Biblia w rok – 18 maja

Czytania na 18 maja
2 Księga Samuela 9 – 10
Mądrość Syracha 48
2 List do Koryntian 10

*******

2 Księga Samuela 9 – 10

INTRYGI O NASTĘPSTWO TRONU

Meribbaal, syn Jonatana

¹ Dawid zapytał: „Czy jeszcze ktoś pozostał z rodu Saula, gdyż pragnąłbym mu okazać miłosierdzie ze względu na Jonatana”. ² Z domu Saula pozostał sługa, któremu było na imię Siba. Został on wezwany do Dawida: Zapytał go król: „Ty jesteś Siba?” Odrzekł: „Sługa twój”. ³ Zapytał król: „Czy nikogo więcej nie ma z rodu Saula, abym mu okazał miłosierdzie Boże?” Siba odrzekł królowi: „Jest jeszcze chromy na obydwie nogi syn Jonatana”. ⁴ Rzekł do niego król: „Gdzie on jest?” Siba odpowiedział królowi: „Przebywa on w domu Makira, syna Ammiela, w Lo-Debar”. ⁵ Król Dawid posłał więc, by go wezwano z domu Makira, syna Ammiela, z Lo-Debar.
⁶ Meribbaal, syn Jonatana, syna Saula, przybył do Dawida. Padł na twarz oddając mu pokłon. Rzekł Dawid: „Meribbaalu!” Odpowiedział: „Oto jestem, sługa twój”. ⁷ Powiedział mu Dawid: „Nie lękaj się, bo gorąco pragnę okazać ci miłosierdzie ze względu na twojego ojca, Jonatana. Każę ci zwrócić wszystkie dobra twojego przodka Saula, sam zaś zawsze będziesz miał u mnie utrzymanie”. ⁸ On zaś oddając mu pokłon, rzekł: „Czym jest sługa twój, że byłeś łaskaw spojrzeć na zdechłego psa, jakim ja jestem?”
⁹ Król zawołał potem Sibę, sługę Saula, i rzekł mu: „Wszystko to, co należało do Saula i jego rodziny, przekazuję synowi twojego pana. ¹⁰ Na jego polu będziesz pracował ty sam, twoi synowie i słudzy. Ty będziesz zbierał plony, będą one na chleb dla domowników twojego pana. Oni będą to jedli, a gdy chodzi o Meribbaala – syna twojego pana – on będzie zawsze jadał przy moim stole”. Siba miał piętnastu synów i dwudziestu niewolników. ¹¹ Siba odrzekł królowi: „Sługa twój spełni wszystko, co pan mój król rozkaże swojemu słudze”. Meribbaal więc jadał przy stole Dawida, podobnie jak każdy syn królewski.
¹² Meribbaal miał małego syna, któremu było na imię Mika. Wszyscy, którzy mieszkali u Siby, byli niewolnikami Meribbaala. ¹³ Meribbaal przebywał w Jerozolimie, gdyż jadał przy stole królewskim. A był on chromy na obydwie nogi.

Wojna z Ammonitami

¹ Potem umarł król Ammonitów,a syn jego Chanun został w jego miejsce królem. ² Wtedy Dawid pomyślał sobie: Okażę życzliwość Chanunowi, synowi Nachasza, tak jak jego ojciec okazywał mi życzliwość. Dawid wysłał więc za pośrednictwem sług słowa pociechy z powodu [śmierci] ojca. Gdy słudzy Dawida przybyli do ziemi Ammonitów, ³ książęta ammoniccy odezwali się do Chanuna swojego pana: „Może sądzisz, że Dawid przez cześć dla twojego ojca przysłał do ciebie pocieszycieli? A może raczej Dawid wysłał sługi swoje do ciebie po to, aby miasto dokładnie poznać i aby je potem zburzyć?” ⁴ Chanun więc, pochwyciwszy sługi Dawida, ogolił im połowę brody, obciął im szaty do połowy, aż do pośladków i odesłał ich. ⁵ Oznajmiono o tym Dawidowi, a on wyprawił na ich spotkanie posłów, bo ci ludzie zostali bardzo znieważeni. Polecił im król: „Zostańcie w Jerychu, aż wam brody odrosną, a potem wrócicie”.
⁶ Gdy Ammonici spostrzegli, że Dawid ich znienawidził, skierowali posłów, by najęli Aramejczyków z Bet-Rechobot i Aramejczyków z Soby: dwadzieścia tysięcy piechoty i około tysiąca ludzi od króla Maaki, ze szczepu zaś Tob dwanaście tysięcy ludzi. ⁷Usłyszawszy o tym Dawid wyprawił Joaba wraz z całym wojskiem, ludźmi walecznymi. ⁸ Ammonici wystąpili i uszykowali się do bitwy u wejścia do bramy [miasta], natomiast Aramejczycy z Soby i z Rechobot oraz ludzie z Tob i Maaki stanęli osobno, w polu. ⁹ Gdy Joab spostrzegł, że walka zagraża mu z przodu i od tyłu, dobrał sobie ludzi spośród wszystkich najdzielniejszych w Izraelu i ustawił w szyku naprzeciw Aramejczyków. ¹⁰ Pozostałych zaś ludzi powierzył w ręce swego brata Abiszaja, aby ich ustawił naprzeciw Ammonitów. ¹¹ I rzekł: „Jeśli Aramejczycy będą mieli przewagę nade mną, ty przyjdziesz mi na pomoc, jeśli zaś Ammonici będą mieli przewagę nad tobą, ja ci przyjdę na pomoc. ¹² Odwagi! Okażmy męstwo [w walce] za nasz naród i za miasta Boga naszego! A niech Pan uczyni to, co uzna za słuszne!” ¹³ Zbliżył się Joab i lud, który był z nim, aby walczyć z Aramejczykami: lecz oni uciekli przed nim. ¹⁴ Ammonici widząc, że Aramejczycy uciekli, również i sami uciekli przed Abiszajem i wycofali się do miasta. A Joab odstąpił od Ammonitów i wrócił do Jerozolimy.
¹⁵ Aramejczycy widząc, że zostali pobici przez Izraelitów, skupili swe siły. ¹⁶ Hadadezer przez posłów zarządził sprowadzenie Aramejczyków, będących po drugiej stronie rzeki. Ci nadciągnęli do Chelam na czele z dowódcą wojsk Hadadezera, Szobakiem.¹⁷ Dawid, gdy go o tym zawiadomiono, zebrał wszystkich Izraelitów, a przeprawiwszy się przez Jordan przybył do Chelam. Aramejczycy ustawili szyki przeciw Dawidowi i walczyli z nim. ¹⁸ Lecz Aramejczycy uciekli przed Izraelitami, a Dawid zabił im siedemset zaprzęgowych koni i czterdzieści tysięcy jeźdźców. Zadał też rany Szobakowi, dowódcy jego wojska, tak iż tam zmarł. ¹⁹ Wszyscy królowie zależni od Hadadezera, widząc, że zostali pokonani przez Izraelitów, zawarli z nimi pokój i stali się ich poddanymi. Aramejczycy już bali się odtąd iść na pomoc Ammonitom.

Mądrość Syracha 48

Eliasz

¹ Następnie powstał Eliasz, prorok jak ogień,
a słowo jego płonęło jak pochodnia.
² On głód na nich sprowadził,
a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę.
³ Słowem Pańskim zamknął niebo,
z niego również trzy razy sprowadził ogień.
⁴ Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda
i któż się może pochwalić, że tobie jest równy?
⁵ Ty, który ze śmierci wskrzesiłeś zmarłego
i słowem Najwyższego wywiodłeś go z Szeolu.
⁶ Ty, który zaprowadziłeś królów na zgubę,
zrzucając z łoża okrytych chwałą.
⁷ Ty, któryś na Synaju otrzymał rozkaz wykonania kary,
i na Horebie wyroki pomsty.
⁸ Ty, który namaściłeś królów jako mścicieli,
i proroka, następcę po sobie.
⁹ Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu,
na wozie, o koniach ognistych.
¹⁰ O tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne,
by uśmierzyć gniew przed pomstą,
by zwrócić serce ojca do syna,
i pokolenia Jakuba odnowić.
¹¹ Szczęśliwi, którzy cię widzieli,
i ci, którzy w miłości posnęli,
albowiem i my na pewno żyć będziemy.

Elizeusz

¹² Gdy Eliasza zakrył wir powietrzny,
Elizeusz został napełniony jego duchem.
Za dni swoich nie lękał się [żadnego] władcy
i nikt nie osiągnął nad nim przewagi.
¹³ Nic nie było zbyt wielkie dla niego
i w grobowym spoczynku ciało jego prorokowało.
¹⁴ Za życia czynił cuda
i przy śmierci jego działy się rzeczy przedziwne.

Niewierność i kara

¹⁵ Mimo to jednak lud się nie nawrócił
i nie odstąpił od swoich grzechów.
Został przeto uprowadzony daleko od swej ziemi
i rozproszony po całym świecie.
¹⁶ Ostała się tylko mała Reszta ludu
i panujący z domu Dawidowego;
jedni z nich czynili to, co było Panu przyjemne,
a inni namnożyli grzechów.

Ezechiasz i Izajasz

¹⁷ Ezechiasz obwarował swe miasto,
wprowadził wodę do jego środka,
wykuł żelazem skałę
i pobudował cysterny na wodę.
¹⁸ Za jego dni przybył Sennacheryb
i posłał rabsaka.
Ten podniósł swą rękę przeciw Syjonowi
i w pysze swojej się chełpił.
¹⁹ Wtedy zadrżały ich serca i ręce
i chwyciły ich bóle jak u rodzących.
²⁰ Wzywali Pana miłosiernego,
wyciągając do Niego swe ręce,
a Święty z nieba wnet ich wysłuchał
i wybawił przez Izajasza.
²¹ Poraził obóz Asyryjczyków:
wytracił ich Jego anioł.
²² Albowiem Ezechiasz czynił to, co było miłe Panu,
i trzymał się mocno dróg swego przodka, Dawida,
a wskazywał je prorok Izajasz,
wielki i godny wiary w swoim widzeniu.
²³ Za dni swoich cofnął słońce
i przedłużył życie królowi.
²⁴ Wielkim duchem ujrzał rzeczy ostateczne
i pocieszył strapionych na Syjonie.
²⁵ Objawił to, co miało przyjść, aż do końca wieków,
i rzeczy zakryte wprzód, nim się stały.

2 List do Koryntian 10

OSOBISTA OBRONA APOSTOŁA

O rzekomej słabości Apostoła

¹ Zresztą ja sam, Paweł, upominam was przez cichość i łagodność Chrystusa, ja, który będąc między wami, uchodzę w oczach waszych za pokornego a z daleka od was jestem dla was zbyt surowy, ² ja was proszę: żebym nie musiał odwołać się do tej surowości, na jaką zamierzam się zdobyć względem tych, co sądzą, że postępujemy według ciała. ³ Chociaż bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała, ⁴ gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz posiada moc burzenia, dla Boga twierdz warownych. Udaremniamy ukryte knowania ⁵ i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga i wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi ⁶ z gotowością ukarania każdego nieposłuszeństwa, kiedy już wasze posłuszeństwo stanie się doskonałe. ⁷ Zauważcie to, co [jest zresztą] oczywiste! Jeżeli ktoś jest przekonany, że należy do Chrystusa, niechże znów weźmie pod własną rozwagę i to, że my również podobnie jak on, jesteśmy Chrystusowi. ⁸ Choćby mi bowiem wypadło jeszcze bardziej chlubić się z władzy jaką nam dał Pan ku zbudowaniu, a nie ku zagładzie waszej, nie będę się wstydził dlatego [rzekomo], ⁹ iżby się nie wydało, że chcę was straszyć listami. ¹⁰ „Listy bowiem – jak utrzymują – są groźne i nieubłagane, lecz gdy się zjawia osobiście, słaby jest, a jego mowa nic nie znaczy”. ¹¹ Kto tak sądzi, niech sobie zapamięta, że jakimi jesteśmy w słowach naszych listów będąc poza wami, takimi też będziemy w czynie jako obecni wśród was.

Przeciwko posądzaniu Apostoła o próżne ambicje

¹² Nie mamy bowiem odwagi ani równać się, ani stawiać siebie obok tych, którzy zachwalają sami siebie; nie okazują wielkiego rozsądku gdy siebie samych mierzą miarą własnej osoby i porównują się sami z sobą. ¹³ Nie będziemy się wynosili ponad miarę, lecz będziemy się oceniali według granic wyznaczonych nam przez Boga, a sięgających aż do was. ¹⁴ Nie przekraczamy bowiem [słusznej] miary jak ci, którzy do was jeszcze nie dotarli; przecież doszliśmy do was z Ewangelią Chrystusa. ¹⁵ Nie przechwalamy się ponad miarę kosztem cudzych trudów. Mamy jednak nadzieję, że w miarę rosnącej w was wiary, my również wzrastać będziemy według naszej miary, ¹⁶ niosąc Ewangelię poza wasze granice, a nie chlubiąc się tym, co już było dokonane przez innych. ¹⁷ Ten, kto się chlubi, w Panu niech się chlubi. ¹⁸ Nie ten jest bowiem wypróbowany, kto się sam przechwala, lecz ten, kogo uznaje Pan.