Biblia w rok – 20 lutego

Czytania na 20 lutego
Księga Kapłańska 11 – 12
Księga Hioba 20
Dzieje Apostolskie 27

*******

Księga Kapłańska 11 – 12

PRAWO CZYSTOŚCI
ZWIERZĘTA CZYSTE I NIECZYSTE

Zwierzęta lądowe

¹ Następnie Pan powiedział do Mojżesza i Aarona: ² „Tak mówcie do Izraelitów: Oto zwierzęta, które będziecie jeść spośród wszystkich zwierząt, które są na ziemi: ³ Będziecie jedli każde zwierzę czworonożne, które ma rozdzielone kopyta, to jest racice, i które przeżuwa. ⁴ Ale [następujących zwierząt], mających rozdzielone kopyto i przeżuwających nie będziecie jedli: wielbłąd, ponieważ przeżuwa, ale nie ma rozdzielonego kopyta – będzie dla was nieczysty; ⁵ świstak, ponieważ przeżuwa, ale nie ma rozdzielonego kopyta – będzie dla was nieczysty; ⁶ zając, ponieważ przeżuwa, ale nie ma rozdzielonego kopyta – będzie dla was nieczysty; ⁷ wieprz, ponieważ ma rozdzielone kopyto, ale nie przeżuwa – będzie dla was nieczysty. ⁸ Nie będziecie jedli ich mięsa ani dotykali ich padliny – są one dla was nieczyste.

Istoty wodne

⁹ Będziecie jedli następujące istoty wodne: wszystkie istoty wodne, w morzach i rzekach, które mają płetwy i łuski, będziecie jedli. ¹⁰ Ale każda istota wodna, która nie ma płetw albo łusek w morzach i rzekach spośród wszystkiego, co się roi w wodzie, i spośród wszystkich zwierząt wodnych, będzie dla was obrzydliwością. ¹¹ Będą one dla was obrzydliwością, nie jedzcie ich mięsa i brzydźcie się ich padliną. ¹² Wszystkie istoty wodne, które nie mają płetw albo łusek, będą dla was obrzydliwością.

Istoty skrzydlate

¹³ Spośród ptaków będziecie mieli w obrzydzeniu i nie będziecie ich jedli, bo są obrzydliwością, następujące: orzeł, sęp czarny, orzeł morski, ¹⁴ wszelkie gatunki kani i sokołów, ¹⁵ wszelkie gatunki kruków, ¹⁶ struś, sowa, mewa, wszelkie gatunki jastrzębi, ¹⁷ puszczyk, kormoran, ibis, ¹⁸ łabędź, pelikan, ścierwik, ¹⁹ bocian, wszelkie gatunki czapli, dudek i nietoperz.
²⁰ Wszelkie latające czworonożne owady będą dla was obrzydliwością.
²¹ Ale będziecie jeść spośród czworonożnych latających owadów tylko te, których [tylne] kończyny wystają ponad nogami [przednimi], aby [mogły] skakać na nich po ziemi. ²² Następujące spośród nich możecie jeść: wszelkie gatunki szarańczy, wszelkie gatunki soleam, wszelkie gatunki chargol i wszelkie gatunki chagab. ²³ Wszystkie inne gatunki latających owadów czworonożnych będą dla was obrzydliwością.

Nieczysty jest każdy, kto dotyka padliny zwierząt nieczystych

²⁴ Następujące zwierzęta czynią człowieka nieczystym. Każdy, kto dotknie się ich padliny, będzie nieczysty aż do wieczora. ²⁵ Każdy, kto będzie nosić ich padlinę, wypierze ubranie i pozostanie nieczysty aż do wieczora. ²⁶ Każde zwierzę, które ma kopyta, ale nie rozdzielone, i nie przeżuwa, będzie nieczyste dla was. Każdy, kto się go dotknie, będzie nieczysty. ²⁷ Każde zwierzę czworonożne, które chodzi opierając się na stopach, będzie nieczyste dla was. Każdy, kto dotknie się jego padliny, będzie nieczysty aż do wieczora. ²⁸ Każdy, kto będzie nosić ich padlinę, wypierze ubranie i pozostanie nieczysty aż do wieczora. To są rzeczy nieczyste dla was!

Nieczystość spowodowana przez dotknięcie padliny małych zwierząt

²⁹ Spośród małych zwierząt, które poruszają się na ziemi, następujące są nieczyste: kret, mysz i wszelkie gatunki jaszczurek, ³⁰ gekko, żółw, salamandra, skolopendra i kameleon. ³¹ Te są nieczyste dla was spośród małych zwierząt, które poruszają się na ziemi. Każdy, kto dotknie się ich padliny, będzie nieczysty aż do wieczora. ³² Jeżeli które z tych zwierząt nieżywe upadnie na coś, to ta rzecz będzie nieczysta, niezależnie od tego, czy to będzie naczynie drewniane, czy ubranie, czy skóra, czy worek, czy jakiekolwiek narzędzie pracy. Obmyją je wodą i pozostanie nieczyste aż do wieczora, potem będzie czyste. ³³ Jeżeli któreś z tych zwierząt wpadnie do naczynia glinianego, to wszystko, co jest wewnątrz naczynia, będzie nieczyste, a naczynie rozbijecie.
³⁴ Każdy pokarm, który się spożywa, do którego się dostanie woda z tego naczynia będzie nieczysty. Każdy napój, który bywa używany do picia w jakimkolwiek naczyniu, będzie nieczysty. ³⁵ Na cokolwiek upadnie takie zwierzę nieżywe, będzie nieczyste: piecyk albo piekarnik ma być zniszczony. One są nieczyste i będą nieczyste dla was. ³⁶ Tylko źródła i cysterny, to jest zbiorniki wody, pozostają czyste, ale ten, kto dotknie się w nich padliny, będzie nieczysty. ³⁷ Jeżeli taka padlina upadnie na ziarno przeznaczone do siewu, to ziarno pozostanie czyste, ³⁸ ale jeżeli ziarno jest mokre i taka padlina upadnie na nie, to jest ono dla was nieczyste.

Padlina czystych zwierząt

³⁹ Jeżeli zdechnie jedno ze zwierząt, które wam służą za pokarm, i ktoś dotknie się tej padliny, będzie nieczysty aż do wieczora. ⁴⁰ Jeżeli kto zje coś z takiej padliny, to wypierze ubranie i będzie nieczysty aż do wieczora. Także i ten, kto nosi taką padlinę, wypierze ubranie i będzie nieczysty aż do wieczora.

Nie wolno jeść nieczystych małych zwierząt

⁴¹ Wszelkie małe zwierzęta, które pełzają po ziemi, są obrzydliwością – nie wolno ich jeść! ⁴² Cokolwiek pełza na brzuchu, cokolwiek chodzi na czterech nogach i cokolwiek ma wiele nóg spośród małych zwierząt pełzających po ziemi, nie będzie przez was jedzone, bo to jest obrzydliwość. ⁴³ Nie plugawcie siebie samych przez jedzenie wszelkich małych zwierząt pełzających, nie zanieczyszczajcie się przez nie, przez to stalibyście się nieczystymi. ⁴⁴ Ponieważ Ja jestem Pan, Bóg wasz – uświęćcie się! Bądźcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty! Nie będziecie się plugawić małymi zwierzętami, które pełzają po ziemi. ⁴⁵ Bo Ja jestem Pan, który wyprowadził was z ziemi egipskiej, abym był waszym Bogiem. Bądźcie więc świętymi, bo Ja jestem święty!

Zakończenie przepisów o pokarmach

⁴⁶ To jest prawo dotyczące zwierząt, ptaków i wszelkich istot żyjących, które poruszają się w wodzie, i wszelkich stworzeń pełzających po ziemi, ⁴⁷ abyście rozróżniali między tym, co nieczyste, a tym, co czyste, między zwierzętami jadalnymi a tymi, których jeść nie wolno”.

PRZEPISY DOTYCZĄCE CZYSTOŚCI POŁOŻNIC

Czas oczyszczenia

¹ Dalej powiedział Pan do Mojżesza: ² „Powiedz do Izraelitów: Jeżeli kobieta zaszła w ciążę i urodziła chłopca, pozostanie przez siedem dni nieczysta, tak samo jak podczas stanu nieczystości spowodowanego przez miesięczne krwawienie. ³ Ósmego dnia [chłopiec] zostanie obrzezany. ⁴ Potem ona pozostanie przez trzydzieści trzy dni dla oczyszczenia krwi: nie będzie dotykać niczego świętego i nie będzie wchodzić do świątyni, dopóki nie skończą się dni jej oczyszczenia. ⁵ Jeżeli zaś urodzi dziewczynkę, będzie nieczysta przez dwa tygodnie, tak jak podczas miesięcznego krwawienia. Potem pozostanie przez sześćdziesiąt sześć dni dla oczyszczenia krwi.

Ofiara oczyszczenia matki

⁶ Kiedy zaś skończą się dni jej oczyszczenia po urodzeniu syna lub córki, przyniesie kapłanowi, przed wejście do Namiotu Spotkania, jednorocznego baranka na ofiarę całopalną i młodego gołębia lub synogarlicę na ofiarę przebłagalną. ⁷ Kapłan złoży to w ofierze przed Panem, aby za nią dokonać przebłagania. W ten sposób będzie ona oczyszczona od upływu krwi. To jest prawo dotyczące tej, która urodziła syna lub córkę. ⁸ Jeżeli zaś ona jest zbyt uboga, aby przynieść baranka, to przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie, jednego na ofiarę całopalną i jednego na ofiarę przebłagalną. W ten sposób kapłan dokona przebłagania za nią, i będzie oczyszczona”.

Księga Hioba 20

Druga mowa Sofara: Sprawiedliwość nie zna wyjątków

Muszę odpowiedzieć

¹ Wtedy zabrał głos Sofar z Naamy i rzekł:
² „Zaprawdę, odpowiedź moją dyktuje niepokój
wywołany wewnętrznym wzburzeniem.
³ Słuchając łajań złośliwych,
duch mądry gotuje odpowiedź.

Chwilowa radość nieprawego

⁴ Czyż nie wiesz? Od dawien dawna,
odkąd jest człowiek na ziemi,
⁵ radość występnych jest krótka,
szczęście niewiernego trwa chwilkę,
⁶ choć w pysze chce sięgać po niebo
i głową dotykać obłoków.
⁷ Na zawsze zaginie jak mierzwa,
obecni powiedzą: „A gdzież on?”
⁸ Jak sen przeminął, nie można go znaleźć –
znikł niby nocne marzenie.
⁹ Choć goni go oko, nie sięgnie,
to miejsce nie ujrzy go więcej.
¹⁰ Synowie zwracają mienie ubogim,
jego ręce oddają bogactwa.

Zwraca nieprawe bogactwa

¹¹ Jego kości tak pełne były krzepy:
wraz z nim ją kładą do prochu.
¹² Słodkie zło w jego ustach,
chętnie je miał pod językiem,
¹³ trzymał i nie chciał wypuścić,
język do niego przykleił.
¹⁴ Pokarm spleśniał mu w trzewiach,
żołądek zawiera truciznę;
¹⁵ dobra sam połknął i zwrócił:
Bóg wyrzucił je z niego.
¹⁶ Wchłaniał on jad padalców,
zabije go język żmijowy.
¹⁷ Nie spojrzy na wody płynące,
choć płyną miodem i śmietaną.
¹⁸ Zwrócił swój zysk nie połknięty.
Nie cieszy go złupione bogactwo.
¹⁹ Skrzywdził, zasmucił ubogich,
domy zagrabiał, nie stawiał;
²⁰ nie zaznał spokoju w swym wnętrzu,
nie uratował się swoim skarbem.

Chciwość nie nasyci

²¹ Nic nie uszło jego chciwości,
stąd jego dobra nietrwałe.
²² Poczuje głód mimo obfitości,
owładnie nim siła nieszczęścia.
²³ Gdy będzie czym wnętrze napełnić,
Bóg ześle na niego żar swego gniewu,
wyleje nań fale swej zapalczywości.

Niespodziewana kara

²⁴ Uciekł przed bronią żelazną,
przebije go łuk brązowy.
²⁵ Przeszyje go, wyjdzie mu z grzbietu,
błysk ostrza – z wątroby,
owładnie nim przerażenie.
²⁶ Ciemność jak skarb zachowana,
nie wzniecony ogień go strawi,
zniszczy, co skryte w namiocie.
²⁷ Niebo odsłoni przewiny,
ziemia dlań wrogiem się stanie.
²⁸ Rozdrapią mu skarby w jego domu,
rozpłyną się w dzień Jego gniewu.
²⁹ To los odstępcy od Boga,
dziedzictwo przez Boga przyznane”.

Dzieje Apostolskie 27

Więzień wyrusza ku Rzymowi

¹ Kiedy nasz odjazd do Italii został postanowiony, oddano Pawła razem z innymi więźniami setnikowi cesarskiej kohorty, imieniem Juliusz. ² Wsiedliśmy na okręt adramyteński, płynący do portów Azji, i odpłynęliśmy. Był też z nami Arystarch, Macedończyk z Tesaloniki. ³ Następnego dnia przypłynęliśmy do Sydonu, a Juliusz, który odnosił się życzliwie do Pawła, pozwolił mu pójść do przyjaciół i zaopatrzyć się [na drogę]. ⁴ Stamtąd popłynęliśmy wzdłuż Cypru, dlatego że wiatry były przeciwne. ⁵ Przepłynęliśmy morze koło Cylicji i Pamfilii i przybyliśmy do Myry w Licji. ⁶ Tam setnik znalazł okręt aleksandryjski, płynący do Italii, i umieścił nas na nim. ⁷ Dość długo płynęliśmy wolno i znaleźliśmy się zaledwie na wysokości Knidos. Ponieważ wiatr nie pozwalał nam przybić do brzegu, popłynęliśmy wzdłuż Krety w kierunku Salmone. ⁸ I płynąc z trudem wzdłuż jej brzegów, przybiliśmy do pewnego miejsca, zwanego Dobre Porty, blisko którego było miasto Lasaia.

Burza rozbija okręt

⁹ Upłynęło już wiele czasu i żegluga stała się niebezpieczna, dlatego że minął już post. Paweł przestrzegał: ¹⁰ „Ludzie – mówił do nich – widzę, że żegluga zagraża niebezpieczeństwem i wielką szkodą nie tylko ładunkowi i okrętowi, ale i naszemu życiu”. ¹¹ Ale setnik ufał bardziej sternikowi i właścicielowi okrętu aniżeli słowom Pawła. ¹² Ponieważ port nie nadawał się do przezimowania, większość postanowiła odpłynąć stamtąd, spodziewając się dostać jakoś na przezimowanie do portu Feniks na Krecie, wystawionego na wiatry południowo – zachodnie i północno – zachodnie. ¹³ Kiedy powiał wiatr z południa, podnieśli kotwicę, przekonani, że zdołają wykonać zamiar, i popłynęli wzdłuż brzegów Krety.
¹⁴ Niedługo jednak potem spadł od jej strony gwałtowny wiatr, zwany euraquilo. ¹⁵ Gdy okręt został porwany i nie mógł stawić czoła wiatrowi, zdaliśmy się na jego łaskę i poniosły nas fale. ¹⁶ Podpłynąwszy pod pewną wyspę, zwaną Kauda, z trudem zdołaliśmy uchwycić łódź ratunkową, ¹⁷ a po wciągnięciu jej zabezpieczono okręt, opasując go linami. Z obawy, aby nie wpaść na Syrtę, zrzucili ruchomą kotwicę i tak się zdali na fale. ¹⁸ Ponieważ miotała nami gwałtowna burza, [żeglarze] zaczęli nazajutrz pozbywać się ładunku, ¹⁹ a trzeciego dnia wyrzucili własnoręcznie sprzęt okrętowy. ²⁰ Kiedy przez wiele dni ani słońce się nie pokazało, ani gwiazdy, a niesłabnąca nawałnica szalała, znikła już wszelka nadzieja naszego ocalenia. ²¹ A gdy już ludzie nawet jeść nie chcieli, powiedział do nich Paweł: „Trzeba było posłuchać mnie i nie odpływać od Krety, i oszczędzić sobie tej niedoli i szkody. ²² A teraz radzę wam być dobrej myśli, bo nikt z was nie zginie, tylko okręt. ²³ Tej nocy ukazał mi się anioł Boga, do którego należę i któremu służę, i powiedział: ²⁴„Nie bój się, Pawle, musisz stanąć przed Cezarem i Bóg podarował ci wszystkich, którzy płyną razem z tobą”. ²⁵ Bądźcie więc dobrej myśli, bo ufam Bogu, że będzie tak, jak mi powiedziano. ²⁶ Musimy przecież dopłynąć do jakiejś wyspy”.
²⁷ Kiedy zapadła czternasta noc, a nas rzucało po Adriatyku, zdawało się około północy żeglarzom, że zbliżają się do jakiegoś lądu. ²⁸ Spuścili sondę i stwierdzili dwadzieścia sążni. Nieco dalej spuścili ją znowu i stwierdzili piętnaście sążni. ²⁹ Lękając się, abyśmy nie wpadli na skały, zrzucili z rufy cztery kotwice i wyczekiwali świtu. ³⁰ Kiedy żeglarze, usiłując zbiec z okrętu, spuścili łódź na morze pod pozorem zarzucenia kotwicy z dziobu okrętu, ³¹ rzekł Paweł do setnika i żołnierzy: „Jeśli ci nie zostaną na okręcie, wy nie potraficie się uratować”. ³² Wtedy żołnierze przecięli liny od łodzi i pozwolili jej spaść do morza.
³³ Kiedy zaczynało świtać, Paweł zachęcał wszystkich do posiłku: „Dzisiaj już czternasty dzień trwacie w oczekiwaniu, o głodzie i bez żadnego posiłku. ³⁴ Dlatego proszę was, abyście się posilili; bo to przyczyni się do waszego ocalenia; nikomu bowiem z was włos z głowy nie spadnie”. ³⁵ Po tych słowach wziął chleb, złożył Bogu dziękczynienie na oczach wszystkich i ułamawszy zaczął jeść. ³⁶ Wtedy wszyscy nabrali otuchy i posilili się. ³⁷ A było nas wszystkich na okręcie dwustu siedemdziesięciu sześciu. ³⁸ Kiedy się najedli, ulżyli okrętowi, wyrzucając zboże do morza.

Wylądowanie rozbitków na Malcie

³⁹ Gdy dzień nastał, nie rozpoznali lądu, widzieli jednak jakąś zatokę o płaskim wybrzeżu, do którego chcieli – jeśliby się dało – doprowadzić okręt. ⁴⁰ Poodcinali kotwice i zostawili je w morzu. Równocześnie rozluźnili wiązania sterowe, nastawili pod wiatr przedni żagiel i zmierzali ku brzegowi. ⁴¹ Wpadli jednak na mieliznę i osadzili na niej okręt. Dziób okrętu zarył się i pozostał nieruchomy, a rufa zaczęła się rozpadać pod naporem fal. ⁴² Żołnierze postanowili pozabijać więźniów, aby który nie uciekł po dopłynięciu do brzegu. ⁴³ Lecz setnik, chcąc ocalić Pawła, przeszkodził ich zamiarowi. Rozkazał, aby ci, co umieją pływać, skoczyli pierwsi do wody i wyszli na brzeg, ⁴⁴ pozostali zaś [dopłynęli] jedni na deskach, a drudzy na resztkach okrętu. W ten sposób wszyscy cało znaleźli się na lądzie.