Biblia w rok – 13 lutego

Czytania na 13 lutego
Księga Wyjścia 37 – 38
Księga Hioba 13
Dzieje Apostolskie 20

*******

Księga Wyjścia 37 – 38

¹ Potem Besaleel zbudował arkę z drzewa akacjowego, której długość wynosiła dwa i pół łokcia, jej zaś szerokość i wysokość półtora łokcia. ² I pokrył ją szczerym złotem wewnątrz i zewnątrz, i uczynił na niej dokoła złoty wieniec. ³ Odlał dla niej cztery pierścienie ze złota i [przymocował] je do czterech jej rogów: dwa pierścienie do jednego jej boku i dwa pierścienie do drugiego jej boku. ⁴ Również zrobił drążki z drzewa akacjowego i pokrył je złotem. ⁵ I do pierścieni na obu bokach arki włożył te drążki [służące] do jej przenoszenia. ⁶ Uczynił też przebłagalnię ze szczerego złota, a długość jej wynosiła dwa i pół łokcia, jej zaś szerokość półtora łokcia. ⁷ Dwa też cheruby wykuł ze złota, uczynił zaś je na obu końcach przebłagalni: ⁸ jednego cheruba na jednym końcu, a drugiego cheruba na drugim końcu przebłagalni. Wykonał cheruby razem z przebłagalnią na obu jej bokach. ⁹ Cheruby miały skrzydła rozpostarte ku górze i zakrywały nimi przebłagalnię. Twarze miały zwrócone jeden ku drugiemu, i ku przebłagalni były [zwrócone] twarze cherubów.
¹⁰ Zrobił też z drzewa akacjowego stół, którego długość wynosiła dwa łokcie, jego szerokość jeden łokieć i jego wysokość półtora łokcia. ¹¹ Pokrył go szczerym złotem i uczynił na nim dokoła złoty wieniec. ¹² I uczynił wokoło listwę na cztery palce szeroką, i zrobił złoty wieniec dokoła tej listwy. ¹³ Odlał następnie cztery złote pierścienie i przyprawił te pierścienie do czterech rogów [stołu], gdzie się znajdują cztery jego nogi. ¹⁴ Blisko listwy znajdowały się pierścienie do włożenia w nie drążków z drzewa akacjowego do przenoszenia stołu. ¹⁵ A zrobił te drążki z drzewa akacjowego i pokrył je złotem. Przenoszono stół za ich pomocą. ¹⁶ Uczynił także ze szczerego złota naczynia do stołu, misy i czasze, dzbanki i patery do składania ofiar płynnych.
¹⁷ Zrobił też świecznik ze szczerego złota, z tego samego złota wykuł ten świecznik wraz z jego podstawą i trzonem; jego kielichy oraz pąki i kwiaty były z tej samej bryły. ¹⁸ Sześć ramion wychodziło z jego boków, trzy ramiona świecznika z jednego jego boku i trzy ramiona świecznika z drugiego jego boku. ¹⁹ I znajdowały się na jednym ramieniu trzy kielichy kształtu kwiatów migdałowych z pąkami i kwiatami, i trzy kielichy kształtu kwiatów migdałowych na drugim ramieniu z pąkami i kwiatami. Tak [było] na sześciu ramionach wychodzących ze świecznika. ²⁰ Na świeczniku zaś były cztery kielichy kształtu kwiatów migdałowych z pąkami i kwiatami. ²¹ A pąk jeden był pod dwoma wychodzącymi z niego ramionami i jeden pąk pod dwoma [następnymi] jego ramionami. Tak było pod sześcioma ramionami wychodzącymi ze świecznika. ²² Pąki te i ramiona wychodziły z samego świecznika i były [wykonane] z tej samej bryły szczerego złota. ²³ Uczynił ze szczerego złota siedem lamp oraz szczypce i popielnice do knotów. ²⁴ Z talentu zaś szczerego złota wykonał świecznik i wszystkie przyrządy należące do niego.
²⁵ Potem do spalania kadzidła zbudował z drzewa akacjowego ołtarz; jego długość wynosiła jeden łokieć, i jeden – jego szerokość, i był kwadratowy, a wysokości miał dwa łokcie. I wychodziły z niego rogi. ²⁶ Pokrył go szczerym złotem, jego wierzch i jego boki wokoło, i jego rogi; uczynił na nim złoty wieniec dokoła. ²⁷ Poniżej zaś tego wieńca na dwóch jego bokach umieścił dwa złote pierścienie na drążki, za pomocą których się go przenosi. ²⁸ A drążki wykonał z drzewa akacjowego i pokrył złotem. ²⁹ Sporządził również święty olej namaszczania oraz pachnące kadzidło, jak robi sporządzający wonności.

¹ I zbudował ołtarz z drzewa akacjowego, mający pięć łokci długości i pięć łokci szerokości. Ołtarz był kwadratowy, na trzy łokcie wysoki. ² I uczynił rogi na czterech narożnikach ołtarza, i wychodziły z niego, i pokrył je brązem. ³ I sporządził sprzęty do ołtarza, jak popielnice, łopatki, kropielnice, widełki i kadzielnice. Wszystkie jego sprzęty sporządził z brązu. ⁴ Z brązu też wykonał kratę do ołtarza w formie siatki, poniżej jego krawędzi od dołu aż do połowy wysokości. ⁵ Nad kratą zaś z brązu odlał cztery pierścienie na drążki na czterech rogach. ⁶ Zrobił zaś te drążki z drzewa akacjowego i pokrył je brązem. ⁷ I włożył te drążki do pierścieni znajdujących się po bokach ołtarza, aby go na nich przenosić. Uczynił zaś go z desek, tak aby wewnątrz był wydrążony. ⁸ I uczynił kadź z brązu z podstawą również z brązu, wykonaną z lusterek kobiet pełniących służbę przy wejściu do namiotu.
⁹ Następnie urządził dziedziniec przybytku po stronie południowej: zasłony dziedzińca były z kręconego bisioru, długie na sto łokci, ¹⁰ a dwadzieścia słupów i dwadzieścia podstaw było z brązu, oraz haczyki i klamry ze srebra. ¹¹ Po stronie północnej zasłony były długie na sto łokci, a ponadto [uczyniono] dwadzieścia słupów, dwadzieścia podstaw z brązu oraz haczyki przy słupach i ich klamry ze srebra. ¹² Po stronie zachodniej zasłona miała pięćdziesiąt łokci, a do tego uczyniono dziesięć słupów i dziesięć podstaw. Haczyki przy słupach i ich klamry były ze srebra. ¹³ Po stronie wschodniej [zasłona] miała również pięćdziesiąt łokci. ¹⁴ Zasłony na jedną ścianę boczną miały po piętnaście łokci, a do tego miały trzy słupy i trzy podstawy. ¹⁵ Zasłony zaś na drugą ścianę boczną wynosiły piętnaście łokci, a do tego miały też trzy słupy i trzy podstawy. ¹⁶ Wszystkie zasłony tworzące ogrodzenie dziedzińca były utkane z bisioru kręconego, ¹⁷ a podstawy do słupów były z brązu, haczyki zaś przy słupach oraz ich klamry ze srebra, także głowice ich były pokryte srebrem. Wszystkie słupy dziedzińca miały srebrne klamry. ¹⁸ Zasłona u wejścia na dziedziniec była z fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu i z kręconego bisioru, wielobarwnie wyszywana, i miała dwadzieścia łokci szerokości i pięć łokci wysokości, zgodnie z rozmiarami [innych] zasłon dziedzińca. ¹⁹ Cztery słupy do niej i ich podstawy były wykonane z brązu, a haczyki przy nich ze srebra, pokrycie ich głowic oraz klamry były ze srebra. ²⁰ Wszystkie paliki dziedzińca przybytku były z brązu.
²¹ Oto obliczenie wydatków na przybytek: na Przybytek Świadectwa, który na rozkaz Mojżesza wybudowali lewici pod nadzorem Itamara, syna Aarona kapłana. ²² A Besaleel, syn Uriego, syna Chura z pokolenia Judy, wykonał wszystko, co mu nakazał Pan przez Mojżesza, ²³ a z nim [pracował] Oholiab, syn Achisamaka z pokolenia Dana, jako wybitny snycerz, tkacz wielobarwnie wyszywający przy pomocy fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu oraz bisioru. ²⁴ Zużyli zaś wszystkiego złota na roboty przy budowie przybytku dwadzieścia dziewięć talentów z ofiar złożonych gestem kołysania i siedemset trzydzieści syklów, według wagi sykla przybytku. ²⁵ A srebra od spisanych w zgromadzeniu było sto talentów i tysiąc siedemset siedemdziesiąt pięć syklów według wagi sykla przybytku. ²⁶ Jeden beka, czyli na głowę pół sykla według wagi sykla przybytku pobierano od wszystkich, którzy podlegali spisowi, począwszy od lat dwudziestu i wzwyż, czyli od sześciuset trzech tysięcy pięciuset pięćdziesięciu mężczyzn. ²⁷ Sto talentów srebra zużyto na odlanie podstaw do przybytku i podstaw do zasłon, sto talentów na sto podstaw, czyli po talencie na jedną podstawę. ²⁸ Z tysiąca siedmiuset siedemdziesięciu pięciu [syklów] zrobiono haczyki do słupów i pokrycie na ich głowice i opatrzono je klamrami. ²⁹ Brązu zaś, który złożono w ofierze gestem kołysania, było siedemdziesiąt talentów i dwa tysiące czterysta syklów. ³⁰ Odlano z niego podstawy do bramy wejściowej do Namiotu Spotkania, ołtarz z brązu z kratą brązową na nim oraz wszelki sprzęt ołtarza, ³¹ podstawy dziedzińca, podstawy do bramy na dziedziniec, wszystkie paliki przybytku i wszystkie paliki dziedzińca.

Księga Hioba 13

Mówić chcę z Bogiem

¹ To wszystko me oko widziało,
słyszało, pojęło me ucho.
² Co wiecie, i ja wiem także.
Nie ustępuję wam w niczym.
³ Lecz mówić chcę z Wszechmogącym,
bronić się będę u Boga.
⁴ Bo wy zmyślacie oszustwa,
lekarze nic niewarci.
⁵ Gdybyście chcieli zamilknąć,
byłby to znak roztropności.
⁶ Słuchajcie mego sprzeciwu,
na odpowiedź mych warg zważajcie.

Kłamliwie Go bronicie

⁷ Czy Boga złem osłonicie?
Wszechmogącego obronicie kłamstwem?
⁸ [Tak] Jego stronę trzymacie?
Czy rzecznikami jesteście Bożymi?
⁹ Czy dobrze by było, gdyby was doświadczył?
Czy można z Niego szydzić jak z człowieka?
¹⁰ Przywoła was do rozsądku,
jeśli w ukryciu stronniczo mówicie.
¹¹ Czy Majestat nie budzi lęku?
Czy nie przejmuje was grozą?
¹² Zdaniami z piasku wy strofujecie;
wszak wasze tarcze są z gliny.

Na wszystko jestem gotów

¹³ Milczcie, niech ja teraz powiem,
cokolwiek może przyjść na mnie.
¹⁴ Między zęby stale biorę swe ciało,
własne swe życie nadstawiam.
¹⁵ Choćby mnie zabił Wszechmocny – ufam,
i dróg moich przed Nim chcę bronić.
¹⁶ To mi wystarczy za obronę.
Nieprawy do Niego nie dojdzie.

Apeluję do Najwyższego

¹⁷ Słuchajcie pilnie mej mowy,
na słowa me uszu nadstawcie.
¹⁸ Mam gotową obronę przed sądem,
pewien, że jestem niewinny.
¹⁹ Kto chce się ze mną prawować?
A teraz umilknę i umrę.

Ulżyj mi w cierpieniu!

²⁰ Uczyń mi tylko dwie rzeczy,
na pewno nie stchórzę przed Tobą:
²¹ Odejmij ode mnie Twą rękę
i spraw, bym nie bał się Ciebie.
²² Mów pierwszy, a ja niech odpowiem,
lub ja przemówię, Ty po mnie.

Bez powodu mnie dręczysz

²³ Ile mam przewin i grzechów?
Ujawnij występki i winy!
²⁴ Czemu chowasz swoje oblicze?
Czemu mnie poczytujesz za wroga?
²⁵ Chcesz liść gnany wiatrem płoszyć,
prześladować słomę [już] wyschłą?
²⁶ Przypisujesz mi czyny gwałtu,
wspominasz grzechy młodości.
²⁷ Nogi zakułeś w kajdany,
dokładnie drogi me śledzisz,
ślady stóp moich badasz.
²⁸ Jak próchno się to rozpadnie,
niczym ubranie zjedzone przez mole.

Dzieje Apostolskie 20

Wyprawa do Macedonii, Grecji i powrót do Azji Mniejszej

¹ Gdy rozruch ustał, Paweł przywołał uczniów, dodał im ducha, pożegnał się i wyruszył w podróż do Macedonii. ² Przeszedłszy przez owe strony, udzielił im wielu napomnień. Potem przybył do Grecji. ³ Kiedy po trzymiesięcznym pobycie zamierzał odpłynąć do Syrii, Żydzi uknuli przeciwko niemu spisek. Postanowił więc wracać przez Macedonię. ⁴ Aż do Azji towarzyszył mu Sopater, syn Pyrrusa z Berei, z Tesaloniczan Arystarch i Sekundus, Gajus z Derbe i Tymoteusz, z Azji Tychik i Trofim. ⁵ Ci poszli naprzód i czekali na nas w Troadzie. ⁶ A my odpłynęliśmy z Filippi po Święcie Przaśników i po pięciu dniach przybyliśmy od nich do Troady, gdzie spędziliśmy siedem dni.

Cud w Troadzie

⁷ W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zebraliśmy się na łamanie chleba, Paweł, który nazajutrz zamierzał odjechać, przemawiał do nich i przedłużył mowę aż do północy. ⁸ Wiele lamp paliło się w górnej sali, gdzie byliśmy zebrani. ⁹ Pewien młodzieniec, imieniem Eutych, siedział na oknie pogrążony w głębokim śnie. Kiedy Paweł przedłużał przemówienie, zmorzony snem spadł z trzeciego piętra na dół. Podniesiono go martwego. ¹⁰ Paweł zeszedł, przypadł do niego i wziął go w ramiona: „Nie trwóżcie się – powiedział – bo on żyje”. ¹¹ I wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a mówił jeszcze długo, bo aż do świtania. ¹² Potem wyruszył w drogę. A chłopca przyprowadzono żywego ku niemałej radości [zebranych]. ¹³ A my, wsiadłszy wcześniej na okręt, popłynęliśmy do Assos, skąd mieliśmy zabrać Pawła, bo tak zarządził, chcąc iść pieszo.

Do Miletu. Pożegnanie z Efezjanami

¹⁴ Kiedy spotkał się z nami w Assos, zabraliśmy go. Przybyliśmy do Mityleny. ¹⁵ Odpłynąwszy stamtąd, znaleźliśmy się nazajutrz naprzeciw Chios, a następnego dnia przybyliśmy do Samos; dzień później dotarliśmy do Miletu, ¹⁶ gdyż Paweł postanowił ominąć Efez, aby nie tracić czasu w Azji. Śpieszył się bowiem, aby, jeśli to możliwe, być na dzień Pięćdziesiątnicy w Jerozolimie. ¹⁷ Z Miletu posłał do Efezu i wezwał starszych Kościoła. ¹⁸ A gdy do niego przybyli, przemówił do nich: „Wiecie, jakim byłem wśród was od pierwszej chwili, w której stanąłem w Azji. ¹⁹ Jak służyłem Panu z całą pokorą wśród łez i doświadczeń, które mnie spotkały z powodu zasadzek żydowskich. ²⁰ Jak nie uchylałem się tchórzliwie od niczego, co pożyteczne, tak że przemawiałem i nauczałem was publicznie i po domach, ²¹ nawołując zarówno Żydów, jak i Greków do nawrócenia się do Boga i do wiary w Pana naszego Jezusa. ²² A teraz, przynaglany Duchem, udaję się do Jerozolimy; nie wiem, co mnie tam spotka ²³ oprócz tego, że czekają mnie więzy i utrapienia, o czym zapewnia mnie Duch Święty w każdym mieście. ²⁴ Lecz ja zgoła nie cenię sobie życia, bylebym tylko dokończył biegu i posługiwania, które otrzymałem od Pana Jezusa: [bylebym] dał świadectwo o Ewangelii łaski Bożej. ²⁵ Wiem teraz, że wy wszyscy, wśród których po drodze głosiłem królestwo, już mnie nie ujrzycie. ²⁶ Dlatego oświadczam wam dzisiaj: Nie jestem winien niczyjej krwi, ²⁷ bo nie uchylałem się tchórzliwie od głoszenia wam całej woli Bożej. ²⁸ Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. ²⁹ Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. ³⁰ Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów. ³¹ Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was. ³² A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi. ³³ Nie pożądałem srebra ani złota, ani szaty niczyjej. ³⁴ Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy. ³⁵ We wszystkim pokazałem wam, że tak pracując trzeba wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jezusa, który powiedział: „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu””.
³⁶ Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi. ³⁷ Wtedy wszyscy wybuchnęli wielkim płaczem. Rzucali się Pawłowi na szyję i całowali go, ³⁸ smucąc się najbardziej z tego, co powiedział: że już go nigdy nie zobaczą.
Potem odprowadzili go na okręt.