Biblia w rok – 11 września

Czytania na 11 września
Księga Izajasza 13 – 14
Pieśń nad Pieśniami 3
Apokalipsa św Jana 16

*****

Księga Izajasza 13 – 14

MOWY WIESZCZE PRZECIW NARODOM POGAŃSKIM

Wyrok na Babilon

¹ Wyrok na Babilon, który ujrzał Izajasz, syn Amosa.
² Na łysej górze zatknijcie znak,
podnieście okrzyk wojenny;
dajcie znak ręką, by weszli
w bramy książęce.
³ Ja dałem rozkaz moim poświęconym;
z powodu mego gniewu zwołałem moich wojowników,
radujących się z mej wspaniałości.
⁴ Uwaga! Gwar na górach,
jakoby tłumu mnogiego.
Uwaga! Wrzawa królestw,
sprzymierzonych narodów.
To Pan Zastępów robi przegląd
wojska do bitwy.
⁵ Przychodzą z dalekiej ziemi,
od granic nieboskłonu,
Pan i narzędzia Jego gniewu,
aby spustoszyć całą ziemię.
⁶ Zawyjcie, bo bliski jest dzień Pański,
nadchodzi jako klęska z rąk Wszechmocnego.
⁷ Dlatego wszystkie ręce opadają,
topnieją wszystkie serca ludzkie.
⁸ [Oni] truchleją…
ogarniają ich męki i boleści,
wiją się z bólu jak ta, która rodzi;
jeden na drugiego patrzy z osłupieniem,
oblicza ich są w płomieniach.
⁹ Oto dzień Pański nadchodzi okrutny,
najwyższe wzburzenie i straszny gniew,
żeby ziemię uczynić pustkowiem
i wygładzić z niej grzeszników.
¹⁰ Bo gwiazdy niebieskie i Orion
nie będą jaśniały swym światłem,
słońce się zaćmi od samego wschodu,
i swoim blaskiem księżyc nie zaświeci.
¹¹ Ukarzę Ja świat za jego zło
i niegodziwców za ich grzechy.
Położę kres pysze zuchwałych
i dumę okrutników poniżę.
¹² Uczynię człowieka rzadszym niż najczystsze złoto,
i śmiertelnika – droższym niż złoto z Ofiru.
¹³ Dlatego niebiosa się poruszą
i ziemia się wstrząśnie w posadach,
na skutek oburzenia Pana Zastępów,
gdy rozgorzeje gniew Jego.
¹⁴ I stanie się tak: jak gazela zgubiona
i jak trzoda, której nikt nie chwyta,
każdy powróci do swego narodu,
każdy ucieknie do swojego kraju.
¹⁵ Każdy odszukany będzie przebity,
każdy złapany polegnie od miecza.
¹⁶ Dzieci ich będą roztrzaskane w ich oczach,
ich domy będą splądrowane,
a żony – zgwałcone.
¹⁷ Oto Ja pobudzam przeciw nim Medów,
którzy nie cenią sobie srebra
ani w złocie się nie kochają.
¹⁸ Wszyscy chłopcy będą roztrzaskani, dziewczynki zmiażdżone.
Nad noworodkami się nie ulitują,
ich oko nie przepuści także niemowlętom.
¹⁹ Wtedy Babilon, perła królestw,
klejnot, duma Chaldejczyków,
stanie się jak Sodoma i Gomora,
gdy ją Bóg wywrócił.
²⁰ Nie będzie nigdy więcej zamieszkany
ani zaludniony z pokolenia w pokolenie.
Nie rozbije tam Arab namiotu
ani pasterze nie staną na postój.
²¹ Dziki zwierz tam mieć będzie swe leże,
sowy napełnią ich domy,
strusie się tam zagnieżdżą
i kozły będą harcować.
²² Szakale nawoływać się będą w ich pałacach
i hieny wyjąc w ich przepysznych gmachach.
Godzina jego się zbliża,
jego dni nie będą przedłużone.

Powrót z wygnania

¹ Zaiste, Pan zlituje się nad Jakubem, i znowu sobie obierze Izraela: da im odpocząć we własnej ojczyźnie. Cudzoziemiec przyłączy się do nich i zostanie wcielony do domu Jakuba. ² Przyjmą ich narody i zaprowadzą do ich miejsca rodzinnego. Dom zaś Izraela weźmie ich sobie w posiadanie na ziemi Pańskiej, jako sługi i służące, tak że będzie trzymał w niewoli tych, którzy go trzymali, i panować będzie nad swoimi ciemiężycielami.

Satyra na śmierć tyrana

³ Przyjdzie do tego wówczas, kiedy Pan da ci pokój po twych cierpieniach i kłopotach, i po twardej niewoli, którą cię przytłoczono, ⁴ że rozpoczniesz tę satyrę na króla babilońskiego i powiesz:
„O, jakże nadszedł kres ciemięzcy!
Jak ustała jego zuchwałość!
⁵ Połamał Pan laskę złoczyńców
i berło panujących,
⁶ co smagało narody zajadle
nieustannymi ciosami,
co rządziło ludami z wściekłością,
prześladując je bez miłosierdzia.
⁷ Cała ziemia odetchnęła uspokojona,
szaleje z radości.
⁸ Nawet cyprysy mają uciechę z ciebie
i cedry libańskie: „Odkąd powalony leżysz,
drwale nie wychodzą na nas”.
⁹ Podziemny Szeol poruszył się przez ciebie,
na zapowiedź twego przybycia;
dla ciebie obudził cienie zmarłych,
wszystkich wielmożów ziemi;
kazał powstać z tronów
wszystkim królom narodów.
¹⁰ Wszyscy oni zabierają głos,
by ci powiedzieć:
„Ty również padłeś bezsilny jak i my,
stałeś się do nas podobny!
¹¹ Do Szeolu strącony twój przepych
i dźwięk twoich harf.
Robactwo jest twoim posłaniem,
robactwo też twoim przykryciem.
¹² Jakże to spadłeś z niebios,
Jaśniejący, Synu Jutrzenki?
Jakże runąłeś na ziemię,
ty, który podbijałeś narody?
¹³ Ty, który mówiłeś w swym sercu:
Wstąpię na niebiosa;
powyżej gwiazd Bożych
postawię mój tron.
Zasiądę na Górze Obrad,
na krańcach północy.
¹⁴ Wstąpię na szczyty obłoków,
podobny będę do Najwyższego.
¹⁵ Jak to? Strąconyś do Szeolu
na samo dno Otchłani!”
¹⁶ Którzy cię ujrzą, utkwią wzrok w tobie,
zastanowią się nad tobą:
„Czyż to nie ten, który trząsł ziemią,
który obalał królestwa,
¹⁷ który świat cały zamieniał w pustynię,
a miasta jego obracał w perzynę,
który swych jeńców nie zwalniał do domu?”
¹⁸ Wszyscy królowie narodów,
wszyscy oni spoczywają z chwałą,
każdy w swoim grobowcu.
¹⁹ A tyś wyrzucony z twego grobu
jak ścierwo obrzydliwe,
otoczony pomordowanymi, przebitymi mieczem,
jak trup zbezczeszczony!
Z tymi, których składają na kamieniach grobowego dołu,
²⁰ ty nie będziesz złączony w pogrzebie;
boś ty zatracił twój kraj,
wymordowałeś twój naród.
Na wieki nie będzie wspomniane
potomstwo złoczyńców.
²¹ Przygotujcie rzeź dla jego synów
z powodu niegodziwości ich ojca.
Niech nie powstaną i nie wezmą świata w dziedzictwo,
niech nie napełnią miastami powierzchni ziemi!”

Wyrok na Babilonię

²² Powstanę przeciw nim – wyrocznia Pana Zastępów – i wygładzę Babilonowi imię i resztę, ród też i potomstwo – wyrocznia Pana. ²³ Przemienię go w posiadłość jeżów i w bagna. I wymiotę go miotłą zagłady – wyrocznia Pana Zastępów.

Zapowiedź zagłady Asyrii

²⁴ Przysiągł Pan Zastępów mówiąc: „Zaprawdę,
jak umyśliłem, tak się stanie,
i jak postanowiłem, tak nastąpi:
²⁵ Że złamię Asyrię na mojej ziemi
i zdepcę ją na moich górach.
Wówczas jej jarzmo z nich się usunie,
jej brzemię spadnie im z bark”.
²⁶ Taki jest zamiar powzięty,
co do całej ziemi;
taka jest ręka wyciągnięta
na wszystkie narody.
²⁷ Jeżeli Pan Zastępów postanowił,
kto się odważy przeszkodzić?
Jeżeli ręka Jego wyciągnięta,
kto ją cofnie?

Przestroga dla Filistynów

²⁸ W roku śmierci króla Achaza został ogłoszony następujący wyrok:
²⁹ „Nie ciesz się, cała ty Filisteo,
iż został złamany kij, co cię smagał,
bo z zarodka węża wyjdzie żmija,
a owocem jej będzie smok skrzydlaty.
³⁰ Ale ubodzy paść będą na moich pastwiskach
i nędzarze odpoczną bezpiecznie,
podczas gdy Ja uśmiercę głodem twe potomstwo
i wygubię twoje ostatki”.
³¹ Zawyj, bramo! Krzyknij, miasto!
Zadrżyj, cała Filisteo!
Bo z północy nadciąga dym
i nikt się nie odrywa od jego oddziałów.
³² Co zaś się odpowie
posłom barbarzyńców? –
„To, że Pan założył Syjon
i do niego się chronią nieszczęśliwi z Jego ludu”.

Pieśń nad Pieśniami 3

¹ Na łożu mym nocą szukałam
umiłowanego mej duszy,
szukałam go, lecz nie znalazłam.
² „Wstanę, po mieście chodzić będę,
wśród ulic i placów,
szukać będę ukochanego mej duszy”.
Szukałam go, lecz nie znalazłam.
³ Spotkali mnie strażnicy, którzy obchodzą miasto.
„Czyście widzieli miłego duszy mej?”
⁴ Zaledwie ich minęłam,
znalazłam umiłowanego mej duszy,
pochwyciłam go i nie puszczę,
aż go wprowadzę do domu mej matki,
do komnaty mej rodzicielki.

OBLUBIENIEC:

⁵ Zaklinam was, córki jerozolimskie,
na gazele i na łanie pól:
nie budźcie ze snu, nie rozbudzajcie ukochanej,
póki nie zechce sama.

PIEŚŃ TRZECIA

CHÓR:

⁶ Kim jest ta, co się wyłania z pustyni
wśród słupów dymu,
owiana wonią mirry i kadzidła,
i wszelkich wonności kupców?
⁷ Oto lektyka Salomona:
sześćdziesięciu mężnych ją otacza
spośród najmężniejszych Izraela.
⁸ Wszyscy wprawni we władaniu mieczem,
wyćwiczeni w boju.
Każdy ma miecz u boku
przez wzgląd na nocne przygody.
⁹ Tron uczynił sobie król Salomon
z drzewa libańskiego:
¹⁰ podnóżek zrobił ze srebra,
oparcie ze złota,
siedzenie [wyścielone] purpurą,
a wnętrze wykładane hebanem.
¹¹ Wyjdźcie, córki jerozolimskie,
spójrzcie, córki Syjonu,
na króla Salomona w koronie,
którą ukoronowała go jego matka
w dniu jego zaślubin,
w dniu radości jego serca.

Apokalipsa św Jana 16

¹ Potem posłyszałem donośny głos ze świątyni, mówiący do siedmiu aniołów:
„Idźcie, a wylejcie siedem czasz gniewu Boga na ziemię!”
² I poszedł pierwszy,
i wylał swą czaszę na ziemię.
A wrzód złośliwy, bolesny, wystąpił na ludziach,
co mają znamię Bestii,
i na tych, co wielbią jej obraz.
³ A drugi wylał swą czaszę na morze.
I stało się ono krwią jakby zmarłego,
i każda z istot żywych poniosła śmierć –
te, które są w morzu.
⁴ A trzeci wylał swą czaszę na rzeki i źródła wód:
i stały się krwią.
⁵ I usłyszałem anioła wód, mówiącego:
„Ty jesteś sprawiedliwy,
Który jesteś, Który byłeś,
o Święty,
że tak osądziłeś.
⁶ Ponieważ wylali krew świętych i proroków,
krew również pić im dałeś.
Godni są tego!”
⁷ I usłyszałem, jak mówił ołtarz:
„Tak, Panie, Boże wszechwładny,
prawdziwe są Twoje wyroki i sprawiedliwe”.
⁸ A czwarty wylał swą czaszę na słońce:
i dano mu władzę dotknąć ogniem ludzi.
⁹ I ludzie zostali dotknięci wielkim upałem,
i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami,
a nie nawrócili się, by oddać Mu chwałę.
¹⁰ A piąty wylał swą czaszę na tron Bestii:
i w jej królestwie nastały ciemności,
a ludzie z bólu gryźli języki
¹¹ i Bogu nieba bluźnili za bóle swoje i wrzody,
ale od czynów swoich się nie odwrócili.
¹² A szósty wylał swą czaszę na rzekę wielką, na Eufrat.
A wyschła jej woda,
by dla królów ze wschodu słońca droga stanęła otworem.
¹³ I ujrzałem wychodzące z paszczy Smoka i z paszczy Bestii,
i z ust Fałszywego Proroka
trzy duchy nieczyste jakby ropuchy;
¹⁴ a są to duchy czyniące znaki – demony,
które wychodzą ku królom całej zamieszkanej ziemi,
by ich zgromadzić na wojnę w wielkim dniu wszechmogącego Boga.
¹⁵ <Oto przyjdę jak złodziej:
Błogosławiony, który czuwa
i strzeże swych szat,
by nago nie chodzić i by sromoty jego nie widziano>.
¹⁶ I zgromadziły ich na miejsce, zwane po hebrajsku Har-Magedon.
¹⁷ Siódmy wylał swą czaszę w powietrze:
a ze świątyni od tronu dobył się donośny głos mówiący:
„Stało się!”
¹⁸ I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy,
i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi,
jakiego nie było, odkąd jest człowiek na ziemi:
takie trzęsienie ziemi, tak wielkie.
¹⁹ A wielkie miasto rozpadło się na trzy części
i miasta pogan runęły.
I wspomniał Bóg na Wielki Babilon,
by mu dać kielich wina – gniewu zapalczywości swej.
²⁰ I pierzchła każda wyspa, i gór już nie znaleziono.
²¹ I grad ogromny o wadze jakby talentu spadł z nieba na ludzi.
A ludzie Bogu bluźnili za plagę gradu,
bo plaga jego jest bardzo wielka.