Biblia w rok – 10 marca

Czytania na 10 marca
Księga Liczb 19 – 20
Księga Hioba 38
Ewangelia wg św. Mateusza 17

*******

Księga Liczb 19 – 20

Popiół z czerwonej krowy

¹ Mówił znów Pan do Mojżesza i Aarona: ² „Oto rozporządzenie Prawa przepisanego przez Pana. Powiedz Izraelitom: Niech ci przyprowadzą czerwoną krowę bez skazy, na którą jeszcze nie wkładano jarzma. ³ Oddacie ją kapłanowi Eleazarowi, który każe ją wyprowadzić poza obóz, i zabije się ją w jego obecności. ⁴ Potem weźmie kapłan Eleazar nieco jej krwi na palec i pokropi siedem razy ową krwią od strony wejścia do Namiotu Spotkania. ⁵ Wreszcie spali się krowę w jego obecności, zarówno skórę, jak mięso, krew i zawartość jelit. ⁶ Teraz weźmie kapłan drzewo cedrowe, hizop oraz nitki karmazynowe i rzuci to na ogień, w którym płonie krowa. ⁷ Następnie wypierze kapłan szaty swoje i obmyje ciało wodą; po spełnieniu tych czynności wejdzie do obozu, lecz pozostanie nieczystym aż do wieczora. ⁸ Również ten, który palił krowę, wypierze w wodzie szaty swoje, obmyje ciało i pozostanie nieczystym aż do wieczora.
⁹ Mąż czysty zbierze popiół krowy i złoży go na czystym miejscu poza obozem, aby dla społeczności Izraelitów był przechowany do przygotowania wody oczyszczenia; jest to ofiara za grzech. ¹⁰ Ten, który zbierał popiół z krowy, winien wyprać szaty swoje i pozostanie nieczysty aż do wieczora. Będzie to ustawą wieczystą zarówno dla Izraelitów, jak i dla obcych, którzy się pośród was zatrzymują.

Poszczególne wypadki zaciągnięcia nieczystości

¹¹ Kto się dotknie zmarłego, jakiegokolwiek trupa ludzkiego, będzie nieczysty przez siedem dni. ¹² Winien się nią oczyścić w trzecim i siódmym dniu, a wtedy będzie czysty. Gdyby jednak nie dokonał w trzecim i siódmym dniu oczyszczenia, wówczas pozostanie nieczysty. ¹³ Ktokolwiek dotknie się zmarłego, ciała człowieka, który umarł, a nie dokona oczyszczenia siebie, bezcześci przybytek Pana. Taki będzie wyłączony spośród Izraela, gdyż nie pokropiła go woda oczyszczenia; pozostaje przeto nieczysty, a plama jego ciąży na nim. ¹⁴ A oto prawo odnoszące się do człowieka, który umarł w namiocie: każdy, kto wejdzie do tego namiotu i ktokolwiek w nim przebywa, będzie nieczysty przez siedem dni. ¹⁵ Również każde naczynie otwarte, które nie ma pokrywy przymocowanej sznurem, będzie nieczyste. ¹⁶ Podobnie będzie przez siedem dni nieczysty, kto w otwartym polu dotknie zabitego mieczem, zmarłego, kości ludzkich albo grobu.

Rytualna woda oczyszczenia

¹⁷ Dla każdego, który zaciągnął nieczystość, weźmie się do naczynia nieco popiołu ze spalonej ofiary za grzech i zaleje wodą źródlaną. ¹⁸ Mąż czysty weźmie hizop, zanurzy w wodzie i pokropi namiot, wszystkie sprzęty oraz wszystkich, którzy się tam znajdują, wreszcie tego, który dotknął kości, zabitego albo zmarłego lub też grobu. ¹⁹ I tak pokropi mąż czysty tego, który jest nieczysty, trzeciego i siódmego dnia, a w siódmym dniu będzie uwolniony od winy. Mąż nieczysty wypierze szaty swoje, obmyje się w wodzie i wieczorem będzie czysty. ²⁰ Lecz mąż, który stał się nieczysty, a nie dokonał aktu oczyszczenia, będzie wyłączony ze społeczności; zbezcześcił bowiem przybytek Pana. Nie został pokropiony wodą oczyszczenia, więc pozostaje nieczysty. ²¹ Będzie to dla was prawem po wszystkie czasy. Kto skrapia wodą oczyszczenia, winien wyprać odzienie swoje, a każdy, kto się zetknie z wodą oczyszczenia, pozostanie nieczystym aż do wieczora. ²² Wszystko wreszcie, czego się dotknie nieczysty, a także osoba, która się go dotknie, będą nieczyste aż do wieczora”.

OD KADESZ DO MOABU

Wody Meriba

¹ W pierwszym miesiącu przybyła cała społeczność Izraelitów na pustynię Sin. Lud zatrzymał się w Kadesz; tam też umarła i tam została pogrzebana Miriam.
² Gdy zabrakło społeczności wody, zeszli się przeciw Mojżeszowi i Aaronowi. ³ I kłócił się lud z Mojżeszem, wołając: „Lepiej by było, gdybyśmy zginęli, jak i bracia nasi, przed Panem. ⁴ Czemuście wyprowadzili zgromadzenie Pana na pustynię, byśmy tu razem z naszym bydłem zginęli? ⁵ Dlaczegoście wywiedli nas z Egiptu i przyprowadzili na to nędzne miejsce, gdzie nie można siać, nie ma drzew figowych ani winorośli, ani drzewa granatowego, a nawet nie ma wody do picia?” ⁶ Mojżesz i Aaron odeszli od tłumu i skierowali się ku wejściu do Namiotu Spotkania. Tam padli na twarz, a ukazała się im chwała Pana. ⁷ I przemówił Pan do Mojżesza: ⁸ „Weź laskę i zbierz całe zgromadzenie, ty wespół z bratem twoim Aaronem. Następnie przemów w ich obecności do skały, a ona wyda z siebie wodę. Wyprowadź wodę ze skały i daj pić ludowi oraz jego bydłu”. ⁹ Stosownie do nakazu zabrał Mojżesz laskę sprzed oblicza Pana. ¹⁰ Następnie zebrał Mojżesz wraz z Aaronem zgromadzenie przed skałą i wtedy rzekł do nich: „Słuchajcie, wy buntownicy! Czy potrafimy z tej skały wyprowadzić dla was wodę?” ¹¹ Następnie podniósł Mojżesz rękę i uderzył dwa razy laską w skałę. Wtedy wypłynęła woda tak obficie, że mógł się napić zarówno lud, jak i jego bydło.

Ukaranie Mojżesza i Aarona

¹² Rzekł znowu Pan do Mojżesza i Aarona: „Ponieważ Mi nie uwierzyliście i nie objawiliście mojej świętości wobec Izraelitów, dlatego wy nie wprowadzicie tego ludu do kraju, który im daję”. ¹³ To są wody Meriba, gdzie się spierali Izraelici z Panem i gdzie On objawił wobec nich swoją świętość.

Edom odmawia Izraelowi przejścia

¹⁴ Z Kadesz wyprawił Mojżesz posłów do króla Edomu, <żeby mu powiedzieli>: „Tak mówi brat twój, Izrael: Ty znasz wszystkie utrapienia, jakie na nas spadły. ¹⁵ Niegdyś powędrowali przodkowie nasi do Egiptu, i przebywaliśmy tam długi czas. Egipcjanie jednak źle się obchodzili z nami, podobnie jak i z przodkami naszymi. ¹⁶ Wołaliśmy wtedy do Pana, a On usłyszał głos nasz i posłał anioła, który nas wyprowadził z Egiptu. Znajdujemy się teraz w Kadesz, mieście położonym na granicy twego obszaru. ¹⁷ Pozwól nam łaskawie przejść przez twoją ziemię. Nie pójdziemy przez pola ani winnice i nie będziemy pić wody ze studni. Chcemy jedynie skorzystać z drogi królewskiej i nie zboczymy ani na prawo, ani na lewo, dopóki nie przejdziemy twoich granic”. ¹⁸ Odpowiedział im Edom: „Nie pójdziecie przez nasz kraj, w przeciwnym razie zastąpimy wam drogę z mieczem w ręku”. ¹⁹ Odpowiedzieli im wówczas Izraelici: „Chcemy jedynie przejść utartą drogą. A gdybyśmy pili waszą wodę – tak my, jak i trzody nasze – zapłacimy. Nie chodzi o nic więcej, tylko o zwykłe przejście”. ²⁰ Odpowiedział Edom: „Nie przejdziecie!” I wyszedł Edom naprzeciw nich z wojskiem licznym i dobrze uzbrojonym. ²¹ Zabronił Edom przejścia Izraelowi przez swoje granice, Izrael więc odszedł w bok od niego.

Śmierć Aarona

²² Izraelici – cała społeczność – ruszyli z Kadesz i przybyli pod górę Hor. ²³ Na górze Hor, leżącej na granicy ziemi Edom, przemówił Pan do Mojżesza i Aarona: ²⁴ „Aaron zostanie przyłączony do swoich przodków, gdyż nie wejdzie do ziemi, którą dam synom Izraela, dlatego że sprzeciwiliście się memu rozkazowi u wód Meriba. ²⁵ Weź Aarona i syna jego Eleazara i przyprowadź ich na górę Hor. ²⁶ Tam niech zdejmie Aaron swoje szaty, a ty ubierzesz w nie jego syna Eleazara, Aaron zaś będzie przyłączony [do przodków]. Tam on umrze”. ²⁷ Mojżesz postąpił według rozkazu Pana, i weszli na oczach całej społeczności na górę Hor. ²⁸ Mojżesz zdjął z Aarona jego szaty i przyodział nimi jego syna Eleazara. Aaron umarł na szczycie góry, a Mojżesz z Eleazarem zstąpili na dół. ²⁹ Skoro dowiedziała się cała społeczność, że Aaron umarł, opłakiwał go dom Izraela przez trzydzieści dni.

Księga Hioba 38

MOWA BOGA

Pierwsza mowa Boga: Mądrość Boża widoczna w świecie

Wystąpienie Boga

¹ I z wichru Pan odpowiedział Hiobowi tymi słowami:
² „Któż tu zaciemnić chce zamiar
słowami nierozumnymi?
³ Przepasz no biodra jak mocarz!
Będę cię pytał – pouczysz Mnie.

Czy pomagałeś w stworzeniu świata…

⁴ Gdzieś był, gdy zakładałem ziemię?
Powiedz, jeżeli znasz mądrość.
⁵ Kto wybadał jej przestworza?
Wiesz, kto ją sznurem wymierzył?
⁶ Na czym się słupy wspierają?
Kto założył jej kamień węgielny
⁷ ku uciesze porannych gwiazd,
ku radości wszystkich synów Bożych?

…i przy stworzeniu morza?

⁸ Kto bramą zamknął morze,
gdy wyszło z łona wzburzone,
⁹ gdym chmury mu dał za ubranie,
za pieluszki ciemność pierwotną?
¹⁰ Złamałem jego wielkość mym prawem,
wprawiłem wrzeciądze i bramę.
¹¹ I rzekłem: „Aż dotąd, nie dalej!
Tu zapora dla twoich nadętych fal”.

Czy rozkazujesz zorzy?

¹² Czyś w życiu rozkazał rankowi,
wyznaczył miejsce jutrzence,
¹³ by objęła krańce ziemi,
usuwając z niej grzeszników?
¹⁴ Zmienia się jak pieczętowana glina,
barwi się jak suknia.
¹⁵ Grzesznikom światło odjęte
i strzaskane ramię wyniosłe.

Czy znasz granice ziemi?

¹⁶ Czy dotarłeś do źródeł morza?
Czy doszedłeś do dna Otchłani?
¹⁷ Czy wskazano ci bramy śmierci?
Widziałeś drzwi do ciemności?
¹⁸ Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi?
Powiedz, czy znasz to wszystko?

Gdzie mieszka światło?

¹⁹ Gdzie jest droga do spoczynku światła?
A gdzie mieszkają mroki,
²⁰ abyś je zawiódł do ich przestworzy
i rozpoznał drogę do ich domu?
²¹ Jeśli to wiesz, to wtedyś się rodził,
a liczba twych dni jest ogromna.

Czy znasz zbiorniki niebieskie?

²² Czy dotarłeś do zbiorników śniegu?
Czy widziałeś zbiorniki gradu?
²³ Na czasy gniewu je chowam,
na dzień utarczki i wojny.
²⁴ Czy nie tędy światło zachodzi,
rozsyłając błyskawice po świecie?

Jaki początek deszczu?

²⁵ Kto kopał kanały ulewie
lub drogę chmurze ze grzmotem,
²⁶ by padał deszcz na pustkowiu,
w pustyni zupełnie bezludnej,
²⁷ chcąc pustynię bezludną nasycić,
zasilić rosnącą tam trawę?
²⁸ Czy deszcz także ma ojca?
A kto zrodził krople rosy?
²⁹ Z czyjego łona lód wyszedł?
Kto rozmnożył szron z nieba?
³⁰ Jak to woda krzepnie na kamień,
powierzchnia głębiny się ścina?

Czy rządzisz gwiazdami i pogodą?

³¹ Czy połączysz gwiazdy Plejad?
Rozluźnisz więzy Oriona?
³² Czy wypuścisz o czasie Gwiazdę Poranną?
I wywiedziesz Niedźwiedzicę z dziećmi?
³³ Czy znane ci prawa niebios,
czy wyjaśnisz ich pismo na ziemi?
³⁴ Czy głos swój podniesiesz do chmur,
by cię ulewa przykryła?
³⁵ Czy poślesz pioruny i pójdą
ze słowem: „Jesteśmy do usług”?
³⁶ Kto ibisowi dał mądrość,
a rozum dał kogutowi?
³⁷ Kto mądrze policzy chmury,
w niebiosa zgromadzi wodę,
³⁸ gdy gleba stwardnieje na bryłę,
a pola zamienią się w grudy?

Bóg żywi lwiątka i kruki

³⁹ Czy lwicy zdobyczy nałowisz,
nasycisz żarłoczność lwiątek,
⁴⁰ gdy one mieszkają w kryjówkach,
w gęstwinach czekają wieczoru?
⁴¹ Kto żeru dostarcza krukowi,
gdy młode do Boga wołają,
gdy błądzą ogromnie zgłodniałe?

Ewangelia wg św. Mateusza 17

Przemienienie Jezusa

¹ Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. ² Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. ³ A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. ⁴ Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”. ⁵ Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!” ⁶ Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. ⁷ A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: „Wstańcie, nie lękajcie się!” ⁸ Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.

Przyjście Eliasza

⁹ A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: „Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie”. ¹⁰ Wtedy zapytali Go uczniowie: „Czemu więc uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?” ¹¹ On odparł: „Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. ¹² Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał”. ¹³ Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.

Uzdrowienie epileptyka

¹⁴ Gdy przyszli do tłumu, podszedł do Niego pewien człowiek i padając przed Nim na kolana, ¹⁵ prosił: „Panie, zlituj się nad moim synem! Jest epileptykiem i bardzo cierpi; bo często wpada w ogień, a często w wodę. ¹⁶ Przyprowadziłem go do Twoich uczniów, lecz nie mogli go uzdrowić”. ¹⁷ Na to Jezus odrzekł: „O plemię niewierne i przewrotne! Jak długo jeszcze mam być z wami; jak długo mam was cierpieć? Przyprowadźcie Mi go tutaj!” ¹⁸ Jezus rozkazał mu surowo, i zły duch opuścił go. Od owej pory chłopiec odzyskał zdrowie. ¹⁹ Wtedy uczniowie zbliżyli się do Jezusa na osobności i pytali: „Dlaczego my nie mogliśmy go wypędzić?” ²⁰ On zaś im rzekł: „Z powodu małej wiary waszej. Bo zaprawdę, powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: „Przesuń się stąd tam!”, a przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was. ²¹ <Ten zaś rodzaj złych duchów wyrzuca się tylko modlitwą i postem>”.

Druga zapowiedź męki i zmartwychwstania

²² A kiedy przebywali razem w Galilei, Jezus rzekł do nich: „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. ²³ Oni zabiją Go, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie”. I bardzo się zasmucili.

Podatek na świątynię

²⁴ Gdy przyszli do Kafarnaum, przystąpili do Piotra poborcy dwudrachmy z zapytaniem: „Wasz Nauczyciel nie płaci dwudrachmy?” ²⁵ Odpowiedział: „Owszem”. Gdy wszedł do domu, Jezus uprzedził go, mówiąc: „Szymonie, jak ci się zdaje? Od kogo królowie ziemscy pobierają daniny lub podatki? Od synów swoich czy od obcych?” ²⁶ Gdy powiedział: „Od obcych”, Jezus mu rzekł: „A zatem synowie są wolni. ²⁷ żebyśmy jednak nie dali im powodu do zgorszenia, idź nad jezioro i zarzuć wędkę! Weź pierwszą rybę, którą wyciągniesz, i otwórz jej pyszczek: znajdziesz statera. Weź go i daj im za Mnie i za siebie!”