Biblia w rok – 19 czerwca

Czytania na 19 czerwca
1 Księga Kronik 3 – 4
Księga Mądrości 8
Ewangelia wg św. Jana 19

*******

1 Księga Kronik 3 – 4

Potomkowie Dawida

¹ Oto synowie Dawida, którzy urodzili mu się w Hebronie: pierworodny Amnon z Achinoam, Jizreelitki, drugi Daniel z Abigail, pochodzącej z Karmelu, ² trzeci Absalom, syn Maaki, córki Talmaja, króla Geszuru, czwarty Adoniasz, syn Chaggity, ³ piąty Szefatiasz z Abitali, szósty Jitream z jego żony Egli. ⁴ Sześciu mu się urodziło w Hebronie, gdzie królował siedem lat i sześć miesięcy. Potem królował on trzydzieści trzy lata w Jerozolimie. ⁵ A synowie, którzy urodzili mu się w Jerozolimie: Szimea, Szobab, Natan, Salomon, czterej z Batszeby, córki Ammiela. ⁶ Potem Jibchar, Eliszua, Elifelet. ⁷ Nogah, Nefeg, Jafia, ⁸ Eliszama, Eliada, Elpalet, dziewięciu. ⁹ Wszyscy ci byli synami Dawida, nie licząc synów żon drugorzędnych. A siostrą ich była Tamar.

Królowie judzcy

¹⁰ Synem Salomona był Roboam; synem Roboama – Abiasz, synem Abiasza – Asa, synem Asy – Jozafat, ¹¹ synem Jozafata – Joram, synem Jorama – Ochozjasz, synem Ochozjasza – Joasz, ¹² synem Joasza – Amazjasz, synem Amazjasza – Azariasz, synem Azariasza – Jotam, ¹³ synem Jotama – Achaz, synem Achaza – Ezechiasz, synem Ezechiasza – Manasses, ¹⁴synem Manassesa – Amon, synem Amona – Jozjasz. ¹⁵ Synowie Jozjasza: pierworodny Jochanan, drugi Jojakim, trzeci Sedecjasz, czwarty Szallum. ¹⁶ Synowie Jojakima: jego syn Jechoniasz, jego syn Sedecjasz.

Po niewoli babilońskiej

¹⁷ Synowie Jechoniasza uprowadzonego do niewoli: jego syn Szealtiel, ¹⁸ Malkiram, Pedajasz, Szeneassar, Jekamiasz, Hoszama i Nedabiasz. ¹⁹ Synowie Pedajasza: Zorobabel i Szimei. Synami Zorobabela: Meszullam i Chananiasz oraz ich siostra Szelomit. ²⁰ [Synowie Meszullama]: Chaszuba, Ohel, Berekiasz, Chasadiasz i Juszab-Chesed, pięciu. ²¹ Synowie Chananiasza: Pelatiasz i Izajasz; syn jego Refajasz, syn jego Arnan, syn jego Obadiasz, syn jego Szekaniasz. ²² Synowie Szekaniasza: Szemajasz, Chattusz, Jigeal, Bariach, Neariasz i Szafat, sześciu. ²³ Synowie Neariasza: Elioenaj, Ezechiasz i Azrikam, trzej. ²⁴ Synowie Elioenaja: Hodawiasz, Eliaszib, Pelajasz, Akkub, Jochanan, Delajasz i Anani, siedmiu.

