Biblia w rok – 3 maja

Czytania na 3 maja
1 Księga Samuela 9 – 10
Mądrość Syracha 33
1 List do Koryntian 11

*******

1 Księga Samuela 9 – 10

Namaszczenie Saula na króla

¹ Był pewien dzielny wojownik z rodu Beniamina – a na imię mu było Kisz, syn Abiela, syna Serora, syna Bekorata, syna Afijacha, syna Beniamina. ² Miał on syna imieniem Saul, wysokiego i dorodnego, a nie było od niego piękniejszego człowieka wśród synów izraelskich. Wzrostem o głowę przewyższał cały lud. ³ Gdy zaginęły oślice Kisza, ojca Saula, rzekł Kisz do swego syna, Saula: „Weź z sobą jednego z chłopców i udaj się na poszukiwanie oślic”. ⁴ Przeszli więc przez górę Efraima, przeszli przez ziemię Szalisza, lecz ich nie znaleźli. Powędrowali przez krainę Szaalim: [tam] ich nie było. Poszli do ziemi Jemini i również nie znaleźli. ⁵ Gdy dotarli do ziemi Suf, rzekł Saul do swego chłopca, który mu towarzyszył: „Powracajmy, by czasem mój ojciec, zaniechawszy troski o oślice, nie trapił się o nas”. ⁶ Ten mu odpowiedział: „Oto w mieście tym żyje mąż Boży, człowiek poważny: co powie, wszystko się staje; chodźmy tam teraz, aby udzielił nam pouczenia w tej sprawie, dla której jesteśmy w drodze”. ⁷ Rzekł Saul do chłopca: „Dobrze, pójdziemy, lecz co zaniesiemy temu człowiekowi? Chleb bowiem wyczerpał się w naszych workach, żadnego zaś daru nie mamy, który moglibyśmy zanieść mężowi Bożemu. Co mamy z sobą?” ⁸Chłopiec znów odpowiedział Saulowi: „Znalazłem u siebie czwartą część sykla srebrnego, oddam ją mężowi Bożemu, może wskaże nam drogę”. ⁹ Ktokolwiek dawniej w Izraelu szedł o coś pytać Boga, mówił: „Chodźmy do Widzącego”. Proroka bowiem dzisiejszego w owym czasie nazywano „Widzącym”.
¹⁰ Rzekł Saul do swego chłopca: „Słusznie mówisz. Chodźmy”. Udali się do miasta, w którym przebywał mąż Boży.
¹¹ Kiedy szli pod górę drogą do miasta, spotkali dziewczęta, które wyszły naczerpać wody. Zapytali je: „Czy tu mieszka Widzący?” ¹² Odpowiedziały: „Tak, oto jest przed tobą, pospiesz się, gdyż dziś przyszedł do miasta. Dziś bowiem lud składa ofiarę na wyżynie. ¹³ Gdy wejdziecie do miasta, spotkacie go tam, zanim wyjdzie ucztować na wyżynę; lud nie je nic, dopóki on nie przybędzie. On bowiem błogosławi ofiarę, a wtedy dopiero jedzą zaproszeni. A teraz idźcie, to go zaraz znajdziecie”.
¹⁴ Ruszyli więc ku miastu. Kiedy weszli do bramy miasta, Samuel właśnie szedł naprzeciw nich, udając się na wyżynę. ¹⁵ Pan zaś objawił Samuelowi na dzień przed przybyciem do niego Saula, mówiąc mu: ¹⁶ „W dniu jutrzejszym o tym czasie poślę do ciebie człowieka z ziemi Beniamina. Jego namaścisz na wodza ludu mego izraelskiego. On wybawi mój lud z ręki Filistynów, wejrzałem bowiem na mój lud, gdyż do mnie dotarło jego wołanie”. ¹⁷ Kiedy Samuel spostrzegł Saula, odezwał się do niego Pan: „Oto ten człowiek, o którym ci mówiłem, ten, który ma rządzić moim ludem”. ¹⁸ Saul podszedł tymczasem do Samuela w bramie i rzekł: „Wskaż mi, proszę, gdzie jest dom Widzącego”. ¹⁹ Samuel odparł Saulowi: „To ja jestem Widzący. Chodź ze mną na wyżynę! Dziś jeść będziecie ze mną, a jutro pozwolę ci odejść, powiem ci też wszystko, co jest w twym sercu. ²⁰ A co do oślic, które ci zginęły przed trzema dniami, nie trap się, bo się znalazły. Czyje jest zresztą wszystko to, co Izrael ma wartościowego? Czyż nie twoje i całego domu twojego ojca?” ²¹ Odpowiedział mu Saul: „Czyż ja nie jestem Beniaminitą – z jednego z najmniejszych pokoleń izraelskich, a ród mój czyż nie jest najniższy ze wszystkich rodów pokolenia Beniamina? Czemuż więc odzywasz się do mnie tymi słowami?”
²² Samuel zabrał z sobą Saula i jego chłopca, zaprowadził do sali i dał mu miejsce naczelne wśród zaproszonych, a było ich około trzydziestu ludzi. ²³ Odezwał się Samuel do kucharza: „Podaj tę część, którą ci przekazałem, o której też powiedziałem ci: Zatrzymaj ją u siebie”. ²⁴ Kucharz podniósł łopatkę i to, co było przy niej, i położył przed Saulem. I odezwał się [Samuel]: „Oto, co pozostało, leży przed tobą: jedz! Zostało to bowiem zachowane dla ciebie umyślnie, gdy postanowiłem zwołać lud”. I tak Saul jadł tego dnia z Samuelem. ²⁵ Gdy zeszli z wyżyny do miasta, zrobiono Saulowi posłanie na tarasie, ²⁶ a on położył się spać.
Gdy wschodziła zorza, Samuel obudził Saula na tarasie, mówiąc: „Wstań, abym cię w drogę wyprawił”. Saul więc wstał i wyszli z domu obaj, on i Samuel. ²⁷ Gdy schodzili ku granicy miasta, Samuel odezwał się do Saula: „Powiedz chłopcu, aby poszedł przed nami”. A gdy ten poszedł, [powiedział]: „Zatrzymaj się teraz, bym ci oznajmił słowo Boże”.

¹ Samuel wziął wtedy naczyńko z olejem i wylał na jego głowę, ucałował go i rzekł: „Czyż nie namaścił cię Pan <na wodza swego ludu, Izraela? Ty więc będziesz rządził ludem Pana i wybawisz go z ręki jego wrogów dokoła. A oto znak dla ciebie, że> Pan cię namaścił na wodza nad swoim dziedzictwem: ² Gdy dziś ode mnie odejdziesz, napotkasz w Selsach, przy grobie Racheli, niedaleko od granicy Beniamina, dwóch mężczyzn. Oni ci powiedzą: „Znalazły się oślice, których poszedłeś szukać”. Tymczasem ojciec twój nie myśli o oślicach, lecz trapi się o was mówiąc: „Co mam uczynić dla mego syna?” ³ Gdy przejdziesz stamtąd dalej i dotrzesz do dębu Tabor, spotkają cię tam trzej mężczyźni, udający się do Boga w Betel: jeden będzie niósł troje koźląt, drugi będzie niósł trzy okrągłe chleby, a trzeci będzie niósł bukłak wina. ⁴ Pozdrowią cię i dadzą ci dwa bochenki chleba, i weźmiesz je z ich rąk. ⁵ Później dotrzesz do Gibea Bożego, gdzie się znajduje załoga filistyńska. Gdy zajdziesz do miasta, napotkasz gromadę proroków zstępujących z wyżyny. Będą mieli z sobą harfy, flety, bębny i cytry, a sami będą w prorockim uniesieniu. ⁶ Ciebie też opanuje duch Pański i będziesz prorokował wraz z nimi, i staniesz się innym człowiekiem. ⁷ Gdy ci się spełnią te znaki, uczyń, co zdoła twa ręka, gdyż Bóg będzie z tobą. ⁸ Pójdziesz przede mną do Gilgal, a ja później przyjdę do ciebie, aby złożyć całopalenia i ofiary biesiadne. Czekaj na mnie przez siedem dni, aż przyjdę do ciebie, aby cię pouczyć, co masz czynić”.
⁹ Gdy tylko [Saul] odwrócił się i miał odejść od Samuela, Bóg zmienił jego serce na inne i w tym dniu spełniły się wszystkie owe znaki. ¹⁰ Skoro przybyli stamtąd do Gibea, spotkał się z gromadą proroków i opanował go duch Boży. Prorokował też wśród nich.
¹¹ A kiedy wszyscy, którzy go znali przedtem, spostrzegli, że on prorokuje razem z prorokami, pytali się nawzajem: „Co się stało z synem Kisza? Czy i Saul między prorokami?” ¹² Na to odezwał się pewien człowiek spośród nich: „Któż jest ich ojcem?” Dlatego też powstało przysłowie: „Czy i Saul między prorokami?”
¹³ Kiedy przestał prorokować, udał się na wyżynę. ¹⁴ Stryj Saula zapytał go i jego chłopca: „Gdzie chodziliście?” Odpowiedział: „Aby poszukać oślic. Widząc, że ich nie ma, udaliśmy się do Samuela”. ¹⁵ Stryj znów postawił Saulowi pytanie: „Opowiedz mi – proszę – to, co wam mówił Samuel”. ¹⁶ Na to Saul odpowiedział stryjowi: „Zapewnił nas, że oślice zostały odnalezione”. Sprawy jednak władzy królewskiej, o której mówił Samuel, nie wyjawił mu.

Wybór Saula potwierdza losowanie

¹⁷ Tymczasem Samuel zwołał lud do Mispa. ¹⁸ Odezwał się wtedy do Izraelitów: „To mówi Pan, Bóg Izraela: Wyprowadziłem Izraelitów z Egiptu i wyzwoliłem was z ręki Egiptu i z ręki wszystkich królestw, które was ciemiężyły. ¹⁹ Lecz wy teraz odrzuciliście Boga waszego, który uwolnił was od wszystkich nieszczęść i ucisków i rzekliście Mu: „Ustanów króla nad nami”. Ustawcie się więc przed Panem według pokoleń i według rodów”. ²⁰ Samuel kazał wystąpić wszystkim pokoleniom Izraela i padł los na pokolenie Beniamina. ²¹ Nakazał potem, by wystąpiło pokolenie Beniamina według swoich rodów, i padł los na ród Matriego. <I nakazał wystąpić z rodu Matriego po jednemu>, a los padł na Saula, syna Kisza. Szukano go, lecz nie znaleziono. ²² Jeszcze pytali się Pana: „Czy ten człowiek tu przybył?” Odrzekł Pan: „Oto tam ukrył się w taborze”. ²³ Pobiegli więc i przyprowadzili go stamtąd. Gdy stanął w środku ludu, wzrostem przewyższał cały lud o głowę. ²⁴ Rzekł wtedy Samuel do całego narodu: „Czy widzicie, że temu, którego wybrał Pan, nikt z całego ludu nie dorówna?” A wszyscy ludzie wydali okrzyk wołając: „Niech żyje król!” ²⁵ Wtedy Samuel ogłosił ludowi prawa władzy królewskiej, zapisał je w księdze i złożył ją przed Panem. Następnie odprawił Samuel wszystkich ludzi do domów. ²⁶ Również i Saul udał się do swego domu w Gibea, a towarzyszyli mu wojownicy, których serca Bóg poruszył. ²⁷ Tymczasem synowie Beliala mówili: „W czym ten może nam pomóc?” I wzgardzili nim, nie złożyli mu też daru, ale on nie zwracał na to uwagi.

Mądrość Syracha 33

¹ Nie spadnie zło na bojącego się Pana,
a jeśli będzie doświadczany, dozna wybawienia.
² Człowiek mądry nie będzie nienawidził Prawa,
ale kto obłudnie wobec niego postępuje, jest jak okręt w czasie burzy.
³ Człowiek mądry zawierzy Prawu,
ono będzie dlań niezawodne jak wyrocznia urim i tummim.
⁴ Przygotuj mowę, a słuchać cię będą,
zbierz swą wiedzę i odpowiadaj!
⁵ Wnętrze głupiego jest jak koło u ciężkiego wozu
i jak oś obracająca się – jego myślenie.
⁶ Przyjaciel niestały podobny jest do ogiera,
który rży pod każdym jeźdźcem.

Nierówność położenia

⁷ Dlaczego jeden dzień góruje nad drugim,
chociaż światło wszystkich dni roku pochodzi od słońca?
⁸ W myśli swej Pan je wyodrębnił
i On rozróżnił czasy i święta.
⁹ Jedne z nich wywyższył i uświęcił,
a inne zaliczył do dni zwyczajnych.
¹⁰ Wszyscy ludzie są z mułu,
i z ziemi Adam został stworzony.
¹¹ Pan rozdzielił ich w pełni swej mądrości
i różne wyznaczył im drogi.
¹² Jednych pobłogosławił i wywyższył,
uświęcił i do siebie zbliżył,
innych przeklął, poniżył
i wygnał ich z miejsc pobytu.
¹³ Jak glina w ręce garncarza,
który ją kształtuje według swego upodobania,
tak ludzie są w ręku Tego, który ich stworzył,
i odda im według swego sądu.
¹⁴ Jak obok zła – dobro,
a obok śmierci – życie,
tak obok bogobojnego – grzesznik.
¹⁵ Patrz na wszystkie dzieła Najwyższego,
jak występują parami, jedno obok drugiego.
¹⁶ I ja, ostatni, dołożyłem starania
jak ten, kto zbiera resztki po dokonujących winobrania.
¹⁷ Dzięki błogosławieństwu Pana postąpiłem,
i jak ten, co zbiera winogrona, napełniłem tłocznię.
¹⁸ Zważcie, że nie dla siebie samego się trudziłem,
ale dla tych wszystkich, którzy szukają umiejętności w działaniu.
¹⁹ Słuchajcie mnie, naczelnicy ludu,
i nadstawcie uszu, przewodniczący zgromadzeniu!

Bądź niezależny

²⁰ Ani synowi, ani żonie, ani bratu, ani przyjacielowi
nie dawaj władzy nad sobą za życia,
nie oddawaj też twoich dostatków komu innemu,
abyś pożałowawszy tego, nie musiał o nie prosić.
²¹ Póki żyjesz i tchnienie jest w tobie,
nikomu nie dawaj nad sobą władzy.
²² Lepszą jest bowiem rzeczą, żeby dzieci ciebie prosiły,
niż żebyś ty patrzył na ręce swych synów.
²³ W każdym czynie bądź tym, który góruje,
i nie przynoś ujmy swej sławie!
²⁴ W dniu kończącym dni twego życia
i w chwili śmierci rozdaj [swoje] dziedzictwo!

Niewolnicy – słudzy

²⁵ Dla osła – pasza, kij i ciężary;
chleb, ćwiczenie i praca – dla niewolnika.
²⁶ Spraw, by sługa pracował, a znajdziesz odpoczynek,
zostaw mu ręce bez zajęcia, a szukać będzie wolności.
²⁷ Jarzmo i rzemień zginają kark,
a słudze krnąbrnemu wałek i dochodzenia.
²⁸ Wyślij go do pracy, by nie był bez zajęcia,
lenistwo bowiem nauczyło wiele złego.
²⁹ Daj go do pracy jemu odpowiedniej,
a jeśliby cię nie słuchał, zakuj go w cięższe kajdany,
³⁰ ale nie przebieraj miary względem żadnego człowieka
i nie czyń nic bez zastanowienia!
³¹ Jeśli masz sługę, niech ci będzie jak ty sam sobie,
ponieważ za krew go nabyłeś.
³² Jeśli masz sługę, postępuj z nim jak z bratem,
ponieważ potrzebować go będziesz jak siebie samego.
³³ Jeśli go skrzywdzisz, a on ucieknie,
na jakiej drodze szukać go będziesz?

1 List do Koryntian 11

O PORZĄDKU NA ZEBRANIACH LITURGICZNYCH

Strój i nakrycie głowy kobiet

¹ Bądźcie naśladowcami moimi, tak jak ja jestem naśladowcą Chrystusa. ² Pochwalam was, bracia, za to, że we wszystkim pomni na mnie jesteście i że tak, jak wam przekazałem, zachowujecie tradycję. ³ Chciałbym, żebyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, mężczyzna zaś jest głową kobiety, a głową Chrystusa – Bóg. ⁴ Każdy mężczyzna, modląc się lub prorokując z nakrytą głową, hańbi swoją głowę. ⁵ Każda zaś kobieta, modląc się lub prorokując z odkrytą głową, hańbi swoją głowę; wygląda bowiem tak, jakby była ogolona. ⁶ Jeżeli więc jakaś kobieta nie nakrywa głowy, niechże ostrzyże swe włosy! Jeśli natomiast hańbi kobietę to, że jest ostrzyżona lub ogolona, niechże nakrywa głowę! ⁷ Mężczyzna zaś nie powinien nakrywać głowy, bo jest obrazem i chwałą Boga, a kobieta jest chwałą mężczyzny. ⁸ To nie mężczyzna powstał z kobiety, lecz kobieta z mężczyzny. ⁹ Podobnie też mężczyzna nie został stworzony dla kobiety, lecz kobieta dla mężczyzny. ¹⁰ Oto dlaczego kobieta winna mieć na głowie znak poddania, ze względu na aniołów. ¹¹ Zresztą u Pana ani mężczyzna nie jest bez kobiety, ani kobieta nie jest bez mężczyzny. ¹² Jak bowiem kobieta powstała z mężczyzny, tak mężczyzna rodzi się przez kobietę. Wszystko zaś pochodzi od Boga. ¹³ Osądźcie zresztą sami! Czy wypada, aby kobieta z odkrytą głową modliła się do Boga? ¹⁴ Czyż sama natura nie poucza nas, że hańbą jest dla mężczyzny nosić długie włosy, ¹⁵ podczas gdy dla kobiety jest właśnie chwałą? Włosy bowiem zostały jej dane za okrycie. ¹⁶ Może ktoś uważa za właściwe spierać się nadal, my jednak nie jesteśmy takiego zdania, ani my, ani Kościoły Boże.

Wieczerza Pańska

¹⁷ Udzielając tych pouczeń nie pochwalam was i za to, że schodzicie się razem nie na lepsze, ale ku gorszemu. ¹⁸ Przede wszystkim słyszę – i po części wierzę – że zdarzają się między wami spory, gdy schodzicie się razem jako Kościół. ¹⁹ Zresztą nawet muszą być wśród was rozdarcia, żeby się okazało, którzy są wypróbowani. ²⁰ Tak więc, gdy się zbieracie, nie ma u was spożywania Wieczerzy Pańskiej. ²¹ Każdy bowiem już wcześniej zabiera się do własnego jedzenia, i tak się zdarza, że jeden jest głodny, podczas gdy drugi nietrzeźwy. ²² Czyż nie macie domów, aby tam jeść i pić? Czy chcecie znieważać Boże zgromadzenie i zawstydzać tych, którzy nic nie mają? Cóż wam powiem? Czy będę was chwalił? Nie, za to was nie chwalę! ²³ Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb ²⁴ i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: „To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę”. ²⁵ Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: „Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę”. ²⁶ Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. ²⁷ Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej.
²⁸ Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. ²⁹ Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije. ³⁰ Dlatego to właśnie wielu wśród was słabych i chorych i wielu też umarło. ³¹ Jeżeli zaś sami siebie osądzimy, nie będziemy sądzeni. ³² Lecz gdy jesteśmy sądzeni przez Pana, upomnienie otrzymujemy, abyśmy nie byli potępieni ze światem. ³³ Tak więc bracia moi, gdy zbieracie się by spożywać [wieczerzę] poczekajcie jedni na drugich! ³⁴ Jeżeli ktoś jest głodny, niech zaspokoi głód u siebie w domu, abyście się nie zbierali ku potępieniu [waszemu]. Co do reszty, zarządzę, gdy do was przybędę.