Biblia w rok – 10 lipca

Czytania na 10 lipca
2 Księga Kronik 17 – 18
Księga Zachariasza 10
1 List św. Piotra 2

*******

2 Księga Kronik 17 – 18

Rządy Jozafata judzkiego

¹ Jego syn Jozafat został w jego miejsce królem i umocnił się przeciwko Izraelowi. ² Umieścił wojsko we wszystkich warownych miastach Judy i dał zarządców w ziemi judzkiej oraz w miastach Efraima, które zdobył jego ojciec Asa. ³ Pan zaś był z Jozafatem, ponieważ postępował on takimi drogami, jak na początku jego praojciec <Dawid>, i za Baalami nie chodził, ⁴ lecz szukał Boga swoich ojców i postępował zgodnie z Jego przykazaniami. Występków Izraela nie naśladował. ⁵ Umocnił więc Pan władzę królewską w jego ręku. Wszyscy z Judy oddawali Jozafatowi daninę, tak że posiadał obfite bogactwo i wielką sławę. ⁶ Serce jego umocniło się na drogach Pańskich, nadal więc usuwał wyżyny i aszery z Judy. ⁷ W trzecim roku swego panowania posłał swoich dowódców: Ben-Chaila i Obadiasza, Zachariasza, Netaneela i Mikajasza, aby nauczali w miastach judzkich. ⁸ Z nimi zaś lewitów Szemajasza i Netaniasza, Zebadiasza i Asahela, Szemiramota i Jonatana, Adoniasza, Tobiasza i <Tob-Adoniasza>, a z nimi kapłanów Eliszamę i Jorama. ⁹ Nauczali oni w Judzie, a mieli ze sobą księgę Prawa Pańskiego i obchodzili wszystkie miasta Judy, pouczając lud. ¹⁰ A bojaźń Pańska padła na wszystkie królestwa otaczające Judę, wskutek czego nie odważyły się walczyć z Jozafatem. ¹¹ Nawet od Filistynów przynoszono Jozafatowi dary i daniny w srebrze, a Arabowie przyprowadzali mu drobne bydło, siedem tysięcy siedemset baranów i siedem tysięcy siedemset kozłów. ¹² I tak doszedł Jozafat do szczytu swej wielkości. Zbudował on w ziemi Judy zamki warowne i miasta spichlerzy. ¹³ Posiadał on liczną służbę w miastach judzkich i załogę dzielnych wojowników w Jerozolimie. ¹⁴ A oto ich spis według ich szczepów. W Judzie tysiącznikami byli: dowódca Adna, a z nim trzysta tysięcy dzielnych wojowników, ¹⁵ a przy jego boku dowódca Jochanan, a z nim dwieście osiemdziesiąt tysięcy ludzi, ¹⁶ a przy jego boku Amazjasz, syn Zikriego, ochotnik w służbie Pańskiej, a z nim dwieście tysięcy dzielnych wojowników. ¹⁷ A z Beniamina dzielny wojownik Eliada, a z nim dwieście tysięcy łuczników i tarczowników. ¹⁸ Pod jego rozkazami Jozabad, a z nim sto osiemdziesiąt tysięcy uzbrojonych ludzi. ¹⁹ Ci wszyscy służyli królowi oprócz tych, których król rozmieścił w warownych miastach po całej ziemi Judy.

Sojusz Jozafata z Achabem

¹ Jozafat, stawszy się bardzo bogatym i sławnym, spowinowacił się z Achabem. ² Po kilku latach udał się do Achaba do Samarii. Achab zabił wtedy dla niego i dla ludzi, którzy z nim byli, dużo drobnego i większego bydła, i tak skłonił go, aby poszedł z nim przeciw Ramot w Gileadzie. ³ Wówczas zwrócił się Achab, król izraelski, do króla judzkiego Jozafata: „Czy pójdziesz ze mną przeciw Ramot w Gileadzie?” Odpowiedział mu: „Ja tak, jak i ty, lud mój, jak i twój lud [będziemy] z tobą na wojnie”. ⁴ Ponadto Jozafat rzekł królowi izraelskiemu: „Najpierw zapytaj, proszę, o słowo Pana”. ⁵ Król więc izraelski zgromadził czterystu proroków i rzekł do nich: „Czy powinienem wyruszyć na wojnę o Ramot w Gileadzie, czy też powinienem tego zaniechać?” A oni odpowiedzieli: „Wyruszaj, a Bóg je da w ręce króla!” ⁶ Jednak Jozafat rzekł: „Czy nie ma tu jeszcze jakiegoś proroka Pańskiego, abyśmy przez niego mogli zapytać?” ⁷ Na to król izraelski odrzekł Jozafatowi: „Jeszcze jest jeden mąż, przez którego można zapytać Pana. Ale ja go nienawidzę, bo mi nie prorokuje dobrze, tylko zawsze źle. Jest to Micheasz, syn Jimli”. Wtedy Jozafat powiedział: „Nie mów tak, królu!” ⁸ Zawołał więc król izraelski któregoś dworzanina i rzekł: „Pospiesz się po Micheasza, syna Jimli!” ⁹ Król izraelski i Jozafat, król judzki, ubrani w szaty [królewskie] siedzieli na swoich tronach. Siedzieli na placu u wrót Samarii, a przed nimi prorokowali wszyscy prorocy. ¹⁰ Sedecjasz, syn Kenaany, sporządził sobie rogi żelazne i powiedział: „Tak mówi Pan: Nimi będziesz bódł Aram, aż do ich wytępienia”. ¹¹ I wszyscy prorocy podobnie prorokowali mówiąc: „Idź na Ramot w Gileadzie i zwyciężaj, Pan je da w ręce króla”. ¹² Ten zaś posłaniec, który poszedł zawołać Micheasza, powiedział mu tak: „Oto przepowiednie proroków są jednogłośnie pomyślne dla króla, niechże twoja przepowiednia, proszę cię, będzie jak każdego z nich, taką, żebyś zapowiedział powodzenie”. ¹³ Wówczas Micheasz odrzekł: „Na życie Pana, na pewno będę mówił to, co powie mój Bóg”. ¹⁴ Potem przyszedł przed króla. Wtedy król się odezwał do niego: „Micheaszu, czy powinniśmy wyruszyć na wojnę przeciw Ramot w Gileadzie, czy też powinniśmy tego zaniechać?” Wtedy do niego przemówił: „Wyruszcie, a zwyciężycie. Będą oni oddani w wasze ręce”. ¹⁵ Król zaś mu powiedział: „Ile razy ja cię mam zaklinać, żebyś mi mówił tylko prawdę w imieniu Pana?” ¹⁶ Wówczas on rzekł:
„Ujrzałem całego Izraela rozproszonego po górach,
jak trzodę owiec i kóz bez pasterza.
Pan rzekł: Nie mają swego pana.
Niech wróci każdy w pokoju do swego domu!”
¹⁷ Wtedy król izraelski zwrócił się do Jozafata: „Czyż ci nie powiedziałem? Nie prorokuje mi pomyślności, tylko nieszczęścia!” ¹⁸ Tamten zaś mówił dalej: „Dlatego słuchajcie wyroku Pańskiego. Ujrzałem Pana, siedzącego na swym tronie, a po Jego prawej i lewej stronie stały przy Nim wszystkie zastępy niebieskie. ¹⁹ Wówczas Pan rzekł: „Kto zwiedzie Achaba, króla izraelskiego, aby poszedł i poległ w Ramot w Gileadzie?” Gdy zaś jeden rzekł tak, a drugi inaczej, ²⁰ wystąpił pewien duch i stanąwszy przed Panem powiedział: „Ja go zwiodę”. Wtedy Pan rzekł do niego: „Jak?” On zaś odrzekł: ²¹ „Wyjdę i stanę się duchem kłamstwa w ustach wszystkich jego proroków”. Wówczas [Pan] rzekł: „Możesz zwieść i to ci się uda. Idź i uczyń tak!” ²² Oto dlatego Pan dał teraz ducha kłamstwa w usta tych twoich proroków. Pan bowiem zawyrokował twoją zgubę”. ²³ Wtedy Sedecjasz, syn Kenaany, podszedł i uderzył Micheasza w policzek, mówiąc: „Którąż to drogą przeszedł ode mnie duch Pański, aby mówić z tobą?” ²⁴ A Micheasz odrzekł: „Oto ty sam zobaczysz tego dnia, gdy będziesz przechodził z ukrycia w ukrycie, aby się schować”. ²⁵ Król izraelski zaś rozkazał: „Weźcie Micheasza i zaprowadźcie go z powrotem do Amona, dowódcy miasta, i do syna królewskiego, Joasza, ²⁶ i powiedzcie: Tak rzekł król: Wtrąćcie go do więzienia i żywcie chlebem i wodą jak najskąpiej, aż do mego powrotu w pokoju”.
²⁷ Na to Micheasz powiedział: „Gdybyś miał powrócić w pokoju, to znaczyłoby, że Pan nie mówił przeze mnie”. <I dodał: „Słuchajcie wszystkie narody!”> ²⁸ Jednak król izraelski i Jozafat, król judzki, wyruszyli na Ramot w Gileadzie. ²⁹ [Tam] król izraelski powiedział Jozafatowi: „Zanim pójdę w bój, przebiorę się. Ty zaś wdziej swoje szaty”. Następnie król izraelski przebrał się i dopiero wtedy przystąpili do walki. ³⁰ A król Aramu wydał taki rozkaz dowódcom swoich rydwanów: „Nie walczcie ani z małym, ani z wielkim, lecz tylko z samym królem izraelskim!” ³¹ Toteż kiedy dowódcy rydwanów zobaczyli Jozafata, powiedzieli: „Ten jest królem izraelskim!” Wtedy otoczyli go, aby z nim walczyć. Wówczas Jozafat wydał okrzyk bojowy. Pomógł mu Pan, odciągając ich od niego. ³² Kiedy dowódcy rydwanów spostrzegli, że nie on jest królem izraelskim, zawrócili od niego. ³³ A pewien człowiek naciągnął łuk i przypadkiem ugodził króla izraelskiego między spojenia pancerza. Powiedział więc [król] woźnicy: „Zawróć i ratuj mię z tej walki, bo zostałem zraniony”. ³⁴Tego dnia rozgorzała walka, a król izraelski utrzymał się, stojąc na rydwanie naprzeciw Aramejczyków aż do wieczora, a zmarł o zachodzie słońca.

Księga Zachariasza 10

Tylko Pan wspomaga

¹ Proście Pana o deszcz w porze wiosennej,
bo Pan władcą gromów
i On zsyła deszcze obfite,
daje każdemu zieleń na polu.
² Posążki bóstw natomiast mówią tylko brednie,
wróżbici widzą tylko kłamstwa,
i złudne są sny, które wyjaśniają,
pocieszają zwodniczo.
Dlatego pójdą dalej, podobni do trzody
błądzącej ciągle, bo nie ma pasterza.

Wyzwolenie i powrót Izraela

³ Przeciw pasterzom gniew mój się rozpala,
moja kara ściga już kozły,
bo Pan Zastępów wejrzał na trzodę swoją dom Judy,
uczyni ją sławną jak swego rumaka w boju.
⁴ Z niej będzie kamień węgielny,
z niej więź
i z niej łuki bojowe,
z niej dzielni wodzowie.
⁵ Ci wszyscy będą jak bohaterowie,
co w bitwie depcą błoto na drodze.
Będą walczyć, bo Pan jest z nimi,
a jeźdźcy na koniach okryją się hańbą.
⁶ Ja naród Judy umocnię, wesprę naród Józefa.
Sprowadzę ich z powrotem, litując się nad nimi.
I będzie znowu tak, jakbym ich nigdy nie odrzucił,
albowiem Ja jestem Pan, ich Bóg, Ja ich wysłucham.
⁷ Efraim będzie podobny do mocarza,
serce się w nim rozweseli jak gdyby od wina –
ich synowie będą to oglądać z radością
i serce ich rozraduje się w Panu.
⁸ Ja dam im znak i ich zgromadzę,
bo ich wykupiłem –
i tak, jak dawniej byli, będą znowu liczni.
⁹ Między narodami ich rozproszyłem
i na obczyźnie o Mnie pamiętać będą,
wychowają swych [synów], a potem powrócą.
¹⁰ Sprowadzę ich z ziemi egipskiej,
zgromadzę ich z krainy Aszszur.
Przywiodę ich do ziemi Gilead i Libanu,
tak że miejsca dla nich nie wystarczy.
¹¹ Przez Morze Egipskie będą przechodzić,
zawładną morską tonią,
a głębia Rzeki wyschnie.
Upokorzony będzie pyszny Aszszur,
a panowanie Egiptu ustanie.
¹² Pan będzie ich mocą,
w Jego imię będą chodzili –
wyrocznia Pana.

1 List św. Piotra 2

¹ Odrzuciwszy więc wszelkie zło, wszelki podstęp i udawanie, zazdrość i jakiekolwiek złe mowy, ² jak niedawno narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, niesfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu – ³ jeżeli tylko zasmakowaliście, że słodki jest Pan. ⁴ Zbliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, ⁵ wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. ⁶ To bowiem zawiera się w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony. ⁷ Wam zatem, którzy wierzycie, cześć! Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła – ⁸ i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni. ⁹ Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła, ¹⁰ wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali.

Upomnienia dotyczące stosunków z bliźnimi

¹¹ Umiłowani! Proszę, abyście jak obcy i przybysze powstrzymywali się od cielesnych pożądań, które walczą przeciwko duszy. ¹² Postępowanie wasze wśród pogan niech będzie dobre, aby przyglądając się dobrym uczynkom wychwalali Boga w dniu nawiedzenia za to, czym oczerniają was jako złoczyńców.
¹³ Bądźcie poddani każdej ludzkiej zwierzchności ze względu na Pana: czy to królowi jako mającemu władzę, ¹⁴ czy to namiestnikom jako przez niego posłanym celem karania złoczyńców, udzielania zaś pochwały tym, którzy dobrze czynią. ¹⁵ Taka bowiem jest wola Boża, abyście przez dobre uczynki zmusili do milczenia niewiedzę ludzi głupich. ¹⁶ Jak ludzie wolni [postępujcie], nie jak ci, dla których wolność jest usprawiedliwieniem zła, ale jak niewolnicy Boga. ¹⁷ Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, czcijcie króla!
¹⁸ Niewolnicy! Z całą bojaźnią bądźcie poddani panom nie tylko dobrym i łagodnym, ale również surowym. ¹⁹ To się bowiem podoba [Bogu], jeżeli ktoś ze względu na sumienie [uległe] Bogu znosi smutki i cierpi niesprawiedliwie. ²⁰ Co bowiem za chwała, jeżeli przetrzymacie chłostę jako grzesznicy? – Ale to się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia. ²¹ Do tego bowiem jesteście powołani. Chrystus przecież również cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami. ²² On grzechu nie popełnił, a w Jego ustach nie było podstępu. ²³ On, gdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził, ale oddawał się Temu, który sądzi sprawiedliwie. ²⁴ On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości – Krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni. ²⁵ Błądziliście bowiem jak owce, ale teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża dusz waszych.