Biblia w rok – 8 sierpnia

Czytania na 8 sierpnia
Księga Judyty 3 – 4
Księga Przysłów 10
List do Efezjan 5

*****

Księga Judyty 3 – 4

¹ Wysłano do niego posłów, którzy przemówili do niego pokojowo: ² „Jesteśmy sługami wielkiego króla Nabuchodonozora, padamy na twarz przed tobą. Uczyń z nami, co ci się podoba. ³ Oto nasze zagrody dla owiec, wszystkie nasze osady, wszystkie łany pszenicy, owce i bydło, i wszystkie skupiska naszych namiotów leżą przed tobą. Uczyń z tym, co ci się podoba. ⁴ Oto miasta nasze, a ich mieszkańcy to słudzy twoi. Przyjdź i postąp z nimi tak, jak się wydaje słuszne w twoich oczach”. ⁵ W ten sposób przedstawili się ci mężowie Holofernesowi i takie złożyli mu oświadczenie. ⁶ A wtedy zszedł on na wybrzeże, on sam i jego siły zbrojne, obsadził załogami warowne miasta i wziął sobie z nich doborowych mężów jako oddziały pomocnicze. ⁷ A oni sami i wszyscy mieszkańcy dokoła przyjęli go wieńcami, tańcami i biciem w bębny.
⁸ On zaś zburzył wszystkie ich świątynie, wyrąbał ich święte gaje, zgodnie z otrzymanym rozkazem wytracenia wszystkich bogów ziemi, tak aby wszystkie narody służyły jedynie Nabuchodonozorowi i wszystkie języki, i ich plemiona tylko jego uznawały za boga. ⁹ I tak przybył nad Ezdrelon, niedaleko Dotaja, które znajduje się naprzeciwko wielkiego pasma gór judzkich. ¹⁰ I rozbił obóz między Gaibal a Scytopolis, i pozostał tam przez jeden miesiąc, ażeby uporządkować wszystkie tabory swoich sił zbrojnych.

Powstanie Izraelitów przeciw Holofernesowi

¹ A Izraelici mieszkający w Judei usłyszeli o wszystkim, co Holofernes, naczelny wódz asyryjskiego króla Nabuchodonozora, uczynił narodom i jak złupił wszystkie ich świątynie i wydał je na zniszczenie. ² I ogarnął ich wielki lęk przed nim, i przerazili się ze względu na Jerozolimę i świątynię Pana, ich Boga, ³ ponieważ dopiero co wrócili z niewoli i cały naród osiedlił się w Judei, i poświęcono po zbezczeszczeniu naczynia, ołtarz i przybytek. ⁴ I rozesłano posłów do całej Samarii, Kona, Bet-Choron, Belmain i do Jerycha, Choba i Esora, i na dolinę Salem. ⁵ I pozajmowali wszystkie szczyty wysokich gór, i umocnili położone na nich osiedla. Zaopatrzyli się w żywność na wypadek wojny, ponieważ niedawno były na ich polach żniwa. ⁶ A najwyższy kapłan Joakim, który w owych dniach był w Jerozolimie, napisał list do mieszkańców Betulii i Baitomestaim, które leży naprzeciw Ezdrelonu przed równiną blisko Dotain, ⁷ nakazując im obsadzić przełęcze górskie, ponieważ tamtędy wiodła droga do Judei i łatwo było powstrzymać ich w czasie natarcia, bo przejście było wąskie, tylko na dwóch ludzi. ⁸ I uczynili Izraelici stosownie do rozkazu najwyższego kapłana Joakima i Rady Starszych całego ludu izraelskiego, którzy zasiadali w Jerozolimie. ⁹ I błagali wszyscy mężowie izraelscy Boga z wielką wytrwałością, i korzyli się z wielką żarliwością. ¹⁰ Oni sami, ich żony i dzieci, jako też bydło, i każdy przybysz, najemnik i niewolnik kupiony nałożyli wory na biodra.
¹¹ I wszyscy mężczyźni izraelscy, kobiety i dzieci, mieszkający w Jerozolimie, upadli na twarz przed świątynią, posypali głowy swoje popiołem i odziani w wory wyciągali ręce przed Panem. ¹² Także ołtarz opasali worem i wspólnie gorąco wołali do Boga Izraela, aby nie wydawał ich dzieci na porwanie, ich żon na łup, miast ich dziedzictwa na zniszczenie, świątyni na zbezczeszczenie i zniewagę, i szyderstwo dla pogan. ¹³ A Pan wysłuchał ich wołania i wejrzał na ich udrękę. Lud pościł przez wiele dni w całej Judei i w Jerozolimie przed świątynią Pana Wszechmogącego. ¹⁴ Najwyższy zaś kapłan Jojakim i wszyscy stawający przed Panem kapłani i słudzy Pańscy, opasawszy biodra swe worami, składali ustawiczne całopalenia, śluby i dobrowolne dary ludu. ¹⁵ Na zawojach ich był popiół; wołali z całej siły do Pana, by nawiedził cały dom Izraela.

Księga Przysłów 10

SZCZEGÓŁOWE ZASADY POSTĘPOWANIA
PIERWSZY ZBIÓR NAUK MĄDROŚCI

¹ Przysłowia Salomona.
Mądry syn radością ojca,
strapieniem matki syn głupi.
² Bez pożytku są skarby źle nabyte,
lecz sprawiedliwość wyrywa ze śmierci.
³ Prawego Pan nie zagłodzi,
lecz odtrąci żądze nieprawych.
⁴ Ręka leniwa sprowadza ubóstwo,
ręka zaś pilnych wzbogaca.
⁵ Syn to mądry, co w lecie gromadzi,
a kto prześpi czas żniwa, hańbą okryty.
⁶ Błogosławieństwa na głowie prawego,
w ustach nieprawych przemoc się kryje.
⁷ Pamięć o prawym jest błogosławiona,
a imię nieprawych zaginie.
⁸ Mądry sercem przyjmie nakazy,
upadnie, kto wargi ma nierozsądne.
⁹ Kto żyje uczciwie, żyje bezpiecznie,
zdradzi się ten, kto szuka dróg krętych.
¹⁰ Kto okiem mruga – sprawia cierpienie,
upadnie, kto wargi ma nierozsądne.
¹¹ źródłem życia usta prawego,
w ustach nieprawych przemoc się kryje.
¹² Nienawiść wznieca kłótnię,
miłość wszelki błąd ukrywa.
¹³ Na wargach rozumnego jest mądrość,
a kij – na grzbiecie tego, komu jej brak.
¹⁴ Mądrzy swą wiedzę gromadzą,
usta głupiego grożą zniszczeniem.
¹⁵ Majętność bogacza jest mocną warownią,
zagładą nędzarzy ich własne ubóstwo.
¹⁶ Zapłatą prawego jest życie,
niegodziwiec zyskuje karę.
¹⁷ Kto strzeże karności, ten idzie ku życiu,
kto gardzi upomnieniem – ku zatracie.
¹⁸ Usta nieprawe nienawiść ujawnią,
głupi, kto rozgłasza niesławę.
¹⁹ Nie uniknie się grzechu w gadulstwie,
kto ostrożny w języku – jest mądry.
²⁰ Język prawego jest srebrem wybornym,
a serce złych mało co warte.
²¹ Wargi sprawiedliwego prowadzą wielu,
lecz głupcy umrą z nierozsądku.
²² Błogosławieństwo Pańskie wzbogaca,
własny trud niczego tutaj nie doda.
²³ Radością głupiego – czyny haniebne,
a męża rozważnego – mądrość.
²⁴ Zło, którego się grzesznik boi, spadnie na niego,
sprawiedliwi uzyskają to, czego pragną.
²⁵ Gdy wicher zawieje – nie ma już grzesznika,
lecz sprawiedliwego podstawy są wieczne.
²⁶ Czym ocet dla zębów, a dym dla oczu,
tym leniwy dla tych, którzy go wysłali.
²⁷ Bojaźń Pańska dni pomnaża,
krótkie są lata grzesznika.
²⁸ Oczekiwanie uczciwych – radością,
nadzieja bezbożnych przepadnie.
²⁹ Pan oparciem ludzi prawych,
dla czyniących nieprawość jest zgubą.
³⁰ Sprawiedliwy nie runie na wieki,
grzesznicy na ziemi nietrwali.
³¹ Niech mądrość wychodzi z ust prawych,
język przewrotny będzie wyrwany.
³² Wargi prawe lubią, co [Bogu] miłe,
a usta niewiernych – przewrotność.

List do Efezjan 5

¹ Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane, ² i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu.

Przeciw nadużyciom pogańskim

³ O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi świętym, ⁴ ani o tym, co haniebne, ani o niedorzecznym gadaniu lub nieprzyzwoitych żartach, bo to wszystko jest niestosowne. Raczej winno być wdzięczne usposobienie. ⁵ O tym bowiem bądźcie przekonani, że żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec – to jest bałwochwalca – nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga. ⁶ Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo przez te [grzechy] nadchodzi gniew Boży na buntowników. ⁷ Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego!

Strzec nowej światłości!

⁸ Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości! ⁹ Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda. ¹⁰ Badajcie, co jest miłe Panu. ¹¹ I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie [tamtych]! ¹² O tym bowiem, co u nich się dzieje po kryjomu, wstyd nawet mówić. ¹³ Natomiast wszystkie te rzeczy piętnowane stają się jawne dzięki światłu, bo wszystko, co staje się jawne, jest światłem. ¹⁴ Dlatego się mówi:
Zbudź się, o śpiący,
i powstań z martwych,
a zajaśnieje ci Chrystus.

Złe i dobre upojenie

¹⁵ Baczcie więc pilnie, jak postępujecie, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy. ¹⁶ Wyzyskujcie chwilę sposobną, bo dni są złe. ¹⁷ Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana. ¹⁸ A nie upijajcie się winem, bo to jest [przyczyną] rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem, ¹⁹ przemawiając do siebie wzajemnie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach. ²⁰ Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa!

Zasady życia domowego – wielki wzór dla mężów i żon

²¹ Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej! ²² Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, ²³ bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus – Głową Kościoła: On – Zbawca Ciała. ²⁴ Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom – we wszystkim. ²⁵ Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, ²⁶ aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, ²⁷ aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. ²⁸ Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. ²⁹Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz [każdy] je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus – Kościół, ³⁰ bo jesteśmy członkami Jego Ciała. ³¹ Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. ³² Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła. ³³ W końcu więc niechaj także każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego! A żona niechaj się odnosi ze czcią do swojego męża!