Biblia w rok – 16 grudnia

Czytania na 16 grudnia
Księga Joela 1 – 2
Księga Psalmów 53
1 List św. Jana 1

*****

Księga Joela 1 – 2

¹ Słowo Pana, które skierował do Joela, syna Petuela: <h#>Lament nad straszliwą plagą szarańczy ² Słuchajcie tego, starcy,
i nakłońcie uszy, wszyscy mieszkańcy kraju;
czy stało się to za dni waszych
lub za dni waszych przodków?
³ Powiedzcie to synom waszym,
a synowie wasi niech powiedzą swoim synom,
a synowie ich następnym pokoleniom.
⁴ Co pozostało po gazam, zjadła szarańcza,
a co pozostało po szarańczy, zjadł jelek,
a co pozostało po jelek, zjadł chasil.
⁵ Ocknijcie się, pijani, a płaczcie!
Narzekajcie wszyscy, co pijecie wino,
narzekajcie na młode wino, które odjęto od ust waszych.
⁶ Nadciągnął bowiem naród przeciw mojemu krajowi,
mocny i niezliczony,
zęby jego jak zęby lwa,
a zęby trzonowe ma jak lwica.
⁷ Winnicę moją uczynił pustkowiem,
a moje drzewo figowe połupał:
obnażył je zupełnie i porzucił,
tak że gałęzie ich pobielały.
⁸ Narzekaj, jak dziewica przepasana worem,
nad oblubieńcem swojej młodości!
⁹ Zniknęły ofiary: pokarmowa i płynna, z domu Pańskiego.
Okryjcie się żałobą, kapłani, słudzy Pańscy!
¹⁰ Spustoszone jest pole,
w żałobie jest ziemia,
bo spustoszone jest zboże,
wysechł moszcz,
zwiędło drzewo oliwne.
¹¹ Zawstydźcie się, rolnicy,
narzekajcie uprawiający winnice,
z powodu pszenicy i jęczmienia,
bo znikło żniwo polne.
¹² Uschła winna latorośl
i zwiędło drzewo figowe,
drzewo granatowe i palma daktylowa, i jabłoń –
wszystkie drzewa polne uschły.
I zniknęła radość spośród synów ludzkich.

Wezwanie do pokuty i modlitwy

¹³ Przepaszcie się i płaczcie, kapłani;
narzekajcie, słudzy ołtarza,
wejdźcie i nocujcie w worach, słudzy Boga mojego,
bo zniknęła z domu Boga waszego
ofiara pokarmowa i płynna.
¹⁴ Zarządźcie święty post,
zwołajcie uroczyste zgromadzenie,
zbierzcie starców,
wszystkich mieszkańców ziemi
do domu Pana, Boga waszego,
i wołajcie do Pana:
¹⁵ „Ach, biada! Co za dzień!
Bliski jest dzień Pański,
a przyjdzie on jako spustoszenie od Wszechmogącego”.
¹⁶ Czyż na naszych oczach
nie znika żywność,
a z domu Boga naszego –
radość i wesele?
¹⁷ Pogniły ziarna
pod swymi skibami,
zniszczone są gumna,
zburzone spichlerze,
bo uschło zboże.
¹⁸ Jakże ryczy bydło
i błąkają się stada wołów,
bo nie mają pastwisk;
nawet i trzody owiec dotknęła klęska.
¹⁹ O Panie, do Ciebie wołam,
bo ogień pożarł pastwiska stepowe,
a płomień spalił wszystkie drzewa polne.
²⁰ Nawet zwierzęta polne tęsknie wzdychają do Ciebie,
bo wyschły strumienie wody,
a ogień pochłonął pastwiska stepowe.

Druga fala szarańczy

¹ Dmijcie w róg na Syjonie,
a wołajcie na górze mej świętej!
Niechaj zadrżą wszyscy mieszkańcy kraju,
bo nadchodzi dzień Pański,
bo jest już bliski.
² Dzień ciemności i mroku,
dzień obłoku i mgły.
Jak zorza poranna rozciąga się po górach
lud wielki a mocny,
któremu równego nie było od początku
i nie będzie po nim nigdy aż do lat przyszłych pokoleń.
³ Przed nim ogień pożerający,
a za nim płomień palący;
ziemia ta jest przed nim jak ogród Eden,
lecz po nim będzie pustym stepem
i przed nim nikt nie ujdzie.
⁴ Wygląd ich podobny do wyglądu koni,
a będą biec jak rumaki,
⁵ co skaczą po szczytach gór:
jak turkot rydwanów
i jak szum płomienia ognia, co pożera ściernisko,
jak lud potężny, gotów do walki.
⁶ Przed nim narody lęk odczuwać będą,
wszystkie twarze pobledną.
⁷ Jak bohaterowie pobiegną do szturmu,
jak mężowie waleczni wdrapią się na mury,
każdy z nich pójdzie swą drogą,
a ze ścieżek swoich nie zstąpią.
⁸ Jeden drugiego nie przyciśnie,
każdy pójdzie swoim szlakiem.
I choć na oręż natrafią,
ran nie odniosą.
⁹ Napadną na miasto, zdobędą mury,
na domy się wdrapią,
jak złodziej wtargną oknami.
¹⁰ Przed nim drży ziemia,
niebiosa się trzęsą,
słońce i księżyc ulegają zaćmieniu,
a gwiazdy tracą swą jasność.
¹¹ A Pan wydaje głos przed wojskiem swoim,
gdyż bardzo liczny jest Jego obóz
i pilni wykonawcy Jego rozkazów;
wielki bowiem będzie dzień Pański
i straszliwy bardzo. I któż go przetrzyma?

Warunkiem przebaczenia – pokuta

¹² „Przeto i teraz jeszcze – wyrocznia Pana:
Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem,
przez post i płacz, i lament”.
¹³ Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty!
Nawróćcie się do Pana Boga waszego!
On bowiem jest łaskawy, miłosierny,
nieskory do gniewu i wielki w łaskawości,
a lituje się na widok niedoli.
¹⁴ Kto wie? Może znów pożałuje
i pozostawi po sobie błogosławieństwo [plonów]
na ofiarę z pokarmów i ofiarę płynną
dla Pana Boga waszego.

Ponowne wezwanie do pokuty

¹⁵ Na Syjonie dmijcie w róg,
zarządźcie święty post,
ogłoście uroczyste zgromadzenie.
¹⁶ Zbierzcie lud,
zwołajcie świętą społeczność,
zgromadźcie starców,
zbierzcie dzieci,
i ssących piersi!
Niech wyjdzie oblubieniec ze swojej komnaty
a oblubienica ze swego pokoju!
¹⁷ Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą
kapłani, słudzy Pańscy!
Niech mówią:
„Przepuść, Panie, ludowi Twojemu
i nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie,
aby poganie nie zapanowali nad nami.
Czemuż mówić mają między narodami:
Gdzież jest ich Bóg?”

Odpowiedzią Pana – ustanie plagi szarańczy

¹⁸ I Pan zapalił się zazdrosną miłością ku swojej ziemi,
i zmiłował się nad swoim ludem.
¹⁹ Odpowiedział Pan i rzekł swojemu ludowi:
„Oto Ja wam posyłam
zboże i moszcz, i oliwę,
i nasyćcie się nimi,
i nie wydam was więcej na pohańbienie między poganami.
²⁰ Tego [nieprzyjaciela], co przychodzi z północy, oddalę od was,
wypędzę go do ziemi suchej i spustoszonej;
przednia jego straż obróci się ku morzu wschodniemu,
a tylna jego straż ku morzu zachodniemu;
i pozostanie po nim zaduch,
i pozostanie zgnilizna, bo bardzo hardo sobie poczynał”.

Wezwanie do radości

²¹ Nie lękaj się, ziemio!
Raduj się i wesel,
bo wielkie rzeczy uczynił Pan.
²² Nie lękajcie się, polne zwierzęta,
bo zielenią pokryło się pastwisko na stepie,
bo drzewa [znów] rodzą owoce,
drzewo figowe i krzew winny plon przynoszą.

Zapowiedź nowego przymierza

²³ I wy się weselcie, synowie Syjonu,
radujcie się w Panu Bogu waszym,
bo dał wam według sprawiedliwości
deszcz jesienny i deszcz wiosenny,
które wylał na was obficie jak przedtem.
²⁴ I będą klepiska napełnione zbożem,
a tłocznie będą opływały moszczem i oliwą.
²⁵ „W ten sposób wynagrodzę wam lata,
które strawiła szarańcza, jelek,
chasil i gazam, wielkie moje wojsko, które wysłałem przeciwko wam”.
²⁶ Wówczas naprawdę będziecie mogli najeść się do sytości
i chwalić będziecie imię Pana Boga waszego,
który uczynił wam dziwne rzeczy,
a lud mój nigdy nie będzie pohańbiony.
²⁷ „I poznacie, że wśród Izraela Ja jestem,
że jestem Pan, Bóg wasz, a nie ma innego.
Lud mój nie zazna więcej zawstydzenia.

Księga Psalmów 53

PSALM 53(52)

Powszechne zepsucie

¹ Kierownikowi chóru. Na melodię: „Machalat”. Pieśń pouczająca. Dawidowa.
² Mówi głupi w swoim sercu:
„Nie ma Boga”.
Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają,
nie ma takiego, co dobrze czyni.

³ Bóg spogląda z nieba
na synów ludzkich,
badając, czy jest wśród nich rozumny,
który by szukał Boga.
⁴ Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni,
takiego, co dobrze czyni,
nie ma ni jednego.
⁵ Czy się nie opamiętają ci, którzy czynią nieprawość,
co lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli,
a nie wzywają Boga?
⁶ Tam zadrżeli ze strachu,
gdzie strachu nie było,
albowiem Bóg rozproszył kości tych, co cię oblegli;
doznali wstydu, bo Bóg ich odrzucił.

⁷ Kto przyniesie z Syjonu zbawienie Izraelowi?
Gdy Bóg odmieni los swego narodu,
Jakub się uraduje, Izrael się ucieszy.

1 List św. Jana 1

Prolog

¹ [To wam oznajmiamy], co było od początku,
cośmy usłyszeli o Słowie życia,
co ujrzeliśmy własnymi oczami,
na co patrzyliśmy
i czego dotykały nasze ręce –
² bo życie objawiło się.
Myśmy je widzieli,
o nim świadczymy
i głosimy wam życie wieczne,
które było w Ojcu,
a nam zostało objawione –
³ oznajmiamy wam,
cośmy ujrzeli i usłyszeli,
abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami.
A mieć z nami współuczestnictwo znaczy:
mieć je z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem.
⁴ Piszemy to w tym celu,
aby nasza radość była pełna.

Bóg jest światłością i my mamy żyć w światłości

⁵ Nowina, którą usłyszeliśmy od Niego
i którą wam głosimy, jest taka:
Bóg jest światłością,
a nie ma w Nim żadnej ciemności.
⁶ Jeżeli mówimy, że mamy z Nim współuczestnictwo,
a chodzimy w ciemności, kłamiemy
i nie postępujemy zgodnie z prawdą.
⁷ Jeżeli zaś chodzimy w światłości,
tak jak On sam trwa w światłości,
wtedy mamy jedni z drugimi współuczestnictwo,
a krew Jezusa, Syna Jego,
oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.

Należy zerwać z grzechem

⁸ Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu,
to samych siebie oszukujemy
i nie ma w nas prawdy.
⁹ Jeżeli wyznajemy nasze grzechy,
[Bóg] jako wierny i sprawiedliwy
odpuści je nam
i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.
¹⁰ Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy,
czynimy Go kłamcą
i nie ma w nas Jego nauki.