Biblia w rok – 15 października

Czytania na 15 października
Księga Jeremiasza 15 – 16
Księga Psalmów 111
Ewangelia wg św. Mateusza 4

*****

Księga Jeremiasza 15 – 16

Nieodwołalny sąd Pański

¹ Pan jednak powiedział mi: „Nawet gdyby Mojżesz i Samuel stanęli przede Mną, serce moje nie skłoniłoby się ku temu ludowi. Wypędź ich sprzed mojego oblicza i niech odejdą! ² A jeśli ci powiedzą: Dokąd pójdziemy? odpowiesz im: To mówi Pan:
Kto jest przeznaczony na śmierć – na śmierć,
kto pod miecz – pod miecz,
kto na głód – na głód,
a kto na wygnanie – na wygnanie.
³ I ustanowię przeciw wam cztery rodzaje [nieszczęść] – wyrocznia Pana: miecz, aby zabijał; psy, by wywlekały; ptaki powietrzne i zwierzęta lądowe, by pożerały i wyniszczyły. ⁴ Uczynię ich postrachem wszystkich królestw ziemi z powodu Manassesa, syna Ezechiasza, króla judzkiego, za to, co uczynił w Jerozolimie.
⁵ Któż [bowiem] ma litość nad tobą, Jerozolimo?
Kto współczuje tobie?
Kto zboczy z drogi, by zapytać,
jak ci się powodzi?
⁶ Tyś Mnie odrzuciła – wyrocznia Pana –
odwróciłaś się tyłem.
A Ja wyciągnąłem rękę nad tobą
i zniszczyłem cię.
Mam dość przebaczania!
⁷ Oddzieliłem ich wiejadłem
w bramach kraju,
pozbawiłem potomstwa
i wygubiłem swój naród,
ale postępowania swego oni nie zmienili.
⁸ Wdowy ich stały się liczniejsze
niż nadmorski piasek.
Sprowadziłem na matki i na młodzieńców
niszczyciela w samo południe,
zesłałem na nich nagle
trwogę i poniżenie.
⁹ Gaśnie matka siedmiu synów,
oddaje swego ducha.
Słońce jej zachodzi, nim się dzień skończył,
ogarnął ją wstyd i zmieszanie.
To, co z nich zostanie,
dam na pastwę miecza,
na łup ich nieprzyjaciół” –
<wyrocznia Pana>.

Skarga Jeremiasza

¹⁰ Biada mi, matko moja, żeś mnie porodziła,
męża skargi i niezgody dla całego kraju.
Nie pożyczam ani nie daję pożyczki,
a wszyscy mi złorzeczą.
¹¹ Naprawdę, Panie, czy nie służyłem Tobie jak najlepiej?
Czy się nie wstawiałem u Ciebie za nieprzyjacielem
w czasie jego nieszczęścia i niedoli?
¹² „Czy żelazo może pokruszyć,
żelazo z północy lub spiż?
¹³ Twój dobytek i twoje skarby
wydam na grabież, bez zapłaty,
za wszystkie twoje grzechy,
we wszystkich twoich granicach.
¹⁴ Ciebie zaś oddam w niewolę
twym nieprzyjaciołom
w kraju, którego nie znasz.
Gniew mój bowiem rozniecił ogień,
który nad wami zapłonie”.
¹⁵ Ty wiesz… Panie, pamiętaj o mnie i wejrzyj na mnie!
Pomścij się za mnie nad moimi prześladowcami!
Nie dozwól, bym zginął z powodu Twej wyczekującej cierpliwości;
wiedz, że dla Ciebie znoszę poniżenie.
¹⁶ Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je,
a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą
i radością serca mego.
Bo imię Twoje zostało wezwane nade mną,
Panie, Boże Zastępów!
¹⁷ Nigdy nie zasiadałem w wesołym gronie,
by się bawić;
pod Twoją ręką siadałem samotny,
bo napełniłeś mnie gniewem.
¹⁸ Dlaczego mój ból nie ma granic,
a moja rana jest nieuleczalna,
niemożliwa do uzdrowienia?
Czy będziesz więc dla mnie jakby zwodniczym strumieniem,
zwodniczą wodą?

Umocnienie powołania prorockiego

¹⁹ Dlatego to mówi Pan:
„Jeśli się nawrócisz,
dozwolę, byś znów stanął przede Mną.
Jeśli zaś będziesz wykonywać to, co szlachetne,
bez jakiejkolwiek podłości,
będziesz jakby moimi ustami.
Wtedy oni się zwrócą ku tobie,
ty się jednak nie będziesz ku nim zwracał.
²⁰ Uczynię z ciebie dla tego narodu
niezdobyty mur ze spiżu.
Będą walczyć z tobą, lecz cię nie zwyciężą,
bo Ja jestem z tobą,
by cię wspomagać i uwolnić –
wyrocznia Pana.
²¹ Wybawię cię z rąk złoczyńców
i uwolnię cię z mocy gwałtowników”.

Życie Jeremiasza symbolem prorockim

¹ Pan skierował do mnie następujące słowo:
² „Nie weźmiesz sobie żony i nie będziesz miał na tym miejscu ani synów, ani córek. ³ To bowiem mówi Pan o synach i o córkach, które się narodzą na tym miejscu, i o matkach, które je porodzą, i o ojcach, którzy im będą dawać życie w tym kraju: ⁴ Pomrą od różnych śmiertelnych chorób, nie będą opłakiwani ani pochowani; będą służyć za nawóz na polu. Wyginą od miecza i głodu, a zwłoki ich staną się żerem ptaków powietrznych i lądowych zwierząt. ⁵ Bo to mówi Pan: Nie wchodź do domu żałoby, nie chodź opłakiwać i żałować ich, bo zawiesiłem swoją przychylność dla tego narodu – wyrocznia Pana – cofnąłem łaskę i miłosierdzie. ⁶ Pomrą wielcy i mali w tym kraju, nie będą pogrzebani i nikt nie będzie ich opłakiwał, nikt nie uczyni za nich na sobie nacięć ani się ostrzyże. ⁷ Nikt nie będzie łamał chleba dla okrytego żałobą, by go pocieszyć po zmarłym, ani też nie dadzą mu do picia kielicha pocieszenia po jego ojcu i matce.
⁸ Nie wchodź też do domu, gdzie się odbywa uczta, by zasiąść z nimi do jedzenia i picia. ⁹ Bo to mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto sprawię, że ustanie na tym miejscu, na waszych oczach i w waszych dniach głos wesela, głos radości, głos oblubieńca i głos oblubienicy.

Pobudki wyroku Bożego

¹⁰ A gdy ogłosisz temu ludowi wszystkie te słowa, powiedzą ci: „Dlaczego Pan zapowiedział przeciw nam te wszystkie wielkie nieszczęścia? Na czym polega nasz występek i nasz grzech, który popełniliśmy przeciw Panu, naszemu Bogu?” ¹¹ Wtedy powiesz im: „Na tym, że przodkowie wasi opuścili Mnie – wyrocznia Pana – i poszli za obcymi bóstwami, służyli im i oddawali cześć, a ode Mnie odeszli i nie zachowywali mojego Prawa. ¹² Wy zaś postępowaliście gorzej niż wasi przodkowie. Oto każdy z was idzie za popędem swego przewrotnego serca, odmawiając Mi posłuszeństwa. ¹³ Wyrzucę was więc z tego kraju do ziemi, której nie znacie wy ani przodkowie wasi. Tam możecie służyć obcym bogom dniem i nocą, gdyż nie mam dla was przebaczenia”.

Zapowiedź powrotu

¹⁴ Dlatego oto nadejdą dni – wyrocznia Pana – kiedy nie będą już mówić: „Na Pana żyjącego, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej”, ¹⁵ lecz raczej „na Pana żyjącego, który wyprowadził synów Izraela z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, po których ich rozproszył”. I sprowadzę ich znów do ziemi, którą dałem ich przodkom.

Zesłanie

¹⁶ Oto posyłam po wielu rybaków – wyrocznia Pana – by ich wyłowili, a następnie poślę wielu myśliwych, by polowali na nich na wszystkich górach i na wszystkich pagórkach, i we wszystkich rozpadlinach skalnych. ¹⁷ Albowiem oczy moje patrzą na wszystkie ich drogi; nie mogą się skryć przede Mną i nie może się ukryć ich nieprawość przed moimi oczami. ¹⁸ Odpłacę im przede wszystkim w dwójnasób za nieprawość i ich grzech, za to, że zbezcześcili moją ziemię trupami swoich bałwanów i napełnili swoimi obrzydliwościami moje dziedzictwo”.

Zapowiedź nawrócenia narodów

¹⁹ Pan moją siłą, moją twierdzą,
moją ucieczką w dniu ucisku.
Do Ciebie przyjdą narody
z krańców ziemi i powiedzą:
„Przodkowie nasi odziedziczyli tylko kłamstwo –
nicość pozbawioną jakiejkolwiek mocy”.
²⁰ Czy może człowiek uczynić sobie bogów?
To przecież wcale nie są bogowie!
²¹ „Dlatego też pokażę im,
tym razem dam im poznać
moją rękę i moją siłę;
i zrozumieją, że moje imię – Jahwe!”

Księga Psalmów 111

PSALM 111(110)

Wielkie dzieła Boże

¹ Alleluja.
Alef
Z całego serca chcę chwalić Pana
Bet
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Gimel
² Wielkie są dzieła Pańskie,
Dalet
mogą ich doświadczyć wszyscy, którzy je miłują.
He
³ Majestat i wspaniałość – to Jego działanie,
Waw
a sprawiedliwość Jego przetrwa na zawsze.
Zain
⁴ Zapewnił pamięć swym cudom;
Chet
Pan jest miłosierny i łaskawy.
Tet
⁵ Dał pokarm tym, którzy się Go boją;
Jod
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
Kaf
⁶ Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich,
Lamed
oddając im posiadłości pogan.
Mem
⁷ Dzieła rąk Jego to wierność i sprawiedliwość.
Nun
Wszystkie przykazania Jego są trwałe,
Samek
⁸ ustalone na wieki, na zawsze,
Ain
nadane ze słusznością i mocą.
Pe
⁹ Zesłał odkupienie swojemu ludowi,
Sade
ustanowił na wieki swoje przymierze;
Kof
a imię Jego jest święte i lęk wzbudza.
Resz
¹⁰ Bojaźń Pańska początkiem mądrości;
Szin
wspaniała zapłata dla tych, co według niej postępują,
Taw
a sprawiedliwość Jego trwać będzie zawsze.

Ewangelia wg św. Mateusza 4

Kuszenie Jezusa

¹ Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. ² A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. ³ Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem”. ⁴ Lecz On mu odparł: „Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”.
⁵ Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni ⁶ i rzekł Mu: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”. ⁷ Odrzekł mu Jezus: „Ale jest napisane także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”.
⁸ Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych ⁹ i rzekł do Niego: „Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon”. ¹⁰ Na to odrzekł mu Jezus: „Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”. ¹¹ Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.

DZIAŁALNOŚĆ JEZUSA W GALILEI
POCZĄTEK DZIAŁALNOŚCI

Pole działalności

¹² Gdy [Jezus] posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. ¹³ Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego. ¹⁴ Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza:
¹⁵ Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego.
Droga morska, Zajordanie,
Galilea pogan!
¹⁶ Lud, który siedział w ciemności,
ujrzał światło wielkie,
i mieszkańcom cienistej krainy śmierci
światło wzeszło.
¹⁷ Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie”.

Powołanie pierwszych uczniów

¹⁸ Gdy [Jezus] przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. ¹⁹ I rzekł do nich: „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi”. ²⁰ Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.
²¹ A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. ²² A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.

Dalsza działalność Jezusa

²³ I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszystkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. ²⁴ A wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których dręczyły rozmaite choroby i dolegliwości, opętanych, epileptyków i paralityków, a On ich uzdrawiał. ²⁵ I szły za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania.