Biblia w rok – 15 grudnia

Czytania na 15 grudnia
Księga Ozeasza 13 – 14
Księga Psalmów 51
Ewangelia wg św. Jana 21

*****

Księga Ozeasza 13 – 14

Kara za bałwochwalstwo

¹ Gdy Efraim przemawiał, panował przestrach.
Wiele on znaczył w Izraelu,
lecz przez Baala zgrzeszył i zginął.
² A teraz grzeszą dalej:
odlewają ze srebra posągi –
bożków według swego pomysłu,
to wszystko robota rzemieślników.
Mówią: „Należy im składać ofiary”,
i ludzie całują cielce.
³ Dlatego będą podobni do chmur na świtaniu,
do rosy, która prędko znika,
lub staną się jak źdźbło porwane z klepiska
czy jak dym, który wychodzi przez okno.

Ukarana niewdzięczność

⁴ „A to Ja jestem Pan, Bóg twój od ziemi egipskiej,
innego Boga poza Mną ty nie znasz,
nie ma prócz Mnie wybawcy.
⁵ Na pustyni,
w kraju posuchy cię pasłem.
⁶ Kiedy ich pasłem, byli nasyceni,
lecz w tej sytości unieśli się pychą
i o Mnie zapomnieli.
⁷ Stanę się dla nich jak lew,
jak czyhająca na drodze pantera.
⁸ Rzucę się na nich
jak niedźwiedzica, kiedy straci młode,
rozerwę powłokę ich serca;
ciała ich pożrą psy,
a dziki zwierz rozerwie na strzępy.

Zagłada królestwa izraelskiego

⁹ Wyniszczę ciebie, Izraelu,
i kto ci przyjdzie z pomocą?
¹⁰ Gdzież jest twój król, aby cię ratował
we wszystkich twych miastach, gdzie sędziowie twoi?
O nich to mówiłeś: „Dajcie mi króla i książąt!”
¹¹ Dałem ci króla w swym gniewie
i zabiorę go znowu w swej zapalczywości.
¹² Nieprawość Efraima – wybornie ukryta,
grzech jego bezpiecznie schowany.
¹³ Ogarnęły go bóle rodzenia,
lecz on jest dzieckiem upartym:
czas nadszedł, a on
nie opuszcza matczynego łona.
¹⁴ Czy mam ich wyrwać z Szeolu?
albo od śmierci wybawić?
Gdzie twa zaraza, o Śmierci,
gdzie twa zagłada, Szeolu?
Litość sprzed moich oczu się skryje.
¹⁵ Choćby [Efraim] pięknie kwitnął wśród braci,
przyjdzie nagle od Pana wiatr wschodni,
powieje z pustyni,
wysuszy źródła,
i wyschną studnie;
splądruje jego ziemię
i wszystkie rzeczy drogocenne.

¹ Samaria odpokutuje
za bunt przeciw Bogu swojemu:
poginą od miecza, dzieci ich będą zmiażdżone,
a niewiasty ciężarne rozprute”.

PRAWDZIWE NAWRÓCENIE IZRAELA W PERSPEKTYWIE PRZYSZŁOŚCI

² Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego,
upadłeś bowiem przez własną twą winę.
³ Zabierzcie ze sobą słowa
i nawróćcie się do Pana!
Mówcie do Niego: „Przebacz nam całą naszą winę,
w ten sposób otrzymamy dobro
za owoc naszych warg.
⁴ Asyria nie może nas zbawić –
nie chcemy już wsiadać na konie
ani też mówić „nasz Boże”
do dzieła rąk naszych.
U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota”.
⁵ „Uleczę ich niewierność i umiłuję ich z serca,
bo gniew mój odwrócił się od nich.
⁶ Stanę się jakby rosą dla Izraela,
tak że rozkwitnie jak lilia
i jak topola rozpuści korzenie.
⁷ Rozwiną się jego latorośle,
będzie wspaniały jak drzewo oliwne,
woń jego będzie jak woń Libanu.
⁸ I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu,
i zboża uprawiać będą,
winnice sadzić, których sława
będzie tak wielka, jak wina libańskiego.
⁹ Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami?
Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam,
Ja jestem jak cyprys zielony
i Mnie zawdzięcza swój owoc.
¹⁰ Któż jest tak mądry, aby to pojął,
i tak rozumny, aby to rozważył?”
Bo drogi Pańskie są proste:
kroczą nimi sprawiedliwi,
lecz potykają się na nich grzesznicy.

Księga Psalmów 51

PSALM 51(50)

Wezwanie i prośba pokutnika

¹ Kierownikowi chóru. Psalm. Dawida, ² gdy przybył do niego prorok Natan po jego grzechu z Batszebą.
³ Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości,
w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!
⁴ Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego!

⁵ Uznaję bowiem moją nieprawość,
a grzech mój jest zawsze przede mną.
⁶ Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,
tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku
i prawym w swoim osądzie.
⁷ Oto zrodzony jestem w przewinieniu
i w grzechu poczęła mnie matka.
⁸ Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie,
naucz mnie tajników mądrości.

⁹ Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty,
obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
¹⁰ Spraw, bym usłyszał radość i wesele:
niech się radują kości, któreś skruszył!
¹¹ Odwróć oblicze swe od moich grzechów
i wymaż wszystkie moje przewinienia!
¹² Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!
¹³ Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego!
¹⁴ Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ochoczym!

¹⁵ Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich
i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.
¹⁶ Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco:
niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość!
¹⁷ Otwórz moje wargi, Panie,
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
¹⁸ Ty się bowiem nie radujesz ofiarą
i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał.
¹⁹ Moją ofiarą, Boże, duch skruszony,
nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.

²⁰ Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci:
odbuduj mury Jeruzalem!
²¹ Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia,
wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.

Ewangelia wg św. Jana 21

Zmartwychwstały ukazuje się w Galilei

¹ Potem znowu ukazał się Jezus nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: ² Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. ³ Szymon Piotr powiedział do nich: „Idę łowić ryby”. Odpowiedzieli mu: „Idziemy i my z tobą”. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. ⁴ A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. ⁵ A Jezus rzekł do nich: „Dzieci, czy macie co na posiłek?” Odpowiedzieli Mu: „Nie”. ⁶ On rzekł do nich: „Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie”. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. ⁷ Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: „To jest Pan!” Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się w morze. ⁸ Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci.
⁹ A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. ¹⁰ Rzekł do nich Jezus: „Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili”. ¹¹ Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. ¹² Rzekł do nich Jezus: „Chodźcie, posilcie się!” Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: „Kto Ty jesteś?” bo wiedzieli, że to jest Pan. ¹³ A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę. ¹⁴ To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.

Piotr otrzymuje władzę pasterską

¹⁵ A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedział Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś baranki moje!” ¹⁶ I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Odparł Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś owce moje!”. ¹⁷ Powiedział mu po raz trzeci: „Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?” Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: „Czy kochasz Mnie?” I rzekł do Niego: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego Jezus: „Paś owce moje! ¹⁸ Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz”. ¹⁹ To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: „Pójdź za Mną!”

Odmienny los umiłowanego ucznia

²⁰ Piotr obróciwszy się zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus, a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi i powiedział: „Panie, kto jest ten, który Cię zdradzi?” ²¹ Gdy więc go Piotr ujrzał, rzekł do Jezusa: „Panie, a co z tym będzie?” ²² Odpowiedział mu Jezus: „Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za Mną!” ²³ Rozeszła się wśród braci wieść, że uczeń ów nie umrze. Ale Jezus nie powiedział mu, że nie umrze, lecz: „Jeśli Ja chcę, aby pozostał aż przyjdę, co tobie do tego?”

Drugi epilog – Ewangelii

²⁴ Ten właśnie uczeń daje świadectwo o tych sprawach i on je opisał. A wiemy, że świadectwo jego jest prawdziwe. ²⁵ Jest ponadto wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał, a które, gdyby je szczegółowo opisać, to sądzę, że cały świat nie pomieściłby ksiąg, które by trzeba napisać.