Biblia w rok – 12 marca

Czytania na 12 marca
Księga Liczb 23 – 24
Księga Hioba 40
Ewangelia wg św. Mateusza 19

*******

Księga Liczb 23 – 24

¹ Wtedy rzekł Balaam do Balaka: „Wznieś mi tu siedem ołtarzy i przyprowadź mi siedem młodych cielców i siedem baranów”. ² Balak uczynił według życzenia Balaama, i ofiarowali wspólnie na każdym ołtarzu młodego cielca i barana. ³ Wtedy rzekł Balaam do Balaka: „Pozostań tu przy twojej całopalnej ofierze, ja zaś odejdę. Może objawi mi się Pan, a co mi dozwoli zobaczyć, oznajmię tobie”. I poszedł na bezdrzewny pagórek.

Przepowiednie Balaama

⁴ Objawił się Bóg Balaamowi, a on rzekł do Niego: „Ustawiłem siedem ołtarzy i ofiarowałem na każdym młodego cielca i barana”. ⁵ Wówczas Pan włożył słowa w usta Balaama i rzekł mu: „Wróć do Balaka i tak mu powiesz”. ⁶ Wrócił się więc ku niemu, a on stał jeszcze przy swej całopalnej ofierze razem z moabskimi książętami. ⁷ Wtedy [Balaam] wygłosił swoje pouczenie, mówiąc:
„Z Aramu sprowadził mnie Balak,
ze wschodnich wzgórz – król Moabu:
Przyjdź tu, przeklnij mi Jakuba!
Przyjdź tu, a zgrom Izraela!
⁸ Jakże ja mogę przeklinać, kogo Bóg nie przeklina?
Jak mogę złorzeczyć, komu nie złorzeczy Pan?
⁹ Bo widzę go z wierzchu skały,
ze wzgórz go dostrzegam,
oto lud, który mieszka osobno,
a nie wlicza się do narodów.
¹⁰ Któż może zliczyć Jakuba jak proch licznego?
Któż policzy choćby czwartą część Izraela?
Niech umrę śmiercią sprawiedliwych!
Niechaj taki jak ich będzie mój koniec!”
¹¹ Rzekł na to Balak do Balaama: „Cóżeś to mi uczynił? Sprowadziłem cię tu, byś przeklinał nieprzyjaciół moich, a ty zamiast tego im błogosławisz!” ¹² Lecz on odpowiedział: „Czyż nie muszę powiedzieć tego, co Pan włożył w moje usta?” ¹³ Rzekł więc Balak do niego: „Chodź, proszę, ze mną na inne miejsce, z którego będziesz ich widział. Stąd widzisz tylko ich część, a wszystkich nie ogarniasz. Przeklnij ich zatem stamtąd”. ¹⁴ Wziął go więc z sobą na Pole Czatów, na szczyt góry Pisga; zbudował tam siedem ołtarzy i ofiarował na każdym młodego cielca i barana. ¹⁵ Rzekł [Balaam] do Balaka: „Pozostań tu przy całopalnej ofierze, a ja opodal będę oczekiwał na spotkanie”. ¹⁶ Wtedy spotkał się Pan z Balaamem, przekazał mu słowa, polecając: „Wróć do Balaka i powiedz mu w ten sposób”! ¹⁷ Gdy wrócił do niego, on stał jeszcze razem z książętami Moabu przy całopalnej ofierze. Balak zapytał go: „Co Pan powiedział?” ¹⁸ Wtedy [Balaam] wygłosił swoje pouczenie, mówiąc:
„Podnieś się, Balaku, a słuchaj,
synu Sippora, nakłoń swego ucha!
¹⁹ Bóg nie jest jak człowiek, by kłamał,
nie jak syn ludzki, by się wycofywał.
Czyż On powie coś, a nie uczyni tego,
lub nie wykona tego, co oznajmił?
²⁰ On mnie tu sprowadził, bym błogosławił:
On błogosławi – ja tego zmienić nie mogę.
²¹ Ja nie dostrzegam grzechu u Jakuba,
ni w Izraelu nie widzę ja złości.
Pan, ich Bóg, jest z nimi:
wznoszą Mu okrzyk jako królowi.
²² Bóg, który z Egiptu ich wywiódł,
jest dla nich jakby rogami bawołu.
²³ Skoro nie ma czarów wśród Jakuba
ani wróżbiarstwa w Izraelu,
w czasie właściwym przepowie się Jakubowi,
Izraelowi to, co Bóg uczyni.
²⁴ Patrz, oto naród jak wstająca lwica,
na podobieństwo lwa on się podnosi
i nie położy się, aż pożre swą zdobycz
i krew zabitych wypije”.
²⁵ Rzekł wówczas Balak do Balaama: „Gdy już nie możesz przeklinać, przynajmniej im nie błogosław!” ²⁶ Balaam odpowiedział Balakowi: „Czyż nie mówiłem ci: Co Pan powie, wszystko uczynię?” ²⁷ Wtedy rzekł znowu Balak do Balaama: „Chodź, proszę, a na inne miejsce jeszcze cię wprowadzę. Może spodoba się Bogu, byś przynajmniej z tego miejsca mi go przeklął”. ²⁸ Potem wziął Balak Balaama na szczyt Peor, który się wznosi nad pustynią. ²⁹ Balaam rzekł do Balaka: „Zbuduj mi tu siedem ołtarzy i przyprowadź siedem młodych cielców i siedem baranów”. ³⁰ Spełnił Balak żądanie Balaama. Wtedy on złożył na każdym ołtarzu w ofierze młodego cielca i barana.

¹ Gdy Balaam spostrzegł, że dobre jest w oczach Pana błogosławienie Izraela, nie odszedł wcale, jak przedtem, aby szukać wróżb, lecz twarz obrócił ku pustyni. ² Gdy więc podniósł oczy i zobaczył Izraela rozłożonego obozem według swoich pokoleń, ogarnął go Duch Boży ³ i zaczął głosić swoje pouczenie, mówiąc:
„Wyrocznia Balaama, syna Beora;
wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy;
⁴ wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże,
który ogląda widzenie Wszechmocnego,
który pada, a oczy mu się otwierają.
⁵ Jakubie, jakże piękne są twoje namioty,
mieszkania twoje, Izraelu!
⁶ Jak szerokie doliny potoków,
jak ogrody nad brzegiem strumieni
lub jak aloes, który Pan sadził,
i jak cedry nad wodami.
⁷ Płynie woda z jego wiader,
a zasiew jego ma wilgoć obfitą;
król jego wiele mocniejszy niż Agag,
królestwo jego w górę wyniesione.
⁸ A Bóg, który z Egiptu go wywiódł,
jest dla niego jak rogi bawołu.
On wyniszczy narody, co go uciskają,
zmiażdży ich kości –
zdruzgoce swoimi strzałami.
⁹ Położył się, jak lew się przyczaił
lub niby lwica. Kto się odważy go zbudzić?
Błogosławieni niech będą, którzy błogosławią ciebie,
a przeklęci, którzy ciebie przeklinają”.
¹⁰ Wtedy rozgniewał się Balak na Balaama, a klasnąwszy w dłonie rzekł do Balaama: „Wezwałem cię tu, byś przeklinał nieprzyjaciół moich, a ty ich nawet trzykrotnie błogosławiłeś. ¹¹ Uciekaj teraz czym prędzej do domu; obiecałem ci wprawdzie sowitą nagrodę, lecz oto Pan ciebie jej pozbawił”. ¹² Balaam odpowiedział Balakowi: „Czyż nie powiedziałem wyraźnie posłańcom, których do mnie wysłałeś: ¹³ Choćby mi Balak dawał tyle srebra i złota, ile pałac jego pomieści, to przecież nie mogę przekroczyć rozkazu Pana i czynić samowolnie czy to źle, czy też dobrze. Co Pan mówi, to tylko oznajmię. ¹⁴ Dobrze więc, wrócę teraz do mojego ludu, lecz zbliż się jeszcze, bo chcę ci oznajmić, co lud ten kiedyś uczyni twojemu ludowi”. ¹⁵ I wygłosił swoje pouczenie, mówiąc:
„Wyrocznia Balaama, syna Beora;
wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy;
¹⁶ wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże,
który ogląda widzenie Wszechmocnego,
a w wiedzy Najwyższego ma udział,
który pada, a oczy mu się otwierają.
¹⁷ Widzę go, lecz jeszcze nie teraz,
dostrzegam go, ale nie z bliska:
wschodzi Gwiazda z Jakuba,
a z Izraela podnosi się berło.
Ono to zmiażdży skronie Moabu,
a także czaszki wszystkich synów Seta.
¹⁸ Stanie się Edom podbitą krainą,
<Seir też będzie podbitą krainą>.
A Izrael urośnie w potęgę.
¹⁹ Zapanuje Jakub nad nieprzyjacielem
i zbiegów z Seiru wyniszczy”.
²⁰ Dostrzegł następnie Amalekitów i wygłosił swą przepowiednię, mówiąc:
„Amalek jest pierwszym pośród narodów,
lecz przeznaczony jest na wieczną zagładę”.
²¹ Ujrzał Kenitów i wygłosił swoje proroctwo, mówiąc:
„Mocne jest twoje mieszkanie
i na skale zbudowane twe gniazdo;
²² lecz i ono jest przeznaczone na zgubę,
wtedy gdy Aszszur cię weźmie w niewolę”.
²³ I głosił dalej swoje pouczenie, mówiąc:
„Biada! Któż się ostoi,
kiedy Bóg to uczyni?
²⁴ Przybędą bowiem okręty Kittim,
pognębią Aszszur, pognębią też Eber,
ale i oni przepadną na zawsze”.
²⁵ Wtedy podniósł się Balaam i odszedł do swojej ojczyzny, również i Balak odszedł swoją drogą.

Księga Hioba 40

Pytania skierowane do Hioba

¹ Zwrócił się Pan do Hioba i rzekł:
² „Niech przeciwnik Wszechmocnego odpowie.
Niech zabrzmi głos krytyka Boga!”

Pokorna odpowiedź Hioba

³ A Hiob odpowiedział Panu:
⁴ „Jam mały, cóż Ci odpowiem? –
Rękę przyłożę do ust.
⁵ Raz przemówiłem, nie więcej,
drugi raz niczego nie dodam”.

Druga mowa Boga: Bóg panuje nad siłami zła

Czy niesprawiedliwie rządzę?

⁶ I z wichru odpowiedział Pan Hiobowi:
⁷ „Przepasz no biodra jak mocarz!
Będę cię pytał – pouczysz Mnie.
⁸ Naprawdę chcesz złamać me prawa?
Wykażesz Mi zło? Jesteś czysty?
⁹ Czy ramię masz mocne jak Bóg?
Czy głos twój rozbrzmiewa jak Jego?

Rzuć w proch niewiernych

¹⁰ Przywdziej potęgę, wyniosłość,
przystrój się pięknem i siłą!
¹¹ Wylewaj pyszny twój gniew,
spojrzyj na dumnych i poniż ich:
¹² Popatrz, upokórz pyszałka,
zniwecz na miejscu grzesznika!
¹³ Zakop ich razem w piasku,
w ukryciu zachowaj ich twarze!
¹⁴ Nawet cię za to pochwalę,
że twa prawica przemogła.

Moc hipopotama

¹⁵ Oto hipopotama – <jak ciebie go stworzyłem> –
jak wół on trawą się żywi.
¹⁶ Siłę swoją ma w biodrach,
a moc swą ma w mięśniach brzucha.
¹⁷ Ogonem zawija jak cedrem,
ścięgna bioder ma silnie związane,
¹⁸ jego kości jak rury miedziane,
jego nogi jak sztaby żelazne.
¹⁹ Wyborne to dzieło Boże,
Stwórca dał mu twardy miecz.

Jego sposób życia

²⁰ Żywność przynoszą mu góry:
zwierzyna, co tam się bawi.
²¹ On leży pod krzewem lotosu,
w ukryciu trzcin i trzęsawisk.
²² Lotos dostarcza mu cienia,
otoczeniem są wierzby potoku.
²³ Gdy rzeka wezbrana, niespieszny,
spokojny, choć prąd sięga paszczy.
²⁴ Czy można go złapać za oczy,
przez nozdrza przesunąć pętlicę?

Potęga krokodyla

²⁵ Czy krokodyla chwycisz na wędkę
lub sznurem wyciągniesz mu język,
²⁶ czy przeciągniesz mu powróz przez nozdrza,
a szczękę hakiem przewiercisz?
²⁷ Może cię poprosi o łaskę?
czy powie ci dobre słowo?
²⁸ Czy zawrze z tobą przymierze,
czy wciągniesz go na stałe do służby?
²⁹ Czy pobawisz się nim jak z wróblem,
czy zwiążesz go dla swych córek?
³⁰ Czy towarzysze go sprzedadzą,
podzielą go między kupców?
³¹ Czy przebijesz mu skórę harpunem,
głowę mu dzidą przeszyjesz?
³² Odważ się rękę nań włożyć,
pamiętaj, nie wrócisz do walki.

Ewangelia wg św. Mateusza 19

DZIAŁALNOŚĆ JEZUSA W JUDEI I W JEROZOLIMIE
OSTATNIA PODRÓŻ DO JEROZOLIMY

Nierozerwalność małżeństwa

¹ Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan. ² Poszły za Nim wielkie tłumy, i tam ich uzdrowił.
³ Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, i zadali Mu pytanie: „Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?” ⁴ On odpowiedział: „Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? ⁵ I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. ⁶ A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela”. ⁷ Odparli Mu: „Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list rozwodowy i odprawić ją?” ⁸ Odpowiedział im: „Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony; lecz od początku tak nie było. ⁹ A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę – chyba w wypadku nierządu – a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo”.

Dobrowolna bezżenność

¹⁰ Rzekli Mu uczniowie: „Jeśli tak ma się sprawa człowieka z żoną, to nie warto się żenić”. ¹¹ Lecz On im odpowiedział: „Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane. ¹² Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!”

Jezus błogosławi dzieci

¹³ Wtedy przyniesiono Mu dzieci, aby włożył na nie ręce i pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego. ¹⁴ Lecz Jezus rzekł: „Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie”. ¹⁵ Włożył na nie ręce i poszedł stamtąd.

Bogaty młodzieniec

¹⁶ A oto zbliżył się do Niego pewien człowiek i zapytał: „Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?” ¹⁷ Odpowiedział mu: „Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania”. ¹⁸ Zapytał Go: „Które?” Jezus odpowiedział: „Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, ¹⁹ czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego, jak siebie samego!” ²⁰ Odrzekł Mu młodzieniec: „Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje?” ²¹ Jezus mu odpowiedział: „Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!” ²² Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

Niebezpieczeństwo bogactw

²³ Jezus zaś powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, powiadam wam: Bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego, ²⁴ Jeszcze raz wam powiadam: Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego”. ²⁵ Gdy uczniowie to usłyszeli, przerazili się bardzo i pytali: „Któż więc może się zbawić?” ²⁶Jezus spojrzał na nich i rzekł: „U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe”.

Nagroda za dobrowolne ubóstwo

²⁷ Wtedy Piotr rzekł do Niego: „Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?” ²⁸ Jezus zaś rzekł do nich: „Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela. ²⁹ I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy. ³⁰ Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi.