Biblia w rok – 13 grudnia

Czytania na 13 grudnia
Księga Ozeasza 9 – 10
Księga Psalmów 47
Ewangelia wg św. Jana 19

*****

Księga Ozeasza 9 – 10

Za karę czeka wygnanie

¹ Nie ciesz się, Izraelu,
nie krzycz z radości jak inne narody,
bo opuściłeś Boga swego uprawiając nierząd,
umiłowałeś zapłatę nieczystą
na wszystkich klepiskach zbożowych.
² Klepiska, tłocznie nie dadzą żywności,
moszczu zabraknie.
³ Nie będą oni mieszkać dłużej w ziemi Pańskiej,
Efraim musi wracać do Egiptu –
w Asyrii będą jedli pokarmy nieczyste.
⁴ Nie będą wina wylewać na ofiarę dla Pana
ani też krwawych ofiar Jemu składać;
chleb ich się stanie tak jak chleb żałoby,
kto go spożyje – już nieczysty będzie;
bo chleb ich będzie tylko dla nich –
do domu Pańskiego nie wejdzie.
⁵ Cóż uczynicie w dzień święta,
w uroczysty dzień Pański?
⁶ Tak, oni muszą wędrować do Asyrii;
Egipt ich zbierze, a Memfis pogrzebie,
oset pokryje skarby ich ze srebra,
a ich namioty porosną cierniami.

Prorok cierpi prześladowanie

⁷ Oto nadchodzą dni kary,
zbliża się dzień odpłaty;
Izrael woła: „Głupcem jest prorok,
a mąż natchniony szaleje”.
Tak jest z powodu wielkiej winy twojej
i ogromu twojej wrogości.
⁸ Efraim czatuje obok namiotu proroka,
na wszystkich jego drogach zastawiono sidła,
nawet i w domu swego Boga jest prześladowany.
⁹ Wykopali mu dół głęboki,
jak wtedy w Gibea,
lecz [Pan] pamięta ich nieprawości
i karać będzie ich grzechy.

Wspomnienie grzechów popełnionych w Baal-Peor

¹⁰ Jak winne grona na pustyni,
tak Izraela znalazłem;
jak na pierwszy owoc figowego drzewa
na waszych przodków patrzyłem:
lecz przyszli do Baal-Peor
i oddali się hańbie,
i stali się wstrętni jak to, co kochali.
¹¹ Jak ptak uleci chwała Efraima:
nie będzie urodzin, ciąży ni poczęcia,
¹² a choćby nawet wychowali synów,
będą ich pozbawieni, nim jeszcze dorosną:
biada im samym, kiedy się od nich oddalę.
¹³ Efraim – jak widzę –
czyni zwierzyną dziką swoje dzieci,
Efraim musi swoich synów wydać zabójcy.
¹⁴ „Daj im, o Panie, co tylko dać zechcesz –
łono, które roni, i piersi wyschnięte!”

Kara za odstępstwo w Gilgal

¹⁵ Cała ich złość dokonała się w Gilgal,
tam też zacząłem ich nawiedzać
z powodu czynów nieprawych.
Wyrzucę ich z mego domu,
nie będą ich więcej miłował.
Wszyscy ich książęta są buntownikami.
¹⁶ Efraim powalony na ziemię,
wyschły jego korzenie –
nie przynoszą już więcej owocu;
a nawet gdy porodzą, Ja sprawię,
że umrze drogi owoc ich łona”.
¹⁷ Mój Bóg ich odrzuci,
gdyż Go nie słuchali:
błąkać się będą między narodami.

Nastąpi zniszczenie ołtarzy i stel

¹ Izrael był jak dorodny krzew winny,
przynoszący wiele owoców:
lecz gdy owoc jego się mnożył,
wzrastała liczba ołtarzy;
im lepiej działo się w kraju,
tym wspanialsze budowano stele.
² Ich serce jest obłudne, muszą pokutować!
On ich ołtarze rozwali i stele powywraca.
³ Powiedzą wtedy: My nie mamy króla,
bośmy się Pana nie bali –
zresztą, cóż nam król pomoże?
⁴ Nieustanne słowa, pochopne przysięgi, zawierane przymierza,
a sąd się pleni jak chwast trujący
pośród bruzd na polach.
⁵ Z powodu cielca w Bet-Awen
mieszkańców Samarii ogarnie trwoga;
chodzi w żałobie jej naród,
lamentują kapłani,
bojąc się o jego blask,
że mu zostanie odjęty.
⁶ On sam zostanie zabrany do Asyrii
jako danina dla Wielkiego Króla;
Efraim okryje się hańbą,
Izrael zawstydzi się z powodu swego zamysłu.
⁷ Upadnie Samaria, a król jej
jest niby piana na powierzchni wody.
⁸ Zniszczone będą wyżyny Bet-Awen –
grzech Izraela.
Ciernie i osty wyrosną na ich ołtarzach.
Wtedy powiedzą górom: „Przykryjcie nas!”
a wzgórzom: „Padnijcie na nas!”

Kara na Gibea

⁹ Od dni Gibea grzeszysz, Izraelu!
Dotąd się nie zmienili –
czyż nie dosięgnie wojna przestępców z Gibea?
¹⁰ Przyjdę, aby im karę wymierzyć;
ludy przeciw nim się zbiorą,
by ich ukarać za podwójną winę.

