Biblia w rok – 15 lutego

Czytania na 15 lutego
Księga Kapłańska 1 – 2
Księga Hioba 15
Dzieje Apostolskie 22

*******

Księga Kapłańska 1 – 2

OFIARY
OFIARY ZE ZWIERZĄT

¹ Pan wezwał Mojżesza i tak powiedział do niego z Namiotu Spotkania: ² „Mów do Izraelitów i powiedz im: Jeśli kto z was zechce złożyć dar z bydląt dla Pana, niech złoży go albo z cielców, albo z mniejszego bydła.

Ofiara z cielców

³ Jeżeli chce złożyć na ofiarę całopalną dar z bydła, niech weźmie samca bez skazy i przyprowadzi go przed wejście do Namiotu Spotkania, aby Pan przyjął go łaskawie. ⁴ Położy rękę na głowie żertwy, aby była przyjęta jako przebłaganie za niego. ⁵ Potem zabije młodego cielca przed Panem, a kapłani, synowie Aarona, ofiarują krew, to jest pokropią nią dokoła ołtarz stojący przed wejściem do Namiotu Spotkania. ⁶ Następnie obedrze żertwę ze skóry i podzieli ją na części. ⁷ Kapłani, synowie Aarona, przyniosą ogień na ołtarz i ułożą drwa na ogniu. ⁸ Potem kapłani, synowie Aarona, ułożą części wraz z głową i tłuszczem na drwach leżących na ogniu na ołtarzu. ⁹ Wnętrzności i nogi zwierzęcia będą obmyte wodą. Kapłan zamieni to wszystko w dym na ołtarzu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana.

Ofiara z baranków i koziołków

¹⁰ Jeżeli zaś kto chce złożyć na ofiarę całopalną dar z trzody, z baranków lub koziołków, niech weźmie samca bez skazy. ¹¹ Będzie on zabity po północnej stronie ołtarza, przed Panem, a kapłani, synowie Aarona, pokropią krwią Jego ołtarz dokoła. ¹² Potem podzielą go na części. Kapłan ułoży je wraz z głową i tłuszczem na drwach leżących na ogniu, na ołtarzu. ¹³ Wnętrzności i nogi zwierzęcia będą obmyte wodą. Kapłan złoży w ofierze to wszystko i zamieni w dym na ołtarzu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana.

Ofiara z gołębi

¹⁴ A jeżeli kto chce złożyć w darze ptaka jako całopalenie dla Pana, niech złoży w darze synogarlicę lub młodego gołębia. ¹⁵ Kapłan przyniesie go do ołtarza, złamie mu główkę i zamieni go w dym na ołtarzu. Krew jego wyciśnie na ścianę ołtarza. ¹⁶ Potem oddzieli wole jego wraz z piórami i wyrzuci je na popielisko, na wschód od ołtarza. ¹⁷ Następnie kapłan naderwie jego skrzydła, jednak nie oddzielając ich całkowicie, i zamieni w dym na ołtarzu, na drwach leżących na ogniu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana.

OFIARY POKARMOWE

¹ Jeżeli kto chce złożyć w darze dla Pana ofiarę pokarmową, niech złoży w darze najczystszą mąkę. Poleje ją oliwą i doda do niej kadzidła. ² Potem przyniesie ją do kapłanów, synów Aarona. Kapłan weźmie pełną garść najczystszej mąki razem z oliwą i ze wszystkim kadzidłem i zamieni w dym na ołtarzu jako pamiątkę, jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. ³ Wszystko, co pozostanie z ofiary pokarmowej, będzie należało do Aarona i jego synów. To jest najświętsza część z ofiar spalanych dla Pana.

Ofiara z ciasta

⁴ Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę pokarmową ciasto pieczone w piecu, będą to placki przaśne z najczystszej mąki zaprawionej oliwą albo przaśne podpłomyki, pomazane oliwą. ⁵ Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów potrawę smażoną na patelni, to przyrządzisz ją z najczystszej mąki niekwaszonej, zaprawionej oliwą. ⁶ Pokruszysz ją na kawałki i polejesz oliwą. To jest ofiara z pokarmów. ⁷ Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę z pokarmów ciasto gotowane w rondelku, to będzie ono z najczystszej mąki zaprawionej oliwą. ⁸ Potem przyniesiesz do Pana pokarm tak przyrządzony i oddasz go kapłanowi, a on złoży go w ofierze na ołtarzu. ⁹ Kapłan podniesie z tej ofiary pokarmowej pamiątkę i zamieni w dym na ołtarzu jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. ¹⁰ Wszystko, co pozostanie z ofiary pokarmowej, będzie należało do Aarona i jego synów. To jest najświętsza część z ofiar spalanych dla Pana.

Przepisy ogólne

¹¹ Nie będziecie składać na ofiarę pokarmową dla Pana nic kwaszonego. Albowiem ciasta kwaszonego ani miodu nie będziecie zamieniać w dym dla Pana jako ofiary spalanej. ¹² Przyniesiecie te rzeczy jako dar pierwocin, ale nie będziecie ich kłaść na ołtarzu, aby się zmieniły w miłą woń. ¹³ Każdy dar należący do ofiary pokarmowej ma być posolony. Niech nie brakuje soli przymierza Boga twego przy żadnej ofierze pokarmowej. Każdy dar posypiesz solą. ¹⁴ Jeżeli chcesz złożyć jako dar spalany dla Pana ofiarę pokarmową z pierwocin, to będą nią kłosy prażone na ogniu albo kasza z nowego zboża jako ofiara pokarmowa z pierwocin. ¹⁵ Polejesz ją oliwą i położysz na niej kadzidło. To jest ofiara z pokarmów. ¹⁶ Kapłan zamieni w dym pamiątkę z kaszy i oliwy wraz z całym kadzidłem jako ofiarę spalaną dla Pana.

Księga Hioba 15

DRUGI SZEREG MÓW

Druga mowa Elifaza: Hiob sam siebie oskarża

Nie mówisz jak mędrzec

¹ Elifaz z Temanu głos zabrał i rzekł:
² „Czy mowa mędrca to wicher?
Czy pierś mu wypełnia wiatr wschodni?
³ Czy gani zbędnymi słowami,
słowami, co na nic się zdadzą?

Niszczysz pobożność

⁴ Ty nawet niszczysz pobożność,
osłabiasz modlitwę do Boga.
⁵ Twoja nieprawość uczy cię mówić,
używasz języka bluźnierców.
⁶ Nie ja – twoje usta cię potępią,
twoje wargi są świadkami przeciw tobie.

Jesteś wyniosły

⁷ Czyś pierwszym człowiekiem na ziemi,
wcześniej niż góry stworzonym?
⁸ Czy z tobą to Bóg przyjaźnie rozmawiał
i zagarnąłeś całą mądrość?
⁹ Czy może lepiej coś od nas pojąłeś?
I jasne ci rzeczy nam nieznane?
¹⁰ I u nas są mędrcy, sędziwi,
starsi od ojca twojego.

Każdy grzeszy

¹¹ Czy nieważne u ciebie Boże pociechy
i łagodne z tobą rozmowy?
¹² Czemu masz serce wzburzone,
oczami swymi tak mrugasz,
¹³ gdy duch twój się na Boga porywa
i słowa z ust swoich miotasz?
¹⁴ Czyż mógłby człowiek żyć w święcie
lub syn człowieczy bez zmazy,
¹⁵ gdy On nie ufa swym świętym,
niebiosa nie dość dlań czyste?
¹⁶ Tym bardziej wstrętny Mu grzesznik,
co pije nieprawość jak wodę.

Inaczej uczą mędrcy

¹⁷ Wyjaśnię, ty mnie posłuchaj,
a to wypowiem, com widział.
¹⁸ Naukę mędrców wyłożę,
co ojców mądrości nie kryli.
¹⁹ Im samym ziemię oddano,
bo obcych wśród nich nie było.

Niewierny jest nieszczęśliwy

²⁰ Nieprawy jest zawsze w strachu,
zliczone są lata tyrana,
²¹ głos wrogów brzmi w jego uszach,
że w szczęściu napadnie niszczyciel.
²² Nie wierzy, iż ujdzie mroku,
los mu pod miecz wyznaczono,
²³ rzucą go sępom na pokarm,
rozumie, że zguba dlań pewna.
²⁴ Czarny dzień go przeraża,
strach go przygniata jak mara,
niby król gotowy do boju.

Powodem są własne grzechy

²⁵ Prawicę swą podniósł na Boga,
do walki wyzwał Wszechmocnego,
²⁶ biegł z wyciągniętą szyją
pod grubych tarcz ochroną.
²⁷ Twarz swoją ukrył w tłuszczu,
a lędźwie mu utyły;
²⁸ mieszkać chce w miastach zburzonych,
w domach, gdzie ludzi już nie ma,
którym pisana ruina.

Krótkotrwała pomyślność

²⁹ Nie dojdzie do trwałej fortuny,
ani do mroku zejdą bogactwa.
³⁰ Nie zdoła uniknąć ciemności:
słońce spali mu zieleń,
z oddechem i mowę utraci.
³¹ Niech złudą wiedziony nie ufa,
bo złuda będzie jego zapłatą.
³² Latorośl uwiędnie przed czasem,
gałązki się nie zazielenią.
³³ Wyrzucą go jak kwaśne grona,
oderwą jak liście oliwki;
³⁴ potomstwo niewiernym się nie rodzi,
ogień strawi namiot przekupcy.
³⁵ Kto krzywdę pocznie, ten rodzi nieszczęście,
gdyż wnętrze gotuje mu zawód”.

Dzieje Apostolskie 22

Przemówienie do Żydów

¹ „Bracia i ojcowie, słuchajcie, co teraz do was powiem na swoją obronę”.
² Usłyszawszy, że mówi w języku hebrajskim, uciszyli się jeszcze bardziej.
³ „Ja jestem Żydem – mówił – urodzonym w Tarsie w Cylicji. Wychowałem się jednak w tym mieście, u stóp Gamaliela otrzymałem staranne wykształcenie w Prawie ojczystym. Gorliwie służyłem Bogu, jak wy wszyscy dzisiaj służycie. ⁴ Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za karą śmierci, wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn i kobiety, ⁵co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci i udałem się do Damaszku z zamiarem uwięzienia tych, którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jerozolimy dla wymierzenia kary. ⁶ W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba. ⁷ Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który mówił do mnie: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?” ⁸ „Kto jesteś, Panie?” – odpowiedziałem. Rzekł do mnie: „Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz”. ⁹ Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli. ¹⁰ Powiedziałem więc: „Co mam czynić, Panie?” A Pan powiedział do mnie: „Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić”. ¹¹ Ponieważ zaniewidziałem od blasku owego światła, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez moich towarzyszy.
¹² Niejaki Ananiasz, człowiek przestrzegający wiernie Prawa, o którym wszyscy tamtejsi Żydzi wydawali dobre świadectwo, ¹³ przyszedł, przystąpił do mnie i powiedział: „Szawle, bracie, przejrzyj!” W tejże chwili spojrzałem na niego, ¹⁴ on zaś powiedział: „Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę i ujrzał Sprawiedliwego i Jego własny głos usłyszał. ¹⁵ Bo wobec wszystkich ludzi będziesz świadczył o tym, co widziałeś i słyszałeś. ¹⁶ Dlaczego teraz zwlekasz? Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów, wzywając Jego imienia!” ¹⁷ A gdy wróciłem do Jerozolimy i modliłem się w świątyni, wpadłem w zachwycenie. ¹⁸ Ujrzałem Go: „Spiesz się i szybko opuść Jerozolimę – powiedział do mnie – gdyż nie przyjmą twego świadectwa o Mnie”. ¹⁹ A ja odpowiedziałem: „Panie, oni wiedzą, że zamykałem w więzieniach tych, którzy wierzą w Ciebie, i biczowałem w synagogach, ²⁰ a kiedy przelewano krew Szczepana, Twego świadka, byłem przy tym i zgadzałem się, i pilnowałem szat jego zabójców”. ²¹ „Idź – powiedział do mnie – bo Ja cię poślę daleko, do pogan””.

Paweł korzysta z praw obywatela rzymskiego

²² Słuchali go aż do tych słów. Potem krzyknęli: „Precz z ziemi z takim, nie godzi się bowiem, aby on żył!” ²³ Kiedy oni krzyczeli i zrzucali szaty, i piaskiem ciskali w powietrze, ²⁴ trybun rozkazał wprowadzić go do twierdzy i biczowaniem wydobyć zeznanie, aby się dowiedzieć, dlaczego tak przeciwko niemu krzyczeli. ²⁵ „Czy wolno wam biczować obywatela rzymskiego? I to bez sądu?” – odezwał się Paweł do stojącego obok setnika, gdy go związano rzemieniem. ²⁶ Usłyszawszy to, setnik poszedł do trybuna i powiedział mu: „Co chcesz robić? Bo ten człowiek jest Rzymianinem”. ²⁷ Trybun przyszedł i zapytał go: „Powiedz mi, czy ty jesteś Rzymianinem?” A on odpowiedział: „Tak”. ²⁸ „Ja za wielką sumę nabyłem to obywatelstwo” – odrzekł trybun. A Paweł powiedział: „A ja mam je od urodzenia”. ²⁹ Natychmiast też odstąpili od niego ci, co go mieli badać. Dowiedziawszy się, że jest Rzymianinem, trybun przestraszył się, że kazał go związać.

Przed Sanhedrynem

³⁰ Następnego dnia, chcąc dowiedzieć się dokładnie, o co go Żydzi oskarżali, zdjął z niego więzy, rozkazał zebrać się arcykapłanom i całemu Sanhedrynowi i wyprowadziwszy Pawła stawił go przed nimi.