Biblia w rok – 10 kwietnia

Czytania na 10 kwietnia
Księga Jozuego 11 – 12
Mądrość Syracha 10
Ewangelia wg św. Marka 4

*******

Księga Jozuego 11 – 12

PODBÓJ PÓŁNOCNEJ PALESTYNY

Sprzymierzeni królowie ponoszą klęskę

¹ Jabin, król Chasoru, usłyszawszy o tym, powiadomił Jobaba, króla Madonu, króla Szimronu, króla Akszafu ² i królów zamieszkałych na północy, w górach i na równinie, na południu od Kinneret, w Szefeli i na wyżynach Doru na zachodzie, ³ Kananejczyków na wschodzie i na zachodzie, Amorytów, Chetytów, Peryzzytów, Jebusytów na górze i Chiwwitów u stóp Hermonu w krainie Mispa. ⁴ Wyruszyli oni z całym swym wojskiem, ludem mnogim jak piasek na wybrzeżu morza i z olbrzymią liczbą koni i rydwanów.
⁵ Wszyscy ci królowie umówiwszy się przybyli i zajęli stanowiska nad wodami Merom, aby walczyć z Izraelem. ⁶ I rzekł Pan do Jozuego: „Nie bój się ich, albowiem jutro o tej porze sprawię, że oni wszyscy padną zabici przed Izraelem. Konie ich okulawisz, a rydwany ich spalisz”. ⁷ Jozue wraz z całym swym zbrojnym ludem przybył niespodzianie nad wody Meromu i rzucił się na nich. ⁸ Pan wydał ich w ręce Izraela. Rozbili ich i ścigali aż do Sydonu Wielkiego i aż do Misrefot-Maim i do doliny Mispa na wschodzie. Rozgromiono ich całkowicie, tak że nikt nie ocalał. ⁹ Jozue postąpił z nimi, jak Pan mu rozkazał: konie ich okulawił, a rydwany spalił.

Zajęcie Chasoru i innych miast galilejskich

¹⁰ W tym samym czasie Jozue cofnął się i zdobył Chasor, a króla jego zabił mieczem; Chasor było niegdyś stolicą wszystkich tych królestw. ¹¹ Ostrzem miecza pobili wszystko co żywe, obłożywszy klątwą. Nie pozostawiono żadnej żywej duszy, a Chasor spalono. ¹² Wszystkie miasta tych królów i samych ich królów zwyciężył Jozue i zdobył ostrzem miecza, obłożywszy ich klątwą, jak rozkazał Mojżesz, sługa Pana.

Wyjątek dla miast na wzgórzach

¹³ Wszystkie jednak miasta, położone na wzgórzach, nie zostały przez Izraelitów spalone, z wyjątkiem Chasoru, spalonego przez Jozuego. ¹⁴ Całą zdobycz tych miast i bydło podzielili Izraelici pomiędzy siebie, lecz wszystkich ludzi zgładzili ostrzem miecza doszczętnie, nie zostawiając żadnej żywej duszy. ¹⁵ To, co Pan rozkazał słudze swemu Mojżeszowi, a Mojżesz rozkazał Jozuemu, Jozue wykonał, niczego nie zaniedbując z tego wszystkiego, co rozkazał Pan Mojżeszowi.

PRZEGLĄD WALK O PALESTYNĘ

Zwycięstwo Jozuego

¹⁶ I opanował Jozue cały ten kraj: góry, cały Negeb, całą krainę Goszen, Szefelę, Arabę, góry izraelskie i ich równiny. ¹⁷ Od góry Chalak, wznoszącej się ku Seirowi, aż do Baal-Gad w dolinie Libanu, u stóp góry Hermon. A wszystkich ich królów zwyciężył i skazał na śmierć. ¹⁸ Przez długi czas Jozue walczył z tymi wszystkimi królami. ¹⁹ Żadne miasto nie zawarło pokoju z Izraelitami prócz Chiwwitów mieszkających w Gibeonie. Wszystkie zostały zdobyte zbrojnie. ²⁰ Taki był zamiar Pana, który uczynił upartymi ich serca, tak że prowadzili wojnę z Izraelem i popadli pod klątwę bez miłosierdzia aż do wyniszczenia, jak rozkazał Pan Mojżeszowi.

Klęska Anakitów

²¹ W owym czasie Jozue w walce zwyciężył Anakitów z gór, z Hebronu, z Debiru, z Anab i ze wszystkich gór judzkich, i ze wszystkich gór izraelskich. Na nich wszystkich wraz z ich miastami Jozue rzucił klątwę. ²² Anakici nie pozostali już w kraju Izraelitów, z wyjątkiem Gazy, Gat i Aszdodu. ²³ Jozue zawładnął całym krajem według polecenia Pana, danego Mojżeszowi, a następnie oddał go Jozue w posiadanie Izraelowi, dzieląc odpowiednio do ich podziału na pokolenia. I kraj zaznał pokoju od wojny.

Królowie zwyciężeni na wschód od Jordanu

¹ A oto królowie kraju, których zwyciężyli Izraelici i opanowali ich ziemię za Jordanem, na wschód słońca, od potoku Arnon aż do góry Hermon i wraz z całą Arabą ku wschodowi: ² Sichon, król amorycki, ze stolicą w Cheszbonie. Panował on od Aroeru, leżącego nad brzegiem potoku Arnon, od środka doliny i połowy Gileadu aż do potoku Jabbok, granicy synów Ammona, ³ a na wschodzie poprzez Arabę aż do morza Kinneret i morza Araby, czyli Morza Słonego, w kierunku Bet-Hajeszimot i dalej ku południowi do stóp zboczy Pisga. 4 Następnie Og, król Baszanu, jeden z ostatnich Refaitów, z siedzibą w Asztarot i Edrei, ⁵ którego panowanie rozciągało się na górę Hermon i Salka, cały Baszan aż do granicy Geszurytów i Maakatytów i do połowy Gileadu, aż do granicy Sichona, króla Cheszbonu. ⁶ Mojżesz, sługa Pana, i synowie Izraela zwyciężyli ich, i oddał Mojżesz, sługa Pana, ziemię tę w dziedzictwo pokoleniom Rubena, Gada i połowie pokolenia Manassesa.

Królowie zwyciężeni na zachód od Jordanu

⁷ A oto królowie kraju, których zwyciężył Jozue i synowie Izraela po zachodniej stronie Jordanu, od Baal-Gad w dolinie Libanu aż do góry Chalak, wznoszącej się ku Seirowi, a których kraj oddał Jozue w dziedzictwo pokoleniom izraelskim, odpowiednio do ich podziału, ⁸ na górze i na Szefeli, w Arabie i na zboczach górskich, na stepie i w Negebie, u Chetytów, Amorytów, Kananejczyków, Peryzzytów, Chiwwitów, Jebusytów: ⁹ król Jerycha, jeden, król Aj, obok Betel, jeden, ¹⁰ król Jerozolimy, jeden król Hebronu, jeden, ¹¹ król Jarmutu, jeden, król Lakisz, jeden, ¹² król Eglonu, jeden, król Gezer, jeden, ¹³ król Debiru, jeden, król Gederu, jeden, ¹⁴ król Chormy, jeden, król Aradu, jeden, ¹⁵ król Libny, jeden, król Adullam, jeden, ¹⁶ król Makkedy, jeden, król Betel, jeden, ¹⁷ król Tappuach, jeden, król Cheferu, jeden, ¹⁸ król Afek, jeden, król Laszaronu, jeden, ¹⁹ król Madonu, jeden, król Chasoru, jeden, ²⁰ król Szimronu <Meronu>, jeden, król Akszafu, jeden, ²¹ król Tanak, jeden, król Megiddo, jeden, ²² król Kadesz, jeden, król Jokneam na Karmelu, jeden, ²³ król Doru z wyżyny Dor, jeden, król pogan z Gilgal, jeden, ²⁴ król Tirsy, jeden. Wszystkich królów razem trzydziestu jeden.

Mądrość Syracha 10

Rządzenie

¹ Mądry władca dobrze swój lud poprowadzi,
a rządy rozumnego będą dobrze uporządkowane.
² Jaki władca ludu, tacy i jego ministrowie,
jaki władca miasta, tacy i jego mieszkańcy.
³ Król bez nauki zgubi swój lud,
a mądrość władców zbuduje miasto.
⁴ W ręku Pana są rządy na ziemi,
w swoim czasie wzbudzi On dla niej odpowiedniego władcę.
⁵ W ręku Pana spoczywa powodzenie męża,
On osobie prawodawcy udziela swej chwały.

Przeciw pysze

⁶ Za każdy zły czyn nie unoś się gniewem na bliźniego
i nie czyń nic, co jest dziełem zuchwalstwa.
⁷ Pycha jest obmierzła Panu i ludziom,
a ciemiężenie [innych] uważają oni za [wielkie] przestępstwo.
⁸ Panowanie przechodzi od narodu do narodu
przez krzywdy, bezprawia, pieniądze.
⁹ Dlaczego pyszni się ziemia i popiół,
skoro za życia jeszcze wyrzuca swe wnętrzności?
¹⁰ Mała choroba, żartuje lekarz,
a kto dziś królem – jutro umiera.
¹¹ Gdy człowiek życie zakończy,
odziedziczy zgniliznę, bestie i robaki.
¹² Początkiem pychy człowieka jest odstępstwo od Pana,
gdy odstąpił sercem od swego Stworzyciela.
¹³ Albowiem początkiem pychy – grzech,
a kto się da jej opanować, zalany będzie obrzydliwością.
Dlatego Pan zesłał przedziwne kary
i takich doszczętnie zatracił.
¹⁴ Pan wywrócił trony władców,
a na ich miejscu posadził pokornych.
¹⁵ Pan wysuszył korzenie narodów,
a na ich miejscu zasadził pobożnych.
¹⁶ Pan spustoszył kraje narodów
i zniszczył je aż do fundamentów ziemi.
¹⁷ Wyrwał, zatracił
i wymazał na ziemi ich pamięć.
¹⁸ Nie dla ludzi stworzona jest pycha
ani szalony gniew dla zrodzonych z niewiasty.

Kto jest godzien czci?

¹⁹ Jakie pokolenie jest poważne? Pokolenie człowieka.
Jakie pokolenie jest szanowane? Bojące się Pana.
Jakie pokolenie jest wzgardzone? Pokolenie człowieka.
Jakie pokolenie jest wzgardzone? Przekraczające przykazania.
²⁰ Wśród braci jest poważany ich zwierzchnik,
a w oczach Pana – są ci, którzy się Go boją.
²² Czy to bogaty, czy godzien sławy, czy biedny –
chlubą ich bojaźń Pana.
²³ Nie jest słuszną rzeczą odmawiać czci ubogiemu, ale mądremu,
i nie godzi się szanować człowieka grzesznego.
²⁴ Zwierzchnik, sędzia, władca są poważani,
ale żaden z nich nie jest większy od tego, który się boi Pana.
²⁵ Słudze mądremu służyć będą wolni,
a ten, który posiada wiedzę, nie będzie narzekał.

Pokora i prawda

²⁶ Nie szukaj wymówek, gdy masz spełnić swój obowiązek,
i nie przechwalaj się, gdy przyszedł czas twego poniżenia.
²⁷ Lepszy jest ten, który pracuje, a opływa we wszystko,
niż ten, co przechadza się poważany, a nie ma chleba.
²⁸ Synu, ze skromnością dbaj o cześć dla swej osoby
i oceniaj siebie w sposób należyty.
²⁹ Tego, kto wykracza przeciw samemu sobie, któż usprawiedliwi,
i któż będzie poważał tego, kto hańbi swe życie?
³⁰ Ubogi będzie poważany z powodu swej wiedzy,
a bogaty dzięki swej zamożności.
³¹ Ten, kto jest poważanym w ubóstwie, o ileż bardziej nim będzie w bogactwie,
a kto jest bez czci w bogactwie, o ileż bardziej będzie nim w ubóstwie.

Ewangelia wg św. Marka 4

NAUCZANIE W PRZYPOWIEŚCIACH

Przypowieść o siewcy

¹ Znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi zebrał się przy Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej [pozostając] na jeziorze, a cały lud stał na brzegu jeziora. ² Uczył ich wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce:
³ „Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać. ⁴ A gdy siał, jedno padło na drogę; i przyleciały ptaki, i wydziobały je. ⁵ Inne padło na miejsce skaliste, gdzie nie miało wiele ziemi, i wnet wzeszło, bo nie było głęboko w glebie. ⁶ Lecz po wschodzie słońca przypaliło się i nie mając korzenia, uschło. ⁷ Inne znów padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je, tak że nie wydało owocu. ⁸ Inne w końcu padły na ziemię żyzną, wzeszły, wyrosły i wydały plon: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny”. ⁹ I dodał: „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”.

Cel przypowieści

¹⁰ A gdy był sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, razem z Dwunastoma, o przypowieść. ¹¹ On im odrzekł: „Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w przypowieściach, ¹² aby
patrzyli oczami, a nie widzieli,
słuchali uszami, a nie rozumieli,
żeby się nie nawrócili i nie była im wydana
[tajemnica]”.
¹³ I mówił im: „Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże zrozumiecie inne przypowieści?

Wyjaśnienie przypowieści o siewcy

¹⁴ Siewca sieje słowo. ¹⁵ A oto są ci [posiani] na drodze: u nich się sieje słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi szatan i porywa słowo zasiane w nich. ¹⁶ Podobnie na miejscach skalistych posiani są ci, którzy, gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością, ¹⁷ lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Gdy potem przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują. ¹⁸ Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to są ci, którzy słuchają wprawdzie słowa, ¹⁹ lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. ²⁰ W końcu na ziemię żyzną zostali posiani ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny”.

Przypowieść o lampie

²¹ Mówił im dalej: „Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku? ²² Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. ²³ Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”.

Przypowieść o mierze

²⁴ I mówił im: „Uważajcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. ²⁵ Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma”.

Przypowieść o zasiewie

²⁶ Mówił dalej: „Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. ²⁷ Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. ²⁸ Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie. ²⁹ A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo pora już na żniwo”.

Przypowieść o ziarnku gorczycy

³⁰ Mówił jeszcze: „Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? ³¹ Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. ³² Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu”.

Zakończenie nauczania w przypowieściach

³³ W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli [ją] rozumieć. ³⁴ A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

BLIŻSZE PRZYGOTOWANIE UCZNIÓW

Burza na jeziorze

³⁵ Gdy zapadł wieczór owego dnia, rzekł do nich: „Przeprawmy się na drugą stronę”. ³⁶ Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim. ³⁷ Naraz zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała. ³⁸ On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: „Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?” ³⁹ On wstał, rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: „Milcz, ucisz się!”. Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza. ⁴⁰ Wtedy rzekł do nich: „Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?” ⁴¹ Oni zlękli się bardzo i mówili jeden do drugiego: „Kim właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?”