RODOWODY POKOLEŃ POŁUDNIOWYCH

Potomkowie Judy

¹ Synowie Judy: Peres, Chesron, Karmi, Chur i Szobal. ² Reajasz, syn Szobala, był ojcem Jachata, a Jachat – Achumaja i Lahada. Te są rody Soreatytów. ³ A ci byli z ojca Etama: Jizreel, Jiszma i Jidbasz, a imię ich siostry: Haslelponi. ⁴ Penuel był ojcem Gedora, a Ezer – ojcem Chuszy. Oto synowie Chura, pierworodnego Efraty, ojca Betlejem. ⁵Aszchur, ojciec Tekoa, miał dwie żony: Cheleę i Naarę. ⁶ Naara urodziła mu Achuzama, Chefera, Temniego i Achasztariego. Ci byli synami Naary. ⁷ Synowie Chelei: Seret, Sochar i Etnan. ⁸ Kos był ojcem Anuba, Sobeby i rodów Acharchela, syna Haruma. ⁹ Jabes był bardziej poważany niż jego bracia. Matka jego dała mu imię Jabes, mówiąc: „Ponieważ w bólu porodziłam”. ¹⁰ A wzywał Jabes Boga Izraelowego, mówiąc: „Obyś skutecznie mi błogosławił i rozszerzył granice moje, a ręka Twoja była ze mną, i obyś zachował mnie od złego, a utrapienie moje się skończyło!” I sprawił Bóg to, o co on prosił. ¹¹ Kelub, brat Szuchy, był ojcem Mechira, który był ojcem Esztona. ¹² Eszton był ojcem Bet-Rafa, Paseacha i Techinny, ojca Ir-Nachasz. Ci mężowie są z Rekab. ¹³ Synowie Kenaza: Otniel i Serajasz. Synowie Otniela: Chatat i Meonotaj. ¹⁴ Meonotaj był ojcem Ofry. Serajasz był ojcem Joaba, ojca Ge-Haraszim, byli oni bowiem rzemieślnikami. ¹⁵ Synowie Kaleba, syna Jefunnego: Ir, Ela i Naam. Syn Eli: Kenaz. ¹⁶ Synowie Jehalleleela: Zif, Zifa, Tiria i Asareel. ¹⁷ Synowie Ezry: Jeter, Mered, Efer i Jalon. Potem [Bitia] poczęła Miriam, Szammaja i Iszbacha, ojca Esztemoy. ¹⁸ A tegoż żona, Judejka, urodziła Jereda, ojca Gedora, Chebera, ojca Soko, i Jekutiela, ojca Zanoacha. Ci są synowie Bitii, córki faraona, którą poślubił Mered. ¹⁹ Synowie żony Hodijji, siostry Nachama, ojca Keili, Garmity, i Esztemoy, Maakatyty. ²⁰ Synowie Szymona: Amnon, Rinna, Ben-Chanan i Tilon. Synowie Jisziego: Zochet i Ben-Zochet. ²¹ Synowie Szeli, syna Judy: Er, ojciec Leki, Laedy, ojciec Mareszy i rodów z wytwórni bisioru w Bet-Aszbea; ²² Jokim i mężowie z Kozeby oraz Joasz i Saraf, którzy panowali w Moabie, zanim powrócili do Lechem. Są to wydarzenia bardzo dawne. ²³ Byli zaś oni garncarzami. Jako mieszkańcy Netaim i Gedery mieszkali tam przy królu ze względu na prace dla niego wykonywane.

Potomkowie Symeona

²⁴ Synowie Symeona: Nemuel, Jamin, Jarib, Zerach, Saul; ²⁵ Jego synem Szallum, synem Szalluma – Mibsam, jego zaś synem był Miszma. ²⁶ Synowie Miszmy: Chammuel, jego synem był Zakkur, synem Zakkura zaś Szimei. ²⁷ Szimei miał szesnastu synów i sześć córek, lecz jego bracia nie mieli wiele dzieci i wszystkie ich rody nie rozmnożyły się tak, jak potomków Judy. ²⁸ Mieszkali oni w miastach: Beer-Szeba, Molada, Chasar-Szual, ²⁹ Bilha, Esem, Tolad, ³⁰ Betuel, Chorma, Siklag, ³¹ Bet-Markabot, Chasar-Susim, Bet-Birei, Szaarim. Miasta te należały do nich aż do panowania Dawida. ³² A osiedlami ich były: Etam, Ain, Rimmon, Token i Aszan, pięć miast ³³ oraz wszystkie ich wioski, które były naokoło tych miast aż do Baalat. Takie były ich siedziby według ich spisów rodowych. ³⁴ Meszobab, Jamlek, Josza, syn Amazjasza, ³⁵ Joel, Jehu, syn Joszibiasza, syna Serajasza, syna Asjela, ³⁶ Elioenaj, Jaakoba, Jeszochajasz, Asajasz, Adiel, Jesimiel, Benajasz, ³⁷ Ziza, syn Szifiego, syna Allona, syna Jedajasza, syna Szimriego, syna Szemajasza. ³⁸ Ci wymienieni tu imiennie byli naczelnikami swoich rodów. Rodziny ich rozszerzyły się bardzo. ³⁹ Poszli więc aż do wąwozu Gedor, aż do wschodniej strony doliny, szukając pastwiska dla swych trzód. ⁴⁰ I znaleźli pastwisko obfite i dobre, okolicę obszerną, spokojną i bezpieczną, albowiem już przedtem mieszkali tam Chamici. ⁴¹ Ci zapisani tu imiennie przybyli za czasów króla judzkiego, Ezechiasza, zniszczyli ich namioty, a Meunitów, którzy się tam znajdowali, obłożyli klątwą, aż do tego dnia, zamieszkawszy na ich miejscu, ponieważ znaleźli tam pastwisko dla swych trzód. ⁴² Niektórzy z nich, pięciuset mężów z synów Symeona, udali się na górę Seir, a na ich czele byli: Pelatiasz, Neariasz, Refajasz i Uzzjel, synowie Jisziego. ⁴³ Rozbili oni ocalałą resztę Amalekitów i zamieszkali tam aż do dnia dzisiejszego.

Księga Mądrości 8

¹ Sięga potężnie od krańca do krańca
i włada wszystkim z dobrocią.
² Ją to pokochałem, jej od młodości szukałem:
pragnąłem ją sobie wziąć za oblubienicę
i stałem się miłośnikiem jej piękna.
³ Sławi ona swe szlachetne pochodzenie, gdyż obcuje z Bogiem
i miłuje ją Władca wszechrzeczy,
⁴ bo jest wtajemniczona w wiedzę Boga
i w Jego dziełach dokonuje wyboru.

Owoce Mądrości

⁵ Jeśli w życiu bogactwo jest dobrem pożądanym –
cóż cenniejszego niż Mądrość, która wszystko sprawia?
⁶ Jeśli rozwaga jest twórcza –
któreż ze stworzeń bardziej twórcze niż Mądrość?
⁷ I jeśli kto miłuje sprawiedliwość –
jej to dziełem są cnoty:
uczy bowiem umiarkowania i roztropności,
sprawiedliwości i męstwa,
od których nie ma dla ludzi nic lepszego w życiu.
⁸ A jeśli kto jest żądny wielkiej wiedzy –
ona zna przeszłość i o przyszłości wnioskuje,
zna zawiłości słów i rozwiązania zagadek,
wiedza wyprzedza znaki i cuda,
następstwa chwil i czasów.
⁹ Postanowiłem więc wziąć ją za towarzyszkę życia,
wiedząc, że mi będzie doradczynią w dobrem,
a w troskach i w smutku pociechą.
¹⁰ Dzięki niej znajdę chwałę u ludu
i cześć u starszych, sam będąc młody.
¹¹ Bystrym znajdą mnie w sądzie,
wzbudzę podziw u możnych.
¹² Gdy będę milczał – wyczekiwać będą,
a gdy przemówię – uważać;
i jeśli długo przemawiać będę – położą rękę na ustach.
¹³ Przez nią zdobędę nieśmiertelność,
zostawię wieczną pamięć potomnym.
¹⁴ Będę władał ludami, poddane mi będą narody:
¹⁵ usłyszawszy mnie ulękną się władcy straszliwi.
Okażę się dobrym wśród ludu i mężnym na wojnie.
¹⁶ Wszedłszy do swego domu przy niej odpocznę,
bo obcowanie z nią nie sprawia przykrości
ani współżycie z nią nie przynosi udręki,
ale wesele i radość.
¹⁷ Gdym sobie nad tym pomyślał
i rozważyłem to w sercu,
że w zażyłości z Mądrością leży nieśmiertelność,
¹⁸ w przyjaźni z nią szlachetna rozkosz,
w dziełach jej rąk nieprzebrane bogactwa,
a roztropność we wspólnych z nią ćwiczeniach
i sława w posiadaniu jej nauki –
krążyłem, szukając, jak by ją wziąć do siebie.
¹⁹ Byłem dzieckiem dorodnym i dusza przypadła mi dobra,
²⁰ a raczej: będąc dobrym wszedłem do ciała nieskalanego.
²¹ Wiedząc jednak, że nie zdobędę jej inaczej,
tylko jeśli Bóg udzieli –
a i to już było sprawą Mądrości wiedzieć,
czyja jest ta łaska –
udałem się do Pana i błagałem Go
i mówiłem z całego serca:

Ewangelia wg św. Jana 19

„Oto Człowiek”

¹ Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować. ² A żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. ³ Potem podchodzili do Niego i mówili: „Witaj, Królu Żydowski!” I policzkowali Go. ⁴ A Piłat ponownie wyszedł na zewnątrz i przemówił do nich: „Oto wyprowadzam Go do was na zewnątrz, abyście poznali, że ja nie znajduję w Nim żadnej winy”. ⁵ Jezus więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: „Oto Człowiek”. ⁶ Gdy Go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: „Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!” Rzekł do nich Piłat: „Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ja bowiem nie znajduję w Nim winy”. ⁷ Odpowiedzieli mu Żydzi: „My mamy Prawo, a według Prawa powinien On umrzeć, bo sam siebie uczynił Synem Bożym”.
⁸ Gdy Piłat usłyszał te słowa, uląkł się jeszcze bardziej. ⁹ Wszedł znów do pretorium i zapytał Jezusa: „Skąd Ty jesteś?” Jezus jednak nie dał mu odpowiedzi. ¹⁰ Rzekł więc Piłat do Niego: „Nie chcesz mówić ze mną? Czy nie wiesz, że mam władzę uwolnić Ciebie i mam władzą Ciebie ukrzyżować?” ¹¹ Jezus odpowiedział: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie wydał tobie”. ¹² Odtąd Piłat usiłował Go uwolnić. Żydzi jednak zawołali: „Jeżeli Go uwolnisz, nie jesteś przyjacielem Cezara. Każdy, kto się czyni królem, sprzeciwia się Cezarowi”.

Wyrok

¹³ Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na trybunale, na miejscu zwanym Lithostrotos, po hebrajsku Gabbata. ¹⁴ Był to dzień Przygotowania Paschy, około godziny szóstej. I rzekł do Żydów: „Oto król wasz!” ¹⁵ A oni krzyczeli: „Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!” Piłat rzekł do nich: „Czyż króla waszego mam ukrzyżować?” Odpowiedzieli arcykapłani: „Poza Cezarem nie mamy króla”. ¹⁶ Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano.

Droga krzyżowa i ukrzyżowanie

Zabrali zatem Jezusa. ¹⁷ A On sam dźwigając krzyż wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. ¹⁸ Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa. ¹⁹ Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: „Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski”. ²⁰ Ten napis czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. ²¹ Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: „Nie pisz: Król Żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem Żydowskim”. ²² Odparł Piłat: „Com napisał, napisałem”.
²³ Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. ²⁴ Mówili więc między sobą: „Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć”. Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty, a los rzucili o moją suknię. To właśnie uczynili żołnierze.

Testament z krzyża

²⁵ A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. ²⁶ Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. ²⁷ Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Śmierć

²⁸ Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: „Pragnę”. ²⁹ Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę pełną octu i do ust Mu podano. ³⁰ A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: „Wykonało się!” I skłoniwszy głowę oddał ducha.
³¹ Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała. ³² Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. ³³ Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, ³⁴ tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. ³⁵ Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. ³⁶ Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. ³⁷ I znowu na innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebili.

Pogrzeb Jezusa

³⁸ Potem Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. ³⁹ Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa w nocy, i przyniósł około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. ⁴⁰ Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania. ⁴¹ A na miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo. ⁴² Tam to więc, ze względu na żydowski dzień Przygotowania, złożono Jezusa, bo grób znajdował się w pobliżu.