Biblia w rok – 7 lutego

Czytania na 7 lutego
Księga Wyjścia 25 – 26
Księga Hioba 7
Dzieje Apostolskie 14

***

Księga Wyjścia 25 – 26

PRZEPISY O ZORGANIZOWANIU KULTU

Dary na budowę przybytku

¹ Pan tak przemówił do Mojżesza: ² „Powiedz Izraelitom, aby zebrali dla Mnie daninę. Od każdego człowieka, którego skłoni do tego serce, przyjmijcie dla mnie daninę. ³ Macie zaś przygotować dla Mnie jako daninę: złoto, srebro i brąz, ⁴ purpurę fioletową i czerwoną, karmazyn, bisior i sierść kozią; ⁵ baranie skóry barwione na czerwono i skóry z delfinów oraz drzewo akacjowe; ⁶ oliwę do świecznika, wonności do wyrobu oleju namaszczania i pachnących kadzideł; ⁷ kamienie onyksowe i inne drogie kamienie dla ozdobienia efodu i pektorału. ⁸ I uczynią Mi święty przybytek, abym mógł zamieszkać pośród was. ⁹ Budowę zaś przybytku i wykonanie wszelkich jego sprzętów przeprowadzicie dokładnie według tego, co ci ukażę.

Przybytek i jego sprzęty. Arka

¹⁰ I uczynią arkę z drzewa akacjowego; jej długość będzie wynosiła dwa i pół łokcia; jej wysokość półtora łokcia i jej szerokość półtora łokcia. ¹¹ I pokryjesz ją szczerym złotem wewnątrz i zewnątrz, i uczynisz na niej dokoła złote wieńce. ¹² Odlejesz do niej cztery pierścienie ze złota i przymocujesz je do czterech jej krawędzi: dwa pierścienie do jednego jej boku i dwa do drugiego jej boku. ¹³ Rozkażesz zrobić drążki z drzewa akacjowego i pokryjesz je złotem. ¹⁴ I włożysz drążki te do pierścieni po obu bokach arki celem przenoszenia jej. ¹⁵ Drążki pozostaną w pierścieniach arki i nie będą z nich wyjmowane. ¹⁶ I włożysz do arki Świadectwo, które dam tobie.
¹⁷ I uczynisz przebłagalnię ze szczerego złota: długość jej wynosić będzie dwa i pół łokcia, szerokość zaś półtora łokcia; ¹⁸ dwa też cheruby wykujesz ze złota. Uczynisz zaś je na obu końcach przebłagalni. ¹⁹ Jednego cheruba uczynisz na jednym końcu, a drugiego cheruba na drugim końcu przebłagalni. Uczynisz cheruby na końcach górnych. ²⁰ Cheruby będą miały rozpostarte skrzydła ku górze i zakrywać będą swymi skrzydłami przebłagalnię, twarze zaś będą miały zwrócone jeden ku drugiemu. I ku przebłagalni będą zwrócone twarze cherubów. ²¹ Umieścisz przebłagalnię na wierzchu arki, w arce zaś złożysz Świadectwo, które dam tobie. ²² Tam będę się spotykał z tobą i sponad przebłagalni i spośród cherubów, które są ponad Arką Świadectwa, będę z tobą rozmawiał o wszystkich nakazach, które dam za twoim pośrednictwem Izraelitom.

Stół chlebów pokładnych i naczynia

²³ Uczynisz też stół z drzewa akacjowego; jego długość będzie wynosić dwa łokcie, jego szerokość jeden łokieć, a jego wysokość półtora łokcia. ²⁴ Pokryjesz go szczerym złotem i uczynisz dokoła wieniec złoty. ²⁵ I uczynisz wokoło listwę na cztery palce szeroką i zrobisz wieniec złoty dokoła dla tej listwy. ²⁶ Uczynisz następnie cztery pierścienie złote i przyprawisz je do czterech końców, gdzie się znajdują jego nogi. ²⁷ Blisko listwy będą się znajdować cztery pierścienie do włożenia w nie drążków do przenoszenia stołu. ²⁸ A zrobisz te drążki z drzewa akacjowego i pokryjesz je złotem. I będzie się przenosiło stół za ich pomocą.
²⁹ Uczynisz także misy i czasze, dzbanki i patery do składania ofiar płynnych. Uczynisz je ze szczerego złota. ³⁰ Będziesz zawsze kładł na stole przede Mną chleby pokładne.

Świecznik

³¹ Zrobisz też świecznik ze szczerego złota. Z tej samej bryły wykujesz świecznik wraz z jego podstawą i jego trzonem; jego kielichy, pąki i kwiaty będą z jednej bryły. ³² Sześć ramion będzie wychodzić z jego boków; trzy ramiona świecznika z jednego jego boku i trzy ramiona świecznika z drugiego jego boku. ³³ Trzy kielichy kształtu kwiatów migdałowych z pąkami i kwiatami będą na jednym ramieniu, i trzy kielichy z pąkami i kwiatami kształtu kwiatów migdałowych – na drugim ramieniu. Tak będzie na sześciu ramionach wychodzących ze świecznika. ³⁴ Na świeczniku zaś będą cztery kielichy kształtu kwiatów migdałowych z pąkami i kwiatami. ³⁵ A pąk jeden będzie pod dwoma wychodzącymi z niego ramionami z jednej bryły i pąk jeden pod dwoma [następnymi] ramionami świecznika z jednej bryły. Tak [niech będzie] pod sześcioma ramionami wychodzącymi ze świecznika. ³⁶ Pąki te i ramiona będą wychodzić z samego świecznika i będą [wykonane] z jednej bryły szczerego złota.
³⁷ I uczynisz siedem lamp, i ustawisz te lampy w ten sposób, ażeby oświecały tę stronę, która jest przed nimi. ³⁸ Szczypce też i naczynia do knotów uczynisz ze szczerego złota. ³⁹ Z talentu szczerego złota należy wykonać świecznik i wszystkie przybory należące do niego. ⁴⁰ Uważaj zaś pilnie, aby go wykonać według wzoru, jaki zobaczyłeś na górze.

Przybytek

¹ Uczynisz przybytek z dziesięciu tkanin: uczynisz go z kręconego bisioru, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu – z cherubami wykonanymi przez biegłego tkacza. ² Długość poszczególnej tkaniny winna wynosić dwadzieścia osiem łokci, a szerokość poszczególnej tkaniny cztery łokcie; wszystkie zaś tkaniny winny mieć jednakowe wymiary. ³ Pięć tkanin będzie powiązanych ze sobą – jedna z drugą, podobnie drugie pięć tkanin będzie powiązanych ze sobą jedna z drugą. ⁴ I przyszyjesz wstążki z fioletowej purpury na brzegach jednej tkaniny, gdzie winna być spięta, i tak też uczynisz na brzegach ostatniej tkaniny, gdzie winna być spięta. ⁵ Pięćdziesiąt zaś wstążek przyszyjesz do jednej tkaniny i pięćdziesiąt wstążek przyszyjesz do drugiej tkaniny w miejscu, w którym mają być spięte, tak żeby wstążki były przyszyte naprzeciw siebie. ⁶ Ponadto przyszyjesz pięćdziesiąt złotych kółek i zwiążesz tkaniny przy pomocy tych kółek, i przybytek będzie stanowił jedną całość.
⁷ Następnie uczynisz nakrycie przybytku z koziej sierści, a uczynisz je z jedenastu [mniejszych] nakryć. ⁸ Długość jednego nakrycia będzie wynosiła trzydzieści łokci, a szerokość jednego nakrycia cztery łokcie, i wszystkie jedenaście nakryć będą miały jednakowe wymiary. ⁹ Powiążesz ze sobą pięć nakryć osobno, a [pozostałe] sześć osobno. Jednakże szóste nakrycie, które ma wisieć u wejścia do przybytku, złożysz we dwoje. ¹⁰ I przyszyjesz pięćdziesiąt wstążek na brzegach jednego nakrycia w miejscu, w którym mają być spięte, i pięćdziesiąt wstążek na brzegach drugiego nakrycia w miejscu, w którym mają być spięte. ¹¹ Ponadto przyszyjesz pięćdziesiąt kółek z brązu i nałożysz kółka na wstążki, i w ten sposób zwiążesz nakrycia przybytku ze sobą, że utworzą jedną całość. ¹² To zaś, co zbywa z przykryć namiotu, mianowicie połowa przykrycia zbywająca, będzie zwisać na tylnej stronie przybytku. ¹³ Z tego zaś, co zbywa z długości przykryć, będzie zwisać jeden łokieć po obu stronach przybytku i tak będzie mu służyło za przykrycie. ¹⁴ Oprócz tego uczynisz nakrycie na namiot ze skór baranich, barwionych na czerwono, i w końcu nakrycie na wierzch ze skór delfinów.
¹⁵ Przygotujesz też deski na przybytek z drzewa akacjowego i ustawisz je pionowo. ¹⁶ Wysokość desek wynosić będzie dziesięć łokci, a szerokość jednej deski półtora łokcia. ¹⁷ Każda deska będzie miała dwa czopy osadzone jeden naprzeciw drugiego: tak zrobisz przy wszystkich deskach przybytku. ¹⁸ I przygotujesz deski na przybytek: dwadzieścia desek na ścianę południową – po stronie prawej. ¹⁹ I czterdzieści podstaw srebrnych sporządzisz, pod każdą deskę dwie podstawy na oba jej czopy. ²⁰ I po drugiej stronie przybytku, na ścianę północną, [uczynisz] dwadzieścia desek. ²¹ A do nich czterdzieści podstaw srebrnych; po dwie podstawy na każdą deskę. ²² A dla tylnej części przybytku sporządzisz sześć desek. ²³ Przy narożnikach tylnej ściany przybytku postawisz dwie deski. ²⁴ Deski będą przystawały szczelnie do siebie u dołu, a u góry równie szczelnie będą połączone za pomocą jednego pierścienia, i tak będzie także z deskami przy obu innych narożnikach. ²⁵ I tak będzie osiem desek, a podstaw srebrnych szesnaście, dwie podstawy pod każdą deskę. ²⁶ I zrobisz poprzeczki do powiązania desek z drzewa akacjowego, pięć dla desek jednej strony przybytku ²⁷ i pięć poprzeczek dla desek drugiej strony przybytku, pięć też poprzeczek na tylną, zachodnią ścianę przybytku. ²⁸ Poprzeczka umieszczona pośrodku desek przechodzić będzie od końca do końca. ²⁹ Deski pokryjesz złotem, a pierścienie dla osadzania drewnianych wiązań zrobisz ze złota i pokryjesz poprzeczki złotem. ³⁰ Postawisz przybytek według wzoru, który ci ukazałem na górze.
³¹ Zrobisz też zasłonę z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i z kręconego bisioru, z cherubami wyhaftowanymi przez biegłego tkacza. ³² I zawiesisz ją na czterech słupach z drzewa akacjowego, pokrytych złotem. Haczyki do zasłony będą ze złota, a cztery podstawy ze srebra. ³³ Powiesisz zaś zasłonę na kółkach i umieścisz wewnątrz poza zasłoną Arkę Świadectwa, i będzie oddzielała zasłona [Miejsce] Święte od Najświętszego. ³⁴ I położysz przebłagalnię na Arce Świadectwa w Miejscu Najświętszym. ³⁵ Umieścisz przed zasłoną stół i naprzeciw stołu po południowej stronie przybytku świecznik, stół zaś umieścisz po stronie północnej. ³⁶ Każesz też sporządzić zasłonę przy wejściu do przybytku z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i kręconego bisioru, wielobarwnie wyszywaną. ³⁷ I zawiesisz też przy wejściu do przybytku zasłonę na pięciu słupach z drzewa akacjowego i pokryjesz je złotem, i będą haczyki do niej ze złota. I odlejesz do nich pięć podstaw z brązu.

Księga Hioba 7

Życie poddane boleści

¹ Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka?
Czy nie pędzi on dni jak najemnik?
² Jak niewolnik, co wzdycha do cienia,
jak robotnik, co czeka zapłaty.
³ Zyskałem miesiące męczarni,
przeznaczono mi noce udręki.
⁴ Położę się, mówiąc do siebie:
Kiedyż zaświta i wstanę?
Lecz noc wiecznością się staje
i boleść mną targa do zmroku.

Życie bez nadziei

⁵ Ciało moje okryte robactwem, strupami,
skóra rozchodzi się i pęka.
⁶ Czas leci jak tkackie czółenko
i przemija bez nadziei.
⁷ Wspomnij, że dni me jak powiew.
Ponownie oko me szczęścia nie zazna.
⁸ Nikt już mnie powtórnie nie ujrzy:
spojrzysz, a już mnie nie będzie.
⁹ Jak obłok przeleci i zniknie,
kto schodzi do Szeolu, nie wraca,
¹⁰ by mieszkać we własnym domostwie;
nie zobaczą go strony rodzinne.

Noc niespokojna

¹¹ Ja ust ujarzmić nie mogę,
mówić chcę w utrapieniu,
narzekać w boleści mej duszy.
¹² Czy jestem morzem lub smokiem głębiny,
żeś straże przy mnie postawił?
¹³ Myślałem: Wypocznę na łóżku,
posłanie to trosk mych powiernik.
¹⁴ Lecz Ty mnie snami przestraszasz,
przerażasz mnie widziadłami.

Wolę umrzeć

¹⁵ Moja dusza wybrała uduszenie,
a śmierć – moje członki.
¹⁶ Zginę. Nie będę żył wiecznie.
Zostaw mnie – dni me jak tchnienie.
¹⁷ A kim jest człowiek, abyś go cenił
i zwracał ku niemu swe serce?
¹⁸ Czemu go badać co ranka?
Na co doświadczać co chwilę?

Daruj grzech!

¹⁹ Czy wzrok swój kiedyś odwrócisz?
Pozwól mi choćby ślinę przełknąć.
²⁰ Zgrzeszyłem. Cóż mogłem Ci zrobić?
[Przecież] człowieka przenikasz.
Dlaczego na cel mnie wziąłeś?
Mam być ciężarem Najwyższemu?
²¹ Czemu to grzechu nie zgładzisz?
Nie zmażesz mej nieprawości?
Wkrótce położę się w ziemi,
nie będzie mnie, choćbyś mnie szukał”.

Dzieje Apostolskie 14

Działalność w Ikonium

¹ W Ikonium weszli tak samo do synagogi żydowskiej i przemawiali, tak że wielka liczba Żydów i pogan uwierzyła. ² Ale ci Żydzi, którzy nie uwierzyli, podburzali i źle usposobili pogan wobec braci. ³ Pozostali tam dość długi czas i nauczali odważnie, ufni w Pana, który potwierdzał słowo swej łaski cudami i znakami, dokonywanymi przez ich ręce. ⁴ I podzielili się mieszkańcy miasta: jedni byli z Żydami, a drudzy z apostołami. ⁵ Gdy jednak dowiedzieli się, że poganie i Żydzi wraz ze swymi władzami zamierzają ich znieważyć i ukamienować, ⁶ uciekli do miast Likaonii: do Listry i Derbe oraz w ich okolice, ⁷ i tam głosili Ewangelię.

Uzdrowienie kaleki w Listrze. Derbe. Droga powrotna

⁸ W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy nie chodził. ⁹ Słuchał on przemówienia Pawła; ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, ¹⁰ zawołał głośno: „Stań prosto na nogach!” A on zerwał się i zaczął chodzić. ¹¹ Na widok tego, co uczynił Paweł, tłumy zaczęły wołać po likaońsku: „Bogowie przybrali postać ludzi i zstąpili do nas!” ¹² Barnabę nazywali Zeusem, a Pawła Hermesem, gdyż głównie on przemawiał. ¹³ A kapłan Zeusa, który miał świątynię przed miastem, przywiódł przed bramę woły i przyniósł wieńce, i chciał razem z tłumem złożyć ofiarę. ¹⁴ Na wieść o tym apostołowie, Barnaba i Paweł, rozdarli szaty i rzucili się w tłum, krzycząc: ¹⁵ „Ludzie, dlaczego to robicie! My także jesteśmy ludźmi, podobnie jak wy podlegamy cierpieniom. Nauczamy was, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich się znajduje. ¹⁶ Pozwolił On w dawnych czasach, że każdy naród chodził własnymi drogami, ¹⁷ ale nie przestawał dawać o sobie świadectwa czyniąc dobrze. Zsyłał wam deszcz z nieba i urodzajne lata, karmił was i radością napełniał wasze serca”. ¹⁸ Tymi słowami ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary. ¹⁹ Tymczasem nadeszli Żydzi z Antiochii i z Ikonium. Podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że nie żyje. ²⁰ Kiedy go jednak otoczyli uczniowie, podniósł się i wszedł do miasta, a następnego dnia udał się razem z Barnabą do Derbe. ²¹ W tym mieście głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, ²² Umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. ²³ Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. ²⁴ Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. ²⁵ Nauczali w Perge, zeszli do Attalii, ²⁶ a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali. ²⁷ Kiedy przybyli i zebrali [miejscowy] Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary. ²⁸ I dość długi czas spędzili wśród uczniów.