Biblia w rok – 2 sierpnia

Czytania na 2 sierpnia
Księga Tobiasza 5 – 6
Księga Przysłów 4
List św. Jakuba 4

*****

Księga Tobiasza 5 – 6

¹ Na to odpowiedział Tobiasz ojcu swemu Tobiaszowi i rzekł: „Wszystko, coś mi polecił, ojcze, uczynię. ² Ale jak ja będę mógł od niego odebrać pieniądze? Przecież ani on mnie nie zna, ani ja jego nie znam. Jaki dam mu znak, aby mnie rozpoznał i uwierzył mi, i dał mi te pieniądze? Zresztą nie znam dróg wiodących do Medii, aby się tam dostać”. ³ Odpowiadając na to Tobiasz powiedział do swego syna Tobiasza: „On złożył swój podpis na dokumencie, a ja złożyłem podpis mój. I podzieliłem dokument na dwie części i wzięliśmy każdy po jednej z nich. Ja dałem mu jedną część z pieniędzmi. A oto teraz już mija dwadzieścia lat, odkąd złożyłem u niego te pieniądze. A teraz, dziecko, poszukaj sobie człowieka zaufanego, który pójdzie z tobą. Damy mu zapłatę, skoro powrócisz. I odbierz od niego te pieniądze”. ⁴ I poszedł Tobiasz poszukać człowieka, który wyruszy razem z nim do Medii, a będzie znał drogę. A gdy wyszedł, spotkał stojącego przed sobą anioła Rafała, a nie wiedział, że jest to anioł Boży. ⁵ I odezwał się do niego: „Skąd jesteś, młodzieńcze?” A ten mu odpowiedział: „Jestem spośród synów Izraela, twoich braci, a przyszedłem tu, aby nająć się do pracy”. I rzekł mu [Tobiasz]: „Czy wiesz ty, jaką drogą udać się do Medii?” ⁶ On zaś odpowiedział: „Oczywiście, często tam bywałem i znam z doświadczenia wszystkie drogi. Nieraz podróżowałem do Medii, przebywałem u Gabaela, brata naszego, który mieszka w Raga w Medii. Od Ekbatany do Raga jest dobre dwa dni drogi. Leży bowiem ono na górze”. ⁷ I rzekł do niego Tobiasz: „Zaczekaj tu na mnie, młodzieńcze, dopóki nie pójdę i nie opowiem tego memu ojcu. Albowiem jesteś mi potrzebny, aby iść ze mną, a ja dam ci należną zapłatę”. ⁸ A ten mu odpowiedział: „Ja poczekam, tylko nie bądź tam długo!” ⁹ I poszedł Tobiasz, i powiedział ojcu swemu, i rzekł do niego: „Oto znalazłem człowieka spośród braci naszych, z synów Izraela”. I odpowiedział mu ojciec: „Zawołaj mi tego człowieka, abym dokładnie poznał, z jakiego to on jest rodu i z którego pokolenia pochodzi, i czy jest godny zaufania, aby ci towarzyszyć, dziecko moje”. ¹⁰ Wtedy Tobiasz wyszedł, zawołał go i rzekł do niego: „Młodzieńcze, ojciec cię woła”. I przyszedł do niego, a Tobiasz pozdrowił go pierwszy. A Rafał rzekł do niego: „Niech cię spotka wiele radości!” Odpowiadając na to Tobiasz powiedział do niego: „Z czego mam się radować? Jestem człowiekiem pozbawionym wzroku i nie widzę światła nieba, ale siedzę w ciemnościach, jak umarli, którzy już nie oglądają światła. Żyjąc, przebywam wśród umarłych, słyszę głosy ludzi, ale żadnego nie widzę”. A ten mu odpowiada: „Ufaj, bliska jest już u Boga [chwila], aby cię uzdrowić, ufaj!” Na to odezwał się do niego Tobiasz: „Mój syn Tobiasz ma zamiar odbyć podróż do Medii. Czy mógłbyś iść razem z nim i poprowadzić go? Dam ci za to należną zapłatę, bracie”. I odpowiedział mu: „Mogę z nim wyruszyć, znam wszystkie drogi i często chodziłem do Medii. Przeszedłem wszystkie doliny i góry i znam wszystkie jej szlaki”.
¹¹ I rzekł mu Tobiasz: „Z jakiej rodziny ty jesteś i z którego pokolenia, powiedz mi to, bracie!” ¹² Odpowiedział: „Na co ci jest potrzebne pokolenie?” A ten odrzekł: „Chcę poznać naprawdę, czyim synem jesteś, bracie, i jakie jest twoje imię”. ¹³ Na co otrzymał odpowiedź: „Jestem Azariasz, syn wielkiego Ananiasza, spośród twoich braci”. ¹⁴ I powiedział mu Tobiasz: „Witaj i bądź pozdrowiony, bracie! Nie gniewaj się na mnie, bracie, ale chciałem wiedzieć prawdę i poznać twoją rodzinę. Okazuje się, że jesteś moim krewnym i pochodzisz z pięknego i dobrego rodu. Znałem Ananiasza i Natana, dwóch synów wielkiego Szemajasza. Oni obaj chodzili ze mną do Jerozolimy i tam ze mną pokłon [Bogu] oddawali, i nie zeszli na bezdroża. Twoi bracia są dobrymi ludźmi. Ze szlachetnego rodu ty jesteś, dlatego radośnie przybywaj!” ¹⁵ I mówił dalej do niego: „Ja ci daję jako zapłatę drachmę za dzień i utrzymanie takie samo, jak i mojemu synowi. ¹⁶ Idźże więc z moim synem, a jeszcze dodam ci coś do zapłaty”. ¹⁷ A on odpowiedział: „Wybiorę się z nim w drogę. Nie bój się! Zdrowi wyjdziemy i zdrowi powrócimy do ciebie, ponieważ droga jest bezpieczna”. I rzekł do niego Tobiasz: „Niech będzie z tobą błogosławieństwo, bracie!” A potem zawołał syna swego i rzekł do niego: „Dziecko, przygotuj się do drogi i idź razem z bratem twoim, a Bóg, który jest w niebie, niech was ma w swej opiece tam i niech was przyprowadzi do mnie zdrowych, a anioł Jego niech wam towarzyszy i zachowa cało, dziecko moje!” I Tobiasz wyszedł, aby wybrać się w drogę, i ucałował ojca swego i matkę. I rzekł mu Tobiasz [starszy]: „Idź zdrów!”
¹⁸ A matka jego zapłakała i powiedziała do Tobiasza: „Po coś ty właściwie wysłał moje dziecko? Czyż nie był on podporą naszą, będąc stale z nami? ¹⁹ Niechby pieniądze nie połączyły się z pieniędzmi, lecz stały się okupem za nasze dziecko. ²⁰ Co dane nam jest przez Pana do życia, to nam przecież wystarczy”. ²¹ A on jej odpowiedział: „Nie martw się! Nasze dziecko pójdzie w drogę zdrowe i zdrowe powróci do nas, a oczy twoje zobaczą ten dzień, w którym on zdrów przyjdzie do ciebie. ²² Nie martw się i nie lękaj o niego, siostro! Towarzyszy mu bowiem dobry anioł, więc będzie miał szczęśliwą podróż i wróci zdrowy”. ²³ I przestała płakać.

W drodze do Medii

¹ I poszedł chłopiec, a razem z nim anioł, a także i pies wyszedł z nim i podróżował razem z nimi. Tak podróżowali obaj i zastała ich pierwsza noc, i przenocowali nad rzeką Tygrys. ² Chłopiec wszedł do rzeki Tygrys, aby umyć sobie nogi. Wtedy wynurzyła się z wody wielka ryba i chciała odgryźć nogę chłopca. Na to on krzyknął. ³ A anioł rzekł chłopcu: „Uchwyć ją i nie puszczaj tej ryby!” I uchwycił chłopiec mocno rybę i wyciągnął ją na ląd. ⁴ Wtedy powiedział mu znowu anioł: „Rozpłataj tę rybę i wyjmij z niej żółć, serce i wątrobę, i zostaw je przy sobie, a wnętrzności odrzuć! Żółć bowiem, serce i wątroba jej są pożytecznym lekarstwem”. ⁵ Młodzieniec rozpłatał rybę i położył razem żółć, serce i wątrobę. Część ryby upiekli i zjedli, a resztę z niej zachował zasoloną. ⁶ Potem poszli obaj dalej, aż przyszli do Medii. ⁷ A młodzieniec zapytał anioła i rzekł mu: „Bracie Azariaszu, co za lekarstwo jest w sercu, w wątrobie i w żółci ryby?” ⁸ A ten mu odpowiedział: „Serce i wątrobę ryby spal przed mężczyzną lub kobietą, których opanował demon lub zły duch, a zniknie opętanie i już nigdy nie zwiąże się z nim. ⁹ A żółcią trzeba potrzeć oczy człowieka, które pokryło bielmo, dmuchnąć potem na nie, na to bielmo, a oczy będą zdrowe”.
¹⁰ A kiedy przybyli do Medii i zbliżyli się do Ekbatany, ¹¹ odezwał się Rafał do młodzieńca: „Bracie Tobiaszu!” On mu odpowiedział: „Oto jestem”, a ten oświadczył. „Tę noc musimy przepędzić u Raguela. Jest to człowiek z twojego rodu i ma córkę imieniem Sara. ¹² A oprócz jedynaczki Sary nie posiada on ani syna, ani córki. Ty między wszystkimi ludźmi jesteś najbliższy jej krewny, ona należy się tobie i cały majątek jej ojca słusznie przypadnie tobie jako dziedzictwo. Jest to dziewczę rozsądne, mężne i bardzo piękne, a i ojca ma dobrego”. ¹³ I dodał: „Prawnie ci się należy wziąć ją [za żonę]. Ale słuchaj mnie, bracie: Ja chcę tej nocy pomówić z ojcem o córce, abyśmy ją dostali dla ciebie jako narzeczoną. A kiedy powrócimy z Raga, wyprawimy z nią wesele. Wiem, że Raguel nie będzie mógł ci jej odmówić lub zaręczyć z innym. Narazi się on na śmierć, według wyroku księgi Prawa Mojżeszowego, bo on wie, że tobie przed innym jakimkolwiek mężczyzną należy się wziąć w dziedzictwie jego córkę. A więc słuchaj mnie, bracie! Pomówimy tej nocy o dziewczynie i zaręczymy ją z tobą. A kiedy powrócimy z Raga, zabierzemy ją i przyprowadzimy ze sobą do twego domu”.
¹⁴ A Tobiasz w odpowiedzi rzekł Rafałowi: „Bracie Azariaszu, ja słyszałem, że ona była wydawana już za siedmiu mężów i że oni zmarli w swych komnatach małżeńskich tej nocy, kiedy zbliżali się do niej. Słyszałem także, jak niektórzy mówili, że zabija ich demon. ¹⁵ Teraz to i ja się boję, ponieważ jej samej nie dzieje się krzywda, lecz ktokolwiek chce się zbliżyć do niej, zabija go [demon]. Jestem jedynakiem ojca mego. Nie mogę umrzeć i [tak] doprowadzić do grobu życia mojego ojca i matki skutkiem żałoby po mnie. A przecież nie mają drugiego syna, aby ich pogrzebał”. ¹⁶ A on odpowiedział mu na to: „Nie przypominasz ty sobie polecenia twego ojca, który ci rozkazał wziąć żonę z domu ojca twego? A więc posłuchaj mnie teraz, bracie: nie martw się o tego demona, ale bierz [ją za żonę]. Jestem przekonany, że tej nocy ją otrzymasz jako żonę. ¹⁷ A kiedy będziesz wstępował do komnaty małżeńskiej, zabierz część wątroby ryby i serce i połóż to na rozżarzone do kadzenia węgle. Potem rozejdzie się zapach, demon go poczuje i ucieknie, i nie pojawi się przy niej po wieczne czasy. ¹⁸ A gdy już będziesz miał z nią się złączyć, powstańcie najpierw oboje i módlcie się, i proście Pana nieba, aby okazał wam miłosierdzie i ocalił was. Nie bój się, ponieważ od wieków jest ona przeznaczona dla ciebie. W ten sposób ją ocalisz i ona pójdzie z tobą. Sądzę też, że urodzi ci dzieci i będą dla ciebie jak bracia. Nie martw się!” ¹⁹ A kiedy Tobiasz słuchał słów Rafała, że ona jest jego krewną z pokolenia z domu ojca jego, zapłonął ku niej wielką miłością i serce jego przylgnęło do niej.

Księga Przysłów 4

Zachęta do nabycia mądrości

Największy skarb

¹ Słuchajcie, synowie, rad ojca,
by poznać mądrość, zważajcie!
² Udzielam wam cennej nauki:
nie gardźcie mym pouczeniem,
³ bo i ja byłem synem u ojca,
kochanym, jedynym dla matki,
⁴ a tymi słowami mnie uczył:
„Niech będą w tym sercu zamknięte wskazania,
strzeż mych nakazów, byś żył;
⁵ nabywaj mądrości, nabywaj rozwagi,
nie zapominaj słów moich ust!
⁶ Nie gardź nią, bo ciebie ocali,
ukochaj ją, będzie cię strzegła.
⁷ Podstawą mądrości: zdobywaj mądrość,
za wszystko, co masz, mądrości nabywaj!
⁸ Ceń ją, a czcią cię otoczy,
okryje cię sławą, gdy ją posiądziesz;
⁹ włoży ci wieniec wdzięczny na głowę,
obdarzy zaszczytną koroną”.

Warto iść drogą mądrości

¹⁰ Posłuchaj, synu, przyjmij moje słowa,
a życie się twoje przedłuży.
¹¹ Poprowadzę cię drogą mądrości,
ścieżkami prawości powiodę.
¹² Gdy pójdziesz nią – kroki twe będą swobodne,
i choćbyś biegł, nie potkniesz się.
¹³ Słuchaj nauki i nie gardź nią,
strzeż jej, gdyż ona twym życiem.

Droga złych

¹⁴ Nie wstępuj na ścieżkę grzeszników,
nie wchodź na drogę złych ludzi;
¹⁵ unikaj jej, na nią nie wkraczaj,
omiń ją, odwróć się od niej!
¹⁶ Bo nie zasną, gdy czegoś nie zbroją,
sen ich odleci, gdy nie zaszkodzą,
¹⁷ bo jedzą chleb nieprawości
i piją wino przemocy.
¹⁸ Ścieżka prawych – to światło poranne,
wschodzi – wzrasta aż do południa;
¹⁹ droga grzeszników jak gęsty mrok,
nie wiedzą, o co się potkną.

Roztropność

²⁰ Zważaj, synu, na moje słowa,
do uwag mych nakłoń swe ucho;
²¹ niech one nie schodzą ci z oczu,
przechowuj je pilnie w swym sercu;
²² bo życiem są dla tych, co je otrzymali,
lekarstwem całego ich ciała.
²³ Z całą pilnością strzeż swego serca,
bo życie ma tam swoje źródło.
²⁴ Fałszu ust się wystrzegaj,
od warg przewrotnych bądź z dala!
²⁵ Twe oczy niech patrzą na wprost,
przed siebie kieruj powieki.
²⁶ Uważaj, gdzie krok masz postawić,
i wszystkie twe drogi niech będą pewne.
²⁷ Nie zbaczaj na lewo i prawo,
odwróć swą nogę od złego!

List św. Jakuba 4

Chciwość i pycha

¹ Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. ² Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie. ³ Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz. ⁴ Cudzołożnicy, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeżeli więc ktoś zamierzałby być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. ⁵ A może utrzymujecie, że na próżno Pismo mówi: „Zazdrośnie pożąda On ducha, którego w nas utwierdził”? ⁶ Daje zaś tym większą łaskę: Dlatego mówi: Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daje łaskę. ⁷ Bądźcie więc poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was. ⁸ Przystąpcie bliżej do Boga, to i On zbliży się do was. Oczyśćcie ręce, grzesznicy, uświęćcie serca, ludzie chwiejni! ⁹ Uznajcie waszą nędzę, smućcie się i płaczcie! Śmiech wasz niech się obróci w smutek, a radość w przygnębienie! ¹⁰ Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was.

Grzechy przeciw miłości bliźniego

¹¹ Bracia, nie oczerniajcie jeden drugiego! Kto oczernia brata swego lub sądzi go, uwłacza Prawu i osądza Prawo. Skoro zaś sądzisz Prawo, jesteś nie wykonawcą Prawa, lecz sędzią. ¹² Jeden jest Prawodawca i Sędzia, w którego mocy jest zbawić lub potępić. A ty kimże jesteś, byś sądził bliźniego?

Zawodność planów ludzkich

¹³ Teraz wy, którzy mówicie: „Dziś albo jutro udamy się do tego oto miasta i spędzimy tam rok, będziemy uprawiać handel i osiągniemy zyski”, ¹⁴ wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika. ¹⁵ Zamiast tego powinniście mówić: „Jeżeli Pan zechce, i będziemy żyli, zrobimy to lub owo”. ¹⁶ Teraz zaś chełpicie się w swej wyniosłości. Każda taka chełpliwość jest przewrotna. ¹⁷ Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, grzeszy.