Biblia w rok – 21 grudnia

Czytania na 21 grudnia
Księga Abdiasza
Księga Psalmów 72
List św. Jakuba 3

*****

Księga Abdiasza

WIDZENIE ABDIASZA

Tytuł

¹ Widzenie Abdiasza.

Wprowadzenie

Tak rzekł Pan Bóg przeciw Edomowi.
Wieść usłyszeliśmy od Pana,
a posłaniec wysłany został do narodów:
„Powstańcie! Podniesiemy się przeciwko niemu. Do boju!”

Wyrok przeciwko Edomowi

² „Spójrz! Małym uczyniłem cię wśród narodów.
Wzgardzony jesteś ogromnie.
³ A pycha serca twego zwiodła ciebie,
który mieszkasz w jaskiniach skalnych,
który na wysokości założyłeś swoją siedzibę,
który mówisz w swym sercu:
„Któż mię strąci na ziemię?”
⁴ Choćbyś wzniósł się jak orzeł,
i choćbyś nawet między gwiazdami założył swoje gniazdo –
stamtąd Ja strącę ciebie –
wyrocznia Pana.

Spustoszenie Edomu

⁵ Jeśli złodzieje wtargną do ciebie
albo rabusie w nocy,
jakże bardzo zostaniesz złupiony!
Czyż nie zrabują, ile tylko zdołają?
Jeżeli winobrańcy przychodzą do ciebie,
czyż zostawią cokolwiek?
⁶ Jakże mocno obszukają Ezawa;
przetrząsną jego tajemne skarbce!
⁷ Aż do granicy pędzić cię będą.
Wszyscy sprzymierzeńcy cię zwiodą.
Oszukają cię przyjaciele twoi.
Ci, którzy jedzą chleb twój, zastawią sidła pod twoje nogi.
„Nie ma on roztropności”.

Całkowita zagłada Edomu

⁸ Czyż nie stanie się w owym dniu – wyrocznia Pana –
że wygubię mądrych z Edomu i zrozumienie z góry Ezawa?
⁹ I porażeni zostaną mocarze twoi, Temanie!
Albowiem wycięty zostanie [wszelki] człowiek z góry Ezawa –
z powodu zbrodni.

Wielka zbrodnia Edomitów

¹⁰ Z powodu gwałtu
wobec brata twego, Jakuba,
okryje cię hańba
i wycięty zostaniesz na wieki.
¹¹ W dniu, gdy stanąłeś przeciwko niemu,
w dniu, gdy wrogowie w niewolę brali jego wojska,
a cudzoziemcy wkraczali w jego bramy
i o Jerozolimę los rzucali –
także ty byłeś jak jeden z nich.
¹² Nie ciesz się widokiem brata twego w dzień jego nieszczęścia!
I nie wyśmiewaj się z synów Judy w dzień ich upadku!
I nie pysznij się chełpliwymi słowami w dzień ucisku!
¹³ Nie wdzieraj się w bramę ludu mojego w dzień jego klęski!
Nie ciesz się także ty widokiem jego nieszczęścia
w dzień jego klęski!
I nie wyciągaj rąk po jego bogactwa w dzień jego klęski!
¹⁴ I nie stawaj na rozstaju dróg dla wygubienia jego ocalonych!
Ani nie wydawaj pozostałych z niego przy życiu w dzień ucisku!

„Dzień Pański”

¹⁵ Albowiem bliski jest dzień Pański przeciwko wszystkim narodom.
Jak ty czyniłeś, tak będą postępować wobec ciebie:
[odpowiedzialność za] czyny twoje spadnie na twoją głowę.

Sąd nad narodami i triumf Izraela

¹⁶ Albowiem jak wy piliście na świętej mojej górze,
tak pić będą wszystkie narody bez wytchnienia;
i pić będą, i wyliżą do dna;
i będą, jak gdyby nie były.
¹⁷ Lecz na górze Syjon będzie ocalenie i będzie ona święta,
a dom Jakuba posiądzie tych, którzy go złupili.
¹⁸ I stanie się dom Jakuba ogniem,
a dom Józefa płomieniem,
dom zaś Ezawa słomą: i rozpalą się przeciwko nim, i pożrą ich,
a nie zostanie nawet szczątku z domu Ezawa –
gdyż Pan powiedział.

Posiadłości odrodzonego Izraela

¹⁹ I posiądą Negeb, górę Ezawa, i Szefelę, kraj Filistynów,
i posiądą ziemie Efraima i ziemie Samarii,
a Beniamin posiądzie Gilead.
²⁰ Wygnańcy zaś tego wojska z synów Izraela posiądą Kanaan aż do Sarepty,
wygnańcy zaś z Jerozolimy, którzy przebywają w Sefarad
posiądą miasta Negebu.
²¹ I wkroczą ocaleni na górę Syjon,
aby sądzić górę Ezawa.
I będzie dla Pana królestwo!”

Księga Psalmów 72

PSALM 72(71)

Królestwo Mesjasza

¹ Salomonowy.
O Boże, przekaż Twój sąd królowi
i Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
² Niech sądzi sprawiedliwie Twój lud
i ubogich Twoich – zgodnie z prawem!
³ Niech góry przyniosą ludowi pokój,
a wzgórza – sprawiedliwość!
⁴ Otoczy opieką uciśnionych z ludu,
ratować będzie dzieci ubogich,
a zetrze ciemiężyciela.
⁵ I będzie trwał długo jak słońce,
jak księżyc przez wszystkie pokolenia.
⁶ Zstąpi jak deszcz na trawę,
jak deszcz rzęsisty, co nawadnia ziemię.
⁷ Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, dopóki księżyc nie zgaśnie.

⁸ I panować będzie od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.
⁹ Nieprzyjaciele będą mu się kłaniać,
a jego przeciwnicy pył będą lizali.
¹⁰ Królowi Tarszisz i wysp
przyniosą dary,
królowie Szeby i Saby
złożą daninę.
¹¹ I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie,
wszystkie narody będą mu służyły.

¹² Wyzwoli bowiem wołającego biedaka
i ubogiego, i bezbronnego.
¹³ Zmiłuje się nad nędzarzem i biedakiem
i ocali życie ubogich:
¹⁴ uwolni ich życie od krzywdy i ucisku,
a krew ich cenna będzie w jego oczach.
¹⁵ Przeto będzie żył i dadzą mu złoto z Saby,
zawsze będą się modlić za niego,
nieustannie mu błogosławić.

¹⁶ Obfitość zboża niech będzie na ziemi,
szczyty gór niech zaszumią [lasami]!
Jak Liban [niech wzrasta] plon jego,
niech zakwitną jego łodygi jak polna trawa!
¹⁷ Imię jego niech trwa na wieki;
jak długo świeci słońce, niech wzrasta jego imię!
Niech się wzajemnie nim błogosławią!
Niech wszystkie narody ziemi życzą mu szczęścia!

¹⁸ Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
który sam jeden czyni cuda!
¹⁹ Błogosławione na wieki chwalebne Jego imię;
niech się cała ziemia napełni Jego chwałą!
Niech się tak stanie – niech się stanie!

²⁰ (Skończyły się modlitwy Dawida, syna Jessego).

List św. Jakuba 3

Grzechy języka

¹ Niech zbyt wielu z was nie uchodzi za nauczycieli, moi bracia, bo wiecie, iż tym bardziej surowy czeka nas sąd. ² Wszyscy bowiem często upadamy. Jeśli kto nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało. ³ Jeżeli przeto zakładamy koniom wędzidła do pysków, by nam były posłuszne, to kierujemy całym ich ciałem. ⁴ Oto nawet okrętom, choć tak są potężne i tak silnymi wichrami miotane, niepozorny ster nadaje taki kierunek, jak odpowiada woli sternika. ⁵ Tak samo język, mimo że jest małym członkiem, ma powód do wielkich przechwałek. Oto mały ogień, a jak wielki las podpala. ⁶ Tak i język jest ogniem, sferą nieprawości. Język jest wśród wszystkich naszych członków tym, co bezcześci całe ciało i sam trawiony ogniem piekielnym rozpala krąg życia. ⁷ Wszystkie bowiem gatunki zwierząt i ptaków, gadów i stworzeń morskich można ujarzmić i rzeczywiście ujarzmiła je natura ludzka. ⁸ Języka natomiast nikt z ludzi nie potrafi okiełznać, to zło niestateczne, pełne zabójczego jadu. ⁹ Przy jego pomocy wielbimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże. ¹⁰ Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może, bracia moi! ¹¹ Czyż z tej samej szczeliny źródła wytryska woda słodka i gorzka? ¹² Czy może, bracia moi, drzewo figowe rodzić oliwki albo winna latorośl figi? Także słone źródło nie może wydać słodkiej wody.

Prawdziwa mądrość

¹³ Kto spośród was jest mądry i rozsądny? Niech wykaże się w swoim nienagannym postępowaniu uczynkami dokonanymi z łagodnością właściwą mądrości! ¹⁴ Natomiast jeżeli żywicie w sercach waszych gorzką zazdrość i skłonność do kłótni, to nie przechwalajcie się i nie sprzeciwiajcie się kłamstwem prawdzie! ¹⁵ Nie na tym polega zstępująca z góry mądrość, ale mądrość ziemska, zmysłowa i szatańska. ¹⁶ Gdzie bowiem zazdrość i żądza sporu, tam też bezład i wszelki występek. ¹⁷ Mądrość zaś [zstępująca] z góry jest przede wszystkim czysta, dalej, skłonna do zgody, ustępliwa, posłuszna, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, wolna od względów ludzkich i obłudy. ¹⁸ Owoc zaś sprawiedliwości sieją w pokoju ci, którzy zaprowadzają pokój.