Biblia w rok – 10 czerwca

Czytania na 10 czerwca
2 Księga Królewska 9 – 10
Księga Psalmów 66
Ewangelia wg św. Jana 10

*******

2 Księga Królewska 9 – 10

DZIEJE JEHU

Uczeń Elizeusza namaszcza Jehu na króla

¹ Prorok Elizeusz wezwał jednego z uczniów prorockich i powiedział mu: „Przepasz biodra, weź z sobą to naczyńko z oliwą i idź do Ramot w Gileadzie. ² Przyszedłszy tam, rozejrzyj się za Jehu, synem Jozafata, syna Nimsziego. Wejdź i nakłoń go, by podniósł się z grona swoich towarzyszów i zaprowadź go do najskrytszej izby. ³ Wtedy weźmiesz naczyńko z oliwą i wylejesz ją na jego głowę, mówiąc: „Tak mówi Pan: Namaściłem cię na króla nad Izraelem”. Następnie otworzysz drzwi i uciekniesz bezzwłocznie”.
⁴ Młodzieniec więc, <młody prorok>, udał się do Ramot w Gileadzie. ⁵ Kiedy przyszedł, oto dowódcy wojska siedzieli razem. A on powiedział: „Mam ci powiedzieć słowo, wodzu!” Jehu zapytał: „Komu z nas wszystkich?” Odpowiedział: „Tobie, wodzu!” ⁶ Wtedy [Jehu] podniósł się i wszedł do domu. Tamten zaś wylał mu na głowę oliwę, mówiąc do niego: „Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Namaściłem cię na króla nad ludem Pańskim, nad Izraelem. ⁷ Wytracisz ród Achaba, twego władcy, a ja pomszczę krew sług moich, proroków, i krew wszystkich sług Pańskich na Izebeli. ⁸ Zginie cała rodzina Achaba. Wytępię Achabowi nawet chłopca, niewolnika i wolnego w Izraelu. ⁹ I postąpię z rodziną Achaba jak z rodziną Jeroboama, syna Nebata, i jak z domem Baszy, syna Achiasza. ¹⁰ Izebelę zaś pożrą psy na polu Jizreel, a nikt [jej] nie pochowa”. Następnie otworzył drzwi i uciekł.

Jehu, obwołany królem, przygotowuje zamach stanu

¹¹ Jehu wyszedł do sług swego władcy, którzy go zapytali: „Czy wszystko dobrze u ciebie? Po co ten szaleniec przyszedł do ciebie?” Odpowiedział im: „Wiecie, co za człowiek i jaka jego gadanina”. ¹² Lecz oni powiedzieli: „Kłamstwo! Opowiedz nam!” Wtedy rzekł: „Tak a tak powiedział do mnie: „Tak mówi Pan: Namaściłem cię na króla Izraela””. ¹³ Wtedy pospiesznie zdjęli swoje okrycia, rozesłali je pod nim, na samych stopniach, zatrąbili i ogłosili: „Jehu jest królem!”
¹⁴ Jehu, syn Jozafata, syna Nimsziego, uknuł spisek przeciw Joramowi. Otóż Joram wraz z całym Izraelem strzegł Ramot w Gileadzie przed Chazaelem, królem Aramu. ¹⁵ Jednakże król Joram wycofał się do Jizreel, aby leczyć się z ran, które mu zadali Aramejczycy, gdy walczył przeciw Chazaelowi, królowi Aramu. – Jehu powiedział: „Jeżeli jest taka wola wasza, niech żaden zbieg nie wychodzi z miasta, aby zanieść wieść do Jizreel”. ¹⁶ Następnie Jehu wsiadł na rydwan i wyruszył do Jizreel, ponieważ Joram tam wypoczywał. A Ochozjasz, król judzki, przybył odwiedzić Jorama.
¹⁷ Kiedy stojący na czatach na wieży w Jizreel ujrzał orszak Jehu w pochodzie, zawołał: „Widzę orszak”. Joram zaś rozkazał: „Weź jeźdźca, poślij naprzeciw nich i niech zapyta, czy [zwiastują] pokój?” ¹⁸ Więc jeździec na koniu ruszył naprzeciw niego i powiedział: Tak mówi król: „Czy [przyjście to oznacza] pokój?” Odpowiedział Jehu: „Co ciebie obchodzi pokój? Jedź za mną!” Stojący zaś na czatach oznajmił: „Przyszedł posłaniec do nich, lecz nie wraca”. ¹⁹ Wysłał więc król drugiego jeźdźca na koniu, który podjechał do nich i powiedział: „Tak mówi król: Czy [przyjście to oznacza] pokój?” Odpowiedział Jehu: „Co ciebie obchodzi pokój? Jedź za mną!” ²⁰ Stojący zaś na czatach oznajmił: „Przyszedł aż do nich, lecz nie wraca. A sposób jazdy tamtego jest podobny do jeżdżenia Jehu, wnuka Nimsziego, ponieważ jeździ szaleńczo”. ²¹ Wtedy Joram kazał zaprzęgać. Zaprzężono więc jego rydwan. Zatem Joram, król izraelski, i Ochozjasz, król judzki – każdy na swoim rydwanie – wyruszyli naprzeciw Jehu; spotkali go na polu Nabota z Jizreel.

Śmierć Jorama

²² Kiedy Joram ujrzał Jehu, zapytał: „Czy [przyjście to oznacza] pokój, Jehu?” Ten zaś odpowiedział: „Jaki pokój? Gdy jeszcze trwają czyny nierządne twojej matki Izebeli i liczne jej czarodziejstwa!” ²³ Wtedy Joram zawrócił i rzucił się do ucieczki, wołając do Ochozjasza: „Zdrada, Ochozjaszu!” ²⁴ Lecz Jehu chwycił ręką za łuk i trafił Jorama między ramiona, tak iż strzała przeszyła jego serce, a on padł na swój rydwan. ²⁵ Wtedy Jehu rzekł do Bidkara, swego tarczownika: „Zabierz i rzuć go na rolę Nabota z Jizreel. Bo przypomnij sobie: ja i ty jechaliśmy konno we dwóch za jego ojcem Achabem, kiedy Pan wypowiedział przeciw niemu ten wyrok: ²⁶ „Naprawdę, widziałem wczoraj wieczorem krew Nabota i krew synów jego – wyrocznia Pana. I odpłacę tobie na tym polu – wyrocznia Pana”. Teraz więc zabierz i rzuć go na pole – według słowa Pańskiego”.

Śmierć Ochozjasza

²⁷ Kiedy Ochozjasz, król judzki, zobaczył to, uciekał drogą na Bet-Haggan. Lecz Jehu ścigał go i rozkazał: „Także jego zabijcie!” Zranili go więc na jego rydwanie u wejścia do Gur, które leży przy Jibleam. A on uciekał dalej do Megiddo, gdzie umarł.²⁸ Słudzy jego przewieźli go do Jerozolimy i pochowali go w grobie jego, razem z przodkami, w Mieście Dawidowym. ²⁹ W jedenastym roku [panowania] Jorama, syna Achaba, został Ochozjasz królem judzkim.

Śmierć Izebeli

³⁰ Kiedy Jehu wszedł do Jizreel, a Izebel się o tym dowiedziała, poczerniła sobie powieki, ustroiła głowę i patrzała z góry przez okno. ³¹ Gdy Jehu wchodził przez bramę, zawołała: „Czy dobrze ci się powodzi, Zimri, zabójco swego pana?” ³² On zaś podniósł głowę w stronę okna i zawołał: „Kto jest ze mną? Kto?” I spojrzeli ku niemu z góry dwaj lub trzej eunuchowie. ³³ Wtedy rozkazał: „Wyrzućcie ją!” I wyrzucili ją, a krew jej obryzgała mur i konie, które ją roztratowały. ³⁴ Następnie wszedł, a kiedy najadł się i napił, powiedział: „Zajmijcie się tą przeklętą i pochowajcie ją, ponieważ jest córką króla”. ³⁵ Wyszli, aby ją pogrzebać, lecz znaleźli po niej tylko czaszkę, nogi i dłonie. ³⁶ Kiedy wrócili i oznajmili mu, powiedział: „Oto słowo Pana, które wypowiedział przez sługę swego Eliasza z Tiszbe: „Na polu Jizreel psy będą żarły ciało Izebeli. ³⁷ A trup Izebeli będzie jak gnój na polu w obrębie Jizreel, tak że nie będzie można powiedzieć: To jest Izebel””.

Zagłada rodziny królewskiej Izraela

¹ W Samarii było siedemdziesięciu synów Achaba. Jehu napisał list i wysłał go do Samarii, do przywódców miasta, do starszyzny i do opiekunów dzieci Achaba – list treści następującej: ² „Teraz, gdy dotrze do was to pismo, macie ze sobą synów pana waszego, macie rydwany i konie, miasto warowne oraz broń. ³ Obmyślcie więc, kto z synów pana waszego jest najlepszy i najodpowiedniejszy, posadźcie go na tronie jego ojca i bijcie się o dom pana waszego!” ⁴ Ogarnęła ich bardzo wielka trwoga i powiedzieli: „Oto dwaj królowie mu się nie oparli, a jakże my się oprzemy?” ⁵ Wtedy zarządca pałacu, zarządca miasta, starszyzna i wychowawcy przekazali Jehu tę odpowiedź: „Jesteśmy twoimi sługami. Wszystko, cokolwiek rozkażesz nam, wypełnimy. Nikogo nie wybierzemy na króla. Czyń, co uznasz za słuszne”.
⁶ Jehu napisał do nich drugi list tej treści: „Jeżeli jesteście ze mną i słuchacie mego rozkazu, weźcie głowy synów waszego pana i przyjdźcie do mnie jutro o tym samym czasie do Jizreel!” A synowie króla, siedemdziesięciu ludzi, przebywali u znakomitych obywateli miasta, którzy ich wychowywali. ⁷ Skoro tylko list ten przyszedł do nich, wzięli synów króla, zamordowali wszystkich siedemdziesięciu, głowy ich włożyli do koszów i posłali do niego, do Jizreel.
⁸ Posłaniec przyszedł oznajmić mu: „Przyniesiono głowy synów króla”. On zaś powiedział: „Ułóżcie je w dwa stosy u wejścia do bramy, aż do rana!” ⁹ Rano zaś wyszedł i stojąc przemówił do całego ludu: „Jesteście bez winy. Oto ja uknułem spisek przeciwko panu mojemu i zabiłem go. Lecz kto zabił tych wszystkich? ¹⁰ Zrozumiejcież nareszcie, że nic ze słowa Pana, które On wypowiedział przeciw domowi Achaba, nie przepadnie. Pan wykonał to, co powiedział przez sługę swego, Eliasza”. ¹¹ I Jehu pozabijał wszystkich pozostałych z rodziny Achaba w Jizreel, wszystkich jego możnych, zaufanych i kapłanów, tak iż nikomu z nich nie pozwolił umknąć.

Zagłada książąt Judy

¹² Następnie wstał i wyruszył do Samarii. Kiedy Jehu był w drodze, w Szałasach Pasterskich, ¹³ napotkał braci Ochozjasza, króla judzkiego, i zapytał: „Kim wy jesteście?” Odpowiedzieli: „Jesteśmy braćmi Ochozjasza i przyszliśmy pozdrowić synów króla i synów królowej matki”. ¹⁴ Wtedy rozkazał: „Pochwyćcie ich żywych!” Pochwycono więc ich żywych i zamordowano ich nad cysterną Szałasów, czterdziestu dwóch ludzi; nie oszczędził z nich ani jednego.

Jehu i Jonadab

¹⁵ Odszedłszy stamtąd, Jehu spotkał Jonadaba, syna Rekaba, który mu wyszedł naprzeciw i pozdrowił go. Zapytał go: „Czy serce twoje jest szczere, jak serce moje w stosunku do serca twego?” Odpowiedział Jonadab: „Tak jest”. – „Jeżeli tak, podaj mi swą rękę!” Podał mu swą rękę, a on posadził go przy sobie na rydwanie ¹⁶ i powiedział: „Chodź ze mną, a zobaczysz moją gorliwość o Pana”. I jechał z nim na swoim rydwanie. ¹⁷ Następnie wjechał do Samarii i pozabijał wszystkich, co pozostali po Achabie w Samarii, aż zniszczył go według słowa, które Pan wypowiedział do Eliasza.

Zagłada wyznawców Baala i jego świątyni

¹⁸ Jehu zgromadził cały lud i powiedział do niego: „Achab za mało czcił Baala, Jehu będzie czcił go bardziej. ¹⁹ Teraz więc zwołajcie do mnie wszystkich proroków Baala, wszystkie jego sługi i wszystkich jego kapłanów. Niech nikogo nie zabraknie, ponieważ mam złożyć wielką ofiarę krwawą Baalowi. Kogokolwiek by zabrakło, nie pozostanie przy życiu”. Jehu działał w sposób podstępny, aby wytracić wyznawców Baala. ²⁰ Jehu dalej rozkazał: „Urządźcie święte zgromadzenie dla Baala!”; i zwołali je. ²¹ Jehu rozesłał posłańców po całym Izraelu, i przyszli wszyscy wyznawcy Baala. Nie pozostał nikt, kto by nie przyszedł. Weszli więc do świątyni Baala, która wypełniła się od krańca do krańca. ²² Wtedy rzekł do strażnika szatni: „Wyłóż szaty dla wszystkich czcicieli Baala!”; i wyłożył dla nich szaty. ²³ Wtedy Jehu wraz z Jonadabem, synem Rekaba, wszedł do świątyni Baala i powiedział do czcicieli Baala: „Przeszukajcie i zobaczcie, czy nie ma tutaj z wami kogoś z czcicieli Jahwe, a są tylko czciciele Baala”. ²⁴ Następnie wyszedł, aby złożyć ofiary krwawe i całopalne.
Jehu postawił na zewnątrz osiemdziesięciu swoich ludzi i powiedział: „Ktokolwiek by pozwolił ujść komuś z ludzi, których ja wydaję w ręce wasze, płaci życiem swoim za życie zbiega”. ²⁵ Kiedy Jehu skończył składać ofiarę całopalną, rozkazał straży przybocznej i tarczownikom: „Idźcie, uderzcie na nich! Niech nikt nie ujdzie!” Więc straż przyboczna i tarczownicy wycięli ich ostrzem miecza, położyli ich trupem i dotarli aż do sanktuarium świątyni Baala. ²⁶ Wynieśli stele świątyni Baala i spalili je.²⁷ Następnie wyrzucili aszerę świątyni Baala i spalili ją. Potłukli też stele Baala. Wreszcie zburzyli świątynię Baala i zamienili ją na kloaki – aż do dnia dzisiejszego.

Jehu panuje w Izraelu (841-813)

²⁸ Tak Jehu wyrugował Baala z Izraela, ²⁹ Nie zerwał jednakże Jehu z grzechami Jeroboama, syna Nebata, do których ów doprowadził Izraela – ze złotymi cielcami w Betel i Dan. ³⁰ Przeto Pan powiedział do Jehu: „Ponieważ dobrze wykonałeś, co było słuszne w moich oczach, według wszystkich zamiarów mego serca postąpiłeś z domem Achaba, to synowie twoi aż do czwartego pokolenia będą zasiadali na tronie Izraela”. ³¹ Lecz Jehu nie starał się pilnie, z całego serca, postępować według Prawa Pana, Boga Izraela. Nie zerwał z grzechami Jeroboama, do których ten doprowadził Izraela.
³² W owym czasie Pan zaczął uszczuplać Izraela: Chazael pobił Izraelitów na całym ich obszarze, ³³ od Jordanu na wschód słońca, cały obszar Gileadu, Gadytów, Rubenitów, Manassytów – od Aroeru, który leży nad rzeką Arnon – Gilead i Baszan.
³⁴ A czyż pozostałe dzieje Jehu, wszystkie jego czyny i cała jego dzielność nie są opisane w Księdze Kronik Królów Izraela? ³⁵ I spoczął Jehu ze swymi przodkami i pochowano go w Samarii. Jego syn Joachaz został w jego miejsce królem. ³⁶ Czas zaś, w którym Jehu panował nad Izraelem w Samarii, wynosił dwadzieścia osiem lat.

Księga Psalmów 66

PSALM 66(65)

Przy ofierze dziękczynnej

¹ Kierownikowi chóru. Pieśń. Psalm.
Sławcie Boga z radością, wszystkie ziemie,
² opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu świetną oddajcie!
³ Powiedzcie Bogu: Jak zadziwiające są Twoje dzieła!
Z powodu wielkiej Twej mocy
muszą Ci schlebiać Twoi wrogowie.
⁴ Niechaj cała ziemia Cię wielbi
i niechaj śpiewa Tobie,
niech imię Twoje opiewa!

⁵ Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga:
dokonał dziwów pośród synów ludzkich!
⁶ Morze na suchy ląd zamienił;
pieszo przeszli przez rzekę:
wielce Nim się radujmy!
⁷ Jego potęga włada na wieki;
oczy Jego śledzą narody:
niech się buntownicy nie podnoszą przeciw Niemu!

⁸ Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu
i rozgłaszajcie Jego chwałę,
⁹ bo On obdarzył życiem naszą duszę,
a nodze naszej nie dał się potknąć.
¹⁰ Albowiem Tyś, Boże, nas doświadczył;
badałeś nas ogniem, jak się bada srebro.
¹¹ Pozwoliłeś nam wejść w pułapkę,
włożyłeś na nasz grzbiet ciężar;
¹² kazałeś ludziom deptać nam po głowach,
przeszliśmy przez ogień i wodę:
ale wyprowadziłeś nas na wolność.

¹³ Wejdę w Twój dom z całopaleniem
i wypełnię to, co ślubowałem Tobie,
¹⁴ co wymówiły moje wargi,
co moje usta przyrzekły w ucisku.
¹⁵ Złożę Ci w ofierze całopalnej tłuste owce,
razem z wonią [z ofiar] baranów:
ofiaruję Ci krowy i kozły.

¹⁶ Wszyscy, co się Boga boicie,
chodźcie i słuchajcie, chcę opowiedzieć,
co uczynił On mojej duszy!
¹⁷ Do Niego wołałem moimi ustami
i chwaliłem Go moim językiem.
¹⁸ Gdybym w mym sercu zamierzał nieprawość,
Pan by mnie nie wysłuchał.
¹⁹ Lecz Bóg wysłuchał:
dosłyszał głos mojej modlitwy.
²⁰ Błogosławiony Bóg,
co nie odepchnął mej prośby
i nie odjął mi swojej łaskawości.

Ewangelia wg św. Jana 10

Dobry Pasterz

¹ Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem. ² Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. ³ Temu otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu; woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je. ⁴ A kiedy wszystkie wyprowadzi, staje na ich czele, a owce postępują za nim, ponieważ głos jego znają. ⁵ Natomiast za obcym nie pójdą, lecz będą uciekać od niego, bo nie znają głosu obcych”. ⁶ Tę przypowieść opowiedział im Jezus, lecz oni nie pojęli znaczenia tego, co im mówił.
⁷ Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. ⁸ Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich owce. ⁹ Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę. ¹⁰ Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości.
¹¹ Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. ¹² Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; ¹³ <najemnik ucieka> dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. ¹⁴ Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, ¹⁵ podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. ¹⁶ Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. ¹⁷ Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je [potem] znów odzyskać. ¹⁸ Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca”. – ¹⁹ I znów nastąpiło rozdwojenie między Żydami z powodu tych słów. ²⁰ Wielu spośród nich mówiło: „On jest opętany przez złego ducha i odchodzi od zmysłów. Czemu Go słuchacie?” ²¹ Inni mówili: „To nie są słowa opętanego. Czyż zły duch może otworzyć oczy niewidomym?”

PODCZAS UROCZYSTOŚCI POŚWIĘCENIA ŚWIĄTYNI

Chrystus – jedno z Ojcem

²² Obchodzono wtedy w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia świątyni. Było to w zimie. ²³ Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona. ²⁴ Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: „Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie!” ²⁵ Rzekł do nich Jezus: „Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. ²⁶ Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. ²⁷ Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną ²⁸ i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. ²⁹ Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. ³⁰ Ja i Ojciec jedno jesteśmy”.
³¹ I znowu Żydzi porwali kamienie, aby Go ukamienować. ³² Odpowiedział im Jezus: „Ukazałem wam wiele dobrych czynów pochodzących od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie ukamienować?” ³³ Odpowiedzieli Mu Żydzi: „Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga”. ³⁴ Odpowiedział im Jezus: „Czyż nie napisano w waszym Prawie: Ja rzekłem: Bogami jesteście? ³⁵ Jeżeli [Pismo] nazywa bogami tych, do których skierowano słowo Boże – a Pisma nie można odrzucić – ³⁶ to jakżeż wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: „Bluźnisz”, dlatego że powiedziałem: „Jestem Synem Bożym?” ³⁷ Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie! ³⁸ Jeżeli jednak dokonuję, to choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu”. ³⁹ I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk.

W Zajordaniu

⁴⁰ I powtórnie udał się za Jordan, na miejsce, gdzie Jan poprzednio udzielał chrztu, i tam przebywał. ⁴¹ Wielu przybyło do Niego, mówiąc, iż Jan wprawdzie nie uczynił żadnego znaku, ale że wszystko, co Jan o Nim powiedział, było prawdą. ⁴² I wielu tam w Niego uwierzyło.