Biblia w rok – 19 października

Czytania na 19 października
Księga Jeremiasza 23 – 24
Księga Psalmów 115
Ewangelia wg św. Mateusza 8

*****

Księga Jeremiasza 23 – 24

Zapowiedź zbawienia w czasach mesjańskich

¹ „Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają
owce mojego pastwiska – wyrocznia Pana.
² Dlatego to mówi Pan, Bóg Izraela,
o pasterzach, którzy mają paść mój naród:
Wy rozproszyliście moją trzodę,
rozpędziliście i nie zatroszczyliście się o nią;
oto Ja się zatroszczę
o nieprawość waszych uczynków – wyrocznia Pana.
³ Ja sam zbiorę resztę swego stada
ze wszystkich krajów, do których je wypędziłem.
Sprowadzę je na ich pastwisko,
by miały coraz liczniejsze potomstwo.
⁴ Ustanowię zaś nad nimi pasterzy, by je paśli;
i nie będą się już więcej lękać ani trwożyć,
ani trzeba będzie szukać którejkolwiek – wyrocznia Pana.
⁵ Oto nadejdą dni – wyrocznia Pana –
kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą.
Będzie panował jako król, postępując roztropnie,
i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi.
⁶ W jego dniach Juda dostąpi zbawienia,
a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie.
To zaś będzie imię, którym go będą nazywać:
„Pan naszą sprawiedliwością”.
⁷ Dlatego oto nadejdą dni – wyrocznia Pana –
kiedy nie będą już mówić: „Na życie Pana,
który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej”,
⁸ lecz raczej: „Na życie Pana, który wyprowadził
i przywrócił pokolenie domu Izraela
z ziemi północnej i ze wszystkich ziem,
po których ich rozproszył”,
tak że będą mogli mieszkać w swej ziemi”.

PRZECIW FAŁSZYWYM PROROKOM

Powszechne zepsucie

⁹ O prorokach.
Rozdziera się serce we mnie,
wszystkie moje członki ogarnia drżenie,
jestem jak człowiek pijany,
jak człowiek przesycony winem –
z powodu Pana i Jego świętych słów.
¹⁰ „Kraj bowiem przepełniony jest cudzołożnikami
<tak, cały kraj pogrążony jest w smutku z powodu przekleństwa,
wyschły pastwiska stepowe>,
ich zabiegi zmierzają ku złemu,
ich siłą jest nieprawość.
¹¹ Albowiem nawet prorok, nawet kapłan postępują haniebnie,
nawet w moim domu znalazłem ich nieprawość – wyrocznia Pana.
¹² Dlatego będzie ich droga dla nich
gruntem śliskim,
na którym się potkną w ciemnościach i upadną.
Albowiem ześlę na nich nieszczęście
w roku, w którym ich nawiedzę – wyrocznia Pana.

Zepsucie proroków

¹³ Także wśród proroków Samarii
widziałem szaleństwo:
prorokowali w imię Baala
i zwodzili mój naród, Izraela.
¹⁴ A wśród proroków Jerozolimy
widziałem obrzydliwość:
cudzołóstwo, zatwardziałość w kłamstwie
i popieranie złoczyńców,
przy czym nikt się nie nawraca ze swej niegodziwości.
Stali się oni wszyscy dla Mnie jakby Sodomą,
a mieszkańcy ich jakby Gomorą”.
¹⁵ Dlatego to mówi Pan Zastępów o prorokach:
„Oto dam im za pokarm piołun,
a za napój wodę zatrutą.
Albowiem od proroków z Jerozolimy
rozeszła się niegodziwość po całym kraju”.

Prawdziwi a fałszywi prorocy

¹⁶ To mówi Pan Zastępów:
„Nie słuchajcie proroków, którzy wam przepowiadają:
wprowadzają was w błąd;
zwiastują wam urojenia swego serca,
nie zaś to, co pochodzi z ust Pańskich.
¹⁷ Mówią stale tym, co uwłaczają słowu Pana:
„Będziecie zażywać pomyślności”.
Wszystkich zaś tych, co idą za popędem swego serca, zapewniają:
„Nie spotka was nieszczęście”.
¹⁸ Kto bowiem stał w radzie Pana,
widział i słyszał Jego słowo?
Kto nadsłuchiwał Jego słowa i usłyszał je?
¹⁹ Oto nawałnica Pańska, gniew powstaje,
burza szaleje,
spada na głowę niegodziwych.
²⁰ Nie ustanie gniew Pana,
dopóki nie wykona On i nie urzeczywistni
zamiarów swego serca.
Przy końcu dni zrozumiecie to w pełni.
²¹ Nie posłałem tych proroków,
lecz oni biegają;
nie mówiłem do nich,
lecz oni prorokują.
²² Gdyby stali w mojej radzie,
głosiliby moje słowa mojemu narodowi
i nawróciliby ich ze złej drogi
oraz z przewrotnego postępowania.

Nadużycia fałszywych proroków i kara za nie

²³ Czy jestem Bogiem [tylko] z bliska – wyrocznia Pana –
a z daleka [już] nie jestem Bogiem?
²⁴ Czy może się człowiek ukryć w zakamarkach,
tak bym go nie widział? – wyrocznia Pana.
Czy nie wypełniam nieba i ziemi?
²⁵ Słyszałem to, co mówią prorocy,
którzy prorokują fałszywie w moim imieniu:
„Miałem sen, miałem sen!”
²⁶ Dokądże będzie tak w sercu proroków,
przepowiadających kłamliwie
i przepowiadających złudy swego własnego serca?
²⁷ Zmierzają ku temu, by przez sny swoje,
które jeden drugiemu opowiada,
poszło w niepamięć moje Imię u mojego ludu,
podobnie jak zapomnieli mego Imienia dla Baala ich przodkowie.
²⁸ Prorok, który miał sen,
niech opowiada swój sen!
Kto miał moje słowo,
niech wiernie opowiada moje słowo!
Co ma wspólnego słoma z ziarnem – wyrocznia Pana.
²⁹ Czy moje słowo nie jest jak ogień – wyrocznia Pana –
czy nie jest jak młot kruszący skałę?
³⁰ Oto dlatego się zwrócę przeciw prorokom – wyrocznia Pana –
którzy kradną sobie nawzajem moje słowo.
³¹ Oto się zwrócę przeciw prorokom – wyrocznia Pana – którzy używają swego własnego języka, by wypowiadać wyrocznie. ³² Oto się zwrócę przeciw tym, którzy prorokują sny kłamliwe – wyrocznia Pana – opowiadają je i zwodzą mój lud kłamstwami i chełpliwością. Nie posłałem ich ani nie dawałem polecenia; w niczym też nie są użyteczni dla tego narodu – wyrocznia Pana.

„Brzemię Pańskie” i jego znaczenie

³³ A jeśli ten naród albo prorok, albo kapłan cię zapyta: „Jakie jest brzemię Pańskie?”, odpowiesz im: „Wy jesteście brzemieniem, bo odrzuciłem was” – wyrocznia Pana. ³⁴ A proroka, kapłana czy lud – ktokolwiek powie „brzemię Pańskie”, ukarzę wraz z jego domem. ³⁵ Tak będziecie mówić każdy do swego przyjaciela i każdy do swego brata: „Co odpowiedział Pan?” lub: „Co mówił Pan?” ³⁶ Nie wspominajcie już więcej „brzemienia Pańskiego”, inaczej bowiem stanie się mówiącemu brzemieniem jego własne słowo, gdyż odwróciliście sens słów Boga żywego, Pana Zastępów, Boga naszego. ³⁷ Tak należy mówić do proroka: „Co odpowiedział tobie Pan?” lub: „Co mówił Pan?” ³⁸ Jeślibyście mimo to mówili: „brzemię Pańskie”, to wtedy tak mówi Pan: Ponieważ używacie tego wyrażenia „brzemię Pańskie”, mimo że wam zakazałem mówić „brzemię Pańskie”, ³⁹ dlatego podniosę was zupełnie i wyrzucę sprzed mojego oblicza, was i miasto, które dałem wam i waszym przodkom. ⁴⁰ Okryję was wieczną niesławą, wieczną hańbą, która nigdy nie ulegnie zapomnieniu”.

Symbolika dobrych i złych fig

¹ Pan pokazał mi w widzeniu: Oto dwa kosze fig ustawione przed świątynią, gdy już Nabuchodonozor, król babiloński, uprowadził w niewolę z Jerozolimy do Babilonu Jechoniasza, syna Jojakima, króla judzkiego, oraz przywódców judzkich, nadto kowali i ślusarzy. ² Jeden kosz zawierał wyborne figi, jakimi są wczesne figi, drugi natomiast kosz zawierał figi zepsute, tak zepsute, że się nie nadawały do jedzenia. ³ Pan zaś powiedział do mnie: „Co widzisz, Jeremiaszu?” Odpowiedziałem: „Figi. Figi wyborne są bardzo dobre, a złe są zepsute, tak zepsute, że nie można już ich jeść”. ⁴ I otrzymałem następujące słowo Boże: ⁵ „To mówi Pan, Bóg Izraela: Jak na te wyborne figi, tak patrzę życzliwie na mieszkańców Judy uprowadzonych w niewolę, których wysłałem z tego miejsca do ziemi Chaldejczyków – dla ich dobra. ⁶ Skieruję wzrok na nich dla ich dobra, sprowadzę ich do tego kraju, odbuduję ich, by więcej nie rujnować. ⁷ Dam im serce zdolne do poznania Mnie, że Ja jestem Pan. Oni będą moim narodem, Ja zaś będę ich Bogiem, ponieważ z całego serca powrócą do Mnie. ⁸ Natomiast jak się czyni z bezwartościowymi figami, których nie można jeść, bo są niedobre, tak samo – to mówi Pan – postąpię z Sedecjaszem, królem judzkim, z jego przywódcami, z tymi mieszkańcami Jerozolimy, co pozostali w tej ziemi, oraz z tymi, co mieszkają w Egipcie. ⁹ I uczynię z nich postrach i klęskę dla wszystkich królestw ziemi, hańbę, przysłowie, pośmiewisko i przekleństwo po wszystkich miejscach, gdzie ich rozproszyłem. ¹⁰ Ześlę na nich miecz, głód i zarazę, dopóki nie znikną z powierzchni ziemi, którą dałem im i ich przodkom”.

Księga Psalmów 115

PSALM 115(113 B)

Wielkość prawdziwego Boga

¹ Nie nam, Panie, nie nam,
lecz Twemu imieniu daj chwałę
za Twoją łaskawość i wierność!
² Czemu mają mówić poganie:
„A gdzież jest ich Bóg?”
³ Nasz Bóg jest w niebie;
czyni wszystko, co zechce.
⁴ Ich bożki to srebro i złoto,
robota rąk ludzkich.
⁵ Mają usta, ale nie mówią;
oczy mają, ale nie widzą.
⁶ Mają uszy, ale nie słyszą;
nozdrza mają, ale nie czują zapachu.
⁷ Mają ręce, lecz nie dotykają;
nogi mają, ale nie chodzą;
gardłem swoim nie wydają głosu.
⁸ Do nich są podobni ci, którzy je robią,
i każdy, który im ufa.

⁹ Dom Izraela pokłada ufność w Panu,
On ich pomocą i tarczą.
¹⁰ Dom Aarona pokłada ufność w Panu,
On ich pomocą i tarczą.
¹¹ Bojący się Pana, pokładają ufność w Panu,
On ich pomocą i tarczą.
¹² Pan o nas pamięta:
niech nam błogosławi;
niech błogosławi domowi Izraela,
niech błogosławi domowi Aarona;
¹³ niech błogosławi bojącym się Pana,
zarówno małym jak i wielkim!
¹⁴ Niech Pan was rozmnoży,
was i synów waszych!

¹⁵ Błogosławieni jesteście przez Pana,
co stworzył niebo i ziemię.
¹⁶ Niebo jest niebem Pana,
synom zaś ludzkim dał ziemię.
¹⁷ To nie umarli chwalą Pana,
nikt z tych, którzy zstępują do Szeolu,
¹⁸ lecz my błogosławimy Pana
odtąd i aż na wieki.

Ewangelia wg św. Mateusza 8

JEZUS CUDOTWÓRCA

Uzdrowienie trędowatego

¹ Gdy zszedł z góry, postępowały za Nim wielkie tłumy. ² A oto zbliżył się trędowaty, upadł przed Nim i prosił Go: „Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić”. ³ [Jezus] wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł: „Chcę, bądź oczyszczony!”. I natychmiast został oczyszczony z trądu. ⁴ A Jezus rzekł do niego: „Uważaj, nie mów nikomu, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich”.

Setnik z Kafarnaum

⁵ Gdy wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, ⁶ mówiąc: „Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi” ⁷ Rzekł mu Jezus: „Przyjdę i uzdrowię go”. ⁸ Lecz setnik odpowiedział: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. ⁹ Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: „Idź!” – a idzie; drugiemu: „Chodź tu!” – a przychodzi; a słudze: „Zrób to!” – a robi”. ¹⁰ Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: „Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. ¹¹ Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim. ¹² A synowie królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz – w ciemność; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. ¹³ Do setnika zaś Jezus rzekł: „Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś”. I o tej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie.

W domu Piotra. Liczne uzdrowienia

¹⁴ Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. ¹⁵ Ujął ją za rękę, a gorączka ją opuściła. Wstała i usługiwała Mu.
¹⁶ Z nastaniem wieczora przyprowadzono Mu wielu opętanych. On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił. ¹⁷ Tak oto spełniło się słowo proroka Izajasza:
On wziął na siebie nasze słabości
i nosił nasze choroby.

Potrzeba wyrzeczenia

¹⁸ Gdy Jezus zobaczył tłum dokoła siebie, kazał odpłynąć na drugą stronę. ¹⁹ Wtem przystąpił pewien uczony w Piśmie i rzekł do Niego: „Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz”. ²⁰ Jezus mu odpowiedział: „Lisy mają nory i ptaki powietrzne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć”. ²¹ Ktoś inny spośród uczniów rzekł do Niego: „Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca!”. ²² Lecz Jezus mu odpowiedział: „Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych!”

Uciszenie burzy

²³ Gdy wszedł do łodzi, poszli za Nim Jego uczniowie. ²⁴ Nagle zerwała się gwałtowna burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. ²⁵ Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: „Panie, ratuj, giniemy!” ²⁶ A On im rzekł: „Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary?” Potem wstał, rozkazał wichrom i jezioru, i nastała głęboka cisza. ²⁷ A ludzie pytali zdumieni: „Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?”

Dwaj opętani

²⁸ Gdy przybył na drugi brzeg do kraju Gadareńczyków, wybiegli Mu naprzeciw dwaj opętani, którzy wyszli z grobów, bardzo dzicy, tak że nikt nie mógł przejść tą drogą. ²⁹ Zaczęli krzyczeć: „Czego chcesz od nas, <Jezusie>, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?” ³⁰ A opodal nich pasła się duża trzoda świń. ³¹ Złe duchy prosiły Go: „Jeżeli nas wyrzucasz, to poślij nas w tę trzodę świń!” ³² Rzekł do nich: „Idźcie!” Wyszły więc i weszły w świnie. I naraz cała trzoda ruszyła pędem po urwistym zboczu do jeziora i zginęła w falach. ³³ Pasterze zaś uciekli i przyszedłszy do miasta rozpowiedzieli wszystko, a także zdarzenie z opętanymi. ³⁴ Wtedy całe miasto wyszło na spotkanie Jezusa; a gdy Go ujrzeli, prosili, żeby odszedł z ich granic.