Biblia w rok – 17 maja

Czytania na 17 maja
2 Księga Samuela 7 – 8
Mądrość Syracha 47
2 List do Koryntian 9

*******

2 Księga Samuela 7 – 8

Dom Boży i pałac Dawida

¹ Gdy król zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił wokoło wszystkich jego wrogów, ² rzekł król do proroka Natana: „Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie”. ³ Natan powiedział do króla: „Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą”. ⁴ Lecz tej samej nocy Pan skierował do Natana następujące słowa: ⁵ „Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? ⁶ Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wywiodłem z Egiptu synów Izraela, aż do dziś dnia. Przebywałem w namiocie albo przybytku. ⁷ Przez czas, gdy wędrowałem z całym Izraelem, czy choćby do jednego z sędziów izraelskich, którym nakazałem paść mój lud, Izraela, przemówiłem kiedykolwiek słowami: Dlaczego nie zbudowaliście Mi domu cedrowego? ⁸ A teraz przemówisz do sługi mojego, Dawida: To mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. ⁹ I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. ¹⁰ Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. ¹¹ Od czasu kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że ci zbuduje dom. ¹² Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. ¹³ On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. ¹⁴ Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem, a jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich. ¹⁵ Lecz nie cofnę od niego mojej życzliwości, jak ją cofnąłem od Saula, twego poprzednika, którego opuściłem. ¹⁶ Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki”.
¹⁷ Zgodnie z tymi wszystkimi słowami i zgodnie z tym całym widzeniem przemówił Natan do Dawida.
¹⁸ Poszedł więc król Dawid i usiadłszy przed Panem mówił: „Kimże ja jestem, Panie mój, Boże, i czym jest mój ród, że doprowadziłeś mię aż dotąd? ¹⁹ Ale to było jeszcze za mało w Twoich oczach, Panie mój, Boże, bo dałeś zapowiedź tyczącą domu sługi swego na daleką przyszłość, do końca ludzkich pokoleń, Panie mój, Boże. ²⁰ Cóż więcej może powiedzieć do Ciebie Dawid? Ty sam znasz swego sługę, Panie mój, Boże. ²¹ Przez wzgląd na Twoje słowo i życzenie Twego serca uczyniłeś całe to wielkie dzieło, aby pouczyć swego sługę. ²² Przeto wielki jesteś, o Panie, Boże, nie ma nikogo podobnego Tobie, i nie ma Boga oprócz Ciebie, według tego wszystkiego, co usłyszeliśmy na własne uszy. ²³ I kto jest jak lud Twój, jak Izrael? Czyż jest choć jeden naród na ziemi, którego bóg poszedłby go wybawić jako swój lud aby zapewnić mu sławę, dla którego dokonywałby wielkich i straszliwych dzieł, wypędzając przed swym ludem narody i bóstwa? ²⁴ Ustaliłeś dla siebie swój lud izraelski, aby był dla Ciebie ludem na wieki, a Ty, o Panie, stałeś się dla niego Bogiem. ²⁵ Teraz więc, o Panie, Boże, niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł o słudze swoim i jego domu, i czyń, jak powiedziałeś, ²⁶ ażeby na wieki wielbione było imię Twe słowami: Pan Zastępów jest Bogiem Izraela. A dom twego sługi, Dawida, niech będzie trwały przed Tobą. ²⁷ Tyś bowiem, o Panie Zastępów, Boże Izraela, objawił swemu słudze, mówiąc: Zbuduję ci dom. Stąd to sługa Twój ośmiela się zwrócić do Ciebie z tą modlitwą. ²⁸ Teraz Ty, o Panie mój, Boże, Tyś Bogiem, Twoje słowa są prawdą. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście, ²⁹ racz teraz pobłogosławić dom swojego sługi, aby trwał przed Tobą na wieki, boś Ty, mój Panie, Boże, to powiedział, a dzięki Twojemu błogosławieństwu dom Twojego sługi będzie błogosławiony na wieki”.

Zwycięstwo nad sąsiednimi narodami

¹ Po tych wydarzeniach Dawid pobił Filistynów i zmusił ich do uległości. Odebrał też z rąk Filistynów Gat. ² Potem pobił Moabitów i zmierzył ich sznurem, rozkazawszy im położyć się na ziemi. Wymierzył dwa sznury tych, co mieli być zabici, a długość jednego sznura dla tych, którzy mieli pozostać przy życiu. Tak Moabici stali się niewolnikami Dawida płacącymi daninę. ³ Dawid pobił też Hadazera, syna Rechoba, króla Soby, kiedy ten wyprawił się, aby przywrócić swą władzę nad Rzeką.⁴ Wziął mu też Dawid tysiąc siedemset konnicy i dwadzieścia tysięcy piechoty. Poprzecinał ścięgna skokowe wszystkich koni zaprzęgowych, zostawiając z nich tylko sto zaprzęgów. ⁵ Kiedy Aramejczycy z Damaszku przybyli na odsiecz królowi Soby, Hadadezerowi, Dawid pobił dwadzieścia dwa tysiące ludzi spośród Aramejczyków. ⁶ Potem umieścił Dawid załogi w Aramie damasceńskim, Aramejczycy zaś stali się niewolnikami Dawida, płacącymi daninę. Tak Pan udzielał Dawidowi pomocy we wszystkim, co ten zamierzył.
⁷ Dawid zabrał też złote uzbrojenie, jakie mieli słudzy Hadadezera, i przeniósł je do Jerozolimy. ⁸ A z miast Hadadezera, Tebach i Berotaj, zabrał król Dawid również wielką ilość brązu.
⁹ Gdy usłyszał Tou, król Chamat, że Dawid rozbił całe wojsko Hadadezera, ¹⁰ posłał syna swego Hadorama do króla Dawida, aby go pozdrowić i powinszować mu, że walcząc z Hadadezerem, pokonał go, bo Hadadezer był w wojnie z Tou. Hadoram przywiózł też przedmioty ze srebra, ze złota i brązu. ¹¹ Król Dawid poświęcił je również Panu wraz ze srebrem i złotem, które pobrał ze wszystkich podbitych narodów: ¹² z Edomu, Moabu, od Ammonitów, Filistynów, Amalekitów, wraz z łupami pochodzącymi od Hadadezera, syna Rechoba, króla Soby.
¹³ Imię Dawida stało się sławne. Powracając zaś pobił osiemnaście tysięcy Edomitów w Dolinie Soli. ¹⁴ I w Edomie pozostawił załogi. Wszyscy więc Edomici stali się niewolnikami Dawida: Pan udzielał Dawidowi pomocy we wszystkim, co ten zamierzył.
¹⁵ Dawid panował nad całym Izraelem, wykonując sąd i sprawiedliwość nad całym swoim ludem.
¹⁶ Joab, syn Serui, był dowódcą wojska, Joszafat zaś, syn Achiluda, był pełnomocnikiem, ¹⁷ Sadok, syn Achituba, i Abiatar, syn Achimeleka, byli kapłanami, Serejasz zaś był pisarzem. ¹⁸ Benajasz, syn Jojady, sprawował dowództwo nad Keretytami i Peletytami, a synowie Dawida byli kapłanami.

Mądrość Syracha 47

Natan i Dawid

¹ Po nim powstał Natan,
aby być prorokiem za dni Dawida.
² Jak tłuszcz się oddziela od ofiar dziękczynnych,
tak Dawid – od synów Izraela.
³ Z lwami igrał jakby z koźlętami
i z niedźwiedziami jak z jagniętami owiec.
⁴ Czyż w młodości swej nie zabił olbrzyma
i nie usunął hańby ludu,
gdy podniósł rękę i kamieniem z procy
obalił pychę Goliata?
⁵ Wezwał bowiem Pana Najwyższego,
który dał prawicy jego taką siłę,
że zgładził człowieka potężnego w walce
i wywyższył moc swego ludu.
⁶ Tak wysławiano go po dziesięć tysięcy razy
i wychwalano z powodu błogosławieństw Pana,
przynosząc mu koronę chwały.
⁷ Albowiem starł nieprzyjaciół znajdujących się wokół,
zniszczył wrogich Filistynów
i złamał ich moc aż do dnia dzisiejszego.
⁸ Każdym swym czynem oddał chwałę
Świętemu i Najwyższemu; słowami uwielbienia
z całego serca swego śpiewał hymny
i umiłował Tego, który go stworzył.
⁹ Postawił przed ołtarzem śpiewających psalmy
i mile płynął dźwięk ich głosów;
¹⁰ świętom nadał przepych
i upiększył doskonale uroczystości,
aby wychwalano święte imię Pana
i by przybytek już od rana rozbrzmiewał echem.
¹¹ Pan darował mu grzechy,
moc jego podniósł na wieki,
zawarł z nim przymierze królewskie
i dał tron chwały w Izraelu.

Salomon

¹² Po nim nastał syn rozumny,
który dzięki niemu mógł mieszkać bezpiecznie.
¹³ Salomon królował w czasie spokojnym,
Bóg dał mu wokoło pokój,
aby postawił dom Jego imieniu
i przygotował przybytek na wieki.
¹⁴ Jakże byłeś mądry w swojej młodości
i napełniony rozumem, jakby rzeką!
¹⁵ Dusza twa okryła ziemię
i zasypałeś ją zagadkowymi przypowieściami.
¹⁶ Do odległych wysp doszło twe imię,
przez swój pokój byłeś umiłowany;
¹⁷ z powodu hymnów, przysłów, przypowieści
i odpowiedzi podziwiały cię kraje.
¹⁸ W imię Pana Boga,
który jest nazwany Bogiem Izraela,
nazbierałeś złota jak cyny
i jak ołowiu nagromadziłeś srebra.
¹⁹ Niestety, kobietom wydałeś swe lędźwie
i wyuzdaniu oddałeś władzę nad swym ciałem.
²⁰ Splamiłeś swą chwałę,
zhańbiłeś swoje potomstwo,
sprowadzając gniew na dzieci
i napełniając je smutkiem z powodu twojej głupoty:
²¹ ponieważ powstała podwójna władza najwyższa
i z Efraima poczęło się zbuntowane królestwo.
²² Pan jednak nie pozbawił go miłosierdzia swego
i nie cofnął żadnego słowa
ani nie odmówił wybranemu swemu potomka,
i nie zatracił potomstwa tego, który Go umiłował;
Jakubowi zostawił Resztę,
a korzeń z niej Dawidowi.

Roboam

²³ Salomon spoczął z przodkami swymi
i pozostawił po sobie potomka,
najgłupszego z ludu i pozbawionego rozumu,
Roboama, który swym zamysłem wywołał odstępstwo narodu.

Jeroboam

²⁴ Jeroboam, syn Nebata, sprawił, że Izrael zgrzeszył
i wprowadził Efraima na drogę grzechu,
a grzechy ich tak bardzo się mnożyły,
że wypędziły ich z własnej ziemi.
²⁵ Oddawali się wszelkim niegodziwościom,
aż przyszła na nich pomsta.

2 List do Koryntian 9

¹ O posłudze zaś, którą się pełni dla świętych, nie potrzebuję wam pisać. ² Znam bowiem waszą gotowość, dzięki której chlubię się wami wśród Macedończyków: „Achaja gotowa jest już od zeszłego roku”. I tak wasza gorliwość pobudziła wielu do współzawodnictwa. ³ Posłałem zaś braci, aby pod tym względem nie była daremna nasza chluba z was, abyście – jak to już powiedziałem – byli gotowi. ⁴ Gdyby bowiem przybyli ze mną Macedończycy i gdyby stwierdzili, żeście nie przygotowani, zawstydzilibyśmy się my – nie chcę już mówić, że i wy – z powodu takiego stanu rzeczy. ⁵ Uważałem przeto za konieczne prosić braci, aby przybyli wcześniej do was i przygotowali już przedtem obiecaną przez was darowiznę, która oby się okazała hojnością, a nie sknerstwem!

Błogosławione skutki zbiórki

⁶ Tak bowiem jest: kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. ⁷ Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg. ⁸ A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki ⁹ według tego, co jest napisane:
Rozproszył, dał ubogim,
sprawiedliwość Jego trwa na wieki.
¹⁰ Ten zaś, który daje nasienie siewcy, i chleba dostarczy ku pokrzepieniu, i ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości. ¹¹ Wzbogaceni we wszystko, będziecie pełni wszelkiej prostoty, która składa przez nas dziękczynienie Bogu. ¹²Posługiwanie bowiem tej sprawie społecznej nie tylko uzupełnia to, na co nie stać świętych, lecz obfituje w liczne dziękczynienia składane Bogu. ¹³ Ci, którzy oddają się tej posłudze, wielbią Boga za to, żeście posłuszni w wyznawaniu Ewangelii Chrystusa, a w prostocie stanowicie jedno z nimi i ze wszystkimi. ¹⁴ A w swych modlitwach za was okazują wam miłość z powodu przebogatej w was łaski Boga. ¹⁵ Dzięki Bogu za Jego dar niewypowiedziany.