Biblia w rok – 14 października

Czytania na 14 października
Księga Jeremiasza 13 – 14
Księga Psalmów 110
Ewangelia wg św. Mateusza 3

*****

Księga Jeremiasza 13 – 14

Zbutwiały pas

¹ To powiedział mi Pan: „Idź i kup sobie lniany pas i włóż go sobie na biodra, ale nie kładź go do wody!” ² I kupiłem pas zgodnie z rozkazem Pańskim i włożyłem go sobie na biodra. ³ Po raz drugi otrzymałem polecenie Pańskie: ⁴ „Weź pas, który kupiłeś, a który nosisz na swych biodrach, wstań i idź nad Eufrat i schowaj go tam w rozpadlinie skały!” ⁵ Poszedłem i ukryłem go nad Eufratem, jak mi rozkazał Pan. ⁶ Po upływie wielu dni rzekł do mnie Pan: „Wstań i idź nad Eufrat i zabierz stamtąd pas, który ci kazałem ukryć”. ⁷ I poszedłem nad Eufrat, odszukałem i wyciągnąłem pas z miejsca, w którym go ukryłem, a oto pas zbutwiał i nie nadał się do niczego. ⁸ I skierował Pan do mnie następujące słowo: ⁹ „To mówi Pan: Tak oto zniszczę pychę Judy i bezgraniczną pychę Jerozolimy. ¹⁰ Przewrotny ten naród odmawia posłuszeństwa moim słowom, postępując według swego zatwardziałego serca; ugania się za obcymi bogami, by im służyć i oddawać cześć – niech więc się stanie jak ten pas, który nie nadaje się do niczego. ¹¹ Albowiem jak przylega pas do bioder mężczyzny, tak przygarnąłem do siebie cały dom Izraela i cały dom Judy – wyrocznia Pana – by były dla Mnie narodem, moją sławą, moim zaszczytem i moją dumą.

Rozbite naczynie

¹² Powiesz im: „To mówi Pan, Bóg Izraela: Każdy dzban można napełnić winem”. A jeśli ci odpowiedzą: „Czyż nie wiemy, że każdy dzban można napełnić winem?” ¹³ powiesz im: „To mówi Pan: Oto napełnię pijaństwem wszystkich mieszkańców tego kraju, królów zasiadających na tronie Dawida, kapłanów, proroków oraz wszystkich mieszkańców Jerozolimy ¹⁴ i porozbijam ich jednych o drugich, ojców wraz z synami – wyrocznia Pana – bezwzględnie, bez litości i bez miłosierdzia wyniszczę ich””.

Odrzucić pychę

¹⁵ Słuchajcie i uważajcie bacznie,
nie unoście się pychą,
bo Pan przemówił.
¹⁶ Oddajcie chwałę Panu, Bogu waszemu,
zanim ciemności nastaną
i zanim potykać się będą wasze nogi
w mrocznych górach.
Wyczekujecie światła,
lecz On je zamieni w ciemności,
rozprzestrzeni mroki.
¹⁷ Jeżeli zaś tego nie posłuchacie,
będę potajemnie płakał
nad waszą pychą.
Będę płakał nieustannie
i zamienią się w potoki łez moje oczy,
bo trzoda Pańska idzie w niewolę.
¹⁸ „Powiedz do króla i królowej:
Usiądźcie zupełnie nisko,
albowiem spadła z waszych głów
korona chwały.
¹⁹ Miasta Negebu zamknięto
i nie ma nikogo, kto by je otworzył.
Cały Juda poszedł w niewolę,
w niewolę poszedł doszczętnie.
²⁰ Podnieś oczy i patrz
na przybywających z północy!
Gdzie jest trzoda powierzona tobie,
twoje wspaniałe owce?
²¹ Co powiesz, gdy cię nawiedzą
ci, których ty przyzwyczaiłeś do siebie
jako najbliższych przyjaciół?
Czy nie ogarną cię boleści
jak rodzącą kobietę?
²² A jeżeli pomyślisz sobie:
„Dlaczego to mnie spotkało?”
Z powodu licznych twoich grzechów
zostały odkryte poły twej szaty,
obnażone twe pięty.
²³ Czy Etiopczyk może zmienić swoją skórę,
a lampart swoje pręgi?
Tak samo czy możecie czynić dobrze,
wy, którzyście się nauczyli postępować przewrotnie?
²⁴ Rozproszę was więc jak plewy
roznoszone podmuchem wiatru pustynnego.
²⁵ Taki jest twój los,
zapłata ode Mnie za twój bunt
– wyrocznia Pana –
za to, że o Mnie zapomniałaś,
a zaufałaś Kłamstwu.
²⁶ Ja również odchylę poły twej szaty aż do twej twarzy,
tak że widoczna będzie twoja hańba.
²⁷ Ach, twoje cudzołóstwa i twoje rżenie,
twoja haniebna rozwiązłość!
Na wyżynach i na polach
widziałem twoje obrzydliwości.
Biada tobie, Jerozolimo,
iż nie poddajesz się oczyszczeniu!
Dokądże jeszcze?”

Plaga suszy

¹ Słowo, które Pan oznajmił Jeremiaszowi w związku z suszą:
² „Smutek ogarnął ziemię Judy,
a bramy jej pełne są żałoby,
skłaniają się smutno ku ziemi,
a podnosi się krzyk Jerozolimy.
³ Jej najznakomitsi mężowie
posyłają swe sługi po wodę,
przychodzą do cystern, nie znajdują wody.
Wracają z pustymi naczyniami
<są zawstydzeni i zmieszani
i zakrywają sobie głowy>.
⁴ Uprawa roli ustała,
albowiem deszcz nie pada na ziemię;
przepełnieni zgryzotą rolnicy
zakrywają swoją głowę.
⁵ Nawet łania rodzi na polu
i opuszcza swoje małe,
bo nie ma trawy.
⁶ Dzikie zaś osły stoją na pagórkach,
chwytają powietrze jak szakale;
ich oczy mętnieją,
bo braknie paszy”.
⁷ Jeśli nasze grzechy świata przeciw nam,
Panie, działaj przez wzgląd na Twoje imię,
bo pomnożyły się nasze występki,
zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
⁸ Nadziejo Izraela, Panie,
jego Zbawco w chwilach niepowodzeń,
dlaczego jesteś jak obcy w kraju,
jak podróżny, który się zatrzymuje,
by tylko przenocować?
⁹ Dlaczego upodabniasz się do człowieka,
który popadł w osłupienie,
do wojownika, co nie jest w stanie pomóc?
Ty jednak jesteś wśród nas, Panie,
a imię Twoje zostało wezwane nad nami.
Nie opuszczaj nas!
¹⁰ To mówi Pan do tego narodu:
„Lubią tak biegać na wszystkie strony,
nóg swoich nie oszczędzają.
Ale Pan nie ma w nich upodobania.
Teraz przypomina sobie ich nieprawości
i karze ich grzechy”.

Zwodnicze nadzieje

¹¹ I rzekł Pan do mnie: „Nie wstawiaj się za pomyślnością tego narodu. ¹² Nawet jeśli będą prosić, nie będę słuchał ich wołania, a jeśli będą składać całopalenia i ofiary z pokarmów, nie przyjmę ich, ale raczej wyniszczę ich mieczem, głodem i zarazą”. ¹³ I powiedziałem: „Ach, Panie Boże, oto prorocy mówią im: „Nie ujrzycie miecza, nie zaznacie głodu, albowiem prawdziwy pokój zapewnię wam na tym miejscu””. ¹⁴ I rzekł Pan do mnie: „Prorocy ci głoszą kłamstwo w moje imię. Nie posłałem ich, nie dawałem poleceń ani nie przemówiłem do nich. Kłamliwe widzenia, zmyślone przepowiednie, urojenia swych serc – oto co wam przepowiadają. ¹⁵ Dlatego to mówi Pan o prorokach, którzy – mimo że ich nie posłałem – przepowiadają w imię moje tymi słowami: „Miecza i głodu nie będzie w tym kraju”. Od miecza i od głodu poginą ci prorocy. ¹⁶ Ludzie zaś, którym oni przepowiadają, będą wyrzuceni na ulice Jerozolimy jako ofiary głodu i miecza. Nikt ich nie pochowa, ani ich żon, ani ich synów, ani ich córek, i wyleję na nich ich własną nieprawość”.

Nowa lamentacja i wyznanie wiary

¹⁷ „Oznajmisz im to słowo:
Oczy moje wylewają łzy
dzień i noc bez przerwy,
bo wielki upadek dotknie
Dziewicę, Córę mojego ludu,
klęska bardzo wielka.
¹⁸ Gdy wyjdę na pole –
oto pobici mieczem!
Jeśli pójdę do miasta –
oto męki głodu!
Nawet prorok i kapłan
błądzą po kraju nic nie rozumiejąc”.
¹⁹ Czy nieodwołalnie odrzuciłeś Judę
albo czy odczuwasz wstręt do Syjonu?
Dlaczego nas dotknąłeś
klęską bez możliwości uleczenia nas?
Spodziewaliśmy się pokoju, ale nie ma nic dobrego;
czasu uleczenia – a tu przerażenie!
²⁰ Uznajemy, Panie, naszą niegodziwość,
przewrotność naszych przodków,
bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
²¹ Nie odrzucaj [nas] przez wzgląd na Twoje imię,
od czci nie odsądzaj tronu Twojej chwały!
Pamiętaj, nie zrywaj swego przymierza z nami!
²² Czy są wśród bożków pogańskich tacy,
którzy by zesłali deszcz?
Czy może niebo zsyła krople deszczu?
Czy raczej nie Ty, Panie, nasz Boże?
W Tobie pokładamy nadzieję,
bo Ty uczyniłeś to wszystko.

Księga Psalmów 110

PSALM 110(109)

Chrystus Królem i Kapłanem

¹ Dawidowy. Psalm.
Wyrocznia Boga dla Pana mego:
„Siądź po mojej prawicy,
aż Twych wrogów położę
jako podnóżek pod Twoje stopy”.
² Twoje potężne berło
niech Pan rozciągnie z Syjonu:
„Panuj wśród swych nieprzyjaciół!
³ Przy Tobie panowanie
w dniu Twej potęgi,
w świętych szatach [będziesz].
Z łona jutrzenki
jak rosę Cię zrodziłem”.
⁴ Pan przysiągł
i żal Mu nie będzie:
„Tyś Kapłanem na wieki
na wzór Melchizedeka”.

⁵ Pan po Twojej prawicy
zetrze królów w dniu swego gniewu.
⁶ Będzie sądził narody,
wzniesie stosy trupów,
zetrze głowy
jak ziemia szeroka.
⁷ Po drodze będzie pił ze strumienia,
dlatego głowę podniesie.

Ewangelia wg św. Mateusza 3

PRZYGOTOWANIE DO DZIAŁALNOŚCI JEZUSA

Jan Chrzciciel

¹ W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: ² „Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie”. ³ Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi:
Głos wołającego na pustyni:
Przygotujcie drogę Panu,
Dla Niego prostujcie ścieżki!
⁴ Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny. ⁵ Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. ⁶ Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając przy tym swe grzechy.
⁷ A gdy widział, że przychodzi do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: „Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? ⁸ Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, ⁹ a nie myślcie, że możecie sobie mówić: „Abrahama mamy za ojca”, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. ¹⁰ Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. ¹¹ Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. ¹² Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym”.

Chrzest Jezusa

¹³ Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego. ¹⁴ Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: „To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?” ¹⁵ Jezus mu odpowiedział: „Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe”. Wtedy Mu ustąpił. ¹⁶ A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. ¹⁷ A głos z nieba mówił: „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie”.