina…; w [rodzie] Maadiasza – Piltaj; ¹⁸ w [rodzie] Bilgi – Szammua; w [rodzie] Szemajasza – Jonatan; ¹⁹ w [rodzie] Jojariba – Mattenaj; w [rodzie] Jedajasza – Uzzi; ²⁰ w [rodzie] Sallu – Kallaj; w [rodzie] Amoka – Eber; ²¹ w [rodzie] Chilkiasza – Chaszabiasz; w [rodzie] Jedajasza – Netanel.
²² Za dni Eliasziba, Jojady, Jochanana i Jadduy zostali spisani naczelnicy rodów kapłańskich w kronice prowadzonej aż do panowania Dariusza perskiego.

Zwierzchnicy rodów lewickich

²³ Synowie Lewiego: naczelnicy ich rodów zostali spisani w Kronice, lecz tylko do dni Jochanana, syna Eliasziba. ²⁴ Zwierzchnikami lewitów byli: Chaszabiasz, Szerebiasz, Jozue, Binnuj, Kadmiel i bracia ich – którzy według rozporządzenia Dawida, męża Bożego, przy wielbieniu i dziękczynieniu stali naprzeciw nich, oddział równo z oddziałem – ²⁵ mianowicie: Mattaniasz, Bakbukiasz, Obadiasz; a odźwierni Meszullam, Talmon, Akkub trzymali straż przy składnicach u bram. ²⁶ Ci żyli za dni Jojakima – syna Jozuego, syna Josadaka – i za dni namiestnika Nehemiasza oraz kapłana-pisarza Ezdrasza.

OSTATNIE DZIEŁO WSPÓLNE EZDRASZA I NEHEMIASZA

Poświęcenie muru

²⁷ A na poświęcenie muru Jerozolimy odszukano lewitów, by ze wszystkich ich siedzib sprowadzić ich do Jerozolimy na radosny obchód poświęcenia przy hymnach i grze na cymbałach, harfach i cytrach. ²⁸ Zgromadzili się więc śpiewacy tak z okręgu otaczającego Jerozolimę, jak i z gospodarstw Netofatytów ²⁹ oraz z Bet-Haggilgal i z pól miejscowości Geba i Azmawet; śpiewacy bowiem zbudowali sobie gospodarstwa dokoła Jerozolimy. ³⁰ Kapłani i lewici oczyścili siebie, a potem oczyścili lud, bramy i mur.
³¹ I wprowadziłem zwierzchników Judy przed mur, i ustawiłem dwa wielkie chóry dziękczynne. Jeden szedł wzdłuż muru w prawo ku Bramie Śmietników. ³² Za nimi szedł Hoszajasz z połową zwierzchników Judy ³³ oraz Azariasz, Ezdrasz, Meszullam,³⁴ Juda, Mijjamin, Szemajasz, Jeremiasz ³⁵ spośród kapłanów z trąbami; a Zachariasz – syn Jonatana, syna Szemajasza, syna Mattaniasza, syna Micheasza, syna Zakkura, syna Asafa – ³⁶ i bracia jego: Szemajasz, Azarel, Milalaj, Gilalaj, Maaj, Netanel, Juda, Chanani z instrumentami muzycznymi Dawida, męża Bożego; a pisarz Ezdrasz szedł przed nimi. ³⁷ Dalej posuwali się oni ku Bramie Źródlanej, następnie poszli wprost przed siebie w kierunku stopni do Miasta Dawidowego, po drodze w górę przy murze obok pałacu Dawidowego, aż do Bramy Wodnej na wschodzie.
³⁸ Drugi chór dziękczynny – a ja byłem za nim oraz połowa zwierzchników ludu – szedł wzdłuż muru w lewo obok Wieży Piekarników aż do Muru Szerokiego, ³⁹ dalej obok Bramy Efraimskiej ku Bramie Jeszańskiej i ku Bramie Rybnej oraz wieży Chananeela, Wieży Seciny aż do Bramy Owczej; a stanęli przy Bramie Więziennej.
⁴⁰ Oba chóry dziękczynne stanęły przy domu Bożym, ja także i połowa zwierzchników ze mną; ⁴¹ a kapłani: Eliakim, Maasejasz, Miniamin, Micheasz, Elioenaj, Zachariasz, Chananiasz byli z trąbami ⁴² oraz Maasejasz, Szemajasz, Eleazar, Uzzi, Jochanan, Malkiasz, Elam i Ezer. Wtedy śpiewacy dali się słyszeć, a Jizrachiasz był [ich] kierownikiem. ⁴³ W owym dniu złożono znaczne ofiary; cieszyli się oni, gdyż Bóg dał im wielką radość; również żony i dzieci cieszyły się; a radość Jerozolimy słyszano z daleka.

