Biblia w rok – 5 marca

Czytania na 5 marca
Księga Liczb 9 – 10
Księga Hioba 33
Ewangelia wg św. Mateusza 12

*******

Księga Liczb 9 – 10

PASCHA I WYMARSZ

Czas Paschy

¹ W pierwszym miesiącu drugiego roku po wyjściu z Egiptu mówił Pan do Mojżesza na pustyni Synaj: ² „W oznaczonym czasie winni Izraelici obchodzić Paschę. ³ Będziecie ją obchodzić dnia czternastego tego miesiąca, o zmierzchu. Macie ją obchodzić według odnoszących się do niej praw i zwyczajów”. ⁴ Nakazał więc Mojżesz Izraelitom obchodzić Paschę. ⁵ Obchodzili ją na pustyni Synaj dnia czternastego pierwszego miesiąca, o zmierzchu. Izraelici wykonali dokładnie wszystko, co Pan nakazał Mojżeszowi.

Wypadki szczególne

⁶ Znaleźli się jednak mężowie, którzy z powodu [dotknięcia] zwłok ludzkich zaciągnęli nieczystość i nie mogli w tym dniu obchodzić Paschy. Mężowie ci stanęli w owym dni przed Mojżeszem i Aaronem ⁷ i rzekli do nich: „Zaciągnęliśmy nieczystość z powodu [dotknięcia] zwłok ludzkich. Czemuż więc mamy być wykluczeni ze złożenia daru ofiarnego dla Pana w oznaczonym czasie razem ze wszystkimi Izraelitami?” ⁸ A Mojżesz im odpowiedział: „Zaczekajcie, a ja posłucham, co Pan względem was rozporządzi”. ⁹ Pan w ten sposób przemówił do Mojżesza: ¹⁰ „Tak mów do Izraelitów: Jeśli kto z was albo z waszych potomków zaciągnie nieczystość przy zwłokach albo będzie w tym czasie odbywał daleką podróż, winien [mimo to] obchodzić Paschę dla Pana. ¹¹ [Ci wszyscy] winni ją obchodzić czternastego dnia o zmierzchu, w drugim miesiącu; powinni wtedy spożywać chleb przaśny i gorzkie zioła. ¹² Nie mogą nic zostawić aż do rana ani też żadnej kości łamać; winni obchodzić Paschę według ustalonego obrzędu. ¹³ Kto zaś jest czysty i nie jest w podróży, a mimo to zaniedba świętowania Paschy, taki ma być wyłączony spośród swego ludu, gdyż nie przyniósł Panu w oznaczonym czasie daru ofiarnego. Taki człowiek poniesie odpowiedzialność za swój grzech. ¹⁴ Jeśli jakiś obcy zatrzymał się pośród was i ma obchodzić Paschę dla Pana, winien ją obchodzić według praw i zwyczajów odnoszących się do Paschy. Jedne i te same prawa dotyczą obcych jak też i tubylców”.

Obłok jako znak obecności Pana

¹⁵ W dniu, kiedy ustawiono przybytek, okrył go wraz z Namiotem Świadectwa obłok, i od wieczora aż do rana pozostawał nad przybytkiem na kształt ognia. ¹⁶ I tak działo się zawsze: obłok okrywał go <w dzień>, a w nocy – jakby blask ognia. ¹⁷ Kiedy obłok podnosił się nad przybytkiem, Izraelici zwijali obóz, a w miejscu, gdzie się zatrzymał, rozbijali go znowu. ¹⁸ Na rozkaz Pana Izraelici zwijali obóz i znowu na rozkaz Pana rozbijali go z powrotem; jak długo obłok spoczywał na przybytku, pozostawali w tym samym miejscu. ¹⁹ Nawet wtedy, gdy obłok przez długi czas rozciągał się nad przybytkiem, Izraelici, posłuszni rozkazowi Pana, nie zwijali obozu. ²⁰ Lecz zdarzało się również tak, że obłok krótki czas pozostawał nad przybytkiem; wtedy również rozbijali obóz na rozkaz Pana i na tenże rozkaz go zwijali. ²¹ Zdarzało się i tak, że obłok pozostawał tylko od wieczora do rana, a nad ranem się podnosił; wtedy oni zwijali obóz. Niekiedy pozostawał przez dzień i noc; skoro tylko się podniósł, natychmiast zwijali obóz. ²² Jeśli pozostawał dwa dni, miesiąc czy dłużej – gdy obłok rozciągał się nad przybytkiem i okrywał go, pozostawali Izraelici w miejscu i nie zwijali obozu; skoro tylko się podniósł, zwijali obóz. ²³ Na rozkaz Pana rozbijali obóz i na rozkaz Pana go zwijali. Przestrzegali nakazów Pana, danych przez Mojżesza.

Przepisy o trąbach

¹ Tak mówił Pan dalej do Mojżesza: ² „Sporządź sobie dwie trąby srebrne. Masz je wykuć. Będą one służyły do zwoływania całej społeczności i dawania znaku do zwijania obozu. ³ Gdy się na nich zatrąbi, ma się zebrać przy tobie cała społeczność u wejścia do Namiotu Spotkania. ⁴ Lecz gdy tylko w jedną zatrąbisz, zbiorą się wokół ciebie jedynie książęta, wodzowie oddziałów Izraela. ⁵ Gdy zatrąbicie przeciągle, zwiną obóz ci, którzy go rozbili od wschodniej strony. ⁶ Gdy drugi raz przeciągle zatrąbicie, zwiną obóz ci, którzy są od południowej strony. Znakiem do zwinięcia obozu będzie przeciągły głos trąby. ⁷ Lecz dla zwołania zgromadzenia nie będziecie trąbić przeciągle. ⁸ Trąbić mają kapłani, synowie Aarona; będzie to dla was i dla waszych potomków prawem wiekuistym. ⁹ Gdy w waszym kraju będziecie wyruszać na wojnę przeciw nieprzyjacielowi, który was napadnie, będziecie przeciągle dąć w trąby. Wspomni wtedy na was Pan, wasz Bóg, i będziecie uwolnieni od nieprzyjaciół. ¹⁰ Również w wasze dni radosne, w dni święte, na nowiu księżyca, przy waszych ofiarach całopalnych i biesiadnych będziecie dąć w trąby; one będą przypomnieniem o was przed Panem. Jam jest Pan, Bóg wasz”.

Porządek marszu

¹¹ Drugiego roku, dwudziestego dnia drugiego miesiąca, podniósł się obłok znad Przybytku Świadectwa. ¹² Izraelici rozpoczęli swoją podróż z pustyni Synaj, przestrzegając postojów. Obłok zatrzymał się dopiero na pustyni Paran. ¹³ Tak wyruszyli po raz pierwszy według rozkazu Pana, danego przez Mojżesza: ¹⁴ Pierwsza ruszyła chorągiew obozu synów Judy według swoich zastępów, a zastępom jego przewodził Nachszon, syn Amminadaba. ¹⁵ Zastępy pokolenia synów Issachara prowadził Netaneel, syn Suara. ¹⁶ Zastępy pokolenia synów Zabulona prowadził Eliab, syn Chelona. ¹⁷ Skoro zwinięto przybytek, ruszyli niosąc przybytek Gerszonici i Meraryci. ¹⁸ Potem ruszyła chorągiew obozu synów Rubena według swoich zastępów, a zastępom jego przewodził Elisur, syn Szedeura. ¹⁹ Zastępy pokolenia synów Symeona prowadził Szelumiel, syn Suriszaddaja. ²⁰ Zastępy pokolenia synów Gada prowadził Eliasaf, syn Deuela. ²¹ Wtedy ruszyli Kehatyci, którzy mieli nieść sprzęty najświętsze. Zanim oni przyszli, inni postawili już przybytek. ²² Następnie ruszyła chorągiew obozu synów Efraima według swoich zastępów, a zastępom jego przewodził Eliszama, syn Ammihuda. ²³ Zastępy pokolenia synów Manassesa prowadził Gamliel, syn Pedahsura. ²⁴Zastępy pokolenia synów Beniamina prowadził Abidan, syn Gideoniego. ²⁵ Potem ruszyła chorągiew synów Dana według swoich zastępów, tworząc tylną straż całego obozu. Zastępom ich przewodził Achiezer, syn Ammiszaddaja. ²⁶ Zastępy pokolenia synów Asera prowadził Pagiel, syn Okrana. ²⁷ Wreszcie zastępy pokolenia synów Neftalego prowadził Achira, syn Enana. ²⁸ Taki był porządek marszu Izraelitów podzielonych na oddziały. W ten sposób ruszali.

Mojżesz i Chobab

²⁹ Rzekł Mojżesz do Chobaba, syna Reuela, Madianity, swojego teścia: „Idziemy do kraju, o którym Pan powiedział: Daję go wam. Pójdź z nami, a będziemy ci świadczyć dobro, bowiem Pan przyrzekł dobra Izraelowi”.
³⁰ Ten mu odpowiedział: „Nie mogę iść z tobą, lecz wrócę raczej do mego kraju i do mojej rodziny”. ³¹ „Nie opuszczaj nas – rzekł Mojżesz – ty bowiem znasz miejsca na pustyni, gdzie możemy rozbić obóz, ty będziesz naszym przewodnikiem. ³² Gdy zaś wyruszysz z nami, dopuścimy cię do udziału we wszystkich dobrach, jakich nam udzieli Pan”. ³³ Tak więc ruszyli od góry Pana i ciągnęli przez trzy dni. Arka Przymierza Pańskiego szła przed nimi podczas trzech dni podróży, gdy szukali miejsca postoju.³⁴ Podczas dnia obłok Pana był nad nimi, gdy wychodzili z obozu. ³⁵ Gdy arka wyruszała, mówił Mojżesz: „Podnieś się, o Panie, i niech się rozproszą nieprzyjaciele Twoi; a ci, którzy Cię nienawidzą, niechaj uciekną przed Tobą”. ³⁶ A gdy się zatrzymywała, mówił: „Wróć się, o Panie, do mnóstwa izraelskich zastępów”.

Księga Hioba 33

Hiob może mi odpowiedzieć

¹ Chciej słuchać, Hiobie, mej mowy,
nadstaw ucha na wszystkie me słowa.
² Pomyśleć chciej, usta otwarłem,
język mówi pod podniebieniem,
³ prawe me serce i mowa,
czysta w mych ustach jest mądrość.
⁴ I mnie też stworzył duch Boży,
tchnienie Wszechmocnego i mnie uczyniło.
⁵ Jeśli zdołasz, odpowiedz!
Sprzeciw się, przedstaw swą sprawę!
⁶ Tylem, co ty, wart u Boga.
I jam jest z gliny zrobiony.
⁷ Niech mowy cię moje nie płoszą,
powagą cię nie przytłaczam.

Bóg nie jest wrogiem

⁸ Ale tyś mówił do moich uszu,
słyszałem dźwięk twoich słów:
⁹ „Czysty jestem, bez grzechu,
niewinny i nie mam zmazy.
¹⁰ A znalazł On u mnie niewierność,
za wroga mnie swego uważa.
¹¹ Nogi me zakuł w kajdany,
baczy na każdy mój krok”.
¹² Tu nie masz słuszności – powiadam,
bo wyższy jest Bóg od człowieka.

Bóg poucza w czasie snu

¹³ Czemu się z Nim spierałeś:
„Moje słowa są bez odpowiedzi?”
¹⁴ Bóg raz się odzywa i drugi,
tylko się na to nie zważa.
¹⁵ We śnie i w nocnym widzeniu,
gdy spada sen na człowieka;
i w czasie drzemki na łóżku
¹⁶ otwiera On ludziom oczy,
przerażenie budzi w ich sercu.
¹⁷ Chce odwieść człowieka od grzechu
i męża uwolnić od pychy,
¹⁸ uchronić duszę od grobu,
a życie – od ciosu dzidy.

Bóg upomina cierpieniem

¹⁹ Przez cierpienie nawraca na łożu
i udrękę w kościach nieustanną.
²⁰ Kiedy posiłek już zbrzydnie
i smaczne pokarmy są wstrętne;
²¹ gdy ciało mu w oczach zanika
i nagie kości zostają,
²² jego dusza się zbliża do grobu,
a życie do miejsca umarłych.

Konieczny orędownik

²³ Gdy ma on swego anioła,
obrońcę jednego z tysiąca,
co mu wyjaśni powinność;
²⁴ zlituje się nad nim i prosi:
„Uwolnij od zejścia do grobu,
za niego okup znalazłem” –

Warunek wyzdrowienia

²⁵ to wraca do dni młodości,
jak wtedy ciało ma rześkie,
²⁶ błaga Boga, a On się lituje,
radosne oblicze nań zwraca.
Przywrócono mu dawną prawość
²⁷ i ludziom swym tak wyśpiewuje:
„Grzeszyłem, przewrotnie działałem,
nie oddał mi On według mej winy,

Bóg ratuje od śmierci

²⁸ uwolnił od zejścia do grobu,
me życie raduje się światłem”.
²⁹ Wszystko to dwa i trzy razy
Bóg czyni względem człowieka,
³⁰ chcąc go uwolnić od grobu
i oświecić blaskiem żyjących.
³¹ Uważaj, Hiobie, i słuchaj,
lub milcz, a ja będę mówił.
³² Może chcesz coś powiedzieć?
Przemów, skargę twą przyjmę.
³³ Czy nie chcesz? Przeto posłuchaj!
Milcz – ja cię nauczę mądrości”.

Ewangelia wg św. Mateusza 12

Łuskanie kłosów w szabat

¹ Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść. ² Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: „Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat”. ³ A On im odpowiedział: „Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? ⁴ Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? ⁵ Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? ⁶ Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. ⁷ Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. ⁸ Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu”.

Uzdrowienie w szabat

⁹ Idąc stamtąd, wszedł do ich synagogi. ¹⁰ A [był tam] człowiek, który miał uschłą rękę. Zapytali Go, by móc Go oskarżyć: „Czy wolno uzdrawiać w szabat?” ¹¹ Lecz On im odpowiedział: „Kto z was jeśli ma jedną owcę, i jeżeli mu ta w dół wpadnie w szabat, nie chwyci i nie wyciągnie jej? ¹² O ileż ważniejszy jest człowiek niż owca! Tak więc wolno jest w szabat dobrze czynić”. ¹³ Wtedy rzekł do owego człowieka: „Wyciągnij rękę!” Wyciągnął, i stała się znów tak zdrowa jak druga. ¹⁴ Faryzeusze zaś wyszli i odbyli naradę przeciw Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.

Jezus „Sługa Pański”

¹⁵ Gdy się Jezus dowiedział o tym, oddalił się stamtąd. A wielu poszło za Nim i uzdrowił ich wszystkich. ¹⁶ Lecz im surowo zabronił, żeby Go nie ujawniali. ¹⁷ Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: ¹⁸ Oto mój Sługa; którego wybrałem,
Umiłowany mój, w którym moje serce ma upodobanie.
Położę ducha mojego na Nim, a On zapowie prawo narodom.
¹⁹ Nie będzie się spierał ani krzyczał,
i nikt nie usłyszy na ulicach Jego głosu.
²⁰ Trzciny zgniecionej nie złamie
ani knota tlejącego nie dogasi, aż zwycięsko sąd przeprowadzi.
²¹ W Jego imieniu narody nadzieję pokładać będą.

Zarzut faryzeuszów i obrona Jezusa

²² Wówczas przyprowadzono Mu opętanego, który był niewidomy i niemy. Uzdrowił go, tak że niemy mógł mówić i widzieć. ²³ A wszystkie tłumy pełne były podziwu i mówiły: „Czyż nie jest to Syn Dawida?” ²⁴ Lecz faryzeusze, słysząc to, mówili: „On tylko przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy”. ²⁵ Jezus, znając ich myśli, rzekł do nich: „Każde królestwo, wewnętrznie skłócone, pustoszeje. I żadne miasto ani dom, wewnętrznie skłócony, się nie ostoi. ²⁶ Jeśli szatan wyrzuca szatana, to sam ze sobą jest skłócony, jakże się więc ostoi jego królestwo? ²⁷ I jeśli Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy, to przez kogo je wyrzucają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. ²⁸ Lecz jeśli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło do was królestwo Boże. ²⁹ Albo jak może ktoś wejść do domu mocarza, i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże? I dopiero wtedy dom Jego ograbi.
³⁰ Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; i kto nie zbiera ze Mną, rozprasza.

Grzech przeciwko Duchowi Świętemu

³¹ Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. ³² Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym. ³³ Albo uznajcie, że drzewo jest dobre, wtedy i jego owoc jest dobry, albo uznajcie, że drzewo jest złe, wtedy i owoc jego jest zły; bo z owocu poznaje się drzewo. ³⁴ Plemię żmijowe! Jakże wy możecie mówić dobrze, skoro źli jesteście? Przecież z obfitości serca usta mówią. ³⁵ Dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy. ³⁶ A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu. ³⁷ Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony”.

Znak Jonasza

³⁸ Wówczas rzekli do Niego niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów: „Nauczycielu, chcielibyśmy jakiś znak widzieć od Ciebie”. ³⁹ Lecz On im odpowiedział: „Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. ⁴⁰ Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi. ⁴¹ Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz. ⁴² Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.

Nawrót do grzechu

⁴³ Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku, ale nie znajduje. ⁴⁴ Wtedy mówi: „Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem”; a przyszedłszy zastaje go niezajętym, wymiecionym i przyozdobionym.⁴⁵ Wtedy idzie i bierze z sobą siedmiu innych duchów złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I staje się późniejszy stan owego człowieka gorszy, niż był poprzedni. Tak będzie i z tym przewrotnym plemieniem”.

Prawdziwi krewni Jezusa

⁴⁶ Gdy jeszcze przemawiał do tłumów, oto Jego Matka i bracia stanęli na dworze i chcieli z Nim mówić. ⁴⁷ Ktoś rzekł do Niego: „Oto Twoja Matka i Twoi bracia stoją na dworze i chcą mówić z Tobą”. ⁴⁸ Lecz On odpowiedział temu, który Mu to oznajmił: „Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?” ⁴⁹ I wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom, rzekł: „Oto moja matka i moi bracia. ⁵⁰ Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką”.