Biblia w rok – 30 października

Czytania na 30 października
Księga Jeremiasza 45 – 46
Księga Koheleta 3
Ewangelia wg św. Mateusza 19

*****

Księga Jeremiasza 45 – 46

Proroctwo dla Barucha

¹ Słowo, jakie prorok Jeremiasz oznajmił Baruchowi, synowi Neriasza, gdy spisał on w księdze tamte słowa pod dyktando Jeremiasza w czwartym roku [panowania] króla judzkiego Jojakima, syna Jozjasza. ² „To mówi Pan, Bóg Izraela, do ciebie, Baruchu: ³ Mówisz: „Biada mi! Pan bowiem dodaje zgryzotę do mego bólu. Słabnę od wzdychania, nie znajduję wytchnienia”. ⁴ Powiesz mu tak: To mówi Pan: Oto, co zbudowałem, burzę, a co zasadziłem, wypleniam. ⁵ Ty zaś chcesz szukać wielkich rzeczy dla siebie? Nie szukaj! Sprowadzę bowiem nieszczęście na wszelkie ciało – wyrocznia Pana – lecz tobie dam twoje życie jako zdobycz wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz”.

MOWY PRZECIW NARODOM OBCYM

Proroctwa przeciw Egiptowi

¹ Słowa, jakie zostały skierowane do proroka Jeremiasza o narodach:
² O Egipcie. O wojsku faraona Neko, króla egipskiego, które się znajdowało nad rzeką Eufratem, w Karkemisz, a które pobił Nabuchodonozor, król babiloński w czwartym roku [panowania] króla judzkiego, Jojakima, syna Jozjasza.
³ Przygotujcie puklerz i tarczę,
ruszajcie do boju!
⁴ Zakładajcie koniom uprząż
i dosiadajcie rumaków!
Stańcie w szeregu w hełmach,
ostrzcie włócznie,
przywdziewajcie pancerze!
⁵ Co ja widzę?
Pełni są przerażenia,
ustępują cofając się.
Ich bohaterowie pobici,
uciekają w popłochu,
nie oglądając się.
Trwoga dokoła –
wyrocznia Pana!
⁶ Nie zdoła umknąć najzwinniejszy
ani zbiec najsilniejszy;
na północy, nad brzegiem rzeki Eufratu,
chwieją się i upadają.
⁷ Kim jest ten, co się podnosi jak Nil,
a wody jego pienią się jak potoki?
⁸ Egipt się podnosi jak Nil,
a wody [jego] pienią się jak potoki,
gdy mówi: „Pójdę pokryć ziemię,
zniszczyć miasto i jego mieszkańców!”
⁹ Wspinajcie się, konie!
Pędźcie, rydwany!
Ruszajcie, wojownicy,
Kuszyci i Putyci,
trzymający tarcze
i Ludyjczycy,
naciągający łuki!
¹⁰ A dzień ten jest u Pana, Boga Zastępów,
dniem odwetu, by się pomścić nad swymi wrogami.
Miecz pochłonie, nasyci się
i ugasi pragnienie ich krwią,
albowiem rzeź to ofiarna
dla Pana, Boga Zastępów,
w ziemi północy,
nad Eufratem.
¹¹ Wejdź do Gileadu i przynieś balsam,
Dziewico, Córo Egiptu!
Daremnie mnożysz lekarstwa,
nie ma dla ciebie uzdrowienia.
¹² Usłyszały narody o twej hańbie,
ziemia się napełniła twoim bolesnym wołaniem.
Jeden wojownik potknął się o drugiego,
obaj razem upadli.
¹³ Słowo, jakie skierował Pan do proroka Jeremiasza o najeździe
Nabuchodonozora, króla babilońskiego, w celu pokonania Egiptu:
¹⁴ Głoście w Egipcie, obwieszczajcie w Migdol!
Niech usłyszą w Nof i Tachpanches!
Mówcie: Przygotuj się, uzbrój,
albowiem miecz pochłonie
wszystko dokoła ciebie.
¹⁵ Dlaczego został powalony twój Apis?
Nie zdołał się utrzymać,
bo Pan go popchnął.
¹⁶ Coraz częściej się chwieje,
aż wreszcie pada.
Wtedy mówi jeden do drugiego:
„Wstańmy i wracajmy do naszego narodu,
do naszej ojczystej ziemi
przed nieprzyjacielskim mieczem”.
¹⁷ Nazwijcie faraona, króla egipskiego, imieniem:
„Wrzawa, gdy czas upłynął”.
¹⁸ Na moje życie – wyrocznia Króla –
Pan Zastępów Jego imię,
naprawdę przyjdzie on jak Tabor między górami
i jak Karmel wśród morza.
¹⁹ Przygotuj sobie tłumoki na wygnanie,
mieszkanko – córo Egiptu!
Nof bowiem zostanie obrócone w pustkowie,
spalone i pozbawione mieszkańców.
²⁰ Przepiękną jałowicą jest Egipt,
lecz ściga ją bąk z północy.
²¹ Także jego najemnicy wśród niej
są jakby tucznymi jałowicami.
Albowiem oni się również odwrócą,
uciekną razem, nie wytrzymają.
Nadchodzi bowiem dzień ich nieszczęścia,
czas ich kary.
²² Jego głos jest podobny
do syczącego węża;
idą bowiem oni przemocą,
uzbrojeni siekierą,
zdążają przeciw niemu
podobni do drwalów.
²³ Ścinają jego las – wyrocznia Pana –
jest bowiem nieprzenikniony.
Liczniejsi są od szarańczy,
tak że nie można ich zliczyć.
²⁴ Pełna hańby jest Córa Egiptu,
wydana w ręce narodu z północy.
²⁵ Pan Zastępów, Bóg Izraela, mówi: „Oto ukarzę Amona w No, <faraona>, Egipt i jego bóstwa oraz jego królów, faraona i tych, co w nim pokładają ufność. ²⁶ Wydam zatem ich w ręce tych, co nastają na ich życie, w ręce Nabuchodonozora, króla babilońskiego, i w ręce jego sług. Później jednak będzie on zamieszkały jak przedtem – wyrocznia Pana.
²⁷ Ty się jednak nie bój, sługo mój, Jakubie,
nie lękaj się, Izraelu,
albowiem Ja cię wybawię z dalekiego kraju,
twoje potomstwo z ziemi jego wygnania.
Powróci Jakub i będzie zażywał
niezmąconego niczym pokoju,
a nikt go nie będzie trwożył.
²⁸ Nie bój się, sługo mój, Jakubie –
wyrocznia Pana – bo jestem z tobą,
bo zgotuję zagładę wszystkim narodom,
wśród których cię rozproszyłem.
Ciebie zaś nie wyniszczę;
ukarzę cię jednak sprawiedliwie –
nie ujdzie ci wina bezkarnie”.

Księga Koheleta 3

Wszystko zależne jest od czasu, ostatecznie od Boga

¹ Wszystko ma swój czas,
i jest wyznaczona godzina
na wszystkie sprawy pod niebem:
² Jest czas rodzenia i czas umierania,
czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono,
³ czas zabijania i czas leczenia,
czas burzenia i czas budowania,
⁴ czas płaczu i czas śmiechu,
czas zawodzenia i czas pląsów,
⁵ czas rzucania kamieni i czas ich zbierania,
czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich,
⁶ czas szukania i czas tracenia,
czas zachowania i czas wyrzucania,
⁷ czas rozdzierania i czas zszywania,
czas milczenia i czas mówienia,
⁸ czas miłowania i czas nienawiści,
czas wojny i czas pokoju.
⁹ Cóż przyjdzie pracującemu
z trudu, jaki sobie zadaje?
¹⁰ Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi,
by się nią trudzili.
¹¹ Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie,
dał im nawet wyobrażenie o dziejach świata,
tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł,
jakich Bóg dokonuje od początku aż do końca.
¹² Poznałem, że dla niego nic lepszego,
niż cieszyć się i o to dbać,
by szczęścia zaznać w swym życiu.
¹³ Bo też, że człowiek je i pije,
i cieszy się szczęściem przy całym swym trudzie –
to wszystko dar Boży.
¹⁴ Poznałem, że wszystko, co czyni Bóg,
na wieki będzie trwało:
do tego nic dodać nie można
ani od tego coś odjąć.
A Bóg tak działa, by się Go [ludzie] bali.
¹⁵ To, co jest, już było,
a to, co ma być kiedyś, już jest;
Bóg przywraca to, co przeminęło.
¹⁶ I dalej widziałem pod słońcem:
w miejscu sądu – niegodziwość,
w miejscu sprawiedliwości – nieprawość.
¹⁷ Powiedziałem sobie:
Zarówno sprawiedliwego jak i bezbożnego
będzie sądził Bóg:
na każdą bowiem sprawę i na każdy czyn
jest czas wyznaczony.

Los człowieka podobny jest do losu zwierząt

¹⁸ Powiedziałem sobie:
Ze względu na synów ludzkich [tak się dzieje].
Bóg chce ich bowiem doświadczyć, żeby wiedzieli,
że sami przez się są tylko zwierzętami.
¹⁹ Los bowiem synów ludzkich jest ten sam,
co i los zwierząt;
los ich jest jeden:
jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego,
i oddech życia ten sam.
W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt,
bo wszystko jest marnością.
²⁰ Wszystko idzie na jedno miejsce:
powstało wszystko z prochu
i wszystko do prochu znów wraca.
²¹ Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę,
a siła życiowa zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?
²² Zobaczyłem więc, że nie ma nic lepszego
nad to, że się człowiek cieszy ze swych dzieł,
gdyż taki jego udział.
Bo któż mu pozwoli widzieć,
co stanie się potem?

Ewangelia wg św. Mateusza 19

DZIAŁALNOŚĆ JEZUSA W JUDEI I W JEROZOLIMIE
OSTATNIA PODRÓŻ DO JEROZOLIMY

Nierozerwalność małżeństwa

¹ Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan. ² Poszły za Nim wielkie tłumy, i tam ich uzdrowił.
³ Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, i zadali Mu pytanie: „Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?” ⁴ On odpowiedział: „Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? ⁵ I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. ⁶ A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela”. ⁷ Odparli Mu: „Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list rozwodowy i odprawić ją?” ⁸ Odpowiedział im: „Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony; lecz od początku tak nie było. ⁹ A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę – chyba w wypadku nierządu – a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo”.

Dobrowolna bezżenność

¹⁰ Rzekli Mu uczniowie: „Jeśli tak ma się sprawa człowieka z żoną, to nie warto się żenić”. ¹¹ Lecz On im odpowiedział: „Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane. ¹² Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!”

Jezus błogosławi dzieci

¹³ Wtedy przyniesiono Mu dzieci, aby włożył na nie ręce i pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego. ¹⁴ Lecz Jezus rzekł: „Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie”. ¹⁵ Włożył na nie ręce i poszedł stamtąd.

Bogaty młodzieniec

¹⁶ A oto zbliżył się do Niego pewien człowiek i zapytał: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?” ¹⁷ Odpowiedział mu: „Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania”. ¹⁸ Zapytał Go: „Które?” Jezus odpowiedział: „Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, ¹⁹ czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego, jak siebie samego!” ²⁰ Odrzekł Mu młodzieniec: „Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje?” ²¹ Jezus mu odpowiedział: „Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!” ²² Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

Niebezpieczeństwo bogactw

²³ Jezus zaś powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, powiadam wam: Bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego, ²⁴ Jeszcze raz wam powiadam: Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego”. ²⁵ Gdy uczniowie to usłyszeli, przerazili się bardzo i pytali: „Któż więc może się zbawić?” ²⁶Jezus spojrzał na nich i rzekł: „U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe”.

Nagroda za dobrowolne ubóstwo

²⁷ Wtedy Piotr rzekł do Niego: „Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?” ²⁸ Jezus zaś rzekł do nich: „Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela. ²⁹ I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy. ³⁰ Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi.