Biblia w rok – 4 kwietnia

Czytania na 4 kwietnia
Księga Powtórzonego Prawa 33 – 34
Mądrość Syracha 4
List do Rzymian 14

*******

Księga Powtórzonego Prawa 33 – 34

Błogosławieństwo Mojżesza

¹ Oto błogosławieństwo, które wypowiedział Mojżesz, mąż Boży, nad Izraelitami, przed swoją śmiercią:
² Rzekł:
Pan przyszedł z Synaju
i z Seiru dla nich wzeszedł,
zabłysnął z góry Paran,
przybywa z Meriba po Kadesz,
w prawicy ogień płonący.
³ On kocha swój lud.
Wszyscy Jego święci są w Jego ręku.
U nóg Twoich oni usiedli,
słowa Twoje przyjmują.
⁴ Mojżesz dał nam Prawo –
dziedzictwo społeczności Jakuba.
⁵ Był Król w Jeszurunie,
gdy się zeszli książęta narodu,
zgromadziły się pokolenia Jakuba.
⁶ Niech żyje Ruben, niech nie umiera,
niech żyje, choć liczbą niewielki.
⁷ To powiedział do Judy:
Usłysz, Panie, głos Judy,
doprowadź go do jego ludu,
niech Twoje ręce go obronią,
bądź dlań obroną od wrogów.
⁸ Do Lewiego powiedział:
Twoje tummim i urim są dla oddanego ci męża,
wypróbowałeś go w Massa,
spierałeś się z nim u wód Meriba.
⁹ O ojcu swym on mówi
i o matce: „Ja ich nie widziałem”,
nie zna już swoich braci,
nie chce rozpoznać swych dzieci.
Tak słowa Twego strzegli,
przymierze Twoje zachowali.
¹⁰ Niech nakazów Twych uczą Jakuba,
a Prawa Twego – Izraela,
przed Tobą palą kadzidło,
na Twoim ołtarzu – całopalenia.
¹¹ Moc jego, Panie, błogosław,
a dzieła rąk jego przyjmij,
złam biodra jego nieprzyjaciół
i tych, co go nienawidzą, by nie powstali.
¹² Do Beniamina powiedział:
Umiłowany przez Pana,
bezpiecznie u Niego zamieszka,
u Niego, który zawsze będzie go bronił,
odpocznie w Jego ramionach.
¹³ Do Józefa powiedział:
Jego ziemia – błogosławiona przez Pana,
przez bogactwo niebios, przez rosę,
przez źródła otchłani podziemnej,
¹⁴ przez bogactwo darów słońca,
przez bogactwo plonów miesięcy,
¹⁵ przez skarby z gór starożytnych,
przez bogactwo odwiecznych pagórków,
¹⁶ przez bogactwo z ziemi i plonów,
łaska Mieszkańca Krzaku:
dzieła Jego na głowie Józefa,
na skroni księcia swych braci.
¹⁷ Oto Jego byk pierworodny – cześć Jemu!
Jego rogi – rogami bawołu,
bije nimi narody aż po krańce ziemi.
Oto miriady Efraima,
oto tysiące Manassesa.
¹⁸ Do Zabulona powiedział:
Zabulonie, ciesz się na twoich wyprawach,
i ty Issacharze, w twoich namiotach.
¹⁹ Zwołują narody na górę,
by złożyć tam prawe ofiary;
gdyż z bogactwa morza będą korzystać
i ze skarbów w piasku ukrytych.
²⁰ Do Gada powiedział:
Szczęśliwy, kto da miejsce Gadowi!
Odpoczywa jak lwica,
rozdarł ramię i głowę.
²¹ Rzeczy najlepszych pożąda dla siebie,
pragnie działu dowódcy;
chce kroczyć na czele narodu.
Sprawiedliwość Pana wypełnił
i Jego sądy nad Izraelem.
²² Do Dana powiedział:
Dan jest lwiątkiem,
które się rzuca z Baszanu.
²³ Do Neftalego powiedział:
Neftali łaską nasycony,
pełen jest błogosławieństw Pana,
morze i południe posiądzie.
²⁴ Do Asera powiedział:
Aser błogosławiony wśród synów,
niech będzie kochany przez braci,
niech kąpie nogę w oliwie.
²⁵ Twe zawory z żelaza i brązu,
jak dni twoje moc twoja trwała.
²⁶ Do Boga Jeszuruna nikt niepodobny,
by tobie pomóc, cwałuje po niebie,
po obłokach, w swym majestacie.
²⁷ Zwycięzcą jest Bóg odwieczny.
Zniża swą broń – On od wieków,
by odpędzić wroga przed tobą;
to On woła: Wyniszcz!
²⁸ Izrael zamieszkał bezpiecznie,
na osobności jest źródło Jakuba,
na ziemi zboża i moszczu,
niebiosa zsyłają mu rosę.
²⁹ Izraelu, tyś szczęśliwy,
któż tobie podobny?
Narodzie, zbawiony przez Pana,
Obrońca twój tobie pomaga,
błogosławi zwycięski twój miecz.
Wrogowie słabną przed tobą,
ty zaś wyniosłość ich depczesz.

Śmierć Mojżesza

¹ Mojżesz wstąpił ze stepów Moabu na górę Nebo, na szczyt Pisga, naprzeciw Jerycha. Pan zaś pokazał mu całą ziemię Gilead aż po Dan, ² całą – Neftalego, ziemię Efraima i Manassesa, całą krainę Judy aż po Morze Zachodnie, ³ Negeb, okręg doliny koło Jerycha, miasta palm, aż do Soaru.
⁴ Rzekł Pan do niego: „Oto kraj, który poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi tymi słowami: Dam go twemu potomstwu. Dałem ci go zobaczyć własnymi oczami, lecz tam nie wejdziesz”.
⁵ Tam, w krainie Moabu, według postanowienia Pana, umarł Mojżesz, sługa Pański. ⁶ I pochowano go w dolinie krainy Moabu naprzeciw Bet-Peor, a nikt nie zna jego grobu aż po dziś dzień. ⁷ W chwili śmierci miał Mojżesz sto dwadzieścia lat, a wzrok jego nie był przyćmiony i siły go nie opuściły.
⁸ Izraelici opłakiwali Mojżesza na stepach Moabu przez trzydzieści dni.
Potem skończyły się dni żałoby po Mojżeszu. ⁹ Jozue, syn Nuna, pełen był ducha mądrości, gdyż Mojżesz włożył na niego ręce. Słuchali go Izraelici i czynili, jak im Pan rozkazał przez Mojżesza. ¹⁰ Nie powstał więcej w Izraelu prorok podobny do Mojżesza, który by poznał Pana twarzą w twarz, ¹¹ ani [równy] we wszystkich znakach i cudach, które polecił mu Pan czynić w ziemi egipskiej wobec faraona, wszystkich sług jego i całego jego kraju; ¹² ani równy mocą ręki i całą wielką grozą, jaką wywołał Mojżesz na oczach całego Izraela.

Mądrość Syracha 4

¹ Synu, nie odmawiaj biedakowi rzeczy niezbędnych do życia
i oczu potrzebującego nie męcz zwlekaniem!
² Nie dręcz duszy głodnego
i nie pobudzaj do gniewu człowieka w jego niedostatku!
³ Serca rozgniewanego w większy zamęt nie wprowadzaj
i nie zwlekaj z datkiem dla potrzebującego!
⁴ Nie odpychaj żebrzącego w strapieniu,
a od ubogiego nie odwracaj swej twarzy!
⁵ Nie odwracaj oka od proszącego
i nie dawaj człowiekowi sposobności, aby cię przeklinał.
⁶ Gdy bowiem przeklnie cię w gorzkości duszy,
Ten, co go stworzył, wysłucha jego życzenia.
⁷ Czyń siebie godnym kochania w zgromadzeniu,
a przed władcą skłaniaj głowę!
⁸ Nakłoń ucha swego biednemu
i łagodnie odpowiedz mu spokojnymi słowami!
⁹ Wyrwij krzywdzonego z ręki krzywdzącego,
a gdy sądzić będziesz, nie bądź małodusznym!
¹⁰ Bądź ojcem dla sierot,
jakby mężem dla ich matki,
a staniesz się jakby synem Najwyższego,
i miłować cię On będzie bardziej niż twoja matka.

Zasady postępowania Mądrości

¹¹ Mądrość wywyższa swych synów
i ma pieczę o tych, którzy jej szukają.
¹² Kto ją miłuje, miłuje życie,
a kto dla niej rano wstaje, będzie napełniony weselem.
¹³ Kto ją posiądzie, odziedziczy chwałę,
a gdzie ona wejdzie, tam Pan błogosławi.
¹⁴ Którzy jej służą, oddają cześć Świętemu,
a miłujących ją Pan będzie miłował.
¹⁵ Kto jej słucha, sądzić będzie narody,
a kto do niej się przykłada, mieszkać będzie spokojnie.
¹⁶ Kto jej zaufa, ten ją odziedziczy
i posiadać ją będą jego pokolenia.
¹⁷ W początkach powiedzie go trudnymi drogami,
bojaźnią i strachem go przejmie,
dręczyć go będzie swoją nauką,
aż nabierze zaufania do jego duszy
i wypróbuje go przez swe nakazy;
¹⁸ następnie powróci do niego po drodze gładkiej i rozraduje go,
i odkryje mu swe tajemnice.
¹⁹ A jeśliby zszedł na bezdroża, opuści go
i odda w moc jego upadku.

Wstyd i wzgląd ludzki

²⁰ Uważaj na okoliczności i strzeż się złego,
a nie będziesz się wstydził samego siebie.
²¹ Jest bowiem wstyd, co grzech sprowadza,
i wstyd, który jest chwałą i łaską.
²² Nie miej względu na osobę ze szkodą dla swej duszy
i nie wstydź się aż tak, by to było twoim upadkiem.
²³ Nie powstrzymuj mowy, gdy jej potrzeba,
²⁴ mądrość bowiem poznaje się z mowy,
a naukę – ze słów języka.
²⁵ Nie sprzeciwiaj się prawdzie,
ale wstydź się swej nieumiejętności!
²⁶ Nie wstydź się wyznać swych grzechów,
a nie zmagaj się z prądem rzeki!
²⁷ Nie płaszcz się przed człowiekiem głupim
i nie kieruj się względem na osobę władcy.

Prawda i dobroć

²⁸ Aż do śmierci stawaj do zapasów o prawdę,
a Pan Bóg będzie walczył o ciebie.
²⁹ Nie bądź odważny w języku,
a gnuśny i leniwy w swych czynach.
³⁰ Nie bądź jak lew we własnym domu:
nie podejrzewaj domowników z urojonych przyczyn.
³¹ Nie miej ręki wydłużonej do brania,
a do dawania – skróconej.

List do Rzymian 14

WSKAZANIA SZCZEGÓŁOWE

Wzajemna wyrozumiałość dla odmiennych poglądów

¹ A tego, który jest słaby w wierze, przygarniajcie życzliwie, bez spierania się o poglądy. ² Jeden jest zdania, że można jeść wszystko, drugi, słaby, jada tylko jarzyny. ³ Ten, kto jada [wszystko], niech nie pogardza tym, który nie [wszystko] jada, a ten, który nie jada, niech nie potępia tego, który jada; bo Bóg go łaskawie przygarnął. ⁴ Kim jesteś ty, co się odważasz sądzić cudzego sługę? To, czy on stoi, czy upada, jest rzeczą jego Pana. Ostoi się zresztą, bo jego Pan ma moc utrzymać go na nogach.
⁵ Jeden czyni różnicę między poszczególnymi dniami, drugi zaś uważa wszystkie za równe: niech się każdy trzyma swego przekonania! ⁶ Kto przestrzega pewnych dni, przestrzega ich dla Pana, a kto jada wszystko – jada dla Pana. Bogu przecież składa dzięki. A kto nie jada wszystkiego – nie jada ze względu na Pana, i on również dzięki składa Bogu. ⁷ Nikt zaś z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: ⁸ jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana. ⁹ Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi.
¹⁰ Dlaczego więc ty potępiasz swego brata? Albo dlaczego gardzisz swoim bratem? Wszyscy przecież staniemy przed trybunałem Boga. ¹¹ Napisane jest bowiem:
Na moje życie – mówi Pan – przede Mną klęknie wszelkie kolano.
a każdy język wielbić będzie Boga.
¹² Tak więc każdy z nas o sobie samym zda sprawę Bogu.

Unikanie zgorszenia

¹³ Przestańmy więc wyrokować jedni o drugich. A raczej to zawyrokujcie, by nie dawać bratu sposobności do upadku lub zgorszenia. ¹⁴ Wiem i przekonany jestem w Panu Jezusie, że nie ma niczego, co by samo przez się było nieczyste, a jest nieczyste tylko dla tego, kto je uważa za nieczyste. ¹⁵ Gdy więc stanowiskiem w sprawie pokarmów zasmucasz swego brata, nie postępujesz już zgodnie z miłością. Tym swoim [stanowiskiem w sprawie] pokarmów nie narażaj na zgubę tego, za którego umarł Chrystus.
¹⁶ Niech więc posiadane przez was dobro nie stanie się sposobnością do bluźnierstwa! ¹⁷ Bo królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. ¹⁸ A kto w taki sposób służy Chrystusowi, ten podoba się Bogu i ma uznanie u ludzi. ¹⁹ Starajmy się więc o to, co służy sprawie pokoju i wzajemnemu zbudowaniu. ²⁰ Nie burz dzieła Bożego ze względu na pokarmy! Wprawdzie każda rzecz jest czysta, stałaby się jednak zła, jeśliby człowiek spożywając ją, dawał przez to zgorszenie. ²¹ Dobrą jest rzeczą nie jeść mięsa i nie pić wina, i nie czynić niczego, co twego brata razi <gorszy albo osłabia>.
²² A swoje własne przekonanie zachowaj dla siebie przed Bogiem. Szczęśliwy ten, kto w postanowieniach siebie samego nie potępia. ²³ Kto bowiem spożywa pokarmy, mając przy tym wątpliwości, ten potępia samego siebie, bo nie postępuje zgodnie z przekonaniem. Wszystko bowiem, co się czyni niezgodnie z przekonaniem, jest grzechem.