Biblia w rok – 14 lutego

Czytania na 14 lutego
Księga Wyjścia 39 – 40
Księga Hioba 14
Dzieje Apostolskie 21

*******

Księga Wyjścia 39 – 40

Wykonanie szat kapłańskich

¹ Zrobili też szaty z drogocennej tkaniny do [pełnienia] służby w przybytku z fioletowej i czerwonej purpury oraz z karmazynu. Zrobili również szaty święte dla Aarona, jak to Pan nakazał uczynić Mojżeszowi. ² Wykonali efod ze złota, z fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu oraz z kręconego bisioru. ³ Wykuli przeto cienkie blaszki ze złota i pocięli je na nitki, aby je można wpleść we fioletową i czerwoną purpurę, w karmazyn oraz bisior, sposobem biegłego tkacza. ⁴ Zrobili również dwa naramienniki spięte ze sobą, a spięte na obu [górnych] końcach. ⁵ A przepaska efodu, która się na nim znajduje, była wykonana tak samo [z nici] ze złota, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i z kręconego bisioru, jak to nakazał Pan Mojżeszowi. ⁶ Obrobili też kamienie onyksowe, osadzone w złote oprawy, z wykutymi na nich, na wzór pieczęci, imionami synów Izraela. ⁷ Umieścili je na obu naramiennikach efodu jako kamienie pamięci o synach Izraela, jak nakazał Pan Mojżeszowi.
⁸ Uczynili też pektorał, wykonany przez biegłych tkaczy w ten sam sposób jak efod [z nici] ze złota, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i z kręconego bisioru. ⁹ Pektorał był kwadratowy, a długość jego i szerokość wynosiły jedną piędź. Był on podwójnie złożony. ¹⁰ Umieścili na nim cztery rzędy drogich kamieni; w pierwszym rzędzie rubin, topaz i szmaragd; ¹¹ w drugim rzędzie granat, szafir i beryl; ¹² w trzecim rzędzie opal, agat, ametyst; ¹³ wreszcie w czwartym rzędzie chryzolit, onyks i jaspis. Były osadzone w oprawach ze złota w odpowiednich rzędach. ¹⁴ Kamienie te otrzymały imiona dwunastu synów Izraela; było ich dwanaście według ich imion; były ryte na wzór pieczęci, każdy z własnym imieniem według dwunastu pokoleń. ¹⁵ Wykonali do pektorału dwa łańcuszki skręcone na kształt sznura ze szczerego złota. ¹⁶ Wykonali też do pektorału dwie złote oprawy i dwa złote pierścienie, i przymocowano oba te pierścienie na obu końcach pektorału. ¹⁷ Dwa złote sznury przewlekli przez oba pierścienie na obu końcach pektorału. ¹⁸ Oba zaś drugie końce obydwu sznurów przyszyli do obu opraw i przywiązali je do przedniego naramiennika efodu. ¹⁹ Wykonali dwa złote pierścienie i przymocowali je do obu [górnych] końców pektorału. ²⁰ Wreszcie wykonali jeszcze dwa inne złote pierścienie i przyszyli je do obu naramienników efodu na zewnętrznej stronie, w miejscu spięcia efodu z przepaską. ²¹ Potem związali pierścienie pektorału z pierścieniami efodu sznurem z fioletowej purpury tak, aby pektorał leżał na przepasce efodu i nie mógł się przesunąć ze swego miejsca na efodzie, jak nakazał Pan Mojżeszowi.
²² Zrobili też suknię pod efod całą utkaną z fioletowej purpury. ²³ I miała w środku otwór na głowę z obszywką dokoła otworu, jak przy otworze pancerza, aby się nie rozdarła. ²⁴ Na dolnych jej krajach przyszyli jabłka granatu z fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu i kręconego <bisioru>. ²⁵ Zrobili także dzwonki ze szczerego złota i przyszyli je między jabłkami granatu wokoło. ²⁶ Dzwonek złoty i jabłko granatu następowały na przemian dokoła [dolnego] kraju sukni, przywdziewanej w czasie pełnienia służby, jak to nakazał Pan Mojżeszowi.
²⁷ Zrobili także tuniki tkane z bisioru dla Aarona i jego synów, ²⁸ oraz tiarę z bisioru, mitry z bisioru i lniane spodnie z bisioru kręconego ²⁹ oraz pas z bisioru kręconego, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu, wielobarwnie wyszywany, jak Pan nakazał Mojżeszowi. ³⁰ I zrobili też diadem ze szczerego złota, i wyrzeźbili na nim, jak się rzeźbi na pieczęci: „Poświęcony dla Pana”. ³¹ I przywiązali go sznurem z fioletowej purpury tak, aby był na tiarze i żeby na przedniej stronie tiary był umieszczony, jak Pan nakazał Mojżeszowi.
³² Tak wykonano wszelką robotę około budowy Namiotu Spotkania. Izraelici wykonali zaś wszystko tak, jak to nakazał Pan Mojżeszowi: tak wykonali. ³³ I oddali przybytek Mojżeszowi wraz z namiotem i sprzętami, jak kółka, deski, poprzeczki, słupy, podstawy, ³⁴ nakrycia, jedne ze skór baranich barwionych na czerwono, a drugie ze skór delfinów, oraz przykrywającą zasłonę, ³⁵ Arkę Świadectwa z drążkami, przebłagalnię, ³⁶ stół ze wszystkimi należącymi do niego sprzętami i chlebami pokładnymi, ³⁷ i świecznik ze szczerego [złota] z lampami ustawionymi w szeregu oraz ze wszystkimi przyborami należącymi do niego, i olej do oświetlenia, ³⁸ także ołtarz złoty i olej do namaszczania, pachnące kadzidło oraz zasłonę przy wejściu do namiotu, ³⁹ ołtarz z brązu wraz z kratą z brązu i drążkami oraz wszystkie jego przybory, kadź i jej podstawę. ⁴⁰ Zasłony dziedzińca, słupy i podstawy do nich, zasłony przy wejściu do dziedzińca, powrozy i paliki oraz wszystkie sprzęty potrzebne do służby w przybytku i w Namiocie Spotkania. ⁴¹ Szaty z drogocennej tkaniny do posługi w przybytku, szaty święte dla Aarona kapłana i szaty dla jego synów do sprawowania czynności kapłańskich. ⁴² Jak Pan nakazał Mojżeszowi, tak też wykonali wszystko Izraelici. ⁴³ Gdy zaś ujrzał Mojżesz, że wszystko wykonali, jak nakazał Pan, udzielił im błogosławieństwa.

¹ Tak powiedział Pan do Mojżesza: ² „W pierwszym dniu miesiąca pierwszego postawisz przybytek wraz z Namiotem Spotkania. ³ I umieścisz w nim Arkę Świadectwa, i nakryjesz ją zasłoną. ⁴ Wniesiesz także stół i położysz na nim to, co ma być położone, oraz wniesiesz świecznik i postawisz na nim lampy. ⁵ Ustawisz również złoty ołtarz do spalania kadzidła przed Arką Świadectwa i zawiesisz zasłonę przy wejściu do przybytku. ⁶ Ołtarz zaś całopalenia postawisz przed wejściem do wnętrza Namiotu Spotkania. ⁷ Kadź zaś umieścisz między Namiotem Spotkania a ołtarzem i napełnisz ją wodą. ⁸ Urządzisz też dziedziniec dokoła, a przy bramie zawiesisz zasłonę. ⁹ Wtedy weźmiesz olej namaszczenia i namaścisz przybytek i wszystko, co w nim jest; poświęcisz go i wszystkie jego sprzęty, i będzie święty. ¹⁰ I namaścisz ołtarz całopalenia ze wszystkimi jego przyborami, i poświęcisz go, i będzie bardzo święty. ¹¹ Namaścisz również kadź i podstawę jej i poświęcisz ją.
¹² Wtedy przyprowadzisz Aarona i jego synów przed wejście do Namiotu Spotkania i obmyjesz ich wodą. ¹³ Następnie ubierzesz Aarona w święte szaty i namaścisz go, i poświęcisz go, aby Mi służył jako kapłan. ¹⁴ Każesz także zbliżyć się jego synom i ubierzesz ich w szaty. ¹⁵ Potem namaścisz ich, jak namaściłeś ich ojca, aby Mi służyli jako kapłani. Przez to zaś namaszczenie przetrwa kapłaństwo w ich pokoleniach na wieki”.
¹⁶ Mojżesz wykonał wszystko tak, jak mu to Pan nakazał uczynić. Tak wykonał.
¹⁷ Wzniesiono przybytek dnia pierwszego miesiąca pierwszego roku drugiego. ¹⁸ Postawił Mojżesz przybytek, założył podstawy, ustawił dach, umieścił poprzeczki oraz ustawił słupy. ¹⁹ I rozciągnął namiot nad przybytkiem i nakrył go przykryciem namiotu z góry, jak to Pan nakazał Mojżeszowi. ²⁰ Następnie wziął Świadectwo i położył je w arce, włożył też drążki do pierścieni arki i przykrył ją z wierzchu przebłagalnią. ²¹ Wniósł następnie arkę do przybytku i zawiesił zasłonę zakrywającą i okrył nią Arkę Świadectwa, jak Pan nakazał Mojżeszowi. ²² Postawił również stół w Namiocie Spotkania po stronie północnej przybytku przed zasłoną, ²³ a na nim rozłożył przed obliczem Pana rząd chlebów, jak Pan nakazał Mojżeszowi. ²⁴ Postawił też świecznik w Namiocie Spotkania naprzeciw stołu po stronie południowej przybytku ²⁵ i [na nim] umieścił lampy przed Panem, jak Pan nakazał Mojżeszowi. ²⁶ Postawił również ołtarz złoty w Namiocie Spotkania naprzeciw zasłony ²⁷ i kazał palić na nim wonne kadzidło, jak Pan nakazał Mojżeszowi. ²⁸ Zawiesił zasłonę przy wejściu do przybytku. ²⁹ Ołtarz zaś całopalenia postawił przed wejściem do wnętrza Namiotu Spotkania i ofiarował na nim całopalenie i ofiarę pokarmową, jak Pan nakazał Mojżeszowi. ³⁰ Ustawił także kadź między Namiotem Spotkania a ołtarzem i nalał w nią wody do mycia. ³¹ I myli w niej ręce i nogi Mojżesz i Aaron oraz jego synowie, ³² przed wchodzeniem do Namiotu Spotkania i przystąpieniem do ołtarza, jak to nakazał Pan Mojżeszowi. ³³ Wreszcie urządził dziedziniec dokoła przybytku i ołtarz, a przy wejściu zawiesił zasłonę. W ten sposób Mojżesz dokonał dzieła.
³⁴ Wtedy to obłok okrył Namiot Spotkania, a chwała Pana napełniła przybytek. ³⁵ I nie mógł Mojżesz wejść do Namiotu Spotkania, bo spoczywał na nim obłok i chwała Pana wypełniała przybytek. ³⁶ Ile razy obłok wznosił się nad przybytkiem, Izraelici wyruszali w drogę, ³⁷ a jeśli obłok nie wznosił się, nie ruszali w drogę aż do dnia uniesienia się obłoku.³⁸ Obłok bowiem Pana za dnia zakrywał przybytek, a w nocy błyszczał jak ogień na oczach całego domu izraelskiego w czasie całej ich wędrówki.

Księga Hioba 14

Szybko przemija życie

¹ Człowiek zrodzony z niewiasty
ma krótkie i bolesne życie,
² wyrasta i więdnie jak kwiat,
przemija jak cień chwilowy;
³ a z gniewem na niego spoglądasz
i stawiasz przed swoim sądem.
⁴ Któż czystym uczyni skalane?
Nikt zgoła.
⁵ Człowieka dni ilość zliczona,
i liczba miesięcy u Ciebie,
kres wyznaczyłeś im nieprzekraczalny.
⁶ Zaniechaj go, wzrok Twój oderwij,
niech cieszy się dniem najemnika!

Śmierć kresem nadziei

⁷ Drzewo ma jeszcze nadzieję,
bo ścięte, na nowo wyrasta,
świeży pęd nie obumrze.
⁸ Choć bowiem korzeń zestarzeje się w ziemi,
a pień jego w piasku zbutwieje,
⁹ gdy wodę poczuje, odrasta,
rozwija się jak młoda roślina.
¹⁰ A mocarz umarły przepada.
Gdzież będzie człowiek, gdy zginie?
¹¹ Wody z morza znikną
i rzeki wprzód wyschną doszczętnie –
¹² a człowiek umarły nie wstanie,
zbudzi się, gdy nieba nie stanie,
nie zdoła się ze snu ocucić.

Czy gniew przeczekać w Szeolu?

¹³ O gdybyś w Szeolu mnie schował,
ukrył, aż gniew Twój przeminie,
czas mi postawił, kiedy mnie wspomnisz…
¹⁴ Ale czy zmarły ożyje?
Czekałbym przez wszystkie dni mojej walki,
aż taka chwila nadejdzie.
¹⁵ Ty mówiłbyś, ja bym odpowiadał,
tęskniłbyś do dzieła rąk swoich.
¹⁶ Obliczyłbyś wtedy moje kroki,
zło byś mi puścił w niepamięć,
¹⁷ pod pieczęcią trzymał przestępstwa,
wybielił wszystkie me grzechy.

Próżna nadzieja

¹⁸ Góra rozpadnie się w gruzy
i skała zmieni swe miejsce,
¹⁹ woda zniszczy kamienie,
fala podmyje glebę;
i Ty nadzieję niweczysz w człowieku.
²⁰ Miażdżysz na zawsze i on odchodzi,
pozbawiasz kształtu, odsyłasz.
²¹ Czy we czci jego synowie? – On nie wie.
Czy też wzgardzeni? Już o tym nie myśli.
²² Zadręcza go własne ciało,
odczuwa ból swojej duszy”.

Dzieje Apostolskie 21

KONIEC DZIAŁALNOŚCI – UWIĘZIENIE

Ku Jerozolimie

¹ Po rozstaniu się z nimi odpłynęliśmy i bezpośrednim kursem przybyliśmy do Kos, a następnego dnia do Rodos, a stąd do Patary. ² Znalazłszy okręt, który miał płynąć do Fenicji, wsiedliśmy i odpłynęliśmy. ³ Zobaczyliśmy Cypr i zostawiliśmy go po lewej ręce, a płynąć do Syrii, przybyliśmy do Tyru, tam bowiem miano wyładować okręt. ⁴Odszukawszy uczniów, pozostaliśmy tam siedem dni, a oni pod wpływem Ducha odradzali Pawłowi podróż do Jerozolimy. ⁵ Po upływie tych dni wybraliśmy się w drogę, a wszyscy z żonami i dziećmi odprowadzili nas za miasto. Na wybrzeżu padliśmy na kolana i modliliśmy się. ⁶ Pożegnaliśmy się wzajemnie: myśmy weszli na okręt, a oni wrócili do swoich domów.
⁷ Kończąc naszą żeglugę, przybyliśmy z Tyru do Ptolemaidy i powitawszy braci, pozostaliśmy u nich jeden dzień. ⁸ Wyszedłszy nazajutrz, dotarliśmy do Cezarei. Weszliśmy do domu Filipa ewangelisty, który był jednym z Siedmiu, i zamieszkaliśmy u niego. ⁹ Miał on cztery córki, dziewice – prorokinie. ¹⁰ Kiedyśmy tam przez dłuższy czas mieszkali, przyszedł z Judei pewien prorok, imieniem Agabos. ¹¹ Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział: „To mówi Duch Święty: Tak Żydzi zwiążą w Jerozolimie męża, do którego należy ten pas, i wydadzą w ręce pogan”. ¹² Kiedyśmy to usłyszeli, razem z miejscowymi braćmi zaklinaliśmy Pawła, aby nie szedł do Jerozolimy. ¹³ Wtedy Paweł odpowiedział: „Co robicie? Dlaczego płaczecie i rozdzieracie mi serce? Ja przecież gotów jestem nie tylko na więzienie, ale i na śmierć w Jerozolimie dla imienia Pana Jezusa”. ¹⁴ Nie mogąc go przekonać, ustąpiliśmy ze słowami: „Niech się dzieje wola Pańska!” ¹⁵ Potem przygotowawszy się do podróży, ruszyliśmy do Jerozolimy. ¹⁶ Towarzyszyli nam niektórzy uczniowie z Cezarei i zaprowadzili do niejakiego Mnazona z Cypru, jednego z pierwszych uczniów, u którego mieliśmy znaleźć gościnę.

Przyjęcie przez Kościół jerozolimski

¹⁷ Kiedy znaleźliśmy się w Jerozolimie, bracia przyjęli nas z radością. ¹⁸ Następnego dnia Paweł poszedł razem z nami do Jakuba. Zebrali się też wszyscy starsi. ¹⁹ Powitawszy ich, zaczął szczegółowo opowiadać, czego Bóg dokonał wśród pogan przez jego posługę. ²⁰ Słysząc to, wielbili Boga, ale powiedzieli mu: „Widzisz, bracie, ile tysięcy Żydów uwierzyło, ²¹ a wszyscy trzymają się gorliwie Prawa. O tobie jednak słyszeli, że wszystkich Żydów, mieszkających wśród pogan, nauczasz odstępstwa od Mojżesza, mówisz, że nie mają obrzezywać swych synów ani zachowywać zwyczajów. ²² Cóż więc począć? W każdym wypadku dowiedzą się, żeś przybył. ²³ Zrób więc to, co ci mówimy: Mamy tu czterech mężczyzn, którzy złożyli ślub, ²⁴ weź ich z sobą, poddaj się razem z nimi oczyszczeniu, pokryj za nich koszty, aby mogli ostrzyc sobie głowy, a wtedy wszyscy przekonają się, że w tym, czego się dowiedzieli o tobie, nie tylko nie ma źdźbła prawdy, lecz że ty sam przestrzegasz Prawa na równi z nimi. ²⁵ Co zaś do pogan, którzy uwierzyli, posłaliśmy im na piśmie polecenie, aby powstrzymali się od pokarmów ofiarowanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu”. ²⁶ Wtedy Paweł wziął z sobą tych mężów, następnego dnia poddał się razem z nimi oczyszczeniu, wszedł do świątyni i zgłosił [termin] wypełnienia dni oczyszczenia, aż zostanie złożona ofiara za każdego z nich.

Pojmanie św. Pawła w świątyni

²⁷ Kiedy zaś siedem dni dobiegało końca, Żydzi z Azji zobaczyli go w świątyni, podburzyli cały tłum i rzucili się na niego ²⁸ z krzykiem: „Izraelici! Na pomoc! To jest człowiek, który wszędzie naucza wszystkich przeciwko narodowi i Prawu, i temu miejscu, a nadto jeszcze Greków wprowadził do świątyni i zbezcześcił to święte miejsce”. ²⁹ Przedtem bowiem widzieli z nim w mieście Trofima z Efezu i sądzili, że Paweł wprowadził go do świątyni. ³⁰ Poruszyło się całe miasto, zbiegł się lud, porwali Pawła i wlekli go poza świątynię. Natychmiast też zamknięto bramy. ³¹ Gdy usiłowali go zabić, doszła do trybuna kohorty wiadomość, że cała Jerozolima jest wzburzona. ³² Natychmiast wziął żołnierzy i setników i zbiegł do nich na dół. Na widok trybuna i żołnierzy zaprzestano bić Pawła. ³³ Wtedy trybun zbliżył się, kazał go ująć, związać dwoma łańcuchami i dopytywał się, kim jest i co uczynił. ³⁴ A z tłumu każdy krzyczał co innego. Nie mogąc się nic pewnego dowiedzieć z powodu zgiełku, kazał go prowadzić do twierdzy. ³⁵ Gdy znalazł się na schodach, doszło do tego, że żołnierze musieli go nieść z powodu naporu tłumu. ³⁶ Bo tłum ludzi szedł za nim, krzycząc: „Precz z nim!”
³⁷ Kiedy miano go wprowadzić do twierdzy, rzekł Paweł do trybuna: „Czy wolno mi coś powiedzieć?” A on odpowiedział: „Mówisz po grecku? ³⁸ Nie jesteś więc Egipcjaninem, który niedawno podburzył i wyprowadził na pustynię cztery tysiące sykaryjczyków?” ³⁹ „Ja jestem Żydem z Tarsu – odpowiedział Paweł – obywatelem znacznego miasta w Cylicji; proszę cię, pozwól mi przemówić do ludu”. ⁴⁰ Gdy pozwolił, Paweł stojąc na schodach dał znak ręką ludowi, a gdy nastała zupełna cisza, odezwał się po hebrajsku tymi słowami: