Biblia w rok – 2 maja

Czytania na 2 maja
1 Księga Samuela 7 – 8
Mądrość Syracha 32
1 List do Koryntian 10

*******

1 Księga Samuela 7 – 8

¹ Przybyli mieszkańcy Kiriat-Jearim, zabrali Arkę Pańską i wprowadzili ją do domu Abinadaba na wzgórzu, Eleazara zaś, syna jego, poświęcili, aby strzegł Arki Pańskiej.

SAMUEL I SAUL

Samuel – ostatni sędzia Izraela

² Od chwili przybycia arki do Kiriat-Jearim upłynął długi okres lat dwudziestu. Cały dom Izraela zatęsknił za Panem. ³ Wtedy Samuel tak powiedział do całego domu Izraela: „Jeśli chcecie się nawrócić do Pana z całego serca, usuńcie spośród siebie wszystkich bogów obcych i Asztarty, a skierujcie wasze serca ku Panu, służcie więc tylko Jemu, a wybawi was z rąk Filistynów”. ⁴ Synowie Izraela usunęli Baalów i Asztarty i służyli tylko samemu Panu. ⁵ Wtedy zarządził Samuel: „Zgromadźcie wszystkich Izraelitów w Mispa: będę się modlił za wami do Pana”. ⁶ Zgromadzili się w Mispa i czerpali wodę, którą rozlewali przed Panem. Pościli również w tym dniu, tam też wołali: „Zgrzeszyliśmy przeciw Panu”. Samuel sprawował sądy nad Izraelitami w Mispa.
⁷ Skoro Filistyni posłyszeli, że Izraelici zebrali się w Mispa, władcy Filistynów wyruszyli przeciw Izraelitom. Kiedy usłyszeli o tym Izraelici, zlękli się Filistynów. ⁸ Wtedy Izraelici prosili Samuela: „Nie przestawaj modlić się za nami do Pana, Boga naszego, aby nas wybawił z rąk Filistynów”. ⁹ Samuel wziął jedno jagnię ssące i złożył je na całopalenie Panu; wołał do Pana w sprawie Izraela, a Pan go wysłuchał. ¹⁰ W czasie gdy Samuel składał całopalną ofiarę, Filistyni przystąpili do walki z Izraelitami. W tym dniu zagrzmiał Pan potężnym gromem przeciw Filistynom, wywołując popłoch, tak iż ponieśli klęskę przed Izraelitami. ¹¹ Mężowie izraelscy wyruszyli z Mispa i puścili się w pogoń za Filistynami. Bili ich aż do Bet-Kar. ¹² Potem Samuel wziął jeden kamień i ustawił między [miastami] Mispa a Jeszana, nazywając go Eben-Haezer, mówiąc: „Aż dotąd wspierał nas Pan”. ¹³ Filistyni zostali pokonani tak, że nie wkraczali już odtąd do krainy izraelskiej. Ręka Pańska zawisła nad Filistynami po wszystkie dni życia Samuela. ¹⁴ Powróciły do Izraela miasta, które zabrali im Filistyni od Ekronu aż do Gat; Izraelici zabrali z ręki Filistynów również te ziemie, które do nich należały. Nastał też okres pokoju między Izraelem i Amorytami. ¹⁵ Samuel sprawował sądy nad Izraelem przez cały ciąg swego życia. ¹⁶ Corocznie odbywał podróż do Betel, Gilgal i Mispa, sprawując sądy nad Izraelem we wszystkich tych miejscowościach. ¹⁷ Potem wracał do Rama, tam bowiem był jego dom, tam także sądził Izraela, tam również zbudował ołtarz Panu.

Król-człowiek zamiast Boga

¹ Kiedy jednak Samuel się postarzał, sędziami nad Izraelem ustanowił swoich synów. ² Pierworodny syn jego nazywał się Joel, drugiemu było na imię Abiasz: sądzili oni w Beer-Szebie. ³ Jednak synowie jego nie chodzili jego drogą: szukali własnych korzyści, przyjmowali podarunki, wypaczali prawo. ⁴ Zebrała się więc cała starszyzna izraelska i udała się do Samuela do Rama. ⁵ Odezwali się do niego: „Oto ty się zestarzałeś, a synowie twoi nie postępują twoimi drogami: ustanów raczej nad nami króla, aby nami rządził, tak jak to jest u innych narodów”.
⁶ Nie podobało się Samuelowi to, że mówili: „Daj nam króla, aby nami rządził”. Modlił się więc Samuel do Pana. ⁷ A Pan rzekł do Samuela: „Wysłuchaj głosu ludu we wszystkim, co mówi do ciebie, bo nie ciebie odrzucają, lecz Mnie odrzucają jako króla nad sobą. ⁸ Podobnie jak postępowali od dnia, w którym ich wyprowadziłem z Egiptu, aż do dnia dzisiejszego, porzucając Mnie i służąc innym bogom, tak postępują i z tobą. ⁹ Teraz jednak wysłuchaj ich głosu, tylko wyraźnie ich ostrzeż i oznajmij im prawo króla, który ma nad nimi panować”.
¹⁰ I powtórzył Samuel wszystkie słowa Pana ludowi, który od niego zażądał króla. ¹¹ Mówił: „Oto jest prawo króla mającego nad wami panować: Synów waszych będzie on brał do swego rydwanu i swych koni, aby biegali przed jego rydwanem. ¹² I uczyni ich tysiącznikami, pięćdziesiątnikami, robotnikami na roli swojej i żniwiarzami. Przygotowywać też będą broń wojenną i zaprzęgi do rydwanów. ¹³ Córki wasze zabierze do przyrządzania wonności oraz na kucharki i piekarki. ¹⁴ Zabierze również najlepsze wasze ziemie uprawne, winnice i sady oliwkowe, a podaruje je swoim sługom. ¹⁵ Zasiewy wasze i winnice obciąży dziesięciną i odda ją swoim dworzanom i sługom. ¹⁶ Weźmie wam również waszych niewolników, niewolnice, waszych najlepszych młodzieńców i osły wasze i zatrudni pracą dla siebie. ¹⁷ Nałoży dziesięcinę na trzodę waszą, wy zaś będziecie jego sługami. ¹⁸ Będziecie sami narzekali na króla, którego sobie wybierzecie, ale Pan was wtedy nie wysłucha”.
¹⁹ Odrzucił lud radę Samuela i wołał: „Nie, lecz król będzie nad nami, ²⁰ abyśmy byli jak wszystkie narody, aby nas sądził nasz król, aby nam przewodził i prowadził nasze wojny!”
²¹ Samuel wysłuchał wszystkich słów ludu i powtórzył je uszom Pana. ²² A Pan rzekł do Samuela: „Wysłuchaj ich żądania i ustanów im króla!” Wtedy rzekł Samuel do mężów izraelskich: „Niech każdy wróci do swego miasta”.

Mądrość Syracha 32

¹ Jeśli posadzono cię na pierwszym miejscu, nie wbijaj się w pychę,
bądź między nimi jak jeden z nich,
miej staranie o nich, a dopiero potem usiądź!
² Gdy wykonasz wszystko, co do ciebie należy, zajmij swoje miejsce,
abyś się radował wraz z nimi
i otrzymał wieniec za umiejętność kierowania ucztą.
³ Mów, starcze, tobie to bowiem przystoi,
jednak z dokładnym wyczuciem, abyś nie przeszkadzał muzyce.
⁴ A kiedy jej słuchają, nie rozwódź się mową
ani nie okazuj swej mądrości w niestosownym czasie!
⁵ Czym pieczęć z rubinu w złotej oprawie,
tym koncert muzyków na uczcie przy winie.
⁶ Jak pieczęć szmaragdowa w złotym obramowaniu,
tak melodia muzyków przy słodkim winie.
⁷ Przemów, młodzieńcze, jeśli już musisz,
skoro cię o to usilnie dwa razy proszono.
⁸ Mów zwięźle, w niewielu słowach [zamknij] wiele treści,
okaż, że jesteś taki, który coś wie, a zarazem umie milczeć.
⁹ Nie wywyższaj się między dostojnikami,
a gdy inny mówi, wiele nie gadaj!
¹⁰ Przed grzmotem przelatuje błyskawica,
a przed skromnym człowiekiem idzie przychylność.
¹¹ Gdy przyjdzie czas, powstań, nie bądź ostatni,
idź szybko do domu i nie postępuj lekkomyślnie!
¹² Tam możesz się zabawić i czynić, co ci się podoba,
ale nie grzesz mową zuchwałą!
¹³ Za wszystko wysławiaj Tego, który cię stworzył
i który cię upaja swoimi dobrami.

Bojaźń Boża

¹⁴ Kto się boi Pana, otrzyma wychowanie,
a którzy od wczesnego rana Go szukają, znajdą [Jego] upodobanie.
¹⁵ Ten, kto bada Prawo, życie swe nim wypełni,
ale obłudnik znajdzie w nim sposobność do upadku.
¹⁶ Którzy się Pana boją, zrozumieją Prawo,
a ich sprawiedliwość jak światło zabłyśnie.
¹⁷ Człowiek grzeszny unika nagany
i według swej woli tłumaczy Prawo.
¹⁸ Człowiek roztropny nie gardzi myślą [obcą],
a głupi i pyszny niczym się nie przejmuje.
¹⁹ Nic nie czyń bez zastanowienia,
a nie będziesz żałował swego czynu.
²⁰ Na drogę wyboistą nie wchodź,
abyś nogą nie uderzył o kamień.
²¹ Nie czuj się bezpieczny na drodze bez przeszkód
²² i miej się na baczności na swoich ścieżkach!
²³ We wszystkich czynach uważaj na siebie samego,
przez to zachowasz przykazania.
²⁴ Albowiem kto wierzy Prawu, zachowuje przykazania,
a kto zaufał Panu, nie poniesie szkody.

1 List do Koryntian 10

Przykład z dziejów Izraela

¹ Nie chciałbym, bracia, żebyście wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze ² i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu; ³ wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy ⁴ i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała – to był Chrystus. ⁵ Lecz w większości z nich nie upodobał sobie Bóg; polegli bowiem na pustyni. ⁶ Stało się zaś to wszystko, by mogło posłużyć za przykład dla nas, abyśmy nie pożądali złego, tak jak oni pożądali. ⁷ Nie bądźcie też bałwochwalcami jak niektórzy z nich, według tego, co jest napisane: Zasiadł lud, by jeść i pić, i powstali, by się oddawać rozkoszom. ⁸ Nie oddawajmy się też rozpuście, jak to czynili niektórzy spośród nich, i padło ich jednego dnia dwadzieścia trzy tysiące. ⁹ I nie wystawiajmy Pana na próbę, jak wystawiali Go niektórzy z nich i poginęli od wężów. ¹⁰ Nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali i zostali wytraceni przez dokonującego zagłady. ¹¹ A wszystko to przydarzyło się im jako zapowiedź rzeczy przyszłych, spisane zaś zostało ku pouczeniu nas, których dosięga kres czasów. ¹² Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł. ¹³Pokusa nie nawiedziła was większa od tej, która zwykła nawiedzać ludzi. Wierny jest Bóg i nie dozwoli was kusić ponad to, co potraficie znieść, lecz zsyłając pokusę, równocześnie wskaże sposób jej pokonania abyście mogli przetrwać.

Wnioski praktyczne

¹⁴ Dlatego też, najmilsi moi, strzeżcie się bałwochwalstwa! ¹⁵ Mówię jak do ludzi rozsądnych. Zresztą osądźcie sami to, co mówię: ¹⁶ Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? ¹⁷ Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba. ¹⁸ Przypatrzcie się Izraelowi według ciała! Czyż nie są w jedności z ołtarzem ci, którzy spożywają z ofiar na ołtarzu złożonych? ¹⁹ Lecz po cóż to mówię? Czy może jest czymś ofiara złożona bożkom? Albo czy sam bożek jest czymś? ²⁰ Ależ właśnie to, co ofiarują poganie, demonom składają w ofierze, a nie Bogu. Nie chciałbym, byście mieli coś wspólnego z demonami. ²¹ Nie możecie pić z kielicha Pana i z kielicha demonów; nie możecie zasiadać przy stole Pana i przy stole demonów. ²² Czyż będziemy pobudzali Pana do zazdrości? Czyż jesteśmy mocniejsi od Niego? ²³ Wszystko wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko wolno, ale nie wszystko buduje. ²⁴ Niech nikt nie szuka własnego dobra, lecz dobra bliźniego! ²⁵ Tak więc wszystko, cokolwiek w jatce sprzedają, spożywajcie, niczego nie dociekając – dla spokoju sumienia. ²⁶Pańska bowiem jest ziemia i wszystko, co ją napełnia. ²⁷ Jeżeli zaprosi was ktoś z niewierzących a wy zgodzicie się przyjść, jedzcie wszystko, co wam podadzą, nie pytając o nic – dla spokoju sumienia. ²⁸ A gdyby ktoś powiedział: „To było złożone na ofiarę” – nie jedzcie przez wzgląd na tego, który was ostrzegł, i z uwagi na sumienie. ²⁹ Mam na myśli sumienie nie twoje, lecz bliźniego. Bo dlaczego by czyjeś sumienie miało wyrokować o mojej wolności? ³⁰ Jeśli ja coś spożywam dzięki czyniąc, to czemu mam być spotwarzany z powodu tego, za co dzięki czynię? ³¹ Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie ³² Nie bądźcie zgorszeniem ani dla Żydów, ani dla Greków, ani dla Kościoła Bożego, ³³podobnie jak ja, który się staram przypodobać wszystkim pod każdym względem nie szukając własnej korzyści, lecz dobra wielu, aby byli zbawieni.