Biblia w rok – 3 sierpnia

Czytania na 3 sierpnia
Księga Tobiasza 7 – 8
Księga Przysłów 5
List św. Jakuba 5

*****

Księga Tobiasza 7 – 8

Sara, córka Raguela, żoną Tobiasza

¹ A kiedy Tobiasz wszedł do Ekbatany, rzekł do niego: „Bracie Azariaszu, zaprowadź mnie prosto do naszego brata Raguela!” I przyprowadził go do domu Raguela, i zastali go, jak siedział w bramie dziedzińca, i pierwsi go pozdrowili. A on im odpowiedział: „Serdecznie was pozdrawiam, bracia, i mile witam zdrowych”. I wprowadził ich do swego domu. ² I rzekł do swej żony, Edny: „O, jak podobny jest ten młodzieniec do brata mego, Tobiasza”. ³ A Edna zapytała go i rzekła do nich: „Skąd jesteście, bracia?” A oni jej odpowiedzieli: „Jesteśmy z synów Neftalego, uprowadzonych do Niniwy”. ⁴ A ona im na to: „Czy nie znacie wy naszego brata Tobiasza?” I odpowiedzieli jej: „Znamy go”. ⁵ I zapytała ich znowu: „Czy jest on zdrów?” I odpowiedzieli jej: „Zdrów i żyje”. I rzekł jej Tobiasz: „On jest ojcem moim”. ⁶ Wtedy Raguel zerwał się, ucałował go i zaczął płakać. Potem odezwał się i przemówił do niego: „Bądź błogosławiony, chłopcze, synu tak szlachetnego i dobrego ojca! O jakże wielkie nieszczęście, że oślepł, on mąż tak sprawiedliwy i czyniący miłosierdzie”. I rzucił się na szyję Tobiasza, [syna] brata swego, i zaczął płakać. ⁷ I żona Edna zapłakała, a także płakała ich córka Sara.
⁸ I zabili baranka z trzody, i urządzili im gościnne przyjęcie. ⁹ A kiedy się wykąpali i umyli, i zasiedli do uczty, rzekł Tobiasz do Rafała: „Bracie Azariaszu, powiedz Raguelowi, aby mi dał moją siostrę Sarę za żonę”. ¹⁰ A Raguel posłyszał te słowa i rzekł do młodzieńca: „Jedz i pij, i niech ci będzie dobrze tej nocy! Nie ma bowiem żadnego człowieka, oprócz ciebie, który by miał prawo wziąć Sarę, córkę moją, za żonę, bracie. Także i ja nie mam władzy dać jej innemu mężowi oprócz ciebie, ponieważ ty jesteś najbliższym krewnym. Ale teraz, moje dziecko, muszę ci powiedzieć prawdę: ¹¹ Dałem ją już siedmiu mężom spośród naszych braci i wszyscy umarli tej nocy, w której zbliżali się do niej. A teraz, dziecko, jedz i pij, a Pan będzie działał przez was”. ¹² I rzekł Tobiasz: „Nie będę jadł i pił tak długo, dopóki ty nie rozstrzygniesz mojej sprawy”. I rzekł mu Raguel: „Ja to robię. Ona jest dana tobie zgodnie z postanowieniem księgi [Prawa] Mojżesza i niebo też postanowiło, abym ci ją dał. Weź więc swoją siostrę! Od teraz ty jesteś jej bratem, a ona twoją siostrą. Jest ona dana tobie od dziś na zawsze. Niech Pan nieba będzie, dziecko, łaskawy dla was tej nocy i niech okaże wam miłosierdzie i da pokój!” ¹³ Potem zawołał Raguel córkę swoją Sarę, i przyszła do niego. A on ujął jej rękę i oddał ją Tobiaszowi, i rzekł: „Weź ją zgodnie z postanowieniem i wyrokiem zapisanym w księdze [Prawa] Mojżesza, że należy ci ją dać za żonę. Masz ją i zaprowadź ją w zdrowiu do swego ojca. A Bóg niebios niech was obdarzy pokojem!” ¹⁴ I zawołał jej matkę, i polecił, aby przyniosła zwój [papirusu] i napisał na nim zaświadczenie o zawartym małżeństwie i to, że daje mu ją za żonę, zgodnie z wyrokiem Prawa Mojżesza. Teraz dopiero zaczęto jeść i pić.
¹⁵ A Raguel zawołał swoją żonę Ednę i rzekł do niej: „Siostro, przygotuj inną sypialnię i wprowadź ją tam!” ¹⁶ I udała się do sypialni, aby ją zasłać, jak jej polecił. I wprowadziła tam Sarę, i zaczęła płakać nad nią. Potem otarła łzy i rzekła do niej: „Ufaj, córko, Pan nieba obdarzy cię radością w miejsce twego smutku. Ufaj, córko!” I wyszła od niej.

¹ A kiedy skończyli jeść i pić, zapragnęli udać się na nocny spoczynek. Odprowadzono młodzieńca i przyprowadzono go do sypialni. ² Wtedy przypomniał sobie Tobiasz słowa Rafała, wyjął wątrobę i serce ryby z torby, w której je przechowywał, i położył na rozżarzonych węglach do kadzenia. ³ Zapach ryby powstrzymał demona i uciekł aż on aż do Górnego Egiptu. A Rafał poszedł za nim, związał go tam w oka mgnieniu i unieszkodliwił go. ⁴ Rodzice wyszli i zamknęli drzwi od sypialni. Tobiasz podniósł się z łóżka i powiedział do niej: „Wstań, siostro, módlmy się i błagajmy Pana naszego, aby okazał nam miłosierdzie i ocalił nas”. ⁵ Wstała i ona i zaczęli się modlić i błagać, aby dostąpić ocalenia. I zaczęli tak mówić:
„Bądź uwielbiony, Boże ojców naszych,
i niech będzie uwielbione imię Twoje
na wieki przez wszystkie pokolenia!
Niech Cię uwielbiają niebiosa
i wszystkie Twoje stworzenia
po wszystkie wieki.
⁶ Tyś stworzył Adama,
i stworzyłeś dla niego pomocną ostoję – Ewę,
jego żonę,
i z obojga powstał rodzaj ludzki.
I Ty rzekłeś:
Nie jest dobrze być człowiekowi samemu,
uczyńmy mu pomocnicę podobną do niego.
⁷ A teraz nie dla rozpusty
biorę tę siostrę moją za żonę,
ale dla związku prawego.
Okaż mnie i jej miłosierdzie
i pozwól razem dożyć starości!”
⁸ I powiedzieli kolejno: „Amen, amen!”
⁹ A potem spali całą noc. ¹⁰ A Raguel wstał, zawołał swoje sługi do siebie, a oni poszli, aby wykopać grób. Powiedział przy tym: „Żeby tylko on nie umarł, bo staniemy się wtedy pośmiewiskiem i wzgardą”. ¹¹ A gdy mieli już grób wykopany, Raguel poszedł do domu i zawołał swoją żonę, ¹² i rzekł: „Poślij jedną ze służących, aby poszła zobaczyć, czy on żyje. A jeśli umarł, to go pogrzebiemy, aby nikt się nie dowiedział”. ¹³ I wysłali służącą, zapalili lampę i otworzyli drzwi. Potem ona weszła i zobaczyła ich, jak leżeli i spali spokojnie razem. ¹⁴ A wychodząc służąca powiadomiła rodziców, że on żyje i że nic złego im się nie dzieje. ¹⁵ Wtedy dziękowali Bogu niebios i mówili:
„Bądź uwielbiony, Boże,
wszelkim czystym uwielbieniem!
Niech Cię wielbią po wszystkie wieki.
¹⁶ Bądź uwielbiony, ponieważ mnie ucieszyłeś
i nie stało się, jak przypuszczałem.
Postąpiłeś z nami
według wielkiego Twego miłosierdzia.
¹⁷ Bądź uwielbiony, ponieważ się zmiłowałeś
nad dwoma jedynakami,
okaż im, Panie, miłosierdzie i ocal ich!
Pozwól im dokończyć życia w szczęściu i w łasce!”
¹⁸ Potem powiedział swoim sługom, aby grób zasypali, zanim nastanie poranek.
¹⁹ A żonie swojej polecił, aby wypiekła wiele chleba. On sam poszedł do trzody, wziął dwa woły i cztery barany i polecił, aby je zabito. I zaczęto je przyrządzać. ²⁰ Potem zawołał Tobiasza i rzekł do niego: „Nie ruszysz się stąd przed upływem czternastu dni, lecz pozostaniesz tu i będziesz jadł i pił u mnie, i rozradujesz pogrążoną w smutku duszę mojej córki. ²¹ Potem weź z całego mojego majątku połowę i wracaj w zdrowiu do ojca swego! A kiedy ja umrę i moja żona, wasza będzie i druga połowa. Ufaj, synu, ja jestem twoim ojcem i Edna jest twoją matką, i do ciebie należymy, i do twojej siostry od teraz i na zawsze. Ufaj, dziecko!”

Księga Przysłów 5

Cudzołóstwo a wierność

Cudza żona

¹ Ku mojej mądrości zwróć się, mój synu,
ku mojej rozwadze nakłoń swe ucho,
² abyś zachował roztropność,
twe usta niech strzegą rozsądku!
³ Bo miód wycieka z warg obcej,
podniebienie jej gładkie jak olej,
⁴ lecz w końcu będzie gorzka niby piołun
i ostra jak miecz obosieczny.
⁵ Jej nogi zstępują ku śmierci,
do Szeolu zmierzają jej kroki,
⁶ byś nie ujrzał drogi życia,
jej ścieżki wiją się niedostrzegalnie.

Skutki cudzołóstwa

⁷ Więc teraz, mój synu, posłuchaj:
nie odstępuj od moich pouczeń;
⁸ idź drogą swą od niej daleko,
pod drzwi jej domu nie podchodź,
⁹ byś obcym swej sławy nie oddał,
a lat swych okrutnikowi,
¹⁰ by z pracy twej inni nie tyli,
by mienie twe nie szło w dom obcy.
¹¹ Na końcu przyjdzie ci wzdychać,
gdy ciało i siły wyczerpiesz.
¹² Powiesz: „Nie cierpiałem upomnień –
nauką wzgardziło moje serce,
¹³ nie dbałem na głos wychowawców,
nie dawałem posłuchu nauczającym mnie;
¹⁴ o włos, a popadłbym w wielkie nieszczęście
pośród rady i zgromadzenia”.

Wierność małżeńska

¹⁵ Pij wodę z własnej cysterny,
tę, która płynie z twej studni.
¹⁶ Na zewnątrz mają bić twoje źródła?
Tworzyć na placach strumienie?
¹⁷ Niech służy dla ciebie samego,
a nie innym wraz z tobą;
¹⁸ niech źródło twe świętym zostanie,
znajduj radość w żonie młodości.
¹⁹ Przemiła to łania i wdzięczna kozica,
jej piersią upajaj się zawsze,
w miłości jej stale czuj rozkosz!
²⁰ Po cóż, mój synu, upajać się obcą
i obejmować piersi nieznanej?

Nieprawość zgubą człowieka

²¹ Bo drogi ludzkie – przed oczyma Pana,
On widzi wszystkie ich ścieżki.
²² Gdy grzesznym nieprawość owładnie,
trzymają go więzy występku.
²³ Umrze on z braku nauki,
pobłądzi z ogromu głupoty.

List św. Jakuba 5

Biada bogaczom!

¹ A teraz wy, bogacze, zapłaczcie wśród narzekań na utrapienia, jakie was czekają. ² Bogactwo wasze zbutwiało, szaty wasze stały się żerem dla moli, ³ złoto wasze i srebro zardzewiało, a rdza ich będzie świadectwem przeciw wam i toczyć będzie ciała wasze niby ogień. Zebraliście w dniach ostatecznych skarby. ⁴ Oto woła zapłata robotników, żniwiarzy pól waszych, którą zatrzymaliście, a krzyk ich doszedł do uszu Pana Zastępów. ⁵ Żyliście beztrosko na ziemi i wśród dostatków tuczyliście serca wasze w dniu rzezi. ⁶ Potępiliście i zabili sprawiedliwego: nie stawia wam oporu.

Różne zachęty i przestrogi

⁷ Trwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny. ⁸ Tak i wy bądźcie cierpliwi i umacniajcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie. ⁹ Nie uskarżajcie się, bracia, jeden na drugiego, byście nie popadli pod sąd. Oto sędzia stoi przed drzwiami. ¹⁰ Za przykład wytrwałości i cierpliwości weźcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imię Pańskie. ¹¹ Oto wychwalamy tych, co wytrwali. Słyszeliście o wytrwałości Hioba i widzieliście końcową nagrodę za nią od Pana; bo Pan pełen jest litości i miłosierdzia.
¹² Przede wszystkim, bracia moi, nie przysięgajcie ani na niebo, ani na ziemię, ani w żaden inny sposób: wasze „tak” niech będzie „tak”, a „nie” niech będzie „nie”, abyście nie popadli pod sąd.
¹³ Spotkało kogoś z was nieszczęście? Niech się modli! Jest ktoś radośnie usposobiony? Niech śpiewa hymny! ¹⁴ Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. ¹⁵ A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.
¹⁶ Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy, módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego. ¹⁷ Eliasz był człowiekiem podobnym do nas i modlił się usilnie, by deszcz nie padał, i nie padał deszcz na ziemię przez trzy lata i sześć miesięcy. ¹⁸ I znów błagał, i niebiosa spuściły deszcz, a ziemia wydała swój plon.
¹⁹ Bracia moi, jeśliby ktokolwiek z was zszedł z drogi prawdy, a drugi go nawrócił, ²⁰ niech wie, że kto nawrócił grzesznika z jego błędnej drogi, wybawi duszę jego od śmierci i zakryje liczne grzechy.