Biblia w rok – 5 września

Czytania na 5 września
Księga Izajasza 1 – 2
Księga Psalmów 83
Apokalipsa św Jana 10

*****

Księga Izajasza 1 – 2

KSIĘGA GRÓŹB
WYPOWIEDZI PRZECIW JUDZIE I JEROZOLIMIE POPRZEDZAJĄCE WOJNĘ
SYRO-EFRAIMSKĄ

Tytuł

¹ Widzenie Izajasza, syna Amosa, które miał w sprawie Judy i Jerozolimy, w czasach królów judzkich: Ozjasza, Jotama, Achaza i Ezechiasza.

Niewierność i głupota narodu

² Niebiosa, słuchajcie, ziemio, nadstaw uszu,
bo Pan przemawia:
„Wykarmiłem i wychowałem synów,
lecz oni wystąpili przeciw Mnie.
³ Wół rozpoznaje swego pana
i osioł żłób swego właściciela,
Izrael na niczym się nie zna,
lud mój niczego nie rozumie”.

Kara na Judę

⁴ Biada ci, narodzie grzeszny, ludu obciążony nieprawością,
plemię zbójeckie, dzieci wyrodne!
Opuścili Pana, wzgardzili Świętym Izraela,
odwrócili się wstecz.
⁵ Gdzie was jeszcze uderzyć,
skoro mnożycie przestępstwa?
Cała głowa chora, całe serce osłabłe;
⁶ od stopy nogi do szczytu głowy nie ma w nim części nietkniętej:
rany i sińce i opuchnięte pręgi,
nie opatrzone ani przewiązane,
ni złagodzone oliwą.
⁷ Kraj wasz spustoszony, wasze miasta ogniem spalone,
cudzoziemcy tratują wam niwy na waszych oczach:
spustoszenie jak po zagładzie Sodomy.
⁸ Córa Syjonu ostała się
jak chatka w winnicy,
jak szałas w ogrodzie warzywnym,
jak miasto oblężone.
⁹ Gdyby nam Pan Zastępów nie zostawił Reszty,
stalibyśmy się jak Sodoma,
podobni bylibyśmy Gomorze.

Przeciw religijnej obłudzie

¹⁰ Słuchajcie słowa Pańskiego, wodzowie sodomscy,
daj posłuch prawu naszego Boga, ludu Gomory!
¹¹ „Co mi po mnóstwie waszych ofiar? –
mówi Pan.
Syt jestem całopalenia kozłów
i łoju tłustych cielców.
Krew wołów i baranów,
i kozłów mi obrzydła.
¹² Gdy przychodzicie, by stanąć przede Mną,
kto tego żądał od was,
żebyście wydeptywali me dziedzińce?
¹³ Przestańcie składania czczych ofiar!
Obrzydłe Mi jest wznoszenie dymu;
święta nowiu, szabaty, zwoływanie świętych zebrań…
Nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości.
¹⁴ Nienawidzę całą duszą
waszych świąt nowiu i obchodów;
stały Mi się ciężarem;
sprzykrzyło Mi się je znosić!
¹⁵ Gdy wyciągniecie ręce,
odwrócę od was me oczy.
Choćbyście nawet mnożyli modlitwy,
Ja nie wysłucham.
Ręce wasze pełne są krwi.
¹⁶ Obmyjcie się, czyści bądźcie!
Usuńcie zło uczynków waszych
sprzed moich oczu!
Przestańcie czynić zło!
¹⁷ Zaprawiajcie się w dobrem!
Troszczcie się o sprawiedliwość,
wspomagajcie uciśnionego,
oddajcie słuszność sierocie,
w obronie wdowy stawajcie!
¹⁸ Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie! –
mówi Pan.
Choćby wasze grzechy były jak szkarłat,
jak śnieg wybieleją;
choćby czerwone jak purpura,
staną się jak wełna.
¹⁹ Jeżeli będziecie ulegli i posłuszni,
dóbr ziemskich będziecie zażywać.
²⁰ Ale jeśli się zatniecie w oporze,
miecz was wytępi”.
Albowiem usta Pańskie [to] wyrzekły.

Elegia nad Jerozolimą

²¹ Jakżeż to miasto wierne
stało się nierządnicą?
Syjon był pełen rozsądku,
sprawiedliwość w nim mieszkała,
a teraz zabójcy!
²² Twe srebro żużlem się stało,
wino twoje z wodą zmieszane.
²³ Twoi książęta zbuntowani,
wspólnicy złodziei;
wszyscy lubią podarki,
gonią za wynagrodzeniem.
Nie oddają sprawiedliwości sierocie,
sprawa wdowy nie dociera do nich.
²⁴ Przeto [taka jest] wyrocznia Pana,
Boga Zastępów, Wszechwładcy Izraela;
„Ach! uraduję się kosztem moich wrogów,
pomszczę się na mych nieprzyjaciołach.
²⁵ Obrócę rękę moją na ciebie,
wypalę do czysta twą rudę
i usunę cały twój ołów.
²⁶ Przywrócę twoich sędziów jak dawniej,
i twoich radnych jak na początku.
Wówczas cię nazwą: Miastem Sprawiedliwości,
Grodem Wiernym”.
²⁷ Syjon okupi się poszanowaniem prawa,
a jego nawróceni sprawiedliwością.
²⁸ Buntownicy zaś i grzesznicy razem będą starci,
a odstępujący od Pana wyginą.

Przeciw świętym drzewom

²⁹ Zaiste, wstyd wam będzie z powodu terebintów,
któreście umiłowali,
zarumienicie się wobec gajów,
któreście obrali sobie.
³⁰ Bo będziecie jak terebint
ze zwiędłym listowiem
i jak ogród, w którym nie ma wody.
³¹ I stanie się mocarz podpałką,
a dzieło jego iskrą.
Zapłoną razem oboje,
a nikt nie ugasi.

Trwały pokój mesjański

¹ Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy:
² Stanie się na końcu czasów,
że góra świątyni Pańskiej
stanie mocno na wierzchu gór
i wystrzeli ponad pagórki.
Wszystkie narody do niej popłyną,
³ mnogie ludy pójdą i rzekną:
„Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską
do świątyni Boga Jakubowego!
Niech nas nauczy dróg swoich,
byśmy kroczyli Jego ścieżkami.
Bo Prawo wyjdzie z Syjonu
i słowo Pańskie – z Jeruzalem”.
⁴ On będzie rozjemcą pomiędzy ludami
i wyda wyroki dla licznych narodów.
Wtedy swe miecze przekują na lemiesze,
a swoje włócznie na sierpy.
Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza,
nie będą się więcej zaprawiać do wojny.
⁵ Chodźcie, domu Jakuba,
postępujmy w światłości Pańskiej!

Sąd Boży nad pysznymi

⁶ Zaiste, odrzuciłeś Twój lud, dom Jakuba,
bo pełen jest wróżbitów
i wieszczków jak Filistyni;
na zgodę uderza w ręce cudzoziemców.
⁷ Kraj jego pełen jest srebra i złota,
a skarby jego są niezliczone.
Kraj jego pełen jest koni,
a wozy jego nieprzeliczone.
⁸ Kraj jego pełen jest bożyszczy…
[Oni] wielbią rąk swoich dzieło,
które wykonały ich palce.
⁹ Poniżył się człowiek, upodlił śmiertelny;
nie przebaczaj im!
¹⁰ Wejdź między skały, ukryj się w prochu
ze strachu przed Panem,
przed blaskiem Jego majestatu,
kiedy powstanie, by przerazić ziemię.
¹¹ Wyniosłe oczy człowieka się ukorzą
i duma ludzka będzie poniżona.
Sam tylko Pan się wywyższy
dnia owego.
¹² Albowiem dzień Pana Zastępów nadejdzie
przeciw wszystkim pysznym i nadętym
i przeciw wszystkim hardym, by się ukorzyli,
¹³ przeciw wszystkim cedrom Libanu,
wysoko się wzbijającym,
i przeciw wszystkim dębom Baszanu,
¹⁴ przeciw wszystkim górom niebotycznym
i przeciw wszystkim pagórkom wyniosłym,
¹⁵ przeciw każdej wieży strzelistej
i przeciw wszystkim murom obronnym,
¹⁶ przeciw wszystkim okrętom Tarszisz
i przeciw wszystkim statkom zbytkownym.
¹⁷ Wtedy pycha człowieka będzie poniżona,
a upokorzona ludzka wyniosłość.
Sam tylko Pan się wywyższy
dnia owego,
¹⁸ posągi zaś bożków całkowicie znikną.
¹⁹ Wtedy wejdą do jaskiń skalnych
i do jam podziemnych
ze strachu przed Panem,
przed blaskiem Jego majestatu,
kiedy powstanie, by przerazić ziemię.
²⁰ Owego dnia człowiek wyrzuci kretom i nietoperzom
bożki swe srebrne i bałwany złote,
zrobione po to, by im cześć oddawał,
²¹ gdy wejdzie między rozpadliny skalne
i w szczeliny opoki
ze strachu przed Panem,
i przed blaskiem Jego majestatu,
kiedy powstanie, by przerazić ziemię.
²² Zaniechajcie człowieka,
który ledwie dech ma w nozdrzach.
Bo na ile go ocenić?

Księga Psalmów

PSALM 83(82)

Boże, upokórz sprzymierzonych wrogów!

¹ Pieśń. Psalm. Asafowy.
² O Boże, nie trwaj w milczeniu,
nie milcz i nie spoczywaj, Boże!
³ Bo oto burzą się Twoi wrogowie
i podnoszą głowę ci, którzy Cię nienawidzą.
⁴ Knują spisek przeciwko Twojemu ludowi,
zmawiają się przeciw tym, których strzeżesz.
⁵ „Pójdźcie – mówią – wytraćmy ich spośród narodów,
by więcej nie wspominano imienia Izraela”.

⁶ Zaiste, zmawiają się jednomyślnie
i przeciw Tobie zawierają przymierze:
⁷ Namioty Edomu z Izmaelitami,
Moab i Hagryci,
⁸ Gebal, Ammon i Amalek,
kraj Filistynów i mieszkańcy Tyru.
⁹ Także Asyryjczycy połączyli się z nimi,
dla synów Lota stali się ramieniem.

¹⁰ Uczyń im jak Madianitom i Siserze,
jak Jabinowi nad potokiem Kiszon,
¹¹ którzy polegli pod Endor,
stali się nawozem dla ziemi.
¹² Z ich książętami postąp jak z Orebem,
jak z Zeebem, z Zebachem i z Salmunną,
z wszystkimi ich przywódcami,
¹³ którzy mówili: „Zagarnijmy
dla siebie kraj Boga!”

¹⁴ O Boże mój, uczyń ich podobnymi do źdźbeł ostu,
do plew gnanych wichurą.
¹⁵ Jak ogień pożera lasy,
jak pożoga wypala góry,
¹⁶ tak ich ścigaj Twoją nawałnicą
i burzą Twoją wpraw ich w zamieszanie!
¹⁷ Okryj hańbą ich oblicze,
aby szukali imienia Twego, Panie!
¹⁸ Niech wstyd i trwoga ogarną ich na zawsze,
niech będą pohańbieni i zginą!
¹⁹ Niechaj poznają Ciebie i wiedzą,
że tylko Ty, który sam jeden masz Jahwe na imię,
jesteś Najwyższy nad całą ziemią.

Apokalipsa św Jana 10

Książeczka ostatecznych wyroków

¹ I ujrzałem innego potężnego anioła,
zstępującego z nieba,
obleczonego w obłok,
tęcza była nad jego głową,
a oblicze jego było jak słońce,
a nogi jego jak słupy ogniste,
² i w prawej ręce miał otwartą książeczkę.
Nogę prawą postawił na morzu,
a lewą na ziemi.
³ I zawołał donośnym głosem tak, jak ryczy lew.
A kiedy zawołał,
siedem gromów przemówiło swym głosem.
⁴ Skoro przemówiło siedem gromów,
zabrałem się do pisania,
lecz usłyszałem głos mówiący z nieba:
„Zapieczętuj to, co siedem gromów powiedziało,
i nie pisz tego!”
⁵ Anioł zaś, którego ujrzałem stojącego na morzu i na ziemi,
podniósł ku niebu prawą rękę
⁶ i przysiągł na Żyjącego na wieki wieków,
który stworzył niebo i to, co w nim jest,
i ziemię, i to, co w niej jest,
i morze, i to, co w nim jest,
że już nie będzie zwłoki,
⁷ ale w dniach głosu siódmego anioła,
gdy będzie miał trąbić,
misterium Boga się dokona,
tak jak podał On dobrą nowinę sługom swym prorokom.
⁸ A głos, który słyszałem z nieba,
znów usłyszałem, jak zwracał się do mnie w słowach:
„Idź,
weź księgę otwartą w ręce anioła stojącego na morzu i na ziemi!”.
⁹ Poszedłem więc do anioła,
mówiąc mu, by dał mi książeczkę.
I rzecze mi:
„Weź i połknij ją,
a napełni wnętrzności twe goryczą,
lecz w ustach twych będzie słodka jak miód”.
¹⁰ I wziąłem książeczkę z ręki anioła
i połknąłem ją,
a w ustach moich stała się słodka jak miód,
a gdy ją spożyłem,
goryczą napełniły się moje wnętrzności.
¹¹ I mówią mi:
„Trzeba ci znów prorokować o ludach, narodach, językach i o wielu królach”.