Groźby nawołujące do nawrócenia

¹¹ Efraim jest jak pojętna jałowica,
która chętnie pracuje przy młocce;
Ja mu sam włożę jarzmo na wspaniałą szyję,
sam Efraima zaprzęgnę,
orać będzie Juda,
Jakub zaś będzie bronował.
¹² Posiejcie sobie sprawiedliwość,
a zbierzecie miłość;
karczujcie nowe ziemie!
Nadszedł czas, by szukać Pana,
aż przyjdzie, by sprawiedliwości was nauczyć.
¹³ Dlaczego uprawiacie zło,
zbieracie nieprawość
i spożywacie owoce kłamstwa?
Ponieważ nadzieję złożyłeś w twych rydwanach
i mnóstwie twoich wojowników –
¹⁴ w miastach twoich podniesie się wrzawa,
zburzone będą wszystkie twoje twierdze,
jak Szalman zniszczył Bet-Arbel
w czasie wojny, gdy matka
została rozsiekana wraz z dziećmi.
¹⁵ Tak ci uczynię, domu Izraela;
za twoją złość niezmierzoną:
zginie na zawsze król Izraela.

Księga Psalmów 47

PSALM 47(46)

Bóg na tronie królewskim

¹ Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm.
² Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie,
wykrzykujcie Bogu radosnym głosem,
³ bo Pan najwyższy, straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
⁴ On nam poddaje narody
i ludy rzuca pod nasze stopy.
⁵ Wybiera dla nas dziedzictwo –
chlubę Jakuba, którego miłuje.
⁶ Wstąpił Bóg wśród radosnych okrzyków,
Pan przy dźwięku trąby.
⁷ Śpiewajcie <naszemu> Bogu, śpiewajcie;
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie!
⁸ Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie!
⁹ Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
¹⁰ Połączyli się władcy narodów
z ludem Boga Abrahama.
Bo możni świata należą do Boga:
On zaś jest najwyższy.

Ewangelia wg św. Jana 19

„Oto Człowiek”

¹ Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować. ² A żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. ³ Potem podchodzili do Niego i mówili: „Witaj, Królu Żydowski!” I policzkowali Go. ⁴ A Piłat ponownie wyszedł na zewnątrz i przemówił do nich: „Oto wyprowadzam Go do was na zewnątrz, abyście poznali, że ja nie znajduję w Nim żadnej winy”. ⁵ Jezus więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: „Oto Człowiek”. ⁶ Gdy Go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: „Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!” Rzekł do nich Piłat: „Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ja bowiem nie znajduję w Nim winy”. ⁷ Odpowiedzieli mu Żydzi: „My mamy Prawo, a według Prawa powinien On umrzeć, bo sam siebie uczynił Synem Bożym”.
⁸ Gdy Piłat usłyszał te słowa, uląkł się jeszcze bardziej. ⁹ Wszedł znów do pretorium i zapytał Jezusa: „Skąd Ty jesteś?” Jezus jednak nie dał mu odpowiedzi. ¹⁰ Rzekł więc Piłat do Niego: „Nie chcesz mówić ze mną? Czy nie wiesz, że mam władzę uwolnić Ciebie i mam władzą Ciebie ukrzyżować?” ¹¹ Jezus odpowiedział: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie wydał tobie”. ¹² Odtąd Piłat usiłował Go uwolnić. Żydzi jednak zawołali: „Jeżeli Go uwolnisz, nie jesteś przyjacielem Cezara. Każdy, kto się czyni królem, sprzeciwia się Cezarowi”.

Wyrok

¹³ Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na trybunale, na miejscu zwanym Lithostrotos, po hebrajsku Gabbata. ¹⁴ Był to dzień Przygotowania Paschy, około godziny szóstej. I rzekł do Żydów: „Oto król wasz!” ¹⁵ A oni krzyczeli: „Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!” Piłat rzekł do nich: „Czyż króla waszego mam ukrzyżować?” Odpowiedzieli arcykapłani: „Poza Cezarem nie mamy króla”. ¹⁶ Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano.

Droga krzyżowa i ukrzyżowanie

Zabrali zatem Jezusa. ¹⁷ A On sam dźwigając krzyż wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. ¹⁸ Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa. ¹⁹ Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: „Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski”. ²⁰ Ten napis czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. ²¹ Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: „Nie pisz: Król Żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem Żydowskim”. ²² Odparł Piłat: „Com napisał, napisałem”.
²³ Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. ²⁴ Mówili więc między sobą: „Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć”. Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty, a los rzucili o moją suknię. To właśnie uczynili żołnierze.

Testament z krzyża

²⁵ A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. ²⁶ Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. ²⁷ Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Śmierć

²⁸ Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: „Pragnę”. ²⁹ Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę pełną octu i do ust Mu podano. ³⁰ A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: „Wykonało się!” I skłoniwszy głowę oddał ducha.
³¹ Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała. ³² Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. ³³ Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, ³⁴ tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda.³⁵ Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. ³⁶ Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. ³⁷ I znowu na innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebili.

Pogrzeb Jezusa

³⁸ Potem Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. ³⁹ Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa w nocy, i przyniósł około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. ⁴⁰ Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania. ⁴¹ A na miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo. ⁴² Tam to więc, ze względu na żydowski dzień Przygotowania, złożono Jezusa, bo grób znajdował się w pobliżu.