Biblia w rok – 9 lutego

Czytania na 9 lutego
Księga Wyjścia 29 – 30
Księga Hioba 9
Dzieje Apostolskie 16

*******

Księga Wyjścia 29 – 30

Konsekracja Aarona i jego synów

¹ W ten zaś sposób postąpisz, gdy będziesz wyświęcał ich na kapłanów: weźmiesz młodego cielca i dwa barany bez skazy, ² i chleby niekwaszone i placki niekwaszone, zaprawione oliwą przaśne chleby i przaśne placki i przaśne podpłomyki pomazane oliwą. Upieczesz je z najczystszej mąki pszennej ³ i włożywszy je w ten sam kosz, w koszu złożysz je na ofiarę jednocześnie z młodym cielcem i dwoma baranami.
⁴ Aaronowi zaś i synom jego rozkażesz zbliżyć się do wejścia do Namiotu Spotkania i obmyjesz ich wodą. ⁵ Potem weźmiesz szaty i ubierzesz Aarona w tunikę, w suknię, w efod, w pektorał, i przymocujesz go przepaską efodu. ⁶ A włożywszy mu tiarę na głowę, umieścisz święty diadem na tiarze. ⁷ Następnie weźmiesz olej do namaszczenia i wylejesz go na jego głowę, i namaścisz go.
⁸ Synom też jego każesz się przybliżyć i ubierzesz ich w tuniki ⁹ oraz przepaszesz ich pasem, i okryjesz głowy ich mitrami, i będzie należało do nich kapłaństwo na mocy nieodwołalnego prawa. I wprowadzisz Aarona i jego synów w czynności kapłańskie.
¹⁰ Potem przyprowadzisz młodego cielca przed Namiot Spotkania, i położą Aaron i jego synowie ręce na głowie cielca. ¹¹ I zabijesz go przed Panem przy wejściu do Namiotu Spotkania. ¹² Wziąwszy zaś nieco krwi tego cielca, namaścisz palcem wskazującym rogi ołtarza, a resztę krwi wylejesz u podstawy ołtarza. ¹³ A pozbierawszy tłuszcz, który pokrywa wnętrzności, i płat tłuszczu, który jest na wątrobie, i obie nerki, i tłuszcz, który jest na nich, spalisz to na ołtarzu. ¹⁴ Lecz mięso cielca i jego skórę, i mierzwę spalisz w ogniu poza obozem. Jest to ofiara za grzech.
¹⁵ Weźmiesz następnie pierwszego barana, i położą Aaron i synowie jego ręce na głowie tego barana. ¹⁶ I zabijesz potem tego barana, a wziąwszy nieco jego krwi pokropisz ołtarz dokoła. ¹⁷ I podzielisz barana na części, i obmywszy wnętrzności jego i nogi położysz je na innych jego częściach i na głowie. ¹⁸ I spalisz całego tego barana na ołtarzu. Jest to ofiara całopalenia dla Pana, miła woń, ofiara spalana dla Pana.
¹⁹ A potem weźmiesz drugiego barana, Aaron zaś i jego synowie włożą ręce na jego głowę. ²⁰ I zabijesz barana, a wziąwszy nieco jego krwi namaścisz nią wierzch prawego ucha Aarona i wierzch prawego ucha jego synów i duże palce ich prawej ręki i nogi, i pokropisz krwią ołtarz dokoła. ²¹ I weźmiesz nieco krwi, która jest na ołtarzu, i oleju do namaszczania, i pokropisz Aarona i jego szaty, i jego synów i ich szaty, aby był poświęcony razem ze swymi szatami, a z nim także jego synowie i szaty jego synów. ²² I weźmiesz z barana tłuszcz i ogon, i tłuszcz pokrywający wnętrzności, i płat tłuszczu, który jest na wątrobie, i obie nerki i tłuszcz, który jest na nich, i prawe udo, bo to jest baran [ofiary] wyświęcenia. ²³ [Weźmiesz] też bochen chleba i placek przyrządzony na oliwie i podpłomyk z kosza przaśników, które są przed Panem. ²⁴ Wszystko to położysz na dłonie Aarona i na dłonie jego synów, i wykonasz gest kołysania przed Panem. ²⁵ Weźmiesz to potem z ich rąk i spalisz na ołtarzu nad całopaleniem jako miłą woń przed Panem. Jest to ofiara spalana dla Pana. ²⁶ I weźmiesz mostek z piersi barana ofiarowanego na wyświęcenie Aarona, i wykonasz nim gest kołysania, i przypadnie on tobie w udziale.
²⁷ I jako rzecz świętą oddzielisz mostek kołysany i łopatkę podnoszoną, i to, co było kołysane, i co było podnoszone z barana jako ofiary wyświęcenia oraz co się należy Aaronowi i co się należy jego synom. ²⁸ Ma to przypaść w udziale Aaronowi i jego synom po wieczne czasy jako należność od Izraelitów. Jest to bowiem ofiara podniesienia, a ofiara podniesienia należy się im od Izraelitów z ofiar biesiadnych, jako unoszona z nich dla Pana.
²⁹ A szaty święte Aarona będą oddane po nim jego synom, i będą w nie ubrani, gdy będą namaszczeni i wprowadzani w czynności kapłańskie. ³⁰ Przez siedem dni będzie je wdziewał ten z jego synów, który zostanie po nim kapłanem i będzie wchodził do Namiotu Spotkania, aby pełnić służbę w świętym przybytku.
³¹ Weźmiesz też barana [z ofiary] wyświęcenia i ugotujesz jego mięso w miejscu poświęconym. ³² I będzie spożywał Aaron i jego synowie mięso barana i chleb, który jest w koszu przy wejściu do Namiotu Spotkania. ³³ I będą jeść to, co było przebłaganiem za nich, aby ich wprowadzić w czynności kapłańskie i oddzielić jako świętych. Nikt zaś z niepowołanych nie będzie tego jadł, gdyż jest to rzecz święta. ³⁴ A jeśli pozostało do rana coś z mięsa [ofiary] wyświęcenia lub z chleba, wówczas należy to spalić w ogniu i nie można tego jeść, bo jest to rzecz święta.
³⁵ I postąpisz z Aaronem i z synami jego zupełnie tak, jak ci poleciłem: przez siedem dni będzie trwało wprowadzanie w czynności kapłańskie.
³⁶ I cielca na ofiarę za grzech złożysz każdego dnia na przebłaganie i przez tę ofiarę za grzech oczyścisz ołtarz i namaścisz go, aby go uświęcić.
37 Przez siedem dni będziesz czynił przebłaganie nad ołtarzem i będziesz go poświęcał, a stanie się bardzo święty, i cokolwiek dotknie się ołtarza, będzie również święte.

Ofiara ustawiczna

³⁸ A oto z czego będziesz składał ofiarę, dwa roczne baranki codziennie i ustawicznie. ³⁹ Jednego baranka ofiarujesz rano, a drugiego baranka ofiarujesz o zmierzchu. ⁴⁰ Do pierwszego baranka dodasz dziesiątą część efy najczystszej mąki, zaprawionej czwartą częścią hinu wyciśniętej oliwy, a jako ofiarę płynną złożysz wino w ilości czwartej części hinu. ⁴¹A drugiego baranka ofiarujesz o zmierzchu z taką samą ofiarą z pokarmów i taką samą ofiarą z płynów jak rano, jako miłą woń na ofiarę spalaną dla Pana. ⁴² To będzie ustawiczna ofiara całopalenia składana z pokolenia w pokolenie u wejścia do Namiotu Spotkania przed Panem, gdzie będę się spotykał z tobą, aby rozmawiać. ⁴³ Tam będę się spotykał z Izraelitami, i to miejsce będzie uświęcone przez moją chwałę. ⁴⁴ I poświęcę Namiot Spotkania i ołtarz; Aarona i jego synów poświęcę, aby mi służyli jako kapłani. ⁴⁵ I będę mieszkał pośród Izraelitów i będę im Bogiem. ⁴⁶ I poznają, że Ja, Pan, jestem Bogiem, który wyprowadził was z ziemi egipskiej i mieszkał pośród was, Ja, Pan, wasz Bóg.

Inne przepisy o przybytku. Ołtarz kadzenia

¹ Potem wystawisz ołtarz z drzewa akacjowego dla spalania kadzidła. ² Jego długość będzie wynosiła jeden łokieć i jeden łokieć jego szerokość. Będzie kwadratowy, a wysokości będzie miał dwa łokcie, i będą wychodziły z niego rogi. ³ I przykryjesz go szczerym złotem, jego wierzch i jego boki dokoła, i jego rogi; uczynisz na nim złoty wieniec dokoła. ⁴ Poniżej zaś wieńca na dwóch bokach uczynisz dwa pierścienie na drążki, celem przenoszenia go na nich. ⁵ A drążki te zrobisz z drzewa akacjowego i pokryjesz je złotem. ⁶ Postawisz go zaś przed zasłoną, która wisi przed Arką Świadectwa, przed przebłagalnią, która jest nad Świadectwem, gdzie będę spotykał się z tobą. ⁷ Każdego zaś ranka będzie spalał Aaron na nim wonne kadzidło, gdy będzie przysposabiał lampy do świecenia. ⁸ A gdy Aaron zapali o zmierzchu lampy, zapali również kadzidło, które będzie spalane ustawicznie przed Panem poprzez wszystkie wasze pokolenia. ⁹ Nie możecie na nim ofiarować kadzidła świeckiego ani też składać całopalenia, ani ofiary pokarmowej. Nie możecie też na niego wylewać żadnej ofiary z płynów. ¹⁰ Na jego rogach winien Aaron raz w roku dokonać obrzędu przebłagalnego krwią ofiary, która za grzech będzie złożona. Winien on też raz w roku dokonać na nim obrzędu przebłagalnego za wasze pokolenia. Będzie on bardzo święty dla Pana”.

Pogłówne

¹¹ I tak powiedział Pan do Mojżesza: ¹² „Gdy będziesz liczyć Izraelitów, by dokonać spisu, każdy przy spisie złoży za swe życie okup Panu, aby nie spadło na nich nieszczęście. ¹³ To zaś winni dać podlegli spisowi: pół sykla, według wagi przybytku, czyli dwadzieścia ger za jeden sykl; pół sykla na ofiarę Panu. ¹⁴ Każdy podległy spisowi z synów Izraela, mający dwadzieścia i więcej lat, złoży tę ofiarę Panu. ¹⁵ Bogaty nie będzie zwiększał, a ubogi nie będzie zmniejszał wagi pół sykla, aby złożyć ofiarę Panu na przebłaganie za swe życie. ¹⁶ A wziąwszy te pieniądze jako przebłaganie od Izraelitów, obrócisz je na służbę w Namiocie Spotkania, i będą one na pamiątkę Izraelitom przed Panem jako ofiara zadośćuczynienia za ich życie”.

Kadź z brązu

¹⁷ Tak też powiedział Pan do Mojżesza: ¹⁸ „Uczynisz kadź z brązu, z podstawą również z brązu, do obmyć, i umieścisz ją między przybytkiem a ołtarzem, i nalejesz do niej wody. ¹⁹ Aaron i jego synowie będą w niej obmywać ręce i nogi. ²⁰ Zanim wejdą do Namiotu Spotkania, muszą się obmyć w wodzie, aby nie pomarli. Tak samo, gdy się będą zbliżać do ołtarza, aby pełnić służbę i aby składać ofiarę spalaną dla Pana, ²¹ muszą obmyć ręce i nogi, aby nie pomarli. I będzie to prawo zawsze obowiązywać Aarona i jego potomstwo po wszystkie czasy”.

Sporządzanie oleju i kadzidła

²² I tak powiedział Pan do Mojżesza: ²³ „Weź sobie najlepsze wonności: pięćset syklów obficie płynącej mirry, połowę tego, to jest dwieście pięćdziesiąt syklów wonnego cynamonu i tyleż, to jest dwieście pięćdziesiąt syklów wonnej trzciny, ²⁴ wreszcie pięćset syklów kasji, według wagi przybytku, oraz jeden hin oliwy z oliwek. ²⁵ I uczynisz z tego święty olej do namaszczania. Będzie to wonna maść, zrobiona tak, jak to robi sporządzający wonności. Będzie to święty olej do namaszczania. ²⁶ I namaścisz nim Namiot Spotkania i Arkę Świadectwa, ²⁷ i stół oraz wszystkie jego naczynia, a także świecznik z wszystkimi przyrządami należącymi do niego, ołtarz kadzenia ²⁸ i ołtarz całopalenia z tym wszystkim, co do niego należy, kadź i jej podstawę, ²⁹ aby się stały bardzo święte; i stanie się święty każdy, ktokolwiek się ich dotknie. ³⁰ Namaścisz też Aarona i jego synów i poświęcisz ich, aby Mi służyli jako kapłani. ³¹ Do Izraelitów powiesz tak: „To jest święty olej namaszczenia dla was i dla waszych pokoleń. ³² Nie wolno go wylewać na ciało żadnego człowieka i nie wolno go sporządzać w takim połączeniu, gdyż jest święty i święty będzie dla was”. ³³ Ktokolwiek zaś sporządziłby go w takim połączeniu i wylewałby go na niepowołanego, winien być wykluczony ze swego ludu”.
³⁴ I znów powiedział Pan do Mojżesza: „Weź sobie wonności: żywicę pachnącą, muszelki i galbanum pachnące, i czyste kadzidło, niech będą w równej ilości. ³⁵ Mieszając je uczynisz z tego kadzidło wonne – zrobione tak, jak się robi wonności – posolone, czyste, święte. ³⁶ Zetrzesz na proszek jego części i położysz przed Świadectwem w Namiocie Spotkania, gdzie Ja będę spotykał się z tobą, i będzie to dla was rzecz bardzo święta. ³⁷ Kadzidła w ten sposób przygotowanego nie będziecie robić dla siebie, gdyż poświęcone jest ono dla Pana. ³⁸ Ktokolwiek by zrobił podobne, aby się rozkoszować jego wonią, będzie wykluczony ze swego ludu”.

Księga Hioba 9

Odpowiedź Hioba: Bóg panem absolutnym

Wszechpotężny Bóg

¹ Hiob na to tak odpowiedział:
² „Istotnie. Ja wiem, że to prawda.
Czy człowiek jest prawy przed Bogiem?
³ Gdyby się ktoś z Nim prawował,
nie odpowie raz jeden na tysiąc.
⁴ Umysł to mądry, a siła potężna.
Któż Mu przeciwny nie padnie?
⁵ W mgnieniu oka On przesunie góry
i zniesie je w swoim gniewie,
⁶ On ziemię poruszy w posadach:
i poczną trzeszczeć jej słupy.
⁷ On słońcu zabroni świecić,
na gwiazdy pieczęć nałoży.

Trudno z Nim wojować

⁸ On sam rozciąga niebiosa,
kroczy po morskich głębinach;
⁹ On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona,
Plejady i Strefy Południa.
¹⁰ On czyni cuda niezbadane,
nikt nie zliczy Jego dziwów.
¹¹ Nie widzę Go, chociaż przechodzi:
mija, a dostrzec nie mogę.
¹² Kto Mu zabroni, choć zniszczy?
Kto zdoła powiedzieć: „Co robisz?”
¹³ Bóg gniewu hamować nie musi,
uległe są Mu służki Rahaba.

Niewinny musi ulec

¹⁴ Jakże ja zdołam z Nim mówić?
Dobiorę wyrazów właściwych?
¹⁵ Choć słuszność mam, nie odpowiadam
i tylko błagam o litość.
¹⁶ Proszę Go, by się odezwał,
a nie mam pewności, że słucha.
¹⁷ On może zniszczyć mnie burzą,
bez przyczyny pomnożyć mi rany.
¹⁸ Nawet odetchnąć mi nie da,
tak mnie napełni goryczą.
¹⁹ O siłę chodzi? To mocarz.
O sąd? Kto da mi świadectwo?
²⁰ On i prawym zamknie usta,
mam słuszność, a winnym mnie uzna.
²¹ Czym czysty? Nie znam sam siebie,
potępiam swe własne życie.

Równy los wszystkich

²² Na jedno więc, rzekłem, wychodzi,
prawego ze złym razem zniszczy.
²³ Gdy nagła powódź zabija,
drwi z cierpień niewinnego;
²⁴ ziemię dał w ręce grzeszników,
sędziom zakrywa oblicza.
Jeśli nie On – to kto właściwie?

Bez celu płyną dni

²⁵ Szybsze me dni niźli biegacz,
uciekają, nie zaznawszy szczęścia,
²⁶ mkną jak łodzie z sitowia,
gonią jak orzeł ofiarę.
²⁷ Gdy powiem: Zapomnę o męce,
odmienię, rozjaśnię oblicze –
²⁸ drżę na myśl o cierpieniu,
pewny, że mnie nie uwolni.

Szeol czeka

²⁹ Jestem grzesznikiem, przyznaję.
Więc po co się męczę na próżno?
³⁰ Choćbym się w śniegu wykąpał,
a ługiem umył swe ręce;
³¹ umieścisz mnie tam, na dole.
Nawet mój płaszcz mną się brzydzi.

Nie ma obrońcy u Boga

³² Nie człowiek to, aby Mu odrzec:
„Razem stawajmy u sądu!”
³³ Czy jest między nami rozjemca,
co rękę położy na obu?
³⁴ Niech zdejmie ze mnie swą rózgę
i strachem mnie nie napełnia,
³⁵ bym mówić zdołał bez lęku…
A tak, ja nie mam śmiałości.

Dzieje Apostolskie 16

Przyłączenie się Tymoteusza

¹ Przybył także do Derbe i Listry. Był tam pewien uczeń imieniem Tymoteusz, syn Żydówki, która przyjęła wiarę, i ojca Greka. ² Bracia z Listry dawali o nim dobre świadectwo. ³ Paweł postanowił zabrać go z sobą w podróż. Obrzezał go jednak ze względu za Żydów, którzy mieszkali w tamtejszych stronach. Wszyscy bowiem wiedzieli, że ojciec jego był Grekiem. ⁴ Kiedy przechodzili przez miasta, nakazywali im przestrzegać postanowień powziętych w Jerozolimie przez Apostołów i starszych. ⁵ Tak więc utwierdzały się Kościoły w wierze i z dnia na dzień rosły w liczbę.

Poprzez Azję Mniejszą

⁶ Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji. ⁷ Przybywszy do Myzji, próbowali przejść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im, ⁸ przeszli więc Myzję i zeszli do Troady. ⁹ W nocy miał Paweł widzenie: jakiś Macedończyk stanął [przed nim] i błagał go: „Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!” ¹⁰ Zaraz po tym widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii w przekonaniu, że Bóg nas wezwał, abyśmy głosili im Ewangelię.

Przeprawa do Macedonii. Filippi

¹¹ Odbiwszy od lądu w Troadzie popłynęliśmy wprost do Samotraki, a następnego dnia do Neapolu, ¹² a stąd do Filippi, głównego miasta tej części Macedonii, które jest [rzymską] kolonią. W tym mieście spędziliśmy kilka dni. ¹³ W szabat wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie – jak sądziliśmy – było miejsce modlitwy. I usiadłszy rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły. ¹⁴ Przysłuchiwała się nam też pewna „bojąca się Boga” kobieta z miasta Tiatyry imieniem Lidia, która sprzedawała purpurę. Pan otworzył jej serce, tak że uważnie słuchała słów Pawła. ¹⁵ Kiedy została ochrzczona razem ze swym domem, poprosiła nas: „Jeżeli uważacie mnie za wierną Panu – powiedziała – to przyjdźcie do mego domu i zamieszkajcie w nim!”. I wymogła to na nas.

Uwolnienie opętanej i uwięzienie Pawła

¹⁶ Kiedyśmy szli na miejsce modlitwy, zabiegła nam drogę jakaś niewolnica, opętana przez ducha, który wróżył. Przynosiła ona duży dochód swym panom. ¹⁷ Ona to, biegnąc za Pawłem i za nami wołała: „Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego, oni wam głoszą drogę zbawienia”. ¹⁸ Czyniła to przez wiele dni, aż Paweł mając dość tego, odwrócił się i powiedział do ducha: „Rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa, abyś z niej wyszedł”. I w tejże chwili wyszedł. ¹⁹ Gdy panowie jej spostrzegli, że przepadła nadzieja ich zysku, pochwycili Pawła i Sylasa, zawlekli na rynek przed władzę, ²⁰ stawili przed pretorami i powiedzieli: „Ci ludzie sieją niepokój w naszym mieście. ²¹ Są Żydami i głoszą obyczaje, których my, Rzymianie, nie możemy przyjmować ani stosować się do nich”. ²² Zbiegł się tłum przeciwko nim, a pretorzy kazali zedrzeć z nich szaty i siec ich rózgami. ²³ Po wymierzeniu wielu razów wtrącili ich do więzienia, przykazując strażnikowi, aby ich dobrze pilnował. ²⁴ Otrzymawszy taki rozkaz, wtrącił ich do wewnętrznego lochu i dla bezpieczeństwa zakuł im nogi w dyby.

Cudowne uwolnienie z więzienia

²⁵ O północy Paweł i Sylas modlili się, śpiewając hymny Bogu. A więźniowie im się przysłuchiwali. ²⁶ Nagle powstało silne trzęsienie ziemi, tak że zachwiały się fundamenty więzienia. Natychmiast otwarły się wszystkie drzwi i ze wszystkich opadły kajdany. ²⁷ Gdy strażnik zerwał się ze snu i zobaczył drzwi więzienia otwarte, dobył miecza i chciał się zabić, sądząc, że więźniowie uciekli. ²⁸ „Nie czyń sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy!” – krzyknął Paweł na cały głos. ²⁹ Wtedy [tamten] zażądał światła, wskoczył [do lochu] i przypadł drżący do stóp Pawła i Sylasa. ³⁰ A wyprowadziwszy ich na zewnątrz rzekł: „Panowie, co mam czynić, aby się zbawić?” ³¹ „Uwierz w Pana Jezusa – odpowiedzieli mu – a zbawisz siebie i swój dom”. ³² Opowiedzieli więc naukę Pana jemu i wszystkim jego domownikom. ³³ Tej samej godziny w nocy wziął ich z sobą, obmył rany i natychmiast przyjął chrzest wraz z całym swym domem. ³⁴ Wprowadził ich też do swego mieszkania, zastawił stół i razem z całym domem cieszył się bardzo, że uwierzył Bogu.
³⁵ Kiedy nastał dzień, pretorzy posłali liktorów z rozkazem: „Zwolnij tych ludzi!” ³⁶ Strażnik więzienia oznajmił Pawłowi ten rozkaz: „Pretorzy przysłali, aby was wypuścić. ³⁷ Wyjdźcie więc teraz i idźcie w pokoju!” Ale Paweł powiedział do nich: „Publicznie, bez sądu biczowali nas, obywateli rzymskich, i wtrącili do więzienia, a teraz cichaczem nas wyrzucają? O, nie! Niech tu sami przyjdą i wyprowadzą nas!” ³⁸ Liktorzy oznajmili te słowa pretorom. Ci przestraszyli się usłyszawszy, że [tamci] są Rzymianami. ³⁹ Przyszli, przeprosili ich i wyprowadziwszy prosili, aby opuścili miasto. ⁴⁰ Oni zaś, wyszedłszy z więzienia, wstąpili do Lidii, zobaczyli się z braćmi, pocieszyli ich i odeszli.