Biblia w rok – 23 czerwca

Czytania na 23 czerwca
1 Księga Kronik 11 – 12
Księga Mądrości 12
1 List św. Jana 2

*******

1 Księga Kronik 11 – 12

DAWID KRÓLEM

Namaszczenie Dawida na króla w Hebronie

¹ Wtedy zgromadzili się wszyscy Izraelici przy Dawidzie w Hebronie i rzekli: „Oto myśmy kości twoje i ciało. ² Nawet już przedtem, gdy Saul był królem, tyś wyprowadzał i przyprowadzał Izraela, bo Pan, Bóg twój, rzekł do ciebie: „Ty będziesz pasł mój lud – Izraela, i ty będziesz wodzem mojego ludu – Izraela””. ³ Wszyscy więc starsi Izraela przybyli do króla do Hebronu. I Dawid zawarł z nimi w Hebronie przymierze wobec Pana. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem, zgodnie z nakazem Pańskim, przekazanym przez Samuela.

Zdobycie Jerozolimy

⁴ I wyruszył Dawid z całym Izraelem na Jerozolimę, zwaną Jebus; mieszkańcami tamtejszego kraju byli Jebusyci. ⁵ I rzekli mieszkańcy Jebus do Dawida: „Nie wejdziesz tutaj”. Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe. ⁶ I powiedział Dawid: „Ktokolwiek pierwszy pokona Jebusytów, będzie wodzem i księciem”. Joab, syn Serui, pierwszy wszedł do góry i został wodzem. ⁷ Dawid zamieszkał w twierdzy, dlatego nazwano ją Miastem Dawidowym. ⁸ Zbudował potem miasto dokoła, tak Millo, jak i otoczenie, Joab zaś odnowił resztę miasta. ⁹ Dawid stawał się coraz potężniejszym, bo Pan Zastępów był z nim.

Wykaz sławnych wojowników

¹⁰ Oto dowódcy bohaterów Dawida, którzy wraz z nim stali się potężni pod jego panowaniem, a którzy wraz z całym Izraelem uczynili go królem zgodnie ze słowem Pańskim o Izraelu. ¹¹ Oto imiona bohaterów Dawida: Jaszobeam, syn Chakmoniego, dowódca trzydziestu. Ten właśnie, który wymachiwał włócznią nad trzystu zabitymi w jednym spotkaniu.¹² Po nim jest Eleazar, syn Dodo, Achochita, jeden z trzech bohaterów. ¹³ Był on z Dawidem w Pas-Dammim i tam zebrali się Filistyni do walki. A była tam działka pola pełna jęczmienia. Kiedy zaś wojsko uciekło przed Filistynami, ¹⁴ on pozostał na środku działki, oswobodził ją i pobił Filistynów. Pan sprawił wtedy wielkie zwycięstwo. ¹⁵ Trzej spośród trzydziestu zeszli po skale do Dawida, do jaskini Adullam, podczas gdy obóz Filistynów był rozłożony w dolinie Refaim. ¹⁶ Dawid był wtedy w twierdzy, a załoga filistyńska była wówczas w Betlejem. ¹⁷ Dawid poczuł pragnienie i rzekł: „Kto mi da napić się wody z cysterny, która jest przy bramie w Betlejem?” ¹⁸ Przedarli się więc ci trzej przez obóz filistyński i zaczerpnęli wody z cysterny, która jest przy bramie w Betlejem. Zabrali ją z sobą i przynieśli Dawidowi. Dawid jednak nie chciał jej pić, lecz wylał ją w ofierze dla Pana. ¹⁹ I rzekł: „Niechaj mnie Bóg strzeże od uczynienia tej rzeczy! Czyż mam pić krew tych ludzi wraz z ich życiem? Wszak przynieśli ją z narażeniem swego życia”. I nie chciał jej pić. To uczynili ci trzej bohaterowie. ²⁰ Abiszaj, brat Joaba, był dowódcą trzydziestu. Wymachiwał on włócznią nad trzystu zabitymi i zażywał sławy u trzydziestu. ²¹ Spośród trzydziestu był on podwójnie poważany i był ich dowódcą, lecz nie dorównał owym trzem. ²² Benajasz, syn Jojady, był mężem walecznym, wielkim w czynach, rodem z Kabseel. Pobił on dwóch [synów] Ariela z Moabu. On też zszedł do cysterny i zabił w niej lwa w dzień, gdy była śnieżyca. ²³ Zabił on także Egipcjanina, o wzroście pięciu łokci. Egipcjanin trzymał w ręku dzidę [grubą] jak wał tkacki, podczas gdy on poszedł na niego z kijem. Wyrwawszy dzidę z ręki Egipcjanina, zabił go własną jego dzidą. ²⁴ Tego dokonał Benajasz, syn Jojady. Miał sławę wśród trzydziestu bohaterów. ²⁵ Był on bardziej poważany niż trzydziestu, lecz nie dorównał owym trzem. Dawid postawił go na czele swojej straży przybocznej. ²⁶ Bohaterowie waleczni: Asahel, brat Joaba, Elchanan, syn Dodo z Betlejem, ²⁷ Szammot z Haroru, Cheles z Pelonu, ²⁸ Ira, syn Ikesza z Tekoa, Abiezer z Anatot, ²⁹ Sibbekaj Chuszyta, Ilaj Achochita, ³⁰ Maheraj z Netofy, Cheled, syn Baany z Netofy, ³¹ Itaj, syn Ribaja z Gibea synów Beniamina, Benajasz z Pireatonu, ³² Churaj z Potoków Gaasz, Abiel z Araby, ³³ Azmawet z Bachurim, Eliachba z Szaalbonu, ³⁴ <Bene-> Chaszem z Gizonu, Jonatan, syn Szagiego z Hararu, ³⁵ Achiam, syn Sakara z Hararu, Elifelet, syn Ura, ³⁶ Chefer z Mekery, Achiasz z Pelonu, ³⁷ Chesro z Karmelu, Naaraj, syn Ezbaja, ³⁸ Joel, brat Natana, Mibchar, syn Hagriego, ³⁹ Selek z Ammonu, Nachraj z Beerot, giermek Joaba, syna Serui, ⁴⁰ Ira z Jattiru, Gareb z Jattiru, ⁴¹ Uriasz Chetyta, Zabad, syn Achlaja, ⁴² Adina, syn Szizy, Rubenita, naczelnik Rubenitów, odpowiedzialny za trzydziestu; ⁴³ Chanan, syn Maaki, Jozafat Mitnita, ⁴⁴ Ozjasz z Asztarot, Szama i Jeuel, synowie Chotama z Aroeru, ⁴⁵ Jediael, syn Szimriego, i jego brat Jocha z Tis, ⁴⁶ Eliel z Machawitów, Jeribaj i Joszawiasz, synowie Elnaama, Jitma z Moabu, ⁴⁷ Eliel, Obed i Jaasjel z Soby.

Pierwsi zwolennicy Dawida w Siklag

¹ Ci przybyli do Dawida do Siklag, gdy jeszcze musiał się trzymać z dala od Saula, syna Kisza: oni należeli do bohaterów, pomocników w walce. ² Uzbrojeni w łuki, umieli strzelać tak z prawej jak i z lewej ręki, i [rzucać] kamieniami i [wypuszczać] strzały z łuku. Spośród braci Saula z [pokolenia] Beniamina: ³ na czele stali Achiezer i Joasz, synowie Szemajasza z Gibea, Jezjel i Pelet, synowie Azmaweta, Berekiasz i Jehu z Anatot; ⁴ Jiszmajasz z Gibeonu, najdzielniejszy między trzydziestoma i dowodził trzydziestoma; ⁵ Jeremiasz, Jachazjel, Jochanan, Jozabad z Gederot; ⁶ Eleuzaj, Jerimot, Bealiasz, Szemariasz, Szefatiasz z Charif; ⁷ Elkana, Jiszszijasz, Azareel, Joezer, Jaszobeam, Korachici; ⁸ Joela, Zebadiasz, synowie Jerochama z Gedoru. ⁹ Z Gadytów przyłączyli się do Dawida w warowni pustynnej dzielni wojownicy, żołnierze gotowi do walki, którzy celowali w posługiwaniu się tarczą i włócznią. Z wyglądu podobni do lwów, byli szybkonodzy jak gazele na górach. ¹⁰ Dowódcą był Ezer, drugim – Obadiasz, trzecim – Eliab, ¹¹ czwartym – Maszmanna, piątym – Jeremiasz, ¹² szóstym – Attaj, siódmym – Eliel, ¹³ ósmym – Jochanan, dziewiątym – Elzabad, ¹⁴ dziesiątym – Jeremiasz, jedenastym – Makbannaj. ¹⁵ Ci z potomków Gada byli jako dowódcy wojska: każdy niższy stopniem – nad stu, a wyższy – nad tysiącem. ¹⁶ Są to ci, którzy przeszli Jordan w miesiącu pierwszym, gdy wylewa on wszędzie z brzegów, i którzy zmusili do ucieczki wszystkich mieszkańców dolin, na wschód i na zachód. ¹⁷ Przyszli też do warowni Dawida niektórzy z potomków Beniamina i Judy. ¹⁸ Dawid wyszedł naprzeciwko nich, a odpowiadając rzekł do nich: „Jeśli przychodzicie do mnie usposobieni pokojowo, aby mi pomóc, będzie moje serce w jedności z wami, lecz jeśli po to, by mnie zdradzić moim wrogom, mimo że ręce moje wolne są od gwałtu, niechaj wejrzy w to Bóg naszych ojców i niech osądzi!” ¹⁹ Wtedy duch owładnął Amasajem, dowódcą trzydziestu:
„Pokój tobie, Dawidzie, i z tobą, synu Jessego,
pokój tobie i pokój Temu, co cię wspiera,
bo twój Bóg twoim wsparciem!”
Dawid więc ich przyjął i uczynił z nich dowódców oddziałów. ²⁰ Z [pokolenia] Manassesa przyłączyli się do Dawida, gdy przyszedł z Filistynami, by walczyć przeciwko Saulowi. Nie pomógł on im wówczas, bo wodzowie filistyńscy po naradzie odesłali go mówiąc: „Za [cenę] naszych głów przyłączy się on do pana swego, Saula”. ²¹ Gdy szedł do Siklag, przyłączyli się do niego z [pokolenia] Manassesa: Adnach, Jozabad, Jediael, Mikael, Jozabad, Elihu i Silletaj, dowódcy nad tysiącami, którzy byli z [pokolenia] Manassesa. ²² Oni to wsparli Dawida na czele oddziałów, bo wszyscy byli dzielnymi wojownikami i stali się dowódcami w wojsku. ²³ Istotnie, z dnia na dzień przybywali do Dawida, aby mu pomagać, aż stał się obóz wielki jak obóz Boży.

Wykaz przyłączających się do Dawida w Hebronie

²⁴ Oto liczba dowódców uzbrojonych na wojnę, którzy przybyli do Dawida do Hebronu, by zgodnie z nakazem Pańskim przenieść na niego władzę królewską Saula: ²⁵ Z synów Judy, noszących tarczę i włócznię, sześć tysięcy ośmiuset [uzbrojonych] na wojnę. ²⁶ Z synów Symeona, dzielnych wojowników [uzbrojonych] na wojnę, siedem tysięcy stu. ²⁷ Z synów Lewiego cztery tysiące sześciuset. ²⁸ Także Jojada, przywódca potomków Aarona, a z nim trzy tysiące siedmiuset. ²⁹ I Sadok, młody, dzielny wojownik, wraz ze swym rodem – dwudziestu dwóch dowódców. ³⁰ Z synów Beniamina, braci Saula, trzy tysiące; większość z nich pozostawała aż do tego czasu w służbie domu Saula. ³¹ Z synów Efraima dwadzieścia tysięcy ośmiuset dzielnych wojowników, mężów sławnych w swych rodach. ³² Z połowy pokolenia Manassesa osiemnaście tysięcy, którzy imiennie zostali wyznaczeni, aby pójść i ustanowić Dawida królem. ³³ Z synów Issachara, odznaczających się głębokim zrozumieniem czasów i znajomością tego, co ma czynić Izrael, dwustu dowódców, oprócz wszystkich ich braci pod ich dowództwem. ³⁴ Z [pokolenia] Zabulona, zdolnych do wojska, wyćwiczonych do walki wszelką bronią wojenną, pięćdziesiąt tysięcy gotowych pomagać sercem niepodzielnym. ³⁵ Z [pokolenia] Neftalego tysiąc dowódców, a z nimi trzydzieści siedem tysięcy uzbrojonych w tarczę i włócznię. ³⁶ Z Danitów, wyćwiczonych do walki, dwadzieścia osiem tysięcy sześciuset. ³⁷ Z [pokolenia] Asera zdolnych do wojska, wyćwiczonych do walki, czterdzieści tysięcy. ³⁸ Z drugiej strony Jordanu: z Rubenitów, Gadytów i z połowy pokolenia Manassesa, w pełnym uzbrojeniu wojennym, sto dwadzieścia tysięcy. ³⁹ Wszyscy ci wojownicy, stający do szeregu w doskonałym duchu, przybyli do Hebronu, aby Dawida ustanowić królem nad całym Izraelem. Lecz również i wszyscy pozostali Izraelici byli jednomyślni w tym, że Dawida należy ustanowić królem. ⁴⁰ I pozostali tam z Dawidem przez trzy dni, jedząc i pijąc, ponieważ bracia ich przygotowali im [żywność]. ⁴¹ A także ich sąsiedzi, aż spod [posiadłości] Issachara, Zabulona i Neftalego, przywozili im żywność na osłach, wielbłądach, mułach i wołach: wielką ilość mąki, fig, rodzynek, wina, oliwy, bydła i owiec, ponieważ zapanowała radość w Izraelu.

Księga Mądrości 12

¹ Bo we wszystkim jest Twoje nieśmiertelne tchnienie.
² Dlatego nieznacznie karzesz upadających
i strofujesz, przypominając, w czym grzeszą,
by wyzbywszy się złości, w Ciebie, Panie, uwierzyli.

Łaskawość Boża względem mieszkańców Kanaanu

³ Bo i dawnych mieszkańców Twojej świętej ziemi
⁴ znienawidziłeś za ich postępki tak obrzydliwe:
czarnoksięstwa, niecne obrzędy,
⁵ bezlitosne zabijanie dzieci,
krwiożercze – z ludzkich ciał i krwi – biesiady
wtajemniczonych spośród bractwa,
⁶ i rodziców mordujących niewinne istoty.
Chciałeś ich wytracić ręką naszych przodków,
⁷ by godnych otrzymała osadników – dzieci Boże –
ta ziemia, u Ciebie nad wszystkie cenniejsza.
⁸ Ale i ich jako ludzi oszczędzałeś!
Zesłałeś na nich szerszenie wyprzedzające Twe wojsko,
by ich niszczyły stopniowo.
⁹ Mogłeś wydać bezbożnych sprawiedliwym w bitwie
lub naraz wygubić przez bestie okrutne czy też wyrokiem bezlitosnym.
¹⁰ Lecz karząc powoli, dawałeś miejsce nawróceniu,
chociaż dobrze wiedziałeś, że ich pochodzenie nikczemne,
a złość ich jest wrodzona
i nie odmieni się ich usposobienie na wieki,
¹¹ bo to było plemię od początku przeklęte.
I nie z obawy przed kimś pozostawiałeś grzechy ich bez kary.
¹² Któż Ci bowiem powie: „Cóżeś to uczynił?”
Albo kto się oprze Twemu wyrokowi?
Któż Ciebie pozwie za wytracenie narodów, któreś Ty uczynił?
Albo któż powstanie przeciw Tobie jako obrońca ludzi nieprawych?
¹³ Ani bowiem nie ma oprócz Ciebie boga,
co ma pieczę nad wszystkim,
abyś miał dowodzić, że nie sądzisz niesprawiedliwie,
¹⁴ ani się z Tobą nie będzie mógł spierać król czy władca
o tych, których ukarałeś.
¹⁵ Tyś sprawiedliwy i rządzisz wszystkim sprawiedliwie:
skazać kogoś, kto nie zasłużył na karę,
uważasz za niegodne Twojej potęgi.
¹⁶ Podstawą Twojej sprawiedliwości jest Twoja potęga,
wszechwładza Twa sprawia, że wszystko oszczędzasz.
¹⁷ Moc swą przejawiasz, gdy się nie wierzy w pełnię Twej potęgi,
i karzesz zuchwalstwo świadomych.
¹⁸ Potęgą władasz, a sądzisz łagodnie
i rządzisz nami z wielką oględnością,
bo do Ciebie należy moc, gdy zechcesz.

Nauki płynące z postępowania Boga

¹⁹ Nauczyłeś lud swój tym postępowaniem,
że sprawiedliwy powinien być dobrym dla ludzi.
I wlałeś synom swym wielką nadzieję,
że po występkach dajesz nawrócenie.
²⁰ Jeśli bowiem wrogów swych dzieci, chociaż winnych śmierci,
karałeś z taką oględnością i pobłażaniem,
dając czas i miejsce, by się od zła odwrócili,
²¹ z jakże wielką czułością sądziłeś swych synów,
których przodkom dawałeś przysięgi
i przymierza, pełne wspaniałych obietnic.
²² Kiedy nas karcisz – wrogów naszych chłoszczesz tysiąckrotnie,
byśmy pamiętali o dobroci Twojej, gdy sądzimy,
i oczekiwali miłosierdzia, gdy na nas sąd przyjdzie.
²³ Stąd i tych, co w głupocie swej żyli bezbożnie,
skarałeś przez ich własne bezeceństwa.
²⁴ Bo też zabłąkali się zbyt daleko na drogach błędu,
biorąc za bogów najlichsze z najpodlejszych zwierząt,
zwiedzeni na wzór nierozsądnych dzieci.
²⁵ Więc też jak dzieciom nierozumnym
zesłałeś im karę na ośmieszenie.
²⁶ Ale ci, których ośmieszające kary nie nawróciły,
doświadczą sądu godnego Boga.
²⁷ Bo na co się sami w udręce oburzali,
tym właśnie pokarani, co mieli za bogów,
dostrzegli Tego, którego przedtem znać nie chcieli, i uznali za Boga prawdziwego.
I dlatego przyszła na nich ostateczna kara.

1 List św. Jana 2

¹ Dzieci moje, piszę wam to dlatego,
żebyście nie grzeszyli.
Jeśliby nawet kto zgrzeszył,
mamy Rzecznika wobec Ojca –
Jezusa Chrystusa sprawiedliwego.
² On bowiem jest ofiarą przebłagalną
za nasze grzechy,
i nie tylko nasze,
lecz również za grzechy całego świata.

Należy zachować przykazania

³ Po tym zaś poznajemy, że Go znamy,
jeżeli zachowujemy Jego przykazania.
⁴ Kto mówi: „Znam Go”,
a nie zachowuje Jego przykazań,
ten jest kłamcą
i nie ma w nim prawdy.
⁵ Kto zaś zachowuje Jego naukę,
w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.
⁶ Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim.
Kto twierdzi, że w Nim trwa,
powinien również sam postępować tak, jak On postępował.
⁷ Umiłowani,
nie piszę do was o nowym przykazaniu,
ale o przykazaniu istniejącym od dawna,
które mieliście od samego początku;
tym dawnym przykazaniem jest nauka, którąście słyszeli.
⁸ A jednak piszę wam o nowym przykazaniu,
które prawdziwe jest w Nim i w nas,
ponieważ ciemności ustępują,
a świeci już prawdziwa światłość.
⁹ Kto twierdzi, że żyje w światłości,
a nienawidzi brata swego,
dotąd jeszcze jest w ciemności.
¹⁰ Kto miłuje swego brata,
ten trwa w światłości
i nie może się potknąć.
¹¹ Kto zaś swojego brata nienawidzi,
żyje w ciemności
i działa w ciemności,
i nie wie, dokąd dąży,
ponieważ ciemności dotknęły ślepotą jego oczy.

Należy wystrzegać się świata

¹² Piszę do was, dzieci,
że dostępujecie odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię.
¹³ Piszę do was, ojcowie,
że poznaliście Tego, który jest od początku.
Piszę do was, młodzi,
że zwyciężyliście Złego.
¹⁴ Napisałem do was, dzieci,
że znacie Ojca,
napisałem do was, ojcowie,
że poznaliście Tego, który jest od początku,
napisałem do was, młodzi,
że jesteście mocni
i że nauka Boża trwa w was,
i zwyciężyliście Złego.
¹⁵ Nie miłujcie świata
ani tego, co jest na świecie!
Jeśli kto miłuje świat,
nie ma w nim miłości Ojca.
¹⁶ Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc:
pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia
nie pochodzi od Ojca, lecz od świata.
¹⁷ Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość;
kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki.

Należy wystrzegać się nauczycieli fałszu

¹⁸ Dzieci, jest już ostatnia godzina,
i tak, jak słyszeliście, Antychryst nadchodzi,
bo oto teraz właśnie pojawiło się wielu Antychrystów;
stąd poznajemy, że już jest ostatnia godzina.
¹⁹ Wyszli oni z nas, lecz nie byli z nas;
bo gdyby byli naszego ducha, pozostaliby z nami;
a to stało się po to, aby wyszło na jaw,
że nie wszyscy są naszego ducha.
²⁰ Wy natomiast macie namaszczenie od Świętego
i wszyscy jesteście napełnieni wiedzą.
²¹ Ja wam nie pisałem,
jakobyście nie znali prawdy,
lecz że ją znacie
i że żadna fałszywa nauka z prawdy nie pochodzi.
²² Któż zaś jest kłamcą, jeśli nie ten,
kto zaprzecza, że Jezus jest Mesjaszem?
Ten właśnie jest Antychrystem,
który nie uznaje Ojca i Syna.
²³ Każdy, kto nie uznaje Syna,
nie ma też i Ojca,
kto zaś uznaje Syna, ten ma i Ojca.
²⁴ Wy zaś zachowujecie w sobie to,
co słyszeliście od początku.
Jeżeli będzie trwało w was to,
co słyszeliście od początku,
to i wy będziecie trwać w Synu i w Ojcu.
²⁵ A obietnicą tą, daną przez Niego samego, jest życie wieczne.
²⁶ To wszystko napisałem wam o tych, którzy wprowadzają was w błąd.
²⁷ Co do was, to namaszczenie,
które otrzymaliście od Niego, trwa w was
i nie potrzebujecie pouczenia od nikogo,
ponieważ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim.
Ono jest prawdziwe i nie jest kłamstwem.
Toteż trwajcie w nim tak,
jak was nauczył.
²⁸ Teraz właśnie trwajcie w Nim, dzieci,
abyśmy, gdy się zjawi, mieli w Nim ufność
i w dniu Jego przyjścia nie doznali wstydu.

Mamy żyć jako dzieci Boże

²⁹ Jeżeli wiecie, że jest sprawiedliwy,
to uznajcie również,
że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, pochodzi od Niego.