Przypisek: Utrzymanie kapłanów i lewitów

⁴⁴ W owym czasie ustanowiono mężów nad składnicami dla zapasów: dla świętych darów pierwocin, dziesięcin, aby w nich zbierali z posiadłości miejskich udziały prawem nałożone na korzyść kapłanów i lewitów; Juda bowiem miał radość z kapłanów i lewitów, pełniących służbę. ⁴⁵ Oni wykonywali służbę Boga swego i służbę oczyszczenia – jak również śpiewacy i odźwierni – zgodnie z rozporządzeniem Dawida i syna jego Salomona. ⁴⁶ Albowiem za dni Dawida był Asaf jako pierwszy kierownikiem śpiewaków oraz pieśni pochwalnych i pieśni dziękczynnych dla Boga. ⁴⁷ Za dni Zorobabela i za dni Nehemiasza cały Izrael składał udziały na codzienne utrzymanie śpiewaków i odźwiernych; i wydzielano świętą należność lewitom, a lewici wydzielali ją synom Aarona.

OSTATNIA DZIAŁALNOŚĆ NEHEMIASZA

Prawo o cudzoziemcach

¹ W owym czasie czytano z Księgi Mojżesza przed ludem i natrafiono w niej na taki przepis: „Ammonita ani Moabita nigdy nie wejdzie do społeczności Bożej, ² albowiem oni nie powitali Izraelitów chlebem i wodą, lecz przekupili przeciw nim Balaama, aby ich przeklął; lecz Bóg nasz zmienił tę klątwę na błogosławieństwo”. ³ Gdy usłyszeli to prawo, odłączyli od Izraela wszelką cudzoziemszczyznę.

Szereg reform. Tobiasz

⁴ Jakiś czas przedtem kapłan Eliaszib – zawiadowca komnat naszego domu Bożego, krewny Tobiasza – ⁵ urządził dla niego obszerną komnatę; dawniej składano tam ofiarę pokarmową, kadzidło, sprzęty i dziesięcinę zboża, moszczu i oliwy, przydział lewitów, śpiewaków i odźwiernych oraz świadczenia dla kapłanów.
⁶ Podczas tego wszystkiego nie byłem w Jerozolimie, gdyż w roku trzydziestym drugim rządów Artakserksesa, króla babilońskiego, udałem się do tego króla, lecz po pewnym czasie uzyskałem od króla zezwolenie na powrót. ⁷ Gdy przybyłem do Jerozolimy, spostrzegłem występek, który popełnił Eliaszib na korzyść Tobiasza przez urządzenie dla niego komnaty na dziedzińcach domu Bożego. ⁸ Rozgniewałem się bardzo i wyrzuciłem cały sprzęt domu Tobiaszowego precz z tej komnaty. ⁹Wtedy kazałem oczyścić te komnaty i z powrotem przeniosłem do tego miejsca sprzęty domu Bożego, ofiarę pokarmową i kadzidło.

Utrzymanie lewitów

¹⁰ Dowiedziałem się również, że nie dostarczono przydziałów lewitom i że oni – lewici i śpiewacy pełniący służbę – uciekali, każdy na swoje pole. ¹¹ Wtedy zganiłem zwierzchników i powiedziałem: „Czemu dom Boży jest opuszczony?” Zebrałem lewitów i postawiłem ich na ich stanowisku. ¹² A cały Juda przyniósł do składnic dziesięcinę ze zboża, moszczu i oliwy. ¹³ A zarząd nad składnicami powierzyłem kapłanowi Szelemiaszowi, pisarzowi Sadokowi i Pedajaszowi spośród lewitów; pomocnikiem ich był Chanan, syn Zakkura, syna Mattaniasza: oni bowiem uchodzili za uczciwych. Mieli oni obowiązek dawać przydziały swoim braciom.
¹⁴ Pamiętajże, Boże mój, o tym i nie wymaż moich zbożnych czynów, które spełniłem dla domu Boga mojego i dla jego obsługi.

Święcenie szabatu

¹⁵ W owych dniach widziałem, jak w Judzie deptano w szabat tłocznię, noszono snopki i kładziono na osły, tak samo wino, grona, figi i wszelki ładunek, i przywożono to wszystko do Jerozolimy w dzień szabatu. Udzieliłem im przestrogi, gdy w ten dzień chcieli sprzedawać żywność. ¹⁶ A mieszkający tam Tyryjczycy przywozili ryby i wszelki towar i w szabat sprzedawali mieszkańcom Judy i w Jerozolimie. ¹⁷ Wtedy zgromiłem możnych Judy i powiedziałem im: „Co to za niegodziwa rzecz, którą popełniacie, gwałcąc dzień szabatu. ¹⁸ Czyż tak nie uczynili ojcowie wasi? Dlatego też Bóg nasz zesłał całe to nieszczęście na nas i na to miasto. A wy chcecie ściągnąć jeszcze większy gniew na Izraela przez gwałcenie szabatu”. ¹⁹ I wydałem rozkaz: „Skoro przed szabatem mrok pokryje bramy Jerozolimy, wrota zostaną zamknięte”. I drugi rozkaz: „Nie zostaną one otwarte, aż dopiero po szabacie”. Następnie niektórych z moich sług postawiłem przy bramach z dalszym rozkazem: „Żaden ładunek nie przedostanie się w dzień szabatu”.
²⁰ Wtedy handlarze i sprzedawcy wszelkiego towaru raz lub dwa razy przenocowali poza Jerozolimą. ²¹ Wówczas ich ostrzegłem i powiedziałem: „Czemu nocujecie przed murem? Jeśli jeszcze raz to zrobicie, podniosę na was rękę”. Odtąd w szabat nie przychodzili.
²² Następnie rozkazałem lewitom, by się oczyścili i poszli czuwać przy bramach, żeby rzeczywiście święcono dzień szabatu.
I o tym pamiętaj też, Boże mój, i miej litość nade mną według wielkiego miłosierdzia Twego.

Mieszane małżeństwa

²³ W owym czasie widziałem też Żydów, którzy poślubili kobiety aszdodyckie, ammonickie i moabickie. ²⁴ A co do synów ich – to połowa mówiła po aszdodycku czy językiem takiego lub innego narodu, a nie umieli mówić po żydowsku.
²⁵ Wtedy zgromiłem ich i złorzeczyłem im, i niektórych z nich biłem, i targałem ich za włosy, i zaklinałem ich na Boga: „Nie wydawajcie córek swoich za ich synów! Nie bierzcie córek ich dla synów swoich ani dla siebie za żony! ²⁶ Czyż nie przez to zgrzeszył Salomon, król izraelski? A przecież między wielu narodami nie było króla jak on. Był on miły Bogu swemu, i ustanowił go Bóg królem nad całym Izraelem: nawet jego skusiły do grzechu cudzoziemskie kobiety. ²⁷ Czy mimo tej przestrogi ma się słyszeć o was, że popełniacie zupełnie to samo wielkie zło, sprzeniewierzając się Bogu naszemu przez poślubianie kobiet cudzoziemskich?”
²⁸ Nawet jeden z synów Jojady, syna arcykapłana Eliasziba, był zięciem Choronity Sanballata. Odpędziłem go od siebie.
²⁹ Nie zapomnij im, Boże mój, tego splamienia kapłaństwa i przymierza z kapłaństwem i lewitami.

Zakończenie

³⁰ I oczyściłem ich z wszelkiej cudzoziemszczyzny i ustanowiłem przepisy dla kapłanów i lewitów: dla każdego w jego zakresie; ³¹ dalej – przepisy o dostarczaniu drewna w określonych terminach i o pierwocinach.
Pamiętaj, Boże mój, o tym na moją korzyść!

Księga Przysłów 1

Tytuł i cel księgi

¹ Przysłowia Salomona, syna Dawida, króla izraelskiego, [podane po to],
² by mądrość osiągnąć i karność,
pojąć słowa rozumne,
³ zdobyć staranne wychowanie:
prawość, rzetelność, uczciwość;
⁴ prostaczkom udzielić rozwagi,
a młodym – rozsądku i wiedzy.
⁵ Mądry, słuchając, pomnaża swą wiedzę,
rozumny nabywa biegłości:
⁶ jak pojąć przysłowie i zdanie,
słowa i zagadki mędrców.
⁷ Podstawą wiedzy jest bojaźń Pańska,
lecz głupcy odrzucają mądrość i karność.

OGÓLNE NAPOMNIENIA MĄDROŚCI

Unikać złego towarzystwa

⁸ Synu mój, słuchaj napomnień ojca
i nie odrzucaj nauk swej matki,
⁹ gdyż one ci są wieńcem powabnym dla głowy
i naszyjnikiem cennym dla szyi.
¹⁰ Kiedy cię, synu, wabią grzesznicy,
nie waż się iść, ¹¹ choćby rzekli:
„Pójdź z nami! Zasadźmy się na cichych!
Bez powodu czyhajmy na czystych!
¹² Jak Szeol wchłoniemy ich żywych
i zdrowych tak jak schodzących do grobu.
¹³ Znajdziemy wszelkie kosztowności
i napełnimy domy swe łupem.
¹⁴ Przyłącz swój los do naszej wspólnoty,
jedna sakwa niech łączy nas wszystkich!”
¹⁵ Synu mój, nie chodź ich drogą,
przed ścieżką ich strzeż swojej stopy,
¹⁶ gdyż nogi ich pędzą do zbrodni,
śpieszno im: krew chcą wytoczyć.
¹⁷ Lecz próżno ich sieć zarzucona,
na oczach wszelkiego ptactwa.
¹⁸ Na własną krew raczej czyhają,
czatują na swoje życie,
¹⁹ bo taki jest los chciwych zysku:
zabiera on własne ich życie.

Wezwanie mądrości

Zachęta

²⁰ Mądrość woła na ulicach,
na placach głos swój podnosi;
²¹ nawołuje na drogach zgiełkliwych,
w bramach miejskich przemawia:
²² „Dokądże głupcy mają kochać głupotę,
szydercy miłować szyderstwo,
a nierozumni pogardzać nauką?
²³ Powróćcie do moich upomnień,
udzielę wam ducha mojego,
nauczę was moich zaleceń.

Skutki zatwardziałości

²⁴ Ponieważ prosiłam, lecz wyście nie dbali,
rękę podałam, a nikt nie zważał,
²⁵ gardziliście każdą mą radą,
nie chcieliście moich upomnień:
²⁶ więc i ja waszą klęskę wyszydzę,
zadrwię sobie z waszej bojaźni,
²⁷ gdy bojaźń nadciągnie jak burza,
a wasza zagłada jak wicher,
gdy spotka was ucisk i boleść.
²⁸ Wtedy będą mnie prosić – lecz ja nie odpowiem,
i szukać – lecz mnie nie znajdą,
²⁹ gdyż wiedzy nienawidzili,
gardzili bojaźnią Pańską,
³⁰ nie poszli za mymi radami,
zlekceważyli moje napomnienie;
³¹ spożyją owoce swej drogi,
nasycą się swymi radami;
³² odstępstwo prostaków uśmierci ich,
bezmyślność niemądrych ich zgubi.
³³ Kto słucha mnie – osiągnie spokój,
wytchnienie – bez obawy nieszczęścia”.

List św. Jakuba 1

Adres

¹ Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, śle pozdrowienie dwunastu pokoleniom w rozproszeniu.

Jak się zachować wobec doświadczeń i pokus?

² Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. ³ Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. ⁴ Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków.
⁵ Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma. ⁶ Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym! Kto bowiem żywi wątpliwości, podobny jest do fali morskiej wzbudzonej wiatrem i miotanej to tu, to tam. ⁷ Człowiek ten niech nie myśli, że otrzyma cokolwiek od Pana, ⁸ bo jest mężem chwiejnym, niestałym we wszystkich swych drogach. ⁹ Niech się zaś ubogi brat chlubi z wyniesienia swego, ¹⁰ bogaty natomiast ze swego poniżenia, bo przeminie niby kwiat polny. ¹¹ Wzeszło bowiem palące słońce i wysuszyło łąkę, kwiat jej opadł, a piękny jej wygląd zginął. Tak też bogaty przeminie w swoich poczynaniach.
¹² Błogosławiony mąż, który wytrwa w pokusie, gdy bowiem zostanie poddany próbie, otrzyma wieniec życia, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują. ¹³ Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi. ¹⁴ To własna pożądliwość wystawia każdego na pokusę i nęci. ¹⁵ Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a skoro grzech dojrzeje, przynosi śmierć. ¹⁶ Nie dajcie się zwodzić, bracia moi umiłowani!
¹⁷ Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł, u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności. ¹⁸ Ze swej woli zrodził nas przez słowo prawdy, byśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń.

Jak zamieniać słowo prawdy w czyn?

¹⁹ Wiedzcie, bracia moi umiłowani: każdy człowiek winien być chętny do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. ²⁰ Gniew bowiem męża nie wykonuje sprawiedliwości Bożej. ²¹ Odrzućcie przeto wszystko, co nieczyste, oraz cały bezmiar zła, a przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo, które ma moc zbawić dusze wasze. ²² Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. ²³ Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. ²⁴ Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był. ²⁵ Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo.
²⁶ Jeżeli ktoś uważa się za człowieka religijnego, lecz łudząc serce swoje nie powściąga swego języka, to pobożność jego pozbawiona jest podstaw. ²⁷ Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach i w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata.