Biblia w rok – 3 marca

Czytania na 3 marca
Księga Liczb 5 – 6
Księga Hioba 31
Ewangelia wg św. Mateusza 10

*******

Księga Liczb 5 – 6

DODATKOWE PRZEPISY PRAWNE

Usunięcie nieczystych

¹ Przemówił znów Pan do Mojżesza: ² „Rozkaż Izraelitom usunąć z obozu każdego chorego na trąd, cierpiącego na wycieki oraz tego, kto zaciągnął nieczystość przy zwłokach zmarłego. ³ Tak mężczyznę jak i kobietę macie usunąć poza obóz, aby nie plugawili waszego obozu, gdzie Ja mieszkam pośród was”. ⁴ Uczynili tak Izraelici i usunęli ich poza obóz; Izraelici postąpili tu według rozkazu, jaki Pan dał Mojżeszowi.

Zwrot dobra nieprawnie zabranego

⁵ Przemówił znów Pan do Mojżesza tymi słowami: ⁶ „Powiedz Izraelitom: jeżeli mężczyzna lub kobieta dopuszcza się jakiego grzechu wobec ludzi, popełniając przestępstwo przeciw Panu, to osoba ta zaciągnie winę. ⁷ Mają wyznać grzech popełniony i oddać dobro nieprawnie zabrane z dodaniem piątej części temu, wobec kogo zawinili. ⁸ A jeśli on nie ma krewnego, któremu można by zwrócić, zwrot należny Panu przejdzie na kapłana, z wyjątkiem barana ofiarowanego na ofiarę przebłagalną, przez którą dokona tamten na nim obrzędu przebłagania. ⁹ Wszystkie zaś święte dary, które przynoszą kapłanowi Izraelici, należeć będą do niego. ¹⁰ Święte dary każdego Izraelity będą należały do kapłana. Cokolwiek ktoś da kapłanowi, stanie się jego własnością”.

Ofiara za posądzenie

¹¹ Rzekł znowu Pan do Mojżesza: ¹² „Tak mów do Izraelitów: Gdy mąż ma żonę rozpustną i ta go zdradzi ¹³ przez to, że inny mężczyzna z nią obcuje cieleśnie wylewając nasienie, a nie spostrzegł tego jej mąż, i dopuściła się nieczystości w ukryciu, gdyż nie było świadka, który by ją pochwycił na gorącym uczynku – ¹⁴ gdy więc duch podejrzenia ogarnie męża i zacznie podejrzewać żonę swoją, w wypadku gdy rzeczywiście się splamiła, lub będzie ją posądzał, choć się nie splamiła – ¹⁵ wówczas winien mąż przyprowadzić żonę swoją do kapłana i przynieść jako dar ofiarny za nią dziesiątą część efy mąki jęczmiennej. Nie wyleje jednak na to oliwy ani też nie położy kadzidła, gdyż jest to ofiara posądzenia, ofiara wyjawienia, która ma wykazać winę. ¹⁶ Wówczas rozkaże kapłan zbliżyć się kobiecie i stawi ją przed Panem. ¹⁷ Następnie naleje kapłan wody świętej do naczynia glinianego, weźmie nieco pyłu znajdującego się na podłodze przybytku i rzuci go do wody. ¹⁸ Teraz postawi kapłan kobietę przed Panem, odkryje jej włosy i położy na jej ręce ofiarę wyjawienia, czyli posądzenia; wodę zaś gorzką, niosącą klątwę, kapłan będzie trzymał w swym ręku. ¹⁹ Wtedy zaprzysięgnie kobietę i powie do niej: Jeśli rzeczywiście żaden inny mężczyzna z tobą nie obcował i jeśliś się z innym nie splamiła nieczystością względem swego męża, wówczas woda goryczy i przekleństwa nie przyniesie ci szkody. ²⁰ Jeśli jednak byłaś niewierna swemu mężowi i stałaś się przez to nieczystą, ponieważ inny mężczyzna, a nie twój mąż, obcował z tobą, wylewając [nasienie] – ²¹ wówczas przeklnie kapłan kobietę przysięgą przekleństwa i powie do niej: Niechże cię Pan uczyni poprzysiężonym przekleństwem pośród ludu twego, niech zwiotczeją twoje biodra, a łono niech spuchnie. ²²Woda niosąca przekleństwo niech wniknie do twego wnętrza i niech sprawi, że spuchnie twoje łono, a biodra zwiotczeją. Odpowie na to kobieta: „Amen, Amen”. ²³ Teraz wypisze kapłan na zwoju słowa przekleństwa, a następnie zmyje je wodą goryczy. ²⁴ Wreszcie da wypić kobiecie wodę gorzką, niosącą klątwę, aby wody przekleństwa weszły w nią sprawiając gorzki ból. ²⁵ Następnie weźmie kapłan z rąk kobiety ofiarę posądzenia, wykona gest kołysania przed Panem i złoży na ołtarzu. ²⁶ Potem weźmie z niej pełną dłonią część jako pamiątkę i spali na ołtarzu. ²⁷ Teraz da kobiecie do picia wodę przeklętą: jeśli naprawdę stała się nieczystą i swojemu mężowi niewierną, woda wniknie w nią, sprawiając gorzki ból. Łono jej spuchnie, a biodra zwiotczeją, i będzie owa kobieta przedmiotem przekleństwa pośród swego narodu. ²⁸ Jeśli jednak ta kobieta nie stała się nieczystą, lecz przeciwnie – jest czysta – pozostanie bez szkody i znów będzie rodzić dzieci. ²⁹ Takie jest prawo odnoszące się do posądzenia, gdy żona nie dochowa wierności swojemu mężowi i stanie się przez to nieczystą, ³⁰ lub gdy mąż zacznie ją posądzać, wtedy stawi ją przed Panem, a kapłan spełni względem niej wszystko według tego prawa. ³¹ Mąż będzie wtedy bez winy, a żona poniesie zasłużoną karę”.

Nazireat

¹ Przemówił znowu Pan do Mojżesza tymi słowami: ² „Tak mów do Izraelitów: gdy jaki mężczyzna lub kobieta złoży ślub nazireatu, aby się poświęcić dla Pana, ³ musi się powstrzymać od wina i sycery, nie może używać octu winnego i octu z sycery ani soku z winogron; nie wolno mu jeść winogron zarówno świeżych, jak i suszonych. ⁴ Przez cały czas trwania nazireatu nie będzie niczego spożywać z winnego szczepu, począwszy od winogron niedojrzałych aż do wytłoczyn. ⁵ Przez cały czas trwania nazireatu nożyce nie dotkną jego głowy. Dopóki nie upłynie okres czasu, na który poświęcił się Panu, będzie święty i ma pozwolić, by włosy jego rosły swobodnie. ⁶ W okresie, kiedy jest poświęcony dla Pana, nie może się zbliżyć do żadnego trupa. ⁷ Nawet przy swoim zmarłym ojcu, matce, bracie czy siostrze nie może zaciągnąć nieczystości, gdyż nosi na swej głowie [znamię] poświęcenia dla Pana. ⁸ Podczas całego okresu trwania nazireatu jest poświęcony dla Pana. ⁹ Gdyby jednak ktoś nagle przy nim umarł, i sprowadził przez to nieczystość na jego poświęconą głowę, to on ostrzyże ją w dniu oczyszczenia: ostrzyże ją dnia siódmego. ¹⁰ Ósmego dnia przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie kapłanowi przy wejściu do Namiotu Spotkania. ¹¹ Jednego złoży kapłan jako ofiarę przebłagalną, drugiego zaś na ofiarę całopalną, i dokona przebłagania za niego, za winę, jaką zaciągnął przy zwłokach zmarłego. W ten dzień zostanie znów głowa jego poświęcona. ¹² Poświęci się znowu dla Pana na czas nazireatu i przyprowadzi baranka rocznego jako ofiarę zadośćuczynienia. Poprzedni jednak okres nie będzie policzony, gdyż splamił swoje poświęcenie. ¹³ Takie jest prawo dotyczące nazirejczyków. W dniu, kiedy upłynie czas nazireatu, przyprowadzi się go ku wejściu do Namiotu Spotkania. ¹⁴ A on przyniesie jako dar ofiarny dla Pana baranka jednorocznego bez skazy na ofiarę całopalną, dalej, jednoroczną owieczkę bez skazy na ofiarę przebłagalną i barana bez skazy jako ofiarę biesiadną, ¹⁵ nadto kosz chlebów przaśnych z najczystszej mąki zaprawionej oliwą i przaśne podpłomyki pomazane oliwą, łącznie z przynależną do nich ofiarą pokarmową i płynną. ¹⁶ Kapłan zaniesie wszystko przed Pana i złoży ofiarę przebłagalną oraz ofiarę całopalenia. ¹⁷ Barana natomiast złoży jako ofiarę biesiadną dla Pana, łącznie z koszem chlebów przaśnych. Kapłan złoży potem jego ofiarę pokarmową i płynną. ¹⁸ Wtedy u wejścia do Namiotu Spotkania ostrzyże nazirejczyk swe poświęcone włosy i rzuci je w ogień, w którym płonie ofiara biesiadna. ¹⁹ Następnie weźmie kapłan ugotowaną łopatkę barana, chleb przaśny z kosza oraz przaśny podpłomyk i złoży je na ręce nazirejczyka, gdy on już ostrzyże swe włosy. ²⁰ Kapłan darami ofiarnymi wykona gest kołysania przed Panem; jest to święty dar należny kapłanowi prócz mostka kołysania i uda odłożonego na ofiarę. Odtąd może nazirejczyk pić wino. ²¹ Takie jest prawo odnoszące się tak do nazirejczyka, który złoży śluby, jak do darów ofiarnych ślubowanych Panu, niezależnie od tego, na co go stać. Stosownie do ślubu winien wypełnić wszystkie prawa swego nazireatu”.
²² I mówił znowu Pan do Mojżesza tymi słowami: ²³ „Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić Izraelitom. Powiecie im: ²⁴ Niech cię Pan błogosławi i strzeże. ²⁵ Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. ²⁶ Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem. ²⁷ Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił”.

Księga Hioba 31

A przecież unikałem grzechu

¹ Zawarłem z oczami przymierze,
by nawet nie spojrzeć na pannę.
² Czy mógłbym mieć cząstkę w górze u Boga,
u Wszechmocnego dziedzictwo?
³ Czyż złoczyńcy nie spotka zguba
i klęska czyniących nieprawość?
⁴ Czyż On nie widzi dróg moich,
a kroków mych nie rachuje?

Obca mi była obłuda

⁵ Czym chodził do bożyszcz?
Czy noga do oszustwa spieszyła?
⁶ Niech zważy mnie bardzo dokładnie,
a pozna, że jestem niewinny.

Unikałem chciwości

⁷ Jeślim na krok odstąpił od drogi,
bo serce poszło za okiem,
i zmaza ta trwa na mych rękach:
⁸ niech sieję, a inni zbierają,
niech zgniją moje latorośle!

Obce mi cudzołóstwo

⁹ Jeśli serce me zwiodła kobieta
i czatowałem pod drzwiami sąsiada:
¹⁰ niech moja żona miele obcemu,
niech inni się do niej zbliżają!
¹¹ Gdyż byłby to czyn haniebny,
zbrodnia podległa sądowi;
¹² to ogień, co niszczy do zatracenia,
co strawi dobytek do reszty.

Szanowałem sługę

¹³ A jeślim praw sługi nie uszanował
lub skargę niewolnicy odtrącił,
¹⁴ co zrobię, gdy Bóg powstanie?
Co w czasie badań odpowiem?
¹⁵ Jak mnie, tak jego we wnętrzu uczynił,
On sam nas w łonie utworzył.

Wspomagałem potrzebujących

¹⁶ Czy odmawiałem prośbie nędzarzy
i pozwoliłem zagasnąć oczom wdowy?
¹⁷ Czy chleb swój sam spożywałem,
czy nie jadł go ze mną sierota?
¹⁸ Od dziecka jak ojciec go wychowałem
i prowadziłem od łona matki.
¹⁹ Czy na biedaka nagiego patrzałem,
kiedy nędzarzom zabrakło odzienia?
²⁰ Czy jego biodra mi nie dziękowały,
że grzała je wełna mych jagniąt?
²¹ Czy sierocie groziłem ręką,
widząc obrońcę w sądzie?
²² Niech barki mi odpadną od karku,
niech ramię mi wyjdzie ze stawu;
²³ gdyż bałbym się klęski od Boga,
nie zniósłbym Jego potęgi.

Nie byłem chciwy ani zabobonny

²⁴ Czy pokładałem ufność w złocie
lub rzekłem bogactwu: „Nadziejo moja”?
²⁵ Czym chlubił się z wielkiej fortuny,
że wiele moja ręka zgarnęła?
²⁶ Wpatrując się w słońce, co świeci,
lub w księżyc, co dumnie przepływa,
²⁷ czy serce tajemnie uległo
i ręką słało pocałunek?
²⁸ Byłby to czyn karygodny:
zaparcie się Boga na niebie.

Wystrzegam się nienawiści

²⁹ Czym się cieszył z upadku wroga,
czy radowałem się, że zło go spotkało?
³⁰ Nie dałem, by język mój grzeszył
ni miotał na drugich przekleństwa.

Byłem gościnny

³¹ Czy mówił kto w moim namiocie:
„Pożywmy się jego ciałem!”
³² Obcy nigdy nie sypiał na dworze,
podróżnym otwierałem podwoje.

Nie taiłem swych win

³³ Czy taiłem jak inni przestępstwa
i grzech swój chowałem w zanadrzu?
³⁴ Czy lękając się licznej gromady,
z obawy przed wzgardą u bliskich,
milczałem, za próg nie wyszedłem?

Nie ciąży na mnie krzywda

³⁸ Jeśli pole żaliło się na mnie,
a jego bruzdy płakały;
³⁹ Jeślim jadł plon nie zapłacony,
a dusza robotnika wzdychała:
⁴⁰ Niech rosną ciernie zamiast pszenicy,
a chwasty na miejscu jęczmienia!

Podpis

³⁵ Kto zechce mnie wysłuchać?
Oto podpis: „Wszechmocny odpowie”.
Przeciwnik niech skargę napisze,
³⁶ na grzbiecie swym ją poniosę,
jak koronę [na głowę] ją włożę.
³⁷ Zdam sprawozdanie z mych kroków,
przed Niego pójdę jak książę”.
^40b Koniec słów Hioba.

Ewangelia wg św. Mateusza 10

WYSŁANIE DWUNASTU APOSTOŁÓW

Wybór Dwunastu

¹ Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. ² A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, ³ Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, ⁴ Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.

Mowa misyjna

⁵ Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: „Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! ⁶ Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. ⁷ Idźcie i głoście: „Bliskie już jest królestwo niebieskie”. ⁸ Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! ⁹ Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. ¹⁰ Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy.
¹¹ A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. ¹² Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. ¹³ Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was! ¹⁴ Gdyby was gdzie nie chciano przyjąć i nie chciano słuchać słów waszych, wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych! ¹⁵ Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu.
¹⁶ Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie!

Zapowiedź prześladowań

¹⁷ Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. ¹⁸ Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. ¹⁹ Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić,²⁰ gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. ²¹ Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. ²² Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. ²³ Gdy was prześladować będą w tym mieście, uciekajcie do innego. Zaprawdę, powiadam wam: Nie zdążycie obejść miast Izraela, nim przyjdzie Syn Człowieczy.

Męstwo w ucisku

²⁴ Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana. ²⁵ Wystarczy, jeśli uczeń będzie jak jego nauczyciel, a sługa jak pan jego. Jeśli pana domu przezwali Belzebubem, o ileż bardziej jego domowników tak nazwą. ²⁶ Więc się ich nie bójcie! Nie ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. ²⁷ Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie na świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach! ²⁸ Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. ²⁹ Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego nie spadnie na ziemię. ³⁰ U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. ³¹ Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.
³² Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. ³³ Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.

Za Jezusem lub przeciw Niemu. Wyrzeczenie

³⁴ Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. ³⁵ Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; ³⁶ i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. ³⁷ Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. ³⁸ Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. ³⁹ Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.

Nagroda za oddanie się Jezusowi

⁴⁰ Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. ⁴¹ Kto przyjmuje proroka, jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego, jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. ⁴² Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody”.