Biblia w rok – 12 maja

Czytania na 12 maja
1 Księga Samuela 27 – 29
Mądrość Syracha 42
2 List do Koryntian 4

*******

1 Księga Samuela 27 – 29

Współpraca z Akiszem

¹ Dawid rozważał w swym sercu: Mogę wpaść któregoś dnia w ręce Saula. Lepiej będzie dla mnie, gdy się schronię do ziemi Filistynów. Wtedy Saul zaprzestanie ścigania mnie po całym kraju izraelskim, i w ten sposób ujdę z jego rąk. ²Powstał więc Dawid i wraz z sześciuset ludźmi, którzy mu towarzyszyli, udał się do Akisza, syna Maoka, króla Gat. ³ Dawid przebywał przy Akiszu ze swymi ludźmi oraz ich rodzinami: Dawid z dwiema żonami, Achinoam z Jizreel i Abigail, [dawną] żoną Nabala z Karmelu. ⁴ Kiedy doniesiono Saulowi, że Dawid schronił się w Gat, przestał go ścigać.
⁵ Dawid poprosił Akisza: „Jeżeli darzysz mnie życzliwością, wyznacz mi miejsce w jednym z miast kraju, abym się tam osiedlił. Na cóż bowiem sługa twój będzie pozostawał przy tobie w stolicy królestwa?” ⁶ Akisz więc oddał mu w tym dniu Siklag. Dlatego właśnie Siklag należy do królów judzkich aż do dnia dzisiejszego. ⁷ Okres czasu, który spędził Dawid w kraju filistyńskim, wynosił rok i cztery miesiące.
⁸ Dawid i jego ludzie wdzierali się do Geszurytów, Girzytów i Amalekitów; zamieszkiwali oni ten kraj od Telam w stronę Szur, aż do ziemi egipskiej.
⁹ Dawid uderzając na jakąś krainę, nie pozostawiał przy życiu ani mężczyzny, ani kobiety, zabierał trzodę, bydło, osły, wielbłądy, odzież, a potem dopiero wracał do Akisza. ¹⁰ Akisz mówił: „Gdzie byliście dzisiaj na wyprawie wojennej?” Dawid mówił: „W Negebie judzkim. W Negebie jerachmeelickim. W Negebie kenickim”. ¹¹ Dawid nie zostawiał przy życiu ani mężczyzny, ani kobiety, aby ich przyprowadzić do Gat. Twierdził: „Aby nie wydali nas i nie mówili: Dawid w ten sposób postępował, tak łupił nas przez cały czas pobytu w kraju filistyńskim”. ¹² Akisz wierzył Dawidowi, mówiąc: „Został znienawidzony przez swych rodaków; pozostanie więc moim sługą na zawsze”.

¹ W tym czasie Filistyni zgromadzili swe wojska do walki, chcąc uderzyć na Izraelitów. Rzekł więc Akisz do Dawida: „Wiedz dobrze, że razem ze mną udasz się do obozu wraz z twymi ludźmi”. ² Dawid odrzekł Akiszowi: „Oczywiście, sam się przekonasz, co uczyni twój sługa”. Akisz odpowiedział Dawidowi: „Ustanawiam więc ciebie na stałe strażnikiem mojej osoby”.

