Biblia w rok – 5 sierpnia

Czytania na 5 sierpnia
Księga Tobiasza 11 – 12
Księga Przysłów 7
List do Efezjan 2

*****

Księga Tobiasza 11 – 12

Syn uzdrawia ślepotę ojca

¹ A kiedy zbliżyli się do Kaserin naprzeciw Niniwy, powiedział Rafał: „Ty wiesz, w jakim stanie zostawiliśmy twego ojca. ^{2 3} Wyprzedźmy twoją żonę, aby dom przyprowadzić do porządku, zanim oni nadejdą”. ⁴ I wyruszyli obaj wspólnie. A Rafał rzekł do niego: „Weź żółć w ręce!” A pies biegł z tyłu za nimi i za Tobiaszem. ⁵ Tymczasem Anna siedziała i wypatrywała drogę swego syna. ⁶ I spostrzegła go powracającego, i zawołała do ojca jego: „Oto zbliżają się syn twój i człowiek, który poszedł razem z nim”. ⁷ A Rafał rzekł do Tobiasza, zanim ten zbliżył się do ojca: „Wiem, że otworzą mu się oczy. ⁸ Potrzyj żółcią ryby jego oczy, a lekarstwo wygryzie i ściągnie bielmo z jego oczu, a ojciec twój przejrzy i zobaczy światło”. ⁹ Anna tymczasem wybiegła, rzuciła się synowi na szyję i zawołała do niego: „Ujrzałam cię, dziecko, teraz już mogę umrzeć”, i rozpłakała się. ¹⁰ Także Tobiasz [starszy] podniósł się i utykając na nogi wyszedł do wrót podwórza. ¹¹ I przystąpił do niego Tobiasz z żółcią z ryby w ręku, i dmuchnął na jego oczy, dotknął się i rzekł: „Ufaj, ojcze!”, i przyłożył mu lekarstwo, i odczekał chwilę. ¹² Potem zerwał obiema rękami [bielmo] z kątów jego oczu. ¹³ A Tobiasz starszy rzucił mu się na szyję, zaczął płakać i zawołał:
„Ujrzałem cię, dziecko, światło oczu moich”. ¹⁴ I rzekł:
„Niech będzie błogosławiony Bóg!
Niech będzie błogosławione wielkie imię Jego!
Niech będą błogosławieni wszyscy Jego święci aniołowie!
Niech będzie obecne z nami wielkie imię Jego!
I niech będą błogosławieni wszyscy aniołowie Jego
po wszystkie wieki!
Ponieważ doświadczył mnie,
a oto teraz widzę Tobiasza, syna mego”.
¹⁵ I wszedł Tobiasz do domu, ciesząc się i wielbiąc Boga na cały głos. Potem opowiedział Tobiasz ojcu, że podróż swoją odbył szczęśliwie i że przyniósł pieniądze, oraz jak wziął za żonę Sarę, córkę Raguela. A oto i ona przybliża się i jest już blisko bramy Niniwy. ¹⁶ I Tobiasz starszy, ciesząc się i wielbiąc Boga, wyszedł na spotkanie swej synowej do bramy Niniwy. A mieszkańcy Niniwy ożywili się bardzo, gdy go ujrzeli, jak porusza się i kroczy, ile sił, nie prowadzony za rękę przez nikogo. A Tobiasz rozgłaszał przed nimi, że Bóg zmiłował się nad nim i otworzył mu oczy. ¹⁷ Potem Tobiasz podszedł do Sary, żony syna swego Tobiasza, pobłogosławił ją i tak do niej przemówił: „Witaj, w zdrowiu przybywająca córko, niech będzie błogosławiony twój Bóg, który przyprowadził cię do nas. Niech będzie błogosławiony twój ojciec i niech będzie błogosławiony Tobiasz, mój syn, i ty bądź błogosławiona, córko! Wejdź do domu swego w zdrowiu z błogosławieństwem i radością! Wejdź, córko!” ¹⁸ A tego dnia nastała wielka radość między wszystkimi Żydami, mieszkającymi w Niniwie. ¹⁹ I zjawili się jego krewni: Achikar i Nabad, dzieląc radość razem z Tobiaszem.

Anioł Rafał ujawnia, kim jest

¹ A kiedy skończyło się wesele, zawołał Tobiasz syna swego, Tobiasza, i powiedział do niego: „Dziecko, pomyśl o daniu zapłaty człowiekowi, który towarzyszył tobie, i dodaj mu coś jeszcze do zapłaty!” ² A on mu odpowiedział: „Ojcze, jak wielką mam mu dać zapłatę? Nie poniosę szkody, jeśli dam mu połowę majątku, który on przyniósł ze mną. ³ On przecież mnie przyprowadził w zdrowiu, żonę moją wyzwolił i pieniądze przyniósł ze mną, i ciebie uleczył. Jaką więc mam mu dać zapłatę?” ⁴ I rzekł mu Tobiasz: „Sprawiedliwą jest rzeczą, dziecko, żeby on wziął połowę wszystkiego, co miał przy sobie wracając”. ⁵ I poprosił go do siebie, i rzekł: „Weź połowę wszystkiego, coś wracając miał przy sobie, jako zapłatę swoją, i idź do domu zdrów!” ⁶ Wtedy [Rafał] poprosił ich obu na bok i rzekł do nich: „Uwielbiajcie Boga i wysławiajcie Go przed wszystkimi żyjącymi za dobrodziejstwa, jakie wyświadczył wam – w celu uwielbienia i wysławienia Jego imienia. Ogłaszajcie przed wszystkimi ludźmi dzieła Boże, jak są godne uwielbienia, i nie wahajcie się wyrażać Mu wdzięczności. ⁷ Ukrywać tajemnice królewskie jest rzeczą piękną, ale godną pochwały jest rozgłaszać i wysławiać dzieła Boże. Czyńcie dobrze, a zło was nie spotka. ⁸ Lepsza jest modlitwa ze szczerością i miłosierdzie ze sprawiedliwością aniżeli bogactwo z nieprawością. Lepiej jest dawać jałmużnę, aniżeli gromadzić złoto. ⁹Jałmużna uwalnia od śmierci i oczyszcza z każdego grzechu. Ci, którzy dają jałmużnę, nasyceni będą życiem. ¹⁰ Ci, którzy popełniają grzech i nieprawość, są wrogami własnej duszy. ¹¹ Odkryję przed wami całą prawdę, nie ukrywając niczego. Jużem wam objaśnił i powiedział: Piękną jest rzeczą zachowywać tajemnicę królewską, ale godną wszelkiej pochwały objawiać dzieła Boże. ¹² A teraz: gdy ty i Sara modliliście się, ja przypomniałem błagania wasze przed majestatem Pańskim, a także, gdy grzebałeś zmarłych. ¹³ A kiedy nie wahałeś się wstawać i opuszczać swojego posiłku, i iść, i grzebać umarłego, ja zostałem posłany, aby cię wypróbować. ¹⁴ Równocześnie posłał mnie Bóg, aby uzdrowić ciebie i twoją synową Sarę. ¹⁵ Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański”. ¹⁶ Na to przelękli się obaj, upadli na twarz przed nim i bali się bardzo. ¹⁷ I powiedział do nich: „Nie bójcie się! Pokój wam! Uwielbiajcie Boga po wszystkie wieki! ¹⁸ To, że byłem z wami, nie było moją zasługą, lecz było z woli Bożej. Jego uwielbiajcie przez wszystkie dni i Jemu śpiewajcie hymn! ¹⁹ <Widzieliście, że> nic nie jadłem, wyście tylko mieli widzenie. ²⁰ A teraz uwielbiajcie Pana na ziemi i dziękujcie Bogu! A oto ja wstępuję do Tego, który mnie posłał. Opiszcie to wszystko, co was spotkało”. I odszedł. ²¹ Oni podnieśli się, ale żaden nie mógł już go zobaczyć. ²² I uwielbiali Boga, i śpiewali hymny, i dziękowali Mu za tak wielkie Jego dzieła, że ukazał się im anioł Boży.

Księga Przysłów 7

Przeciw uwodzicielce

Przestroga dla młodzieńca

¹ Synu, przestrzegaj słów moich,
moje nakazy przechowuj u siebie!
² Strzeż mych nakazów, byś żył,
jak źrenicy oka – mych uwag.
³ Do palca je swego przymocuj,
na tablicy serca je zapisz.
⁴ Mów do mądrości: „Ma siostro!”,
przyjaciółką nazywaj roztropność,
⁵ abyś się ustrzegł przed cudzą żoną,
przed obcą, co mowę ma gładką.

Niebezpieczeństwo

⁶ Przez okno bowiem swego domu,
przez kratę się przyglądałem,
⁷ ujrzałem wśród nieświadomych,
poznałem pomiędzy chłopcami
młodzieńca lekkomyślnego.
⁸ Przechodził ulicą obok narożnika,
na drogę do domu jej wstąpił,
⁹ o zmroku, o późnej godzinie,
pod osłoną nocnych ciemności.

Zasadzka

¹⁰ Oto kobieta wychodzi naprzeciw –
strój nierządnicy, a zamiar ukryty,
¹¹ wzburzona, nieopanowana,
nie ustoi w domu jej noga:
¹² to na ulicy, to na placu,
na każdym rogu czatuje.

Pokusa

¹³ Chwyciła go i obejmuje,
z bezczelną miną doń rzekła:
¹⁴ „Miałam złożyć ofiarę biesiadną,
dziś dopełniłam swych ślubów,
¹⁵ wyszłam tobie naprzeciw,
zaczęłam cię szukać, znalazłam.
¹⁶ Kilimem swe łoże wysłałam,
kobiercem wzorzystym z Egiptu,
¹⁷ swą pościel mirrą skropiłam,
aloesem i cynamonem.
¹⁸ Chodź, pijmy rozkosz do rana,
miłością się cieszmy,
¹⁹ bo mąż poza domem przebywa,
udał się w drogę daleką:
²⁰ wór pieniędzy zabrał ze sobą,
ma wrócić na pełnię księżyca”.

Upadek

²¹ Omamiła go długą namową,
pochlebstwem swych warg go uwiodła;
²² podążył tuż za nią niezwłocznie,
jak wół, co idzie na rzeź,
jak jeleń związany powrozem,
²³ aż strzała przeszyje wątrobę;
jak wróbel, co wpada w sidło,
nieświadom, że idzie o życie.

Upomnienie

²⁴ Teraz, synowie, słuchajcie mnie,
zważajcie na słowa ust moich;
²⁵ niechaj twe serce w jej stronę nie zbacza,
po ścieżkach jej się nie błąkaj;
²⁶ bo wielu raniła, strąciła
ich wielu – a wszystkich zabiła.
²⁷ Dom jej drogą jest do Szeolu:
co w podwoje śmierci prowadzi.

List do Efezjan 2

Powołanie grzesznej ludzkości do życia w Chrystusie

¹ I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów, ² w których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata, według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu. ³ Pośród nich także my wszyscy niegdyś postępowaliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli zdrożnych. I byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew, jak i wszyscy inni. ⁴ A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował,
⁵ i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni.
⁶ Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie,
⁷ aby w nadchodzących wiekach przemożne bogactwo Jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w Chrystusie Jezusie. ⁸ Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: ⁹ nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. ¹⁰ Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.

Zjednoczenie pogan i Żydów w Bożą świątynię

¹¹ Dlatego pamiętajcie, że niegdyś wy – poganie co do ciała, zwani „nieobrzezaniem” przez tych, którzy zowią się „obrzezaniem” od znaku dokonanego ręką na ciele – ¹² w owym czasie byliście poza Chrystusem, obcy względem społeczności Izraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, nie mający nadziei ani Boga na tym świecie. ¹³ Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.
¹⁴ On bowiem jest naszym pokojem.
On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością,
bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość.
W swym ciele ¹⁵ pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach,
aby z dwóch [rodzajów ludzi] stworzyć w sobie jednego nowego człowieka,
wprowadzając pokój,
¹⁶ i [w ten sposób] jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż,
w sobie zadawszy śmierć wrogości.
¹⁷ A przyszedłszy zwiastował pokój
wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko,
¹⁸ bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca.
¹⁹ A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga – ²⁰ zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. ²¹ W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, ²² w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.