Biblia w rok – 24 czerwca

Czytania na 24 czerwca
1 Księga Kronik 13 – 14
Księga Mądrości 13
1 List św. Jana 3

*******

1 Księga Kronik 13 – 14

Uroczyste wyprowadzenie arki z Kiriat-Jearim

¹ Dawid naradzał się z tysiącznikami i setnikami i ze wszystkimi zwierzchnikami, ² potem rzekł do całego zgromadzenia Izraela: „Jeśli się to wam podoba i jeśli będzie to po myśli Pana, Boga naszego, roześlijmy szybko wieść do pozostałych braci naszych we wszystkich ziemiach Izraela, do kapłanów i lewitów, którzy są z nimi w ich posiadłościach miejskich. Niechaj się tu zgromadzą, ³ abyśmy sprowadzili do nas Arkę Boga naszego, bośmy się o nią nie troszczyli w czasach Saula”. ⁴ I odpowiedziało całe zgromadzenie, że tak należy uczynić, albowiem ta rzecz wydała się słuszną w oczach całego ludu. ⁵ Zebrał więc Dawid cały lud Izraela od Szichoru egipskiego aż do Wejścia do Chamat, aby sprowadzić Arkę Bożą z Kiriat-Jearim. ⁶ Potem Dawid i cały Izrael udali się do Baali, ku Kiriat-Jearim, które jest w Judzie, aby sprowadzić stamtąd Arkę Boga, który nosi imię: Pan spoczywający na cherubach. ⁷ Umieszczono Arkę Bożą na nowym wozie i wywieziono z domu Abinadaba, a Uzza i Achio prowadzili wóz. ⁸ Dawid zaś i cały Izrael tańczyli z całej siły przed Bogiem, przy dźwiękach pieśni, cytr, harf, lutni, bębnów, cymbałów i trąb. ⁹ Gdy przybyli na klepisko Kidona, Uzza wyciągnął rękę, aby podtrzymać Arkę, ponieważ woły szarpnęły. ¹⁰ Gniew Boży zapłonął przeciwko Uzzie i poraził go za to, że dotknął ręką Arki, i umarł tam przed Bogiem. ¹¹ A Dawid strapił się, dlatego że Pan dotknął takim ciosem Uzzę i nazwał to miejsce Peres-Uzza, [tak jest] po dzień dzisiejszy. ¹² I uląkł się Dawid Boga w owym dniu, mówiąc: „Jak wprowadzę do siebie Arkę Bożą?” ¹³ I nie skierował Dawid Arki do siebie, do Miasta Dawidowego, lecz sprowadził ją do domu Obed-Edoma z Gat. ¹⁴ I Arka Boża pozostawała w domu Obed-Edoma przez trzy miesiące. A Pan błogosławił domowi Obed-Edoma i wszystkiemu, co miał.

Świetność rządów Dawida

¹ Hiram, król Tyru, wysłał posłów do Dawida, z drzewem cedrowym, murarzami i cieślami, aby mu zbudowali pałac. ² Wtedy Dawid poznał, że Pan potwierdził go jako króla nad Izraelem i wysoko podniósł jego władzę ze względu na swój lud – Izraela. ³ W Jerozolimie Dawid wziął sobie jeszcze żony i miał jeszcze synów i córki. ⁴ Oto imiona dzieci, które miał w Jerozolimie: Szammua, Szobab, Natan, Salomon, ⁵ Jibchar, Eliszua, Elpalet, ⁶ Nogah, Nefeg, Jafia, 7 Eliszama, Beeliada, Elifelet.

Dwukrotne zwycięstwo nad Filistynami

⁸ Filistyni usłyszawszy, że Dawid został namaszczony na króla nad całym Izraelem, wyruszyli wszyscy, aby go pochwycić. Dawid dowiedział się o tym i wyszedł naprzeciw nich. ⁹ Filistyni przybyli, rozciągnęli się w dolinie Refaim. ¹⁰ Wtedy Dawid radził się Boga, mówiąc: „Czy mam pójść na Filistynów i czy dasz ich w moje ręce?” A Pan odrzekł mu: „Idź, i dam ich w twoje ręce”. ¹¹ Udali się oni do Baal-Perasim i tam ich Dawid pokonał. Wtedy rzekł Dawid: „Tak rozbił Bóg moją ręką wrogów moich, jak rozbija woda [rwąca]”. Dlatego nazwano to miejsce Baal-Perasim. ¹² [Filistyni] pozostawili tam swoje bożki, a Dawid rozkazał: „Niech będą spalone w ogniu!” ¹³ Lecz Filistyni jeszcze raz rozciągnęli się w dolinie. ¹⁴ I znowu radził się Dawid Boga, a Bóg mu powiedział: „Nie dokonuj natarcia idąc za nimi, lecz obejdź ich od tyłu, a dokonasz na nich natarcia od strony drzew balsamowych. ¹⁵ Kiedy zaś usłyszysz odgłos kroków wśród wierzchołków drzew balsamowych, wtedy ruszysz do walki, bo wtedy wyjdzie przed tobą Bóg, by rozbić wojsko Filistynów”.¹⁶ Dawid postąpił tak, jak mu Bóg polecił, i pokonał wojsko Filistynów, od Gibeonu aż do Gezer. ¹⁷ Tak sława Dawida rozeszła się po wszystkich krainach, a Bóg rzucił postrach przed nim na wszystkie narody.

Księga Mądrości 13

Nierozumność kultu sił przyrody

¹ Głupi [już] z natury są wszyscy ludzie,
którzy nie poznali Boga:
z dóbr widzialnych nie zdołali poznać Tego, który jest,
patrząc na dzieła nie poznali Twórcy,
² lecz ogień, wiatr, powietrze chyże,
gwiazdy dokoła, wodę burzliwą
lub światła niebieskie uznali za bóstwa, które rządzą światem.
³ Jeśli urzeczeni ich pięknem wzięli je za bóstwa –
winni byli poznać, o ile wspanialszy jest ich Władca,
stworzył je bowiem Twórca piękności;
⁴ a jeśli ich moc i działanie wprawiły ich w podziw –
winni byli z nich poznać, o ile jest potężniejszy Ten, kto je uczynił.
⁵ Bo z wielkości i piękna stworzeń
poznaje się przez podobieństwo ich Stwórcę.
⁶ Ci jednak na mniejszą zasługują naganę,
bo wprawdzie błądzą,
ale Boga szukają i pragną Go znaleźć.
⁷ Obracają się wśród Jego dzieł, badają,
i ulegają pozorom, bo piękne to, na co patrzą.
⁸ Ale i oni nie są bez winy:
⁹ jeśli się bowiem zdobyli na tyle wiedzy,
by móc ogarnąć wszechświat –
jakże nie mogli rychlej znaleźć jego Pana?

Nierozumność bałwochwalstwa

¹⁰ A nieszczęśni i w rzeczach martwych zadufani
ci, co bogami zwą dzieła rąk ludzkich:
złoto i srebro – dzieła sztuki,
wyobrażenia zwierząt
lub bezużyteczny kamień, dzieło starożytnej ręki.
¹¹ Oto jakiś cieśla wyciął odpowiednie drzewo,
całą korę zdjął z niego umiejętnie
i obrobiwszy ładnie
sporządził sprzęt przydatny do codziennego użytku.
¹² A odpadków z tej obróbki
użył do przygotowania pokarmu i nasycił się.
¹³ Wziął spośród nich odpadek na nic już niezdatny,
kloc kręty, poprzerastany sękami,
rzeźbił, bawiąc się pracą dla odpoczynku,
i przekształcał, próbując swych umiejętności.
Odtworzył w nim obraz człowieka
¹⁴ lub uczynił coś podobnego do jakiegoś marnego zwierzęcia.
Pociągnął minią, czerwienią jego powierzchnię zabarwił
i zamalował na nim wszelką skazę.
¹⁵ Przygotował mu pomieszczenie stosowne:
na ścianie umieścił, przytwierdzając gwoździem.
¹⁶ Zatroszczył się więc o niego, żeby czasem nie spadł,
wiedząc, że sobie sam pomóc nie zdoła,
bo jest [tylko] obrazem i potrzebuje pomocy.
¹⁷ Ale gdy się modli w sprawie swego mienia,
w sprawie swych zaślubin i dzieci –
nie wstydzi się mówić do bezdusznego.
I bezsilnego prosi o zdrowie,
¹⁸ do martwego modli się o życie.
Najbardziej bezradnego błaga o pomoc,
a o drogę szczęśliwą – niezdolnego posłużyć się nogą.
¹⁹ O zarobek, o pracę, o rękę szczęśliwą,
o siłę prosi tego, czyje ręce są jak najbardziej bezsilne.

1 List św. Jana 3

¹ Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec:
zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi:
i rzeczywiście nimi jesteśmy.
Świat zaś dlatego nas nie zna,
że nie poznał Jego.
² Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi,
ale jeszcze się nie ujawniło,
czym będziemy.
Wiemy, że gdy się objawi,
będziemy do Niego podobni,
bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
³ Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję,
uświęca się podobnie jak On jest święty.

Musimy unikać grzechów

⁴ Każdy, kto grzeszy, dopuszcza się bezprawia,
ponieważ grzech jest bezprawiem.
⁵ Wiecie, że On się objawił po to,
aby zgładzić grzechy,
w Nim zaś nie ma grzechu.
⁶ Każdy, kto trwa w Nim, nie grzeszy,
żaden zaś z tych, którzy grzeszą,
nie widział Go ani Go nie poznał.
⁷ Dzieci, nie dajcie się zwodzić nikomu;
kto postępuje sprawiedliwie,
jest sprawiedliwy,
tak jak On jest sprawiedliwy.
⁸ Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła,
ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku.
Syn Boży objawił się po to,
aby zniszczyć dzieła diabła.
⁹ Każdy, kto narodził się z Boga,
nie grzeszy,
gdyż trwa w nim nasienie Boże;
taki nie może grzeszyć, bo się narodził z Boga.

Musimy zachować przykazania, zwłaszcza przykazanie wzajemnej miłości

¹⁰ Dzięki temu można rozpoznać
dzieci Boga i dzieci diabła:
każdy, kto postępuje niesprawiedliwie, nie jest z Boga,
jak i ten, kto nie miłuje swego brata. ¹¹ Taka bowiem jest wola Boża,
którą objawiono nam od początku,
abyśmy się wzajemnie miłowali.
¹² Nie tak, jak Kain, który pochodził od Złego
i zabił swego brata.
A dlaczego go zabił?
Ponieważ czyny jego były złe,
brata zaś sprawiedliwe.
¹³ Nie dziwcie się, bracia,
jeśli świat was nienawidzi.
¹⁴ My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia,
bo miłujemy braci,
kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci.
¹⁵ Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą,
a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego.
¹⁶ Po tym poznaliśmy miłość,
że On oddał za nas życie swoje.
My także winniśmy oddać życie za braci.
¹⁷ Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata
i widział, że brat jego cierpi niedostatek,
a zamknął przed nim swe serce,
jak może trwać w nim miłość Boga?
¹⁸ Dzieci,
nie miłujmy słowem i językiem,
ale czynem i prawdą!
¹⁹ Po tym poznamy,
że jesteśmy z prawdy,
i uspokoimy przed Nim nasze serce.
²⁰ A jeśli nasze serce oskarża nas,
to Bóg jest większy od naszego serca
i zna wszystko.
²¹ Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża,
mamy ufność wobec Boga,
²² i o co prosić będziemy,
otrzymamy od Niego,
ponieważ zachowujemy Jego przykazania
i czynimy to, co się Jemu podoba.
²³ Przykazanie zaś Jego jest takie,
abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa,
i miłowali się wzajemnie tak,
jak nam nakazał.
²⁴ Kto wypełnia Jego przykazania,
trwa w Bogu, a Bóg w nim;
a to, że trwa On w nas,
poznajemy po Duchu, którego nam dał.