Saul i wróżka z Endor

³ Samuel umarł, a wszyscy Izraelici obchodzili po nim żałobę. Pochowany on został w swym mieście Rama. A Saul usunął wróżbitów i czarnoksiężników z kraju.
⁴ Tymczasem Filistyni zgromadziwszy się, wkroczyli i rozbili obóz w Szunem. Saul też zebrał wszystkich Izraelitów i rozbił obóz w Gilboa. ⁵ Saul jednak na widok obozu filistyńskiego przestraszył się: serce jego mocno zadrżało. ⁶ Radził się Saul Pana, lecz Pan mu nie odpowiadał ani przez sny, ani przez urim, ani przez proroków. ⁷ Zwrócił się więc Saul do swych sług: „Poszukajcie mi kobiety wywołującej duchy, chciałbym pójść i jej się poradzić”. Odpowiedzieli mu jego słudzy: „Jest w Endor kobieta, która wywołuje duchy”.
⁸ Dla niepoznaki Saul przebrał się w inne szaty i poszedł w towarzystwie dwóch ludzi. Przybywając do tej kobiety w nocy, rzekł: „Proszę cię, powróż mi przez ducha i spraw, niech przyjdzie ten, którego ci wymienię”. ⁹ Odpowiedziała mu kobieta: „Wiesz chyba, co uczynił Saul: wyniszczył wróżbitów i czarnoksiężników w kraju. Czemu czyhasz na moje życie, chcąc mnie narazić na śmierć”. ¹⁰ Saul przysiągł jej na Pana mówiąc: „Na życie Pana! Nie będziesz ukarana z tego powodu”. ¹¹ Spytała się więc kobieta: „Kogo mam wywołać?” Odrzekł: „Wywołaj mi Samuela”. ¹² Gdy zobaczyła kobieta Samuela, zawołała głośno do Saula: „Czemu mnie oszukałeś? Tyś jest Saul!” ¹³ Odezwał się do niej król: „Nie obawiaj się! Co widzisz?” Kobieta odpowiedziała Saulowi: „Widzę istotę pozaziemską, wyłaniającą się z ziemi”. ¹⁴ Zapytał się: „Jak wygląda?” Odpowiedziała: „Wychodzi starzec, a jest on okryty płaszczem”. Saul poznał, że to Samuel, i upadł przed nim twarzą na ziemię, i oddał mu pokłon.
¹⁵ Samuel rzekł do Saula: „Dlaczego nie dajesz mi spokoju i wywołujesz mnie?” Saul odrzekł: „Znajduję się w wielkim ucisku, bo Filistyni walczą ze mną, a Bóg mię opuścił i nie daje mi odpowiedzi ani przez proroków, ani przez sen; dlatego ciebie wezwałem, abyś mi wskazał, jak mam postąpić”. ¹⁶ Samuel odrzekł: „Dlaczego więc pytasz mnie, skoro Pan odstąpił cię i stał się twoim wrogiem? ¹⁷ Pan czyni to, co przeze mnie zapowiedział: odebrał Pan królestwo z twej ręki, a oddał je innemu – Dawidowi. ¹⁸ Dlatego Pan postępuje z tobą w ten sposób, ponieważ nie usłuchałeś Jego głosu, nie dopełniłeś płomiennego gniewu Jego nad Amalekiem. ¹⁹ Dlatego Pan oddał Izraelitów razem z tobą w ręce Filistynów, jutro ty i twoi synowie będziecie razem ze mną, całe też wojsko izraelskie odda w ręce Filistynów”.
²⁰ W tej chwili upadł Saul na ziemię jak długi, przeraził się bowiem słowami Samuela, brakowało mu też sił, gdyż nie jadł przez cały dzień i całą noc.
²¹ Tymczasem wyszła do Saula owa kobieta i spostrzegłszy, że jest bardzo przerażony, rzekła do niego: „Oto służebnica twoja posłuchała twojego rozkazu; naraziłam swe życie, będąc posłuszną twym słowom, które do mnie wyrzekłeś. ²² Posłuchaj więc – proszę – i ty głosu twej służebnicy! Położę przed tobą kęs chleba: posil się wzmocnij, aby wyruszyć w drogę”. ²³ Wzbraniał się mówiąc: „Nie będę jadł”. Gdy namawiali go słudzy wraz z tą kobietą, posłuchał ich głosu, podniósł się z ziemi i usiadł na łóżku. ²⁴ Kobieta miała tuczne cielę w swym domu, pospiesznie je zabiła, a potem wziąwszy mąkę, rozczyniła ją i upiekła przaśne chleby. ²⁵ Położyła potem [to wszystko] przed Saulem i jego sługami. Posilili się i powstawszy odeszli jeszcze tej samej nocy.

Dawid osobą podejrzaną

¹ Filistyni zgromadzili swe oddziały koło Afek, Izraelici zaś rozłożyli obóz u źródła, które jest na [nizinie] Jizreel. ² Władcy filistyńscy szli na czele setek i tysięcy. Dawid ze swymi ludźmi szedł na końcu przy Akiszu. ³ Książęta filistyńscy mówili: „Po co tutaj ci Hebrajczycy?” Akisz odrzekł książętom filistyńskim: „To jest Dawid, sługa Saula, króla izraelskiego, który u mnie przebywa rok albo dwa. Nie znalazłem u niego nic od dnia, w którym przyszedł do mnie, aż do dziś”. ⁴ Ale książęta filistyńscy rozgniewali się na niego i powiedzieli: „Odpraw tego człowieka: niech wróci na miejsce, które mu wyznaczyłeś. Niech nie bierze z nami udziału w bitwie, gdyż mógłby się stać w walce naszym przeciwnikiem. W jakiż sposób mógłby odzyskać łaskawość swego pana, jak nie głowami tych ludzi? ⁵ Czy to nie ten sam Dawid, któremu śpiewano wśród pląsów:
„Pobił Saul tysiące,
a Dawid dziesiątki tysięcy”?”
⁶ Akisz wezwał Dawida i rzekł do niego: „Na życie Pana: jesteś uczciwy i byłbym rad, gdybyś występował i [zbrojnie] wyruszył ze mną w pole. Przecież nie zauważyłem w tobie nic złego od chwili twego przybycia do mnie aż do dziś. Nie podobasz się jednak władcom. ⁷ Wróć się, odchodź w pokoju, byś nie czynił nic, co się wydaje złym w oczach władców filistyńskich”.
⁸ A Dawid rzekł do Akisza: „Co zrobiłem? Cóż znalazłeś u sługi twojego od dnia, w którym zacząłem być u ciebie, do dziś, że nawet nie mogę wyruszyć do walki z wrogami pana mojego, króla?” ⁹ Akisz odrzekł Dawidowi: „Wiem, że byłeś dla mnie dobry jak anioł Boży, jednak książęta filistyńscy twierdzą: „Niech z nami nie idzie do walki”. ¹⁰ Wstań więc rano wraz ze sługami swego pana, którzy przyszli z tobą. Wstańcie o zaraniu i gdy dzień nastanie – odejdźcie!”
¹¹ Dawid wstał więc wraz ze swymi ludźmi wcześnie rano, aby wyruszyć od rana i wrócić do ziemi filistyńskiej. Filistyni tymczasem wyruszyli do Jizreel.

Mądrość Syracha 42

¹ Nie wstydź się następujących rzeczy
i nie grzesz przez wzgląd na osobę:
² Prawa Najwyższego i Przymierza,
i wyroku, który usprawiedliwia nawet bezbożnych,
³ rozliczenia z towarzyszem i podróżnymi
i [podziału] darów dziedzictwa bliskich,
⁴ dokładności wagi i ciężarków
i zarobku wielkiego lub małego.
⁵ korzyści przy sprzedażach kupieckich,
częstego karcenia dzieci,
skrwawienia boków słudze niegodziwemu.
⁶ Wobec złej żony dobra jest pieczęć,
i zamykaj na klucz, gdzie wiele jest rąk!
⁷ Cokolwiek przekazujesz, niech będzie pod liczbą i wagą,
a dawanie i odbieranie – wszystko na piśmie.
⁸ [Nie wstydź się] upomnieć nierozumnego i głupiego
ani zgrzybiałego starca, gdy prowadzi spór z młodymi,
a będziesz prawdziwie wychowany
i przez wszystkich, co żyją, będziesz uznany za sprawiedliwego.

Troska ojca o córki

⁹ Córka dla ojca to skryte czuwanie nocne,
a troska o nią oddala sen:
w młodości, aby przypadkiem nie przekwitła [jako niezamężna],
a gdy wyjdzie za mąż, by przypadkiem nie została znienawidzona,
¹⁰ gdy jest dziewicą, by nie była zbezczeszczona, stając się w domu ojcowskim brzemienną –
będąc z mężem, aby przypadkiem nie wykroczyła [niewiernością]
i zamieszkawszy z nim, nie była niepłodna.
¹¹ Nad córką zuchwałą wzmocnij czuwanie,
aby nie uczyniła z ciebie pośmiewiska dla wrogów,
przedmiotu gadania w mieście i zbiegowiska pospólstwa
i by ci nie przyniosła wstydu wśród wielkiego tłumu.
¹² Nie pokazuj jej piękności jakiemukolwiek mężczyźnie
ani nie pozwalaj jej przebywać z mężatkami!
¹³ Jak bowiem z odzienia wychodzą mole,
tak przewrotność kobiety – z jednej na drugą.
¹⁴ Lepsza przewrotność mężczyzny niż dobroć kobiety,
a kobiety, która wstyd przynosi – to hańba!

Chwała Boża w naturze

¹⁵ Wspominać będę dzieła Pana
i opowiadać będę to, co widziałem.
Na słowa Pana powstały dzieła Jego.
¹⁶ Jak słońce świecąc patrzy na wszystkie rzeczy,
tak chwała Pan napełniła Jego dzieło.
¹⁷ Nie jest dane świętym Pana,
by mogli opowiedzieć wszystkie godne podziwu dzieła Jego,
które Pan Wszechmocny utwierdził,
aby wszystko mocno stanęło ku Jego chwale.
¹⁸ On zbadał przepaści i serca ludzkie
i wszystkie ich knowania poznał,
albowiem Najwyższy posiada całą wiedzę
i przewiduje najdalszą przyszłość.
¹⁹ Ogłasza to, co minęło, i to, co będzie,
i odsłania ślady ukrytych rzeczy.
²⁰ Żadna myśl nie ujdzie Jego uwagi
i nie ukryje się przed Nim ani jedno słowo.
²¹ On ustawił w pięknym porządku wielkie dzieła swej mądrości,
ponieważ istnieje przed wiekami i na wieki,
a nic Mu nie będzie dodane ani odjęte
i nie potrzebuje żadnego doradcy.
²² Jakże godne ukochania są wszystkie Jego dzieła,
i zaledwie iskierką są te, które poznajemy.
²³ Wszystko to żyje i trwa na wieki
i w każdej potrzebie wszystko jest Mu posłuszne.
²⁴ Wszystko idzie parami, jedno naprzeciw drugiego,
i nie mają żadnego braku;
²⁵ przez jedno umacnia dobro drugiego,
a któż się nasyci, patrząc na Jego chwałę?

2 List do Koryntian 4

W służbie całej prawdy

¹ Przeto oddani posługiwaniu zleconemu nam przez miłosierdzie, nie upadamy na duchu. ² Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka. ³ A jeśli nawet Ewangelia nasza jest ukryta, to tylko dla tych, którzy idą na zatracenie, ⁴ dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga. ⁵ Nie głosimy bowiem siebie samych, lecz Chrystusa Jezusa jako Pana, a nas – jako sługi wasze przez Jezusa. ⁶ Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.

Udręki i nadzieje apostolskiego życia

⁷ Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. ⁸ Zewsząd znosimy cierpienia, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; ⁹ znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. ¹⁰ Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele. ¹¹ Ciągle bowiem jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym śmiertelnym ciele. ¹² Tak więc działa w nas śmierć, podczas gdy w was – życie. ¹³ Cieszę się przeto owym duchem wiary, według którego napisano: Uwierzyłem, dlatego przemówiłem; my także wierzymy i dlatego mówimy,¹⁴ przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami. ¹⁵ Wszystko to bowiem dla was, ażeby w pełni obfitująca łaska zwiększyła chwałę Bożą przez dziękczynienie wielu. ¹⁶ Dlatego to nie poddajemy się zwątpieniu, chociaż bowiem niszczeje nasz człowiek zewnętrzny, to jednak ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień. ¹⁷ Niewielkie bowiem utrapienia naszego obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku ¹⁸dla nas, którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie.