Biblia w rok – 29 czerwca

Czytania na 29 czerwca
1 Księga Kronik 23 – 24
Księga Mądrości 18
List św. Judy

*******

1 Księga Kronik 23 – 24

Podział lewitów i ich czynności

¹ Dawid, stary i syty dni, ustanowił Salomona, swego syna, królem nad Izraelem. ² I zgromadził wszystkich książąt izraelskich, kapłanów i lewitów. ³ Kiedy policzono lewitów od trzydziestu lat i wyżej, liczba ich według spisu mężczyzn wynosiła trzydzieści osiem tysięcy. ⁴ Z tych dwadzieścia cztery tysiące spełniało pracę w domu Pańskim; pisarzy i sędziów było sześć tysięcy. ⁵ Odźwiernych było cztery tysiące, a cztery tysiące wychwalało Pana na instrumentach, które [Dawid] sprawił w tym celu. ⁶ Dawid podzielił ich na zmiany według synów Lewiego: Gerszona, Kehata i Merariego. ⁷ Z Gerszonitów byli: Ladan i Szimei. ⁸ Synowie Ladana: pierwszy Jechiel, potem Zetam i Joel – trzej. ⁹Synowie Szimejego: Szelomit, Chazjel i Haran – trzej. Ci byli naczelnikami rodów Ladana. ¹⁰ A synowie Szimejego: Jachat, Ziza, Jeusz i Beria. Ci czterej są synami Szimejego. ¹¹ Jachat był pierwszy, Ziza drugi; Jeusz i Beria nie mieli wielu synów i byli policzeni za jeden ród. ¹² Synowie Kehata: Amram, Jishar, Chebron i Uzzjel – czterej. ¹³ Synowie Amrama: Aaron i Mojżesz. Aaron został odłączony, aby być poświęconym na zawsze – on i jego synowie – do rzeczy najświętszych, aby spalali kadzidło przed Panem, usługiwali Mu i błogosławili w Jego imieniu na wieki. ¹⁴ Co do Mojżesza, męża Bożego, jego synowie zostali zaliczeni do pokolenia Lewiego. ¹⁵ Synowie Mojżesza: Gerszom i Eliezer. ¹⁶Synowie Gerszoma: pierwszy Szebuel. ¹⁷ Synami Eliezera byli: pierwszy Rechabiasz; Eliezer nie miał wprawdzie innych synów, lecz synowie Rechabiasza byli bardzo liczni. ¹⁸ Synowie Jishara: pierwszy Szelomit. ¹⁹ Synowie Chebrona: pierwszy Jerijasz, drugi Amariasz, trzeci Jachazjel, czwarty Jekameam. ²⁰ Synowie Uzzjela: pierwszy Mika, drugi Jiszszijasz.²¹ Synowie Merariego: Machli i Muszi. Synowie Machliego: Eleazar i Kisz. ²² Eleazar umarł nie mając synów, tylko same córki; synowie Kisza, ich bracia wzięli je za żony. ²³ Synowie Musziego – trzej: Machli, Eder i Jeremot. ²⁴ Ci byli synami Lewiego, według ich rodów, głowami rodzin, według wykazów liczbowych imion w ich spisach; spełniali prace w służbie domu Pańskiego, od dwudziestego roku życia i wzwyż. ²⁵ Rzekł bowiem Dawid: „Pan, Bóg Izraela, dał odpoczynek swemu ludowi i zamieszkał w Jerozolimie na stałe. ²⁶ Lewici już nie będą nosić przybytku ani wszelkich przyborów do jego obsługi”. ²⁷ Zatem, według ostatnich zarządzeń Dawida, lewici byli spisywani od dwudziestego roku życia i wzwyż. ²⁸ Ich stanowisko bowiem polegało na tym, że obok potomków Aarona służyli w domu Pańskim, na dziedzińcach, w komnatach, przy oczyszczaniu wszystkiego, co poświęcone, i pełnili służbę w domu Pańskim. ²⁹ Troszczyli się oni zarówno o chleby pokładne, o najczystszą mąkę na ofiarę z pokarmów, o przaśne podpłomyki, jak i o to, co było pieczone na blachach i co było smażone, i o wszystko, co było ważone i mierzone. ³⁰ Mieli stawać co rana, by dziękować i wychwalać Pana, i tak samo wieczorem; ³¹ aby ofiarować wszystkie całopalenia Panu w szabat, przy nowiu księżyca i w święta, według ilości ustalonej przepisem – ustawicznie wobec Pana. ³² Mieli pieczę nad Namiotem Spotkania, pieczę nad Miejscem Świętym i pieczę nad synami Aarona, ich braćmi, w służbie domu Pańskiego.

Podział kapłanów

¹ A co do synów Aarona – oto ich podział. Synowie Aarona: Nadab, Abihu, Eleazar i Itamar. ² Nadab i Abihu umarli przed swoim ojcem i nie mieli synów, a urząd kapłański spełniali Eleazar i Itamar. ³ A potomków Eleazara i Achimeleka, potomków Itamara, podzielił Dawid z pomocą Sadoka wyznaczając im urzędy, stosownie do ich służby. ⁴ I okazało się, że potomków męskich Eleazara było daleko więcej niż potomków Itamara, wybrano więc spośród potomków Eleazara szesnastu naczelników rodów, a spośród potomków Itamara ośmiu naczelników rodów. ⁵ Wybrano ich za pomocą losów, na równi jednych i drugich, żeby książęta świątyni, książęta Boży, byli i z synów Eleazara, i z synów Itamara. ⁶ Szemajasz, syn Netaneela, pisarz spośród lewitów, spisał ich wobec króla, książąt, kapłana Sadoka, Achimeleka, syna Abiatara, naczelników rodów kapłańskich i lewickich, biorąc każdy ród na przemian, jeden z potomków Eleazara, drugi – z Itamara. ⁷ Pierwszy los padł na Jojariba, drugi na Jedejasza, ⁸ trzeci na Charima, czwarty na Seorima, ⁹ piąty na Malkiasza, szósty na Mijjamina, ¹⁰ siódmy na Hakkosa, ósmy na Abiasza, ¹¹ dziewiąty na Jeszuę, dziesiąty na Szekaniasza, ¹² jedenasty na Eliasziba, dwunasty na Jakima, ¹³ trzynasty na Chuppę, czternasty na Jeszebeaba, ¹⁴ piętnasty na Bilgę, szesnasty na Immera, ¹⁵ siedemnasty na Chezira, osiemnasty na Happissesa, ¹⁶dziewiętnasty na Petachiasza, dwudziesty na Ezechiela, ¹⁷ dwudziesty pierwszy na Jakina, dwudziesty drugi na Gamula, ¹⁸ dwudziesty trzeci na Delajasza, a dwudziesty czwarty na Maazjasza. ¹⁹ Taka była ich kolejność, gdy przychodzili do domu Pańskiego na swoją służbę, zgodnie z zarządzeniami przekazanymi przez ich przodka Aarona, jak mu rozkazał Pan, Bóg Izraela. ²⁰ Pozostali z synów Lewiego, z synów Amrama: Szubael, a z synów Szubaela: Jechdejasz. ²¹ Z Rechabiasza: Jiszszijasz, najstarszy z synów Rechabiasza. ²² Z Jisharytów: Szelomot; z synów Szelomota: Jachat. ²³ Z synów Chebrona: pierwszy Jerijasz, drugi Amariasz, trzeci Jachazjel, czwarty Jekameam. ²⁴ Synowie Uzzjela: Mika; z synów Miki: Szamir. ²⁵ Brat Miki: Jiszszijasz; z synów Jiszszijasza: Zachariasz. ²⁶ Synowie Merariego: Machli i Muszi; synowie Jaazijjasza, jego syna; ²⁷ synowie Merariego z jego syna Jaazijjasza: Szoham, Zakkur i Ibri. ²⁸ Z Machliego: Eleazar, który nie miał synów. ²⁹ Z Kisza: syn Kisza, Jerachmeel. ³⁰ Synowie Musziego: Machli, Eder i Jerimot. Ci byli potomkami Lewiego według ich rodów. ³¹ Także oni rzucali losy na podobieństwo braci swoich, potomków Aarona, w obecności króla Dawida, Sadoka, Achimeleka, naczelników rodów kapłańskich i lewickich, ród większy na równi ze swym najmłodszym bratnim rodem.

Księga Mądrości 18

¹ A dla Twych świętych była bardzo wielka światłość,
gdy głos ich słyszano, a nie widziano postaci –
uznawano ich za szczęśliwych mimo tego, co oni przedtem ucierpieli;
² a dziękowano, że nie szkodzą, choć przedtem krzywd doznali,
i błagano o darowanie sprzeciwu.
³ Dałeś przed nimi słup ognisty
jako przewodnika na nieznanej drodze,
jako nieszkodliwe słońce w zaszczytnej tułaczce.
⁴ A tamci zasłużyli, by ich pozbawiono światła i zamknięto w ciemności,
bo w niewoli trzymali Twych synów,
przez których świat miał otrzymać niezniszczalne światło Prawa.

Egipt a Izrael: anioł śmierci

⁵ Za to, że zamyślili wymordować dzieci świętych –
kiedy to jedno Dziecię porzucone zostało i uratowane –
za karę zabrałeś im mnóstwo ich dzieci
i wygubiłeś ich razem w burzliwej topieli.
⁶ Noc ową oznajmiono wcześniej naszym ojcom,
by nabrali otuchy, wiedząc niechybnie, jakim przysięgom zawierzyli.
⁷ I lud Twój wyczekiwał
ocalenia sprawiedliwych, a zatraty wrogów.
⁸ Czym bowiem pokarałeś przeciwników,
tym uwielbiłeś nas, powołanych.
⁹ Pobożni synowie dobrych składali w ukryciu ofiary
i ustanowili zgodnie Boskie prawo,
że te same dobra i niebezpieczeństwa
święci podejmą jednakowo,
i już zaczęli śpiewać hymny przodków.
¹⁰ Wtórowały im pomieszane krzyki wrogów,
rozlegał się żałosny głos zawodzących nad dziećmi.
¹¹ Podobną ponieśli karę i pan, i niewolnik,
człowiek z ludu cierpiał tak samo jak król:
¹² wszyscy naraz z powodu tej samej śmierci
mieli nieprzeliczonych umarłych.
Żywych nie starczyło nawet do grzebania,
bo w jednej chwili wyginęło ich najcenniejsze potomstwo.
¹³ Ci, którzy wskutek czarów w nic nie wierzyli,
po zagładzie pierworodnych uznali,
że lud jest synem Bożym.
¹⁴ Gdy głęboka cisza zalegała wszystko,
a noc w swoim biegu dosięgała połowy,
¹⁵ wszechmocne Twe słowo z nieba, z królewskiej stolicy,
jak miecz ostry niosąc Twój nieodwołalny rozkaz,
jak srogi wojownik runęło pośrodku zatraconej ziemi.
¹⁶ I stanąwszy, napełniło wszystko śmiercią:
nieba sięgało i rozchodziło się po ziemi.
¹⁷ I zaraz zaczęły ich trapić straszne senne widziadła,
i opadła ich trwoga nieoczekiwana.
¹⁸ A padając każdy gdzie indziej na wpół umarły,
wyjawiał przyczynę, dla której umierali:
¹⁹ trapiące ich sny uprzedziły ich o tym,
by nie ginęli w nieświadomości, czemu strasznie cierpią.
²⁰ Także na sprawiedliwych przyszła próba śmierci,
doszło na pustyni do zagłady wielu,
ale gniew ten nie był długotrwały.
²¹ Spiesznie bowiem wystąpił w obronie Mąż Nienaganny,
niosąc broń swojej posługi:
modlitwę i przebłagalną ofiarę kadzielną.
Stawił czoło gniewowi, położył kres klęsce,
okazawszy, że Twoim jest sługą.
²² Przezwyciężył on gniew nie siłą ciała,
nie mocą oręża,
lecz słowem pokonał Karzącego,
przypominając dane ojcom obietnice i przymierza.
²³ Gdy umarli już padali gromadnie na siebie,
stanął pośrodku i położył kres zapalczywości
i przeciął jej drogę do żywych.
²⁴ Bo cały świat był na długiej jego szacie,
chwalebne imiona ojców wyryte na czterech rzędach kamieni
i na diademie jego głowy Twoja wspaniałość.
²⁵ Przed nimi to ustąpił, ich uląkł się Niszczyciel,
dosyć bowiem było samej próby gniewu.

List św. Judy

Adres

¹ Juda, sługa Jezusa Chrystusa, brat zaś Jakuba, do tych, którzy są powołani, umiłowani w Bogu Ojcu i zachowani dla Jezusa Chrystusa: ² miłosierdzie wam i pokój, i miłość niech będą udzielone obficie!

Cel listu

³ Umiłowani, wkładając całe staranie w pisanie wam o wspólnym naszym zbawieniu, uważam za potrzebne napisać do was, aby zachęcić do walki o wiarę raz tylko przekazaną świętym. ⁴ Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie, którzy dawno już są zapisani na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego zamieniają na rozpustę, a nawet wypierają się jedynego Władcy i Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Ostrzeżenia

⁵ Pragnę zaś, żebyście przypomnieli sobie, choć raz na zawsze wiecie już wszystko, że Pan, który wybawił naród z Egiptu, następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli; ⁶ i aniołów, tych, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili własne mieszkanie, spętanych wiekuistymi więzami zatrzymał w ciemnościach na sąd wielkiego dnia; ⁷ jak Sodoma i Gomora i w ich sąsiedztwie [położone] miasta – w podobny sposób jak one oddawszy się rozpuście i pożądaniu cudzego ciała – stanowią przykład przez to, że ponoszą karę wiecznego ognia. ⁸ Podobnie więc ci „prorocy ze snów”: ciała plugawią, Panowanie odrzucają i wypowiadają bluźnierstwa na „Chwały”. ⁹ Gdy zaś archanioł Michał tocząc rozprawę z diabłem spierał się o ciało Mojżesza, nie odważył się rzucić wyroku bluźnierczego, ale powiedział: „Pan niech cię skarci!”.
¹⁰ Ci zaś [temu] bluźnią, czego nie znają; co zaś w przyrodzony sposób spostrzegają jak bezrozumne zwierzęta, to obracają ku własnemu zepsuciu. ¹¹ Biada im, bo poszli drogą Kaina i oszustwu Balaama za zapłatę się oddali, a w buncie Korego poginęli. ¹² Ci właśnie na waszych agapach są zakałami, bez obawy oddają się rozpuście… samych siebie pasą… obłoki bez wody wiatrami unoszone… drzewa jesienne nie mające owocu, dwa razy uschłe, wykorzenione… ¹³ rozhukane bałwany morskie wypluwające swoją hańbę… gwiazdy zabłąkane, dla których nieprzeniknione ciemności na wieki przeznaczone… ¹⁴ Również o nich prorokował siódmy po Adamie [patriarcha] Henoch, mówiąc: „Oto przyszedł Pan z miriadami swoich świętych, ¹⁵ aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników za wszystkie bezbożne uczynki, przez które okazywała się ich bezbożność, i za wszystkie twarde słowa, które wypowiadali przeciwko Niemu grzesznicy bezbożni”. ¹⁶ Ci zawsze narzekają i są niezadowoleni ze swego losu, [choć] postępują według swoich żądz. Usta ich głoszą słowa wyniosłe i dla korzyści mają wzgląd na osoby.

Upomnienia

¹⁷ Wy zaś, umiłowani, przypomnijcie sobie te słowa, które były zapowiedziane przez Apostołów Pana naszego Jezusa Chrystusa, ¹⁸ gdy mówili do was, że w ostatnich czasach pojawią się szydercy którzy będą postępowali według własnych pożądliwości. ¹⁹ Oni to powodują podziały, [a sami] są cieleśni [i] Ducha nie mają. ²⁰ Wy zaś, umiłowani, budując samych siebie, na fundamencie waszej najświętszej wiary, w Duchu Świętym się módlcie ²¹ i w miłości Bożej strzeżcie samych siebie, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, [które wiedzie] ku życiu wiecznemu. ²² Dla jednych miejcie litość, dla tych, którzy mają wątpliwości: ²³ ratujcie [ich], wyrywając z ognia, dla drugich zaś miejcie litość z obawą, mając w nienawiści nawet chiton zbrukany przez ciało.

Doksologia końcowa

²⁴ Temu zaś, który może was ustrzec od upadku i stawić nienagannymi i rozradowanymi wobec swej chwały, ²⁵ jedynemu Bogu, Zbawcy naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, chwała, majestat, moc i władza przed wszystkimi wiekami i teraz, i na wszystkie wieki! Amen.