Biblia w rok – 25 stycznia

Czytania na 25 stycznia
Księga Rodzaju 49 – 50
Psalm 24
Dzieje Apostolskie 1

***

Księga Rodzaju 49 – 50

Jakub błogosławi swoich synów

¹ Jakub przywołał swoich synów mówiąc do nich: „Zgromadźcie się, a opowiem wam, co was czeka w czasach późniejszych.
² Zbierzcie się i słuchajcie, synowie Jakuba,
słuchajcie Izraela, ojca waszego!
³ Rubenie, synu mój pierworodny,
tyś moją mocą i pierwszym płodem mojej męskiej siły,
górujący dumą i górujący siłą.
⁴ Kipiałeś jak woda: nie będziesz już górował,
bo wszedłeś do łoża twego ojca,
wchodząc zbezcześciłeś moje łoże!
⁵ Symeon i Lewi, bracia,
narzędziami gwałtu były ich miecze.
⁶ Do ich zmowy się nie przyłączę,
z ich knowaniem nie złączę mej sławy;
gdyż w gniewie swym mordowali ludzi
i w swej swawoli kaleczyli bydło.
⁷ Przeklęty ten ich gniew, gdyż był gwałtowny,
i ich zawziętość, gdyż była okrucieństwem!
Rozproszę ich więc w Jakubie
i rozdrobnię ich w Izraelu.
⁸ Judo, ciebie sławić będą bracia twoi,
twoja bowiem ręka na karku twych wrogów!
Synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon!
⁹ Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu:
jak lew czai się, gotuje do skoku,
do lwicy podobny – któż się ośmieli go drażnić?
¹⁰ Nie zostanie odjęte berło od Judy
ani laska pasterska spośród kolan jego,
aż przyjdzie ten, do którego ono należy,
i zdobędzie posłuch u narodów!
¹¹ Przywiąże on swego osiołka w winnicy
i źrebię ośle u winnych latorośli.
W winie prać będzie swą odzież,
i w krwi winogron – swą szatę.
¹² Będą mu się iskrzyły oczy od wina,
a zęby będą białe od mleka.
¹³ Zabulon mieszkać będzie na wybrzeżu morza,
nad brzegiem morza, dokąd zawijają okręty;
kraniec jego – w Sydonie.
¹⁴ Issachar – osioł kościsty,
będzie się wylegiwał ufny w swe bezpieczeństwo.
¹⁵ Widzi on, że dobry jest spoczynek, a kraj uroczy;
ale będzie musiał ugiąć swój grzbiet pod brzemieniem
i stanie się niewolnikiem, pędzonym do pracy.
¹⁶ Dan będzie sądził lud swój
jako jeden ze szczepów izraelskich;
¹⁷ będzie on jak wąż na drodze,
jak żmija jadowita na ścieżce,
kąsająca pęciny konia,
z którego jeździec spada na wznak.
¹⁸ Wybawienia twego czekam, o Panie!
¹⁹ Gad – zbójcy napadać go będą,
on zaś będzie napadał im na pięty.
²⁰ Od Asera – tłuste pokarmy,
on będzie dostarczał przysmaków królowi.
²¹ Neftali – jak rozłożysty terebint,
dający miłe przepowiednie.
²² Józef – latorośl owocująca,
latorośl owocująca nad źródłem:
gałązki pną się po murze.
²³ A choć łucznicy będą go prześladować, godzić w niego
i czyhać na niego,
²⁴ łuk jego pozostanie niezłamany,
i ręce jego – sprawne.
Z rąk potężnego Boga Jakubowego,
od Pasterza i Opoki Izraela,
²⁵ od Boga ojców twoich, który cię będzie wspomagał,
od Wszechmocnego, który ci będzie błogosławił –
błogosławieństwa z niebios wysokich,
błogosławieństwa otchłani leżącej najniżej,
błogosławieństwa piersi i łona.
²⁶ Błogosławieństwa ojca twego niech dłużej trwają
niż błogosławieństwa mych przodków,
jak długo trwać będą pagórki odwieczne –
niechaj spłyną na głowę Józefa,
na głowę tego, który jest księciem wśród swoich braci!
²⁷ Beniamin – wilk drapieżny,
co rano rozrywa zdobycz,
a wieczorem rozdziela łupy”.
²⁸ Wszyscy ci – to dwanaście szczepów izraelskich, oraz to, co do nich powiedział ich ojciec, wygłaszając do każdego z nich stosowne błogosławieństwo, gdy im błogosławił.

Śmierć i pogrzeb Jakuba

²⁹ Potem dał im taki rozkaz: „Gdy ja zostanę przyłączony do moich przodków, pochowajcie mnie przy moich praojcach w pieczarze, która jest na polu Efrona Chetyty, ³⁰ w pieczarze, która jest na polu Makpela w pobliżu Mamre w kraju Kanaan, którą kupił Abraham wraz z tym polem od Efrona Chetyty jako tytuł własności grobu. ³¹ Tam pochowano Abrahama i Sarę, jego żonę, tam pochowano Izaaka i jego żonę Rebekę; tam pochowałem Leę”. ³² Pole to wraz z pieczarą zostało kupione od Chetytów.
³³ Gdy Jakub wydał te polecenia swoim synom, złożył swe nogi na łożu, wyzionął ducha i został przyłączony do swoich przodków.

¹ Józef przypadł do twarzy swego ojca, płakał nad nim i całował go. ² A potem rozkazał swym domowym lekarzom, aby zabalsamowali jego ojca. Ci zatem lekarze balsamowali Izraela. ³ Zabrało im to czterdzieści dni, tyle bowiem czasu trwało balsamowanie. Mieszkańcy Egiptu opłakiwali Jakuba przez siedemdziesiąt dni. ⁴ Kiedy zaś skończył się okres żałoby po nim, Józef zwrócił się do otoczenia faraona z następującą prośbą: „Jeśli darzycie mnie życzliwością, powiedzcie samemu faraonowi, ⁵ że mój ojciec zobowiązał mnie przysięgą do spełnienia takiego polecenia: „Gdy umrę, pochowasz mnie w moim grobie, który sobie przygotowałem w kraju Kanaan”. Niech mi więc teraz będzie wolno udać się tam, abym mógł pochować mego ojca, a potem wrócę”. ⁶ Faraon odpowiedział: „Idź i pochowaj twego ojca, tak jak mu przysiągłeś”.
⁷ I Józef wyruszył w drogę, aby pochować ojca. A z nim poszło również wielu dworzan faraona, starszych urzędników dworskich i wszyscy dostojnicy ziemi Egiptu; ⁸ nadto cała rodzina Józefa, jego bracia oraz rodzina jego ojca. Tylko dziatwa oraz trzody i bydło zostały w Goszen. ⁹ Ciągnęli z nim również ludzie na wozach i na koniach, tworząc bardzo liczny orszak.
¹⁰ A gdy przybyli do Goren-Haatad, które leży po drugiej stronie Jordanu, odprawili tam wielki i wspaniały obrzęd żałobny: [Józef] przez siedem dni obchodził żałobną uroczystość po swym ojcu. ¹¹ Mieszkający tam Kananejczycy, widząc tę uroczystość żałobną w Goren-Haatad, mówili: „Oto jak wielka jest żałoba Egipcjan!” Dlatego nazwano [tę miejscowość], która leży po drugiej stronie Jordanu, Abel Misraim.
¹² Synowie [Jakuba] uczynili zatem tak, jak im rozkazał ojciec: ¹³ przenieśli go do Kanaanu i pochowali w pieczarze na polu Makpela. Pole to kupił Abraham od Efrona Chetyty jako tytuł własności grobu. Leżało ono w pobliżu Mamre.

Bracia proszą Józefa o przebaczenie.
Śmierć Józefa

¹⁴ Józef po pogrzebie ojca wrócił do Egiptu wraz z braćmi i wszystkimi, którzy z nim poszli, aby pochować jego ojca.
¹⁵ Bracia Józefa zdając sobie sprawę z tego, że ojciec ich nie żyje, myśleli: „Na pewno Józef będzie nas teraz prześladował i odpłaci nam za wszystkie krzywdy, które mu wyrządziliśmy!” ¹⁶ Toteż kazali powiedzieć Józefowi: „Ojciec twój dał przed śmiercią takie polecenie: ¹⁷ Powiedzcie Józefowi tak: Racz przebaczyć braciom twym wykroczenie i winę ich, wyrządzili ci bowiem krzywdę. Teraz przeto daruj łaskawie winę nam, którzy czcimy Boga twojego ojca!” Józef rozpłakał się, gdy mu to powtórzono. ¹⁸ Wtedy bracia już sami poszli do Józefa i upadłszy przez nim rzekli: „Jesteśmy twoimi niewolnikami”.
¹⁹ Lecz Józef powiedział do nich: „Nie bójcie się. Czyż ja jestem na miejscu Boga? ²⁰ Wy niegdyś knuliście zło przeciwko mnie, Bóg jednak zamierzył to jako dobro, żeby sprawić to, co jest dzisiaj, że przeżył wielki naród. ²¹ Teraz więc nie bójcie się: będę żywił was i dzieci wasze”. I tak ich pocieszał, przemawiając do nich serdecznie.
²² Józef mieszkał w Egipcie wraz z rodziną swego ojca. Dożył on stu dziesięciu lat ²³ i doczekał się prawnuków z Efraima. Również dzieci Makira, syna Manassesa, urodziły się na kolanach Józefa.
²⁴ Wreszcie Józef rzekł do swych braci: „Gdy ja umrę, Bóg okaże wam swą łaskę i wyprowadzi was z tej ziemi do kraju, który poprzysiągł dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi”. ²⁵ Po czym zobowiązał synów Izraela przysięgą, że spełnią takie polecenie: „Gdy Bóg okaże wam tę wielką swoją łaskawość, zabierzcie stąd moje kości”.
²⁶ Po czym Józef umarł, mając sto dziesięć lat. Zabalsamowano go i złożono go do trumny w Egipcie.

PSALM 24(23)

Pan uroczyście wkracza do świątyni

¹ Dawidowy. Psalm.
Do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia,
świat i jego mieszkańcy.
² Albowiem On go na morzach osadził
i utwierdził ponad rzekami.

³ Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?
⁴ Człowiek o rękach nieskalanych i o czystym sercu,
który nie skłonił swej duszy ku marnościom
i nie przysięgał fałszywie.
⁵ Taki otrzyma błogosławieństwo od Pana
i zapłatę od Boga, Zbawiciela swego.
⁶ Takie jest pokolenie tych, co Go szukają,
co szukają oblicza Boga Jakubowego.

⁷ Bramy, podnieście swe szczyty
i unieście się, prastare podwoje,
aby mógł wkroczyć Król chwały.
⁸ „Któż jest tym Królem chwały?”
„Pan, dzielny i potężny,
Pan, potężny w boju”.
⁹ Bramy, podnieście swe szczyty
i unieście się, prastare podwoje,
aby mógł wkroczyć Król chwały!
¹⁰ „Któż jest tym Królem chwały?”
„To Pan Zastępów: On sam Królem chwały”.

Dzieje Apostolskie 1

PROLOG

Dzień Wniebowstąpienia

¹ Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku ² aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. ³ Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. ⁴ A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca:
„Słyszeliście o niej ode Mnie – [mówił] – ⁵ Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. ⁶ Zapytywali Go zebrani: „Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?” ⁷ Odpowiedział im: „Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ⁸ ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”.
⁹ Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. ¹⁰ Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. ¹¹ I rzekli: „Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.

DZIEJE KOŚCIOŁA W JEROZOLIMIE

Pierwotny jego stan

¹² Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej. ¹³ Przybywszy tam weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, [brat] Jakuba. ¹⁴ Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego.

Uzupełnienie grona Dwunastu

¹⁵ Wtedy Piotr w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił: ¹⁶ „Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, ¹⁷ bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. ¹⁸ Za pieniądze, niegodziwie zdobyte, nabył ziemię i spadłszy głową na dół, pękł na pół i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności. ¹⁹ Rozniosło się to wśród wszystkich mieszkańców Jerozolimy, tak że nazwano ową rolę w ich języku Hakeldamach, to znaczy: Pole Krwi. ²⁰ Napisano bowiem w Księdze Psalmów:
Niech opustoszeje dom jego
i niech nikt w nim nie mieszka!
A urząd jego niech inny obejmie!
²¹ Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, ²² począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania”.
²³ Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. ²⁴ I tak się pomodlili: „Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, ²⁵ by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą”. ²⁶